Biuro Szyfrów: Różnice pomiędzy wersjami

8 maja 1919 roku, „Sekcja Szyfrów”, czyli agencja poprzedzająca „Biuro Szyfrów”, została założona przez por. [[Józef Stanślicki|Józefa Serafina Stanślickiego]]{{odn|Bury|2004}}{{odn|Dz. Pers. MSWojsk.|loc=Nr 109 z 14 października 1924 roku, s. 606, z dniem 15 października 1924 roku major Stanślicki został przeniesiony z Oddziału II SG do 16 pp w Tarnowie}}. Sekcja Szyfrów składała raporty ze swojej pracy do [[Sztab Generalny Wojska Polskiego|Sztabu Generalnego WP]], a także znacznie przyczyniła się do obrony Polski w czasie [[Wojna polsko-bolszewicka|wojny polsko-bolszewickiej]] w latach 1919–1921, pomagając utrzymać niepodległość Polski, niedawno odzyskanej w [[I wojna światowa|I wojnie światowej]]<ref>[[Richard Woytak]], „Colonel [[Jan Kowalewski|Kowalewski]] and the Origins of Polish Code Breaking and Communication Interception,” ''East European Quarterly'', vol. XXI, no. 4 (January 1988), s. 497–500.</ref>.

 

 

Sztaby armii rosyjskiej ciągle używały przestarzałych i nieskutecznych metod takich, jakie [[Armia Imperium Rosyjskiego]] wykorzystywała podczas [[I wojna światowa|I wojny światowej]], co już wówczas przynosiło korzyści armii niemieckiej. W rezultacie, podczas wojny polsko-bolszewickiej Wojsko Polskie było regularnie informowane przez rosyjskie stacje sygnałowe o kolejnych ruchach wojsk rosyjskich, ich zamiarach i postanowieniach operacyjnych. Według płk Mieczysława Ścieżyńskiego sztaby rosyjskie „nie wahały się, co do wysyłania wszelkich informacji o charakterze operacyjnym za pomocą radiotelegrafii. W czasie wojny były okresy, kiedy do celów operacyjnych i komunikacyjnych nie używano żadnych innych środków komunikacji. Wiadomości były przesyłane albo jako zwykły tekst, albo były zaszyfrowane. Jednakże były one zaszyfrowywane w sposób na tyle nieskomplikowany, że dla naszych wytrenowanych specjalistów odczytywanie ich było dziecinnie proste.”{{Odn|Ścieżyński|1928|s=16–17}}