L’alfabet fenician es un alfabet consonantic non pictografic utilizat per l'escritura dau fenician e d'autrei lengas cananèas. A partir dau sègle IX avC, foguèt difusat dins lo mond mediterranèu per lei marchands fenicians. Gràcias a seis innovacions (sistèma fonetic, nombre limitat de simbòls...[1]), rescontrèt un gròs succès e inspirèt la creacion d'alfabets similars dins plusors culturas. En particular, l'alfabet grèc – e donc sei derivats ulteriors coma l'alfabet latin ò l'alfabet cirillic – es una adaptacion dau fenician amb de modificacions destinadas a permetre la representacion de vocalas. Dins lei lengas semiticas, l'alfabet aramèu, a l'origina de l'alfabet ebrieu e de l'alfabet arabi, es egalament una forma modificada de l'alfabet fenician.

Comparason dei caractèrs utilizats dins leis alfabets latin, grèc, fenician, ebrieu e arabi.

Liames intèrnes

modificar

Bibliografia

modificar

Nòtas e referéncias

modificar
  1. En comparason, lo cuneïfòrme mesopotamian e leis ieroglifs egipcians necessitavan lo mestritge de centenaus de simbòls e de règlas particularas per indicar lor valor figurativa ò fonetica.