Język sundajski
Język sundajski[2], także sundyjski[3] (basa Sunda)[4] – język austronezyjski używany przez 33 mln osób zamieszkujących indonezyjskie prowincje Banten i Jawa Zachodnia[1].
| Obszar | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
ok. 33 mln[1] | ||||||
| Pismo/alfabet | |||||||
| Klasyfikacja genetyczna | |||||||
| |||||||
| Status oficjalny | |||||||
| Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||||||
| Kody języka | |||||||
| ISO 639-1 | su | ||||||
| ISO 639-2 | sun | ||||||
| ISO 639-3 | sun | ||||||
| IETF | su | ||||||
| Glottolog | sund1251 | ||||||
| Ethnologue | sun | ||||||
| GOST 7.75–97 | сун 633 | ||||||
| BPS | 0086 6 | ||||||
| WALS | sun | ||||||
| Występowanie | |||||||
| |||||||
| W Wikipedii | |||||||
| |||||||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||||||
Jest drugim językiem regionalnym w Indonezji pod względem liczby użytkowników[5] i jednym z najbardziej znaczących w tym kraju pod względem wpływów kulturowych[6].
Dzieli się na trzy dialekty: bogor (krawang), pringan, cirebon. Jego użytkownicy posługują się także językiem indonezyjskim[1].
Stanowi język tożsamości prowincjonalnej w zachodniej części Jawy. W języku drukowane są gazety i czasopisma, nadaje się w nim również audycje radiowe[1].
Słownictwo
Podobnie jak w języku jawajskim i balijskim, słownictwo języka sundajskiego wykazuje znaczne zróżnicowanie w zależności od pozycji społecznej i wieku rozmówcy. Wyróżnia się trzy tzw. poziomy języka (ang. speech levels):[7]
- bahasa halus – język formalny
- bahasa sedeng – język uprzejmy
- bahasa kasar – język szorstki, prosty
Pismo
Pierwotnie język sundajski był zapisywany alfabetem sylabicznym zwanym pismem sundajskim (aksara sunda), niekiedy również nieco zmodyfikowanym pismem jawajskim, zwanym carakan. Późniejsze wpływy arabskie zadecydowały o zmianie zapisu języka na alfabetyczne pismo arabskie. Wpływy te odcisnęły się również na leksyce i fonologii języka sundajskiego. Pismo łacińskie na Jawę przywieźli Holendrzy, razem z kolejną falą nowego słownictwa. Właśnie ta forma zapisu jest współcześnie w największym obiegu.
Przypisy
- ↑ a b c d e David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Sunda, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2017-08-19] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-11] (ang.).
- ↑ Nowa encyklopedia powszechna PWN. Wydawn. Nauk. PWN, 1997, s. 116. ISBN 978-83-01-11097-0. [dostęp 2022-05-22]. (pol.).
- ↑ Kazimierz Polański (red.), Encyklopedia językoznawstwa ogólnego, wyd. 2, Wrocław: Ossolineum, 1999, s. 573, ISBN 83-04-04445-5, OCLC 835934897.
- ↑ Henry Spiller, Focus: Gamelan Music of Indonesia, Routledge, 2010, s. 110, ISBN 978-1-135-90189-9 [dostęp 2021-08-20] (ang.).
- ↑ Herry Nur Hidayat i inni, INCOLWIS 2019: Proceedings of the 2nd International Conference on Local Wisdom, INCOLWIS 2019, August 29-30, 2019, Padang, West Sumatera, Indonesia, European Alliance for Innovation, 2019, s. 9, ISBN 978-1-63190-202-4 [dostęp 2021-08-20] (ang.).
- ↑ Jozef Genzor, Jazyky sveta: história a súčasnosť, wyd. 1, Bratislava: Lingea, 2015, s. 406, ISBN 978-80-8145-114-0, OCLC 950004358 (słow.).
- ↑ Adat dan upacara perkawinan daerah Jawa Barat. Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, Proyek Inventarisasi dan Dokumentasi Kebudayaan Daerah, 1982, s. 43. [dostęp 2021-08-15]. (indonez.).
Bibliografia
- Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).