błona bębenkowa (1.1)
wymowa:
IPA[ˈbwɔ̃na ˌbɛ̃mbɛ̃ŋˈkɔva], AS[bu̯õna bmbẽŋkova], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ę -nk- akc. pob. ?/i
znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj żeński

(1.1) anat. błona oddzielająca przewód słuchowy zewnętrzny od ucha środkowego; zob. też błona bębenkowa w Wikipedii
odmiana:
przykłady:
(1.1) Gdy słyszymy dźwięk, układ kosteczek słuchowychmłoteczek, kowadełko i strzemiączkoprzekazuje drgania z błony bębenkowej do ucha wewnętrznego.
(1.1) Trąbka słuchowa służy do wyrównywania ciśnień po obu stronach błony bębenkowej.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) pot. bębenek
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: