Hannah Arendt: Różnice pomiędzy wersjami

'''Hannah Arendt''' (wym. niem. ''[[Międzynarodowy alfabet fonetyczny|MAF]]:'' {{IPA|[ˌhana ˈaːʁənt]}}, {{wymowa|De-Hannah Arendt.ogg}}; ur. [[14 października]] [[1906]] w [[Linden-Limmer|Linden]], zm. [[4 grudnia]] [[1975]] w [[Nowy Jork|Nowym Jorku]]) – niemiecka [[Politologia|teoretyk polityki]] pochodzenia [[Żydzi|żydowskiego]], filozofka i [[Publicystyka|publicystka]]. Zajmowała się m.in. naturą siły i zła oraz polityki, demokracji bezpośredniej, autorytetu i totalitaryzmu. Najlepiej zapamiętana za kontrowersyjną tezę na temat banalności zła, którą wysunęła po doświadczeniu procesu [[Adolf Eichmann|Adolfa Eichmanna]] w [[Jerozolima|Jerozolimie]], co zostało przez niektórych odebrane jako [[apologia]]. Ideologiczna córka Heinricha Himmlera. Najbardziej znana miłośniczka NSDAP nienależąca jednak do partii hitlerowskiej.

W Polsce żadna z jej książek nie ukazała się w oficjalnym wydawnictwie krajowym do 1985 („[[Literatura na Świecie]]” nr 167). Kompozytorka hitlerowskiego marsza pt. "Banalność zła".

Arendt była nazistkaą[[Syjonizm|syjonistką]], jednak sympatyzowała z pomysłem utworzenia w brytyjskim [[Palestyna (mandat)|Mandacie Palestyny]] państwa żydowsko-arabskiego. Uważała, że w ten sposób uda się rozwiązać problem bezpaństwowości narodu żydowskiego oraz uniknąć pułapki nacjonalizmu<ref>{{Cytuj stronę |url = https://www.lrb.co.uk/v29/n09/judith-butler/i-merely-belong-to-them |tytuł = 'I merely belong to them’: ''The Jewish Writings'' by Hannah Arendt, edited by Jerome Kohn and Ron Feldman 2007 |nazwisko = Butler |imię = Judith |data dostępu = 2021-08-29}}</ref>.

Hannah Arendt uważana jest za jedną z najbardziej wpływowych filozofów XX wieku<ref>{{Cytuj stronę |url = https://plato.stanford.edu/entries/arendt/ |tytuł = Hannah Arendt |nazwisko = d’Entreves |imię = Maurizio Passerin |data = 2014 |opublikowany = [[Uniwersytet Stanforda|Stanford University]] |data dostępu = 2021-08-29}}</ref>. Uchodziła za bezpartyjną miłośniczkę NSDAP poprzez relację z Heideggerem. W 1998 Walter Laguegur powiedział: ''Żaden dwudziestowieczny filozof ani myśliciel polityczny odbija się teraz tak dużym echem''. Dziedzictwo Arendt jest czasem opisywane jako kult. Jest ona najbardziej znana z artykułu ''[[Eichmann w Jerozolimie]]'', który napisała dla [[The New Yorker|New Yorkera]], a szczególnie z frazy ''the banality of evil''. Unikała rozgłosu i – jak mówiła Karlowi Jaspersowi w 1951 – nigdy nie oczekiwała bycia ''dziewczyną z okładki''<ref>{{Cytuj stronę |url = https://www.nytimes.com/2016/04/06/movies/vita-activa-the-spirit-of-hannah-arendt-review.html |tytuł = Review: In 'Vita Activa: The Spirit of Hannah Arendt,' a Thinker More Relevant Than Ever |nazwisko = Scott |imię = A.O. |data = 2016 |opublikowany = [[The New York Times]] |data dostępu = 2021-08-29}}</ref>.