Gyula Andrássy
Gyula (Juliusz) Andrássy von Csíkszentkirály und Krasznahorka, węg. csíkszentkirályi és krasznahorkai gróf Andrássy Gyula (ur. 3 marca 1823 w Oláhpatak[1] – w języku słowackim: Vlachovo, w języku niemeckim: Lambsdorf – w dzisiejszej Słowacji; zm. 18 lutego 1890 w Volosca (dziś część Opatii) w dzisiejszej Chorwacji) – węgierski szlachcic, austriacki hrabia i liczący się polityk w Cesarstwie Austro-Węgierskim. Jeden z najbliższych przyjaciół i powiernik cesarzowej Elżbiety znanej jako "Sissi", wolnomularz.[2]
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Premier Węgier | |
| Okres |
od 17 lutego 1867 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister spraw zagranicznych Austro-Węgier | |
| Okres | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| |
| Odznaczenia | |
| |
Pochodził z bogatej węgierskiej rodziny magnackiej. Po ukończeniu studiów prawniczych w Peszcie został w 1847 r. wybrany posłem do sejmu węgierskiego. Od samego początku wyróżniał się tam wielką elokwencją i liberalnymi poglądami politycznymi, a przy tym zdecydowaną postawą węgierskiego patrioty. W 1848 r. zaangażował się w węgierską Wiosnę Ludów, obejmując funkcję administratora Komitatu Zemplén i wspierając oddziały Lajosa Kossutha. Po upadku powstania Andrassy, skazany zaocznie na śmierć i powieszony in effigie, zbiegł na zachód Europy. Aż do amnestii 1857 r. przebywał w Paryżu i Londynie, dzieląc czas pomiędzy politykę i miłosne podboje.
Od 17 lutego 1867 do 14 listopada 1871 sprawował funkcję premiera Węgier, zaś w latach 1871-1879 ministra spraw zagranicznych Austro-Węgier.
Był rycerzem Orderu Złotego Runa, członkiem Węgierskiej Akademii Nauk (kor. 1876, rzecz. 1888.)[1].
Jego drugi syn, Gyula Andrássy młodszy (1860-1929), zwolennik trializmu (federacji Austrii, Węgier i Polski) był węgierskim ministrem spraw wewnętrznych (1906-1910) i krótko w 1918 ostatnim ministrem spraw zagranicznych Austro-Węgier.
- ↑ a b Magyar Nagylexikon, Akadémia Kiadó, Budapest, 1994., ISBN 963 05 6800 4
- ↑ Wolnomularstwo w Europie Środkowo-Wschodniej w XVIII i XIX wieku, Wrocław 1982, s. 522.
<ref> o nazwie „stopień”, zdefiniowany w <references>, nie był użyty wcześniej w treści.