CowitchanieCowichanie pierwszy raz na szerszą skalę weszli w kontakty z Europejczykami w początkach [[XIX wiek|XIX]] wieku. Początkowo były to wyłącznie stosunki handlowe. W zamian za produkty, takie jak mięso łososia i skóry, Indianie nabywali nieznane im dotychczas produkty przemysłowe, takie jak stalowe narzędzia, garnki, broń palną. Niestety wraz z nadejściem białych przyszły nieznane przedtem choroby, na które CowitchaneiCowichanie byli całkowicie nieodporni. Epidemia [[ospa|ospy]] dosłownie zdziesiątkowała populację. Z ocenianych 16 tysięcy zmniejszyła się do niespełna tysiąca. Dewastującym dla plemienia było, że wymarła praktycznie cała starszyzna, tradycyjnie odpowiedzialna za zachowanie tradycji. Wiele z tradycyjnej wiedzy zostało w ten sposób utracone na zawsze.
W połowie [[XIX wiek|XIX]] wieku zmienił się charakter brytyjskiego zaangażowania w rejonie. Wraz z powstaniem kolonii [[Wyspa Vancouver]], na tereny CowitchanCowichan zaczęli napływać rolniczy osadnicy. Choć teoretycznie władze brytyjskie uznawały prawo Indian do zajmowanych ziem, praktycznie gubernatorzy kolonialni w sporach z kolonistami zawsze stawali po ich stronie. Z czasem, CowitchanieCowichanie zostali wyzuci ze swych tradycyjnych posiadłości. Nie odbyło się to bez przemocy. Do aktów samoobrony i gwałtu dochodziło wielokrotnie. Do największych w latach [[1853]], [[1856]] i [[1862]]. Szczególnie rok [[1862]] przeszedł do historii jako pogrom plemienia. Osadnicy wydali otwartą wojnę zbrojnie najeżdżając tereny plemienne. Wynik tych starć, korzystny dla osadników, został zalegalizowany przez władze reprezentowane przez gubernatora Douglasa. Indianie zostali osadzeni w niewielkim rezerwacie wydzielonym z terenów poprzednio przez nich zajmowanych.