Shunzhi: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud

In de regel

Versie van 24 apr 2008 18:22

Sjabloon:Dynastie Shunzhi (Hanzi:順治, Mantsjoe:Aisin-Gioro Fulin) (1638 - 1661) was van 1644 tot 1661 keizer van China onder de Qing-dynastie. Zijn vader was Hong Taiji en moeder Zhuang Fei die beter bekend staat als keizerinweduwe Xiaozhuang Wen. Hij volgde in 1643 zijn vader op als leider van de Mantsjoes en keizer van Mantsjoerije, en werd na verovering van de rest van China keizer van het hele land.

Shunzhis vader had de Mantsjoe-legers al ver China in geleid, zodat hij op het punt stond geheel China te onderwerpen. Hong Taiji ging echter dood en liet de laatste klus dus over aan zijn zoon. Deze was echter nog veel te jong en tot 1650 regeerde zijn oom prins Dorgon, de veertiende zoon van Nurhaci, het rijk. Toch werd Shunzhi al in 1644 tot keizer van China gekroond, nadat zijn legers de Chinese hoofdstad Peking hadden ingenomen. De laatste Ming-keizer, Chongzhen, had enkele dagen voor de inname van Peking uit wanhoop zelfmoord gepleegd.

Shunzi zelf had waarschijnlijk weinig interesse voor het regeren van zijn land. Hij was namelijk vooral toegewijd aan de schilderkunst en contemplatie. Zo wordt een bekende schildering van Bodhidharma, die de Jangtsekiang (de Blauwe Rivier) oversteekt, aan hem toegeschreven. Deze uit 1655 daterende schildering is te zien in het Museum van Oost-Aziatische kunst in Stockholm. Van de Shunzhi-keizer wordt ook geschreven dat hij vrijwel elke dag van het jaar in een boeddhistisch klooster verbleef.

In 1660 overleed zijn geliefde concubine van de Donggo stam waar hij niet overheen kwam. Er werd gezegd dat na haar dood Shunzi het klooster in zou zijn gegaan en monnik zou zijn geworden. Hij overleed echter aan pokken in 1661. Na zijn dood werd hij opgevolgd door zijn zevenjarige zoon Kangxi.

Harem

Gedegradeerde keizerin van de Borjigit stam. Zij was een nicht van Shunzhi en trouwde met hem in 1651. De twee konden niet goed met elkaar opschieten en dus werd zij na twee jaar keizerin te zijn geweest gedegradeerd.
Keizerin Xiao Hui Zhang (1641 - 1717) kwam van de Mongoolse Borjigit stam. Zij werd in 1654 Shunzhi's tweede keizerin.
Keizerin Xiao Kang Zhang (1640 - 1663).
Consort Donggo (1639 - 1660) was Shunzhi's geliefde concubine.

@@ Regel 14: / Regel 14: @@
 | moeder = [[Xiaozhuang Wen]]
 }}
-'''Shunzhi''' ('''Aisin-Gioro Fulin''') (1638 - 1661) was van [[1644]] tot [[1661]] [[keizer]] van [[Chinees keizerrijk|China]] onder de [[Qing-dynastie]]. Zijn vader was [[Hong Taiji]] en moeder Zhuang Fei die beter bekend staat als keizerinweduwe [[Xiaozhuang Wen]]. Hij volgde in [[1643]] zijn vader op als leider van de [[Mantsjoes]] en keizer van [[Mantsjoerije]], en werd na verovering van de rest van China keizer van het hele land.
+'''Shunzhi''' ([[Hanzi]]:順治, [[Mantsjoe (taal)|Mantsjoe]]:'''Aisin-Gioro Fulin''') (1638 - 1661) was van [[1644]] tot [[1661]] [[keizer]] van [[Chinees keizerrijk|China]] onder de [[Qing-dynastie]]. Zijn vader was [[Hong Taiji]] en moeder Zhuang Fei die beter bekend staat als keizerinweduwe [[Xiaozhuang Wen]]. Hij volgde in [[1643]] zijn vader op als leider van de [[Mantsjoes]] en keizer van [[Mantsjoerije]], en werd na verovering van de rest van China keizer van het hele land.
 Shunzhis vader had de Mantsjoe-legers al ver China in geleid, zodat hij op het punt stond geheel China te onderwerpen. Hong Taiji ging echter dood en liet de laatste klus dus over aan zijn zoon. Deze was echter nog veel te jong en tot [[1650]] regeerde zijn oom prins [[Dorgon]], de veertiende zoon van [[Nurhaci]], het rijk. Toch werd Shunzhi al in 1644 tot keizer van China gekroond, nadat zijn legers de Chinese [[hoofdstad]] [[Peking]] hadden ingenomen. De laatste [[Mingdynastie|Ming]]-keizer, [[Chongzhen]], had enkele dagen voor de inname van Peking uit wanhoop zelfmoord gepleegd.