Naar inhoud springen

Rubén Blades: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 35: Regel 35:
Blades (Spaanse uitspraak '''bla-des'', maar officieel ''bleeds'') is de zoon van een [[Cuba (land)|Cuba]]anse moeder en een [[Colombia]]anse vader. Zijn broer [[Roberto Blades|Robert]] kwam ook in de salsa terecht; als zanger en als producer. Zijn zus Melanie daarentegen voelde zich te jong voor salsa en ambieerde liever een carrière als singer-songwriter.
Blades (Spaanse uitspraak '''bla-des'', maar officieel ''bleeds'') is de zoon van een [[Cuba (land)|Cuba]]anse moeder en een [[Colombia]]anse vader. Zijn broer [[Roberto Blades|Robert]] kwam ook in de salsa terecht; als zanger en als producer. Zijn zus Melanie daarentegen voelde zich te jong voor salsa en ambieerde liever een carrière als singer-songwriter.


===Samenwerking met Willie Colon===
===Van Panama naar New York===
Al op jonge leeftijd zong Blades in diverse bands en tijdens zijn rechtenstudie trok hij naar [[New York (stad)|New York]] om zijn eerste album op te nemen; ''De Panama a Nueva York'' kwam in 1970 uit maar werd geen succes. Blades keerde terug naar Panama om zijn studie af te maken en vestigde zich drie jaar later met de hele familie in [[Miami]]. In 1974 keerde Blades terug in New York waar hij op de postkamer van het platenlabel [[Fania Records|Fania]] ging werken en songs schreef voor zijn solocarrière. In 1975 werd Blades zanger bij de band van congaspeler [[Ray Barretto]] en de [[Fania All-Stars]]. Voor [[Hector Lavoe]] schreef hij het nummer ''[[El Cantante (lied)|El Cantante]]'' (vernoemd naar diens bijnaam) en met de eveneens politiek bewuste trombonist [[Willie Colón]] maakte hij het album ''[[Metiendo Mano]]''. Deze samenwerking kreeg in 1978 een vervolg op ''[[Siembra (album)|Siembra]]'' dat lange tijd de bestverkochte Fania-plaat was. Daarna wilde Blades weg bij Fania, maar hij moest zijn contract uitdienen; tot 1982 verschenen nog ''[[Maestra Vida]]'' en de met Colón gemaakte duo-albums ''[[Canciones del Solar de los Aburridos]]'' en ''[[The Last Fight (album)|The Last Fight]]''. Die laatste was de soundtrack voor [[The Last Fight (film)|de gelijknamige film]] waarin Blades een zingende bokser speelde die het onder Colóns hoede opnam tegen de wereldkampioen zwaargewicht.
Al op jonge leeftijd zong Blades in diverse bands en tijdens zijn rechtenstudie trok hij naar [[New York (stad)|New York]] om zijn eerste album op te nemen; ''[[De Panama a Nueva York]]'' kwam in 1970 uit op Alegre Records maar werd geen succes. Blades keerde terug naar Panama om zijn studie af te maken en vestigde zich drie jaar later met de hele familie in [[Miami]]. In 1974 keerde Blades terug in New York waar hij op de postkamer van het platenlabel [[Fania Records|Fania]] ging werken en songs schreef voor zijn solocarrière.

===Samenwerking met Willie Colón===
In 1975 werd Blades zanger in de band van congaspeler [[Ray Barretto]] en sloot hij zich aan bij de [[Fania All-Stars]]. Ook zong Blades een nummer op het album ''[[The Good, The Bad, The Ugly]]'' van de eveneens politiek bewuste trombonist [[Willie Colón]]. Deze samenwerking kreeg een vervolg op het album ''Metiendo Mano'' dat in 1977 uitkwam. Blades verving in wezen [[Héctor Lavoe]] aan wie hij - met succes - zijn compositie ''[[El Cantante (lied)|El Cantante]]'' (vernoemd naar diens bijnaam ''El cantante de los cantantes'', oftewel ''zanger der zangers'') afstond. Als opvolger van ''Metiendo Mano'' verscheen in 1978 ''[[Siembra (album)|Siembra]]'' dat lange tijd de bestverkochte Fania-plaat was (drie miljoen exemplaren) en ook wel de ''[[Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band|Sgt. Pepper]]''/''[[White Album]]'' van de salsa werd genoemd. Blades en Colón werkten ook mee aan elkaars solo-albums; respectievelijk ''[[Maestra Vida]]'' uit 1980, een tweeluik over een Latijns-Amerikaanse familie, en ''[[Fantasmas]]'' dat in 1981 uitkwam. Datzelfde jaar verscheen het derde duo-album ''[[Canciones del Solar de los Aburridos]]''. In 1982 maakten Blades en Colón hun acteerdebuut in ''[[The Last Fight (film)|The Last Fight]]'' waarvoor ze ook [[The Last Fight (album)|de soundtrack]] verzorgden; Blades speelde een zingende bokser die het onder Colóns hoede opnam tegen de wereldkampioen zwaargewicht. De film werd geen succes, de waardering voor de soundtrack kwam pas later.

===Vertrek bij Fania===
Ondertussen waren de hoogtijdagen van de salsa voorbij; Blades en Colón verbraken hun samenwerking en wilden beiden weg bij Fania ondanks dat ze nog contractuele verplichtingen hadden. Blades probeerde er via een protestactie onderuit te komen, waarop Fania drie verzamelalbums uitbracht met niet eerder verschenen materiaal (veelal remixen) waaronder een 'coverversie' van ''El Cantante''. Blades zou zich echter van deze uitgaven distantiëren en zijn fans oproepen tot een boycot.


===Nieuwe wegen===
===Nieuwe wegen===
Met zijn vertrek bij Fania kwam er ook een einde aan de samenwerking met Colón terwijl de hoogtijdagen van de salsa inmiddels voorbij waren. Blades en Colón sloegen nieuwe muzikale wegen in met pop- en rock-invloeden. Dit was ook terug te zien in de film ''[[Crossover Dreams]]'' waarin Blades een salsazanger speelde die met alle middelen de popmarkt probeerde te veroveren; ook zong hij mee op ''[[Bitter Fruit (single)|Bitter Fruit]]'' van [[Steve Van Zandt|Little Steven]], die hem had gevraagd als lid van de gelegenheidsformatie [[Artists United Against Apartheid]], dat het album ''[[Sun City (album)|Sun City]]'' en de gelijknamige single opnam. In 1988 verscheen het Engelstalige album ''[[Nothing But the Truth (album)|Nothing But the Truth]]'' waarvoor o.a. [[Sting (artiest)|Sting]], [[Elvis Costello]] en [[Lou Reed]] de songs leverden. Dit popalbum werd door de pers neergesabeld, maar Blades sloeg terug met de uitspraak "Ik laat me niet beperken door m'n uiterlijk of afkomst; muziek is universeel en ik heb altijd al iets willen doen met Engelstalige muziek omdat het me meer mogelijkheden biedt dan Afro-Cubaanse ritmes".
Blades formeerde de band Son del Solar (later Seis del Solar genoemd) waarmee hij in 1984 ''Buscando America'' uitbracht; dit album leverde hem ook bekendheid op buiten de salsascene. Een soortgelijk thema werd aangekaart in de film ''[[Crossover Dreams]]'' uit 1985; Blades speelde een salsazanger die een doorbraak bij het poppubliek probeerde te forceren. Datzelfde jaar werd Blades gevraagd als lid van de gelegenheidsformatie [[Artists United Against Apartheid]] waarmee hij het album ''[[Sun City (album)|Sun City]]'' en de gelijknamige single opnam; twee jaar later zong hij mee op de solosingle ''[[Bitter Fruit (single)|Bitter Fruit]]'' van initiatiefnemer [[Steve Van Zandt|Little Steven]]. In 1988 verscheen ''[[Nothing But the Truth (album)|Nothing But the Truth]]'', een Engelstalig popalbum waarvoor o.a. [[Sting (artiest)|Sting]], [[Elvis Costello]] en [[Lou Reed]] de songs leverden. De pers had er weinig goeds over te zeggen, maar Blades liet er zich niet door uit het veld slaan; "Ik laat me niet beperken door m'n uiterlijk of afkomst; muziek is universeel en ik heb altijd al iets willen doen met Engelstalige muziek omdat het me meer mogelijkheden biedt dan Afro-Cubaanse ritmes".


===Terugkeer naar de salsa met vooruitgang===
===Terugkeer naar de salsa met vooruitgang===
Regel 48: Regel 54:
Sinds 2015 speelt Blades in de serie ''[[Fear the Walking Dead]]''; datzelfde jaar nam hij een Latin Grammy-award in ontvangst voor zijn album ''Tangos''.
Sinds 2015 speelt Blades in de serie ''[[Fear the Walking Dead]]''; datzelfde jaar nam hij een Latin Grammy-award in ontvangst voor zijn album ''Tangos''.


In 2018 verschenen de documentaire ''Yo no llamo Ruben Blades'' (''My name is not Ruben Blades'') en het live-album ''Una Noche Con Ruben Blades'' dat werd opgenomen met het Jazz at Lincoln Center Orchestra onder leiding van trompettist [[Wynton Marsalis]]. Naast salsanummers werden er ook jazzklassiekers vertolkt. Op 15 juli 2018 kwam Blades naar het [[North Sea Jazz Festival]] met de bigband van Roberto Delgado. Deze samenwerking kreeg een vervolg op het studioalbum ''Salswing'' dat in april 2021 uitkwam.
In 2018 verschenen de documentaire ''Yo no llamo Rubén Blades'' (''My name is not Rubén Blades'') en het live-album ''Una Noche Con Rubén Blades'' dat werd opgenomen met het Jazz at Lincoln Center Orchestra onder leiding van trompettist [[Wynton Marsalis]]. Naast salsanummers werden er ook jazzklassiekers vertolkt. Op 15 juli 2018 kwam Blades naar het [[North Sea Jazz Festival]] met de bigband van Roberto Delgado die hem dan al 22 jaar begeleidde .


Op 16 mei 2019 ontving Blades in New York de [[Dorothy Height]]-award.
Op 16 mei 2019 ontving Blades in New York de [[Dorothy Height]]-award.

In 2021 kwam het album ''Salswing uit''.


==Persoonlijk leven==
==Persoonlijk leven==

Versie van 25 mei 2021 14:47

Rubén Blades
Ruben Blades in San Diego (2016).
Algemene informatie
Volledige naam Rubén Blades Bellido de Luna
Geboren 16 juli 1948
Geboorteplaats Panama-Stad
Land Panama
Werk
Jaren actief 1983-
Genre(s) Salsa, latin jazz
Beroep Zanger, songschrijver, acteur en activist
Act(s) Fania All-Stars, Artists United Against Apartheid
Verwante artiesten Roberto Blades, Melanie Blades, Willie Colón, Steve Van Zandt
Officiële website
(en) AllMusic-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) IMDb-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Rubén Blades Bellido de Luna (Panama-Stad, 16 juli 1948) is een Panamees zanger, songschrijver, acteur en activist. Zijn muziek bevindt zich in de genres salsa en latin jazz. Hij maakt naar eigen zeggen dansmuziek voor intellectuelen en is vooral in Spaanstalige landen populair.

Biografie

Jeugd

Blades (Spaanse uitspraak 'bla-des, maar officieel bleeds) is de zoon van een Cubaanse moeder en een Colombiaanse vader. Zijn broer Robert kwam ook in de salsa terecht; als zanger en als producer. Zijn zus Melanie daarentegen voelde zich te jong voor salsa en ambieerde liever een carrière als singer-songwriter.

Van Panama naar New York

Al op jonge leeftijd zong Blades in diverse bands en tijdens zijn rechtenstudie trok hij naar New York om zijn eerste album op te nemen; De Panama a Nueva York kwam in 1970 uit op Alegre Records maar werd geen succes. Blades keerde terug naar Panama om zijn studie af te maken en vestigde zich drie jaar later met de hele familie in Miami. In 1974 keerde Blades terug in New York waar hij op de postkamer van het platenlabel Fania ging werken en songs schreef voor zijn solocarrière.

Samenwerking met Willie Colón

In 1975 werd Blades zanger in de band van congaspeler Ray Barretto en sloot hij zich aan bij de Fania All-Stars. Ook zong Blades een nummer op het album The Good, The Bad, The Ugly van de eveneens politiek bewuste trombonist Willie Colón. Deze samenwerking kreeg een vervolg op het album Metiendo Mano dat in 1977 uitkwam. Blades verving in wezen Héctor Lavoe aan wie hij - met succes - zijn compositie El Cantante (vernoemd naar diens bijnaam El cantante de los cantantes, oftewel zanger der zangers) afstond. Als opvolger van Metiendo Mano verscheen in 1978 Siembra dat lange tijd de bestverkochte Fania-plaat was (drie miljoen exemplaren) en ook wel de Sgt. Pepper/White Album van de salsa werd genoemd. Blades en Colón werkten ook mee aan elkaars solo-albums; respectievelijk Maestra Vida uit 1980, een tweeluik over een Latijns-Amerikaanse familie, en Fantasmas dat in 1981 uitkwam. Datzelfde jaar verscheen het derde duo-album Canciones del Solar de los Aburridos. In 1982 maakten Blades en Colón hun acteerdebuut in The Last Fight waarvoor ze ook de soundtrack verzorgden; Blades speelde een zingende bokser die het onder Colóns hoede opnam tegen de wereldkampioen zwaargewicht. De film werd geen succes, de waardering voor de soundtrack kwam pas later.

Vertrek bij Fania

Ondertussen waren de hoogtijdagen van de salsa voorbij; Blades en Colón verbraken hun samenwerking en wilden beiden weg bij Fania ondanks dat ze nog contractuele verplichtingen hadden. Blades probeerde er via een protestactie onderuit te komen, waarop Fania drie verzamelalbums uitbracht met niet eerder verschenen materiaal (veelal remixen) waaronder een 'coverversie' van El Cantante. Blades zou zich echter van deze uitgaven distantiëren en zijn fans oproepen tot een boycot.

Nieuwe wegen

Blades formeerde de band Son del Solar (later Seis del Solar genoemd) waarmee hij in 1984 Buscando America uitbracht; dit album leverde hem ook bekendheid op buiten de salsascene. Een soortgelijk thema werd aangekaart in de film Crossover Dreams uit 1985; Blades speelde een salsazanger die een doorbraak bij het poppubliek probeerde te forceren. Datzelfde jaar werd Blades gevraagd als lid van de gelegenheidsformatie Artists United Against Apartheid waarmee hij het album Sun City en de gelijknamige single opnam; twee jaar later zong hij mee op de solosingle Bitter Fruit van initiatiefnemer Little Steven. In 1988 verscheen Nothing But the Truth, een Engelstalig popalbum waarvoor o.a. Sting, Elvis Costello en Lou Reed de songs leverden. De pers had er weinig goeds over te zeggen, maar Blades liet er zich niet door uit het veld slaan; "Ik laat me niet beperken door m'n uiterlijk of afkomst; muziek is universeel en ik heb altijd al iets willen doen met Engelstalige muziek omdat het me meer mogelijkheden biedt dan Afro-Cubaanse ritmes".

Terugkeer naar de salsa met vooruitgang

Toch keerde hij in de jaren 90 terug naar de salsa en deed hij een gooi naar het Panamese presidentschap; het leverde hem slechts 18% van de stemmen op. In 1995 verscheen het album Tras La Tormenta waarop Blades weer samenwerkte met Colón, zij het dat ze elkaar niet hadden ontmoet bij de opnamen en de hoesfotosessie. In 1998 gaven ze een benefietconcert in Venezuela, en in 2003 vierden ze het zilveren jubileum van Siembra. Daarna raakte Blades met Colón gebrouilleerd, hetgeen resulteerde in een slepende rechtszaak.

Tussen 2004 en 2009 zette Blades zijn zangcarrière op een laag pitje voor een baan als minister van toerisme in Panama. In 2011 werd hij onderscheiden voor zijn liefdadigheidswerk.

Sinds 2015 speelt Blades in de serie Fear the Walking Dead; datzelfde jaar nam hij een Latin Grammy-award in ontvangst voor zijn album Tangos.

In 2018 verschenen de documentaire Yo no llamo Rubén Blades (My name is not Rubén Blades) en het live-album Una Noche Con Rubén Blades dat werd opgenomen met het Jazz at Lincoln Center Orchestra onder leiding van trompettist Wynton Marsalis. Naast salsanummers werden er ook jazzklassiekers vertolkt. Op 15 juli 2018 kwam Blades naar het North Sea Jazz Festival met de bigband van Roberto Delgado die hem dan al 22 jaar begeleidde .

Op 16 mei 2019 ontving Blades in New York de Dorothy Height-award.

In 2021 kwam het album Salswing uit.

Persoonlijk leven

Blades is getrouwd met de Amerikaanse zangeres Luba Mason.