Naar inhoud springen

Najib Mikati: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
cat - (komt ook voor in subcategorie: Premier van Libanon)
Addbot (overleg | bijdragen)
k Robot: Verplaatsing van 23 interwikilinks. Deze staan nu op Wikidata onder d:q318493
Regel 22: Regel 22:
[[Categorie:Libanees ondernemer]]
[[Categorie:Libanees ondernemer]]
[[Categorie:Premier van Libanon]]
[[Categorie:Premier van Libanon]]

[[ar:نجيب ميقاتي]]
[[ca:Najib Mikati]]
[[cs:Nadžíb Míkátí]]
[[de:Nadschib Miqati]]
[[en:Najib Mikati]]
[[es:Najib Mikati]]
[[fa:نجیب میقاتی]]
[[fi:Najib Mikati]]
[[fr:Najib Mikati]]
[[gl:Najib Mikati]]
[[he:נג'יב מיקאתי]]
[[hu:Nádzsib Mikati]]
[[id:Najib Mikati]]
[[io:Najib Azmi Mikati]]
[[ja:ナジーブ・ミーカーティー]]
[[ms:Najib Mikati]]
[[oc:Najib Mikati]]
[[pam:Najib Mikati]]
[[pl:Nadżib Mikati]]
[[ru:Микати, Наджиб]]
[[sh:Najib Mikati]]
[[tr:Necip Mikati]]
[[zh:納吉布·米卡提]]

Versie van 16 mrt 2013 02:52

Najib Mikati

Najib Mikati (Arabisch: ‏نجيب ميقاتي‎) (Tripoli, 24 november 1955) is een Libanees politicus, ondernemer en voormalig en huidig premier van zijn land.

Opleiding en begin politieke carrière

Mikati werd geboren in een gematigde soennitische familie in de Noord-Libanese havenstad Tripoli. Mikati studeerde bedrijfskunde aan de American University of Beirut. In 1989 behaalde hij een doctoraat aan Harvard.

Voordat hij premier van Libanon was, was hij tussen 1998 en 2004 minister van Openbare Werken. Hij wordt gezien als pro-Syrisch, aangezien hij een persoonlijke vriend van de Syrische president Bashar al-Assad is. Anders dan Saad en Rafik Hariri is Mikati als soennitische moslim niet verbonden met Saoedi-Arabië en de salafistische groeperingen van radicalen in Tripoli en enkele soennitische dorpen in Noord-Libanon. Mikati staat bekend als religieus gematigd, seculier en voorstander van het multi-religieuze systeem.

Eerste regeerperiode

In september 2004 nam de VN Veiligheidsraad resolutie 1559 aan, die Syrië opriep haar troepen terug te trekken uit Libanon. Syrië gaf daar in eerste instantie geen gehoor aan. Op 14 februari 2005 werd oud-premier Rafik Hariri bij een bomaanslag gedood, de zoveelste bomaanslag in een serie van aanslagen. Veel Libanese burgers beschuldigden Syrië ervan de aanslag te hebben gepleegd. Eind februari kwam het tot vreedzame betogingen om een diepgaand en internationaal onderzoek in te stellen naar de daders. Tevens protesteerden de Libanezen tegen de Syrische aanwezigheid in Libanon en hoopten ze dat de verkiezingen van juni 2005 door zou kunnen gaan zonder inmenging van Syrië. De omwenteling werd wel de Cederrevolutie genoemd.

De pro-Syrisch geachte regering van premier Omar Karami besloot op 28 februari om af te treden. Twee weken later stelde Karami zich opnieuw beschikbaar voor het premierschap. Het lukte Karami echter niet een regering te vormen, waarna hij terugtrad als premier. Najib Mikati werd vervolgens tijdelijk aangesteld als premier.

Eind juni en juli 2005 waren er parlementsverkiezingen, die werden gewonnen door Fouad Siniora.

Tweede regeerperiode

Siniora werd opgevolgd door Saad Hariri, de zoon van de vermoorde Rafik Hariri. Deze regering viel op 12 januari 2011, nadat elf ministers ontslag hadden genomen. Deze elf ministers zijn afkomstig uit de Hezbollah-beweging en partijen die eraan gelieerd zijn. De sjiitische Hezbollah-beweging is woedend over de activiteiten van het door de Verenigde Naties gesteunde Hariri-tribunaal dat vanuit Leidschendam de moord op Rafik Hariri onderzoekt. De beweging vreest dat het tribunaal aanklachten jegens prominente leden van Hezbollah zal formuleren en stelt dat Israël achter de aanslag stond.

Hierop benoemde president Michel Suleyman op 25 januari Mikati tot nieuwe premier. Hij wordt gesteund door Hezbollah.