Gyula Andrássy

Gyula (Juliusz) Andrássy von Csíkszentkirály und Krasznahorka, węg. Csíkszentkirályi és krasznahorkai gróf Andrássy Gyula (ur. 8 marca 1823 w Oláhpataku, zm. 18 lutego 1890 w Volosku, obecnej dzielnicy Opatii) – węgierski szlachcic, austriacki hrabia i liczący się polityk w Cesarstwie Austro-Węgierskim. Jeden z najbliższych przyjaciół i powiernik cesarzowej Elżbiety znanej jako „Sissi”, wolnomularz.

Gyula Andrássy

Data i miejsce urodzenia	8 marca 1823 Oláhpatak
Data i miejsce śmierci	18 lutego 1890 Volosko (Opatija)
Premier Węgier
Okres	od 17 lutego 1867 do 14 listopada 1871
Poprzednik	Friedrich von Beust
Następca	Menyhért Lónyay
Minister spraw zagranicznych Austro-Węgier
Okres	od 1871 do 1879
Poprzednik	Friedrich von Beust
Następca	Heinrich Karl von Haymerle
Odznaczenia

{{Polityk infobox}} Nieoczekiwana grafika: "grafika".

Życiorys

Pochodził z rozgałęzionej węgierskiej rodziny magnackiej. Jego ojcem był węgierski polityk, hrabia Károly Andrássy (1792–1845), zaś matką – hrabina Etelka (Adelajda) Szapáry (1798-1876). Po ukończeniu studiów prawniczych w Peszcie został w 1847 wybrany posłem do Parlamentu Węgierskiego. Od samego początku wyróżniał się tam wielką elokwencją i liberalnymi poglądami politycznymi, a przy tym zdecydowaną postawą węgierskiego patrioty. W 1848 zaangażował się w węgierską Wiosnę Ludów, obejmując funkcję administratora Komitatu Zemplén i wspierając oddziały Lajosa Kossutha. Po upadku powstania Andrássy, skazany zaocznie na śmierć i powieszony in effigie, zbiegł na zachód Europy. Aż do amnestii w 1857 przebywał w Paryżu i Londynie, dzieląc czas pomiędzy politykę i podboje miłosne.

Od 17 lutego 1867 do 14 listopada 1871 sprawował funkcję premiera Węgier, zaś w latach 1871–1879 ministra spraw zagranicznych Austro-Węgier.

Był rycerzem Orderu Złotego Runa, członkiem Węgierskiej Akademii Nauk (kor. 1876, rzecz. 1888).

Jego drugi syn, Gyula Andrássy młodszy (1860-1929), zwolennik trializmu (federacji Austrii, Węgier i Polski) był węgierskim ministrem spraw wewnętrznych (1906-1910) i krótko w 1918 ostatnim ministrem spraw zagranicznych Austro-Węgier.