Polanie: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
Himislav12 (dyskusja | edycje) m ilustracja |
||
(Nie pokazano 45 wersji utworzonych przez 33 użytkowników) | |||
Linia 1:
{{Inne znaczenia|plemienia zachodniosłowiańskiego|[[Polanie (ujednoznacznienie)|inne znaczenia tego słowa]]}}
[[Plik:Plemiona polskie.png|thumb|250px|[[Plemiona polskie]]]]
[[Plik:Grody w okresie Mieszka I.png|thumb|Zasięg domniemanego [[Polska wczesnopiastowska|państwa]] [[Siemomysł (książę Polan)|Siemomysła]] i jego syna [[Mieszko I|Mieszka I]] (datowanie [[Dendrochronologia|dendrochronologiczne]] grodzisk)]]
'''Polanie''' – nazwa domniemanego [[
== Nazwa ==
{{Osobny artykuł|Etymologia nazwy Polska}}
Nazwa Polan pochodzi najprawdopodobniej od rolniczego charakteru ich gospodarki (pole). [[Opole (średniowiecze)|Opolami]] nazywano najstarsze jednostki terytorialne [[Słowianie|Słowian]] tworzone jeszcze w czasach przedpaństwowych, od połowy pierwszego tysiąclecia. Członkowie lokalnego związku osiedleńczego skupieni byli wokół pola uprawnego stanowiącego podstawę bytu całej społeczności<ref>Praca zbiorowa
{{Cytat
|autor =
|źródło = [[Zygmunt Gloger]] powołując się na [[Jan Długosz|Jana Długosza]] tak to opisuje<ref>[http://literat.ug.edu.pl/glogre/0005.htm Zygmunt Gloger, ''Geografia historyczna ziem dawnej Polski'' Kraków 1903] (</ref>
}}
Gramatycznie nazwa ''Polanin'' składa się z dwóch członów ''Pol'' oznaczającej ''pole uprawne'' lub ''wyznaczoną przestrzeń'' oraz końcówki ''-anin''
Według innej teorii wywodzi się od słowa plemię – współplemiennik, człowiek związany więzami krwi, mający te same wierzenia. Niektórzy lingwiści twierdzą, że być może jest to związane z pierwotną formą organizacji plemiennej – opola, będącego pewną odmianą ludowładztwa z obieralnym władcą, wspólną własnością ziemi i rodem jako podstawą społeczną.
== Źródła historyczne wymieniające Polan ==
[[
[[
[[Plik:Denar rys chrobry1.png|thumb|240px|[[Denar Princes Polonie]] z XI w. z łacińskim określeniem Polski bity przez [[Mennica|mennicę]] książęcą [[Bolesław I Chrobry|Bolesława Chrobrego]]{{odn|Tadeusz Kałkowski|1974|s=40-41}}.]]
Nazwę "Polanie" wymieniają dość liczne średniowieczne kroniki i dokumenty, lecz nie jest pewne, czy dotyczy ona nazwy plemienia, czy jest to synonim nazwy Polaków, mieszkańców Polski. Wszystkie źródła historyczne wymieniające tę nazwę powstały bowiem długo po zakończeniu okresu plemiennego, a najstarsze pochodzą z czasu panowania [[Bolesław I Chrobry|Bolesława Chrobrego]].
Nie jest prawdą, że nazwa Polanie nie jest poświadczona w źródłach. Wymieniają ją średniowieczne kroniki i dokumenty, jednak nazwa tego plemienia nie pojawia się w nich przed XI wiekiem. Po raz pierwszy Polanie zanotowani zostali w [[średniowiecze|historycznym]] [[Traktat (nauka)|traktacie]] „''[[Gesta Hammaburgensis ecclesiae pontificum]]''” spisanym w latach 1075-1080 przez niemieckiego kronikarza i geografa [[Adam z Bremy|Adama z Bremy]]. Wymienia on Polan oraz słowiańskie plemiona z nimi sąsiadujące. Za strefę graniczną pomiędzy [[Słowianie połabscy|Słowianami połabskimi]] z plemion [[Wieleci|wieleckich]] oraz [[Lutycy|lucickich]], a [[Pomorzanie|Pomorzanami]] i Polanami uznaje on rzekę [[Odra|Odrę]]. Według jego relacji ziemia Polan graniczy z ziemiami pomorskimi, pruskimi, czeskimi i rozciąga się aż po granice państwa ruskiego: „''Trans Oddoram fluvium primi habitant Pomerani, deinde '''Polani''', qui a latere habent hinc Pruzzos, inde Behemos, ab oriente Ruzzos''” czyli w języku polskim ''"Wzdłuż rzeki [[Odra|Odry]] pierwsi żyją [[Pomorzanie]], dalej '''Polanie''', którzy graniczą z [[Prusowie|Prusami]], [[Czesi|Czechami]], a na wschodzie z [[Rusowie|Rusami]]"''{{odn|Georgius Heinricus Pertz|1846|s=59}}{{odn|Henryk Łowmiański|1967|s=171-172}}. W tekście wymienia również kilkukrotnie Polskę w różnych odmianach ''„Polonia”'', ''„rege Polanorum Bolizlao”'' itp.{{odn|Georgius Heinricus Pertz|1846|s=73}}▼
Pierwszy raz nazwa pojawia się pod koniec X wieku, kiedy to datowany na lata 998–999 ''Vita s. Adalberti'', znany na ziemiach polskich jako ''[[Żywot pierwszy św. Wojciecha]]'', wspomniał o „Bolizlav Polanorum duce” w kontekście roku 995. Współczesny historyk tłumaczy ten tytuł jako „Bolesław książę Polan”<ref>Michał Łuczyński, ''Jeszcze o prapolskim etnonimie 'Polanie''', [w:] ''Slavia occidentalis'' 73/1 (2016), ss. 105–106</ref>.
▲
Kolejnym źródłem średniowiecznym notującym istnienie polskiego plemienia Polan jest staroruski [[latopis]] z 1113 roku ruskiego kronikarza [[Nestor (kronikarz)|Nestora]] zatytułowany [[Powieść minionych lat]]{{odn|Nestor|1968}}{{odn|Franciszek Sielicki|2005}}, który pisze w nim, że:
{{Cytat
{{cytatD|''Gdy bowiem [[Wołosi]] naszli [[Obodryci naddunajscy|Słowian dunajskich]], i usadowiwszy się między nimi ciemiężyli ich, Słowianie owi przyszedłszy siedli nad [[Wisła|Wisłą]] i przezwali się [[Lędzianie|Lęchami]], a od tych Lęchów przezwali się jedni '''Polanami''', drudzy Lęchowie [[Łużyczanie|Łużyczanami]], inni [[Mazowszanie|Mazowszanami]], inni [[Pomorzanie|Pomorzanami]]. Tak samo i ciż sami Słowianie przyszedłszy siedli nad Dnieprem i nazwali się '''Polanami''', a drudzy [[Drewlanie|Drewlanami]], przeto że siedli w lasach [...] Gdy '''Polanie''' żyli z osobna po górach tych, był szlak z [[Waregowie|Waregów]] do Grecyi, a z Grecyi Dnieprem [...]<ref>[http://books.google.pl/books?id=LNkDAAAAYAAJ&dq=Monumenta+poloniae+historica&printsec=frontcover&source=bl&ots=OGIfhXRZeF&sig=8gwQTk_M2zuXwR5Sy4CKKdrKn1Q&hl=pl&ei=uT9uStPFGNy6jAf9yNyeCw&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=6 ''Latopis Nestora''] [w:] [[August Bielowski]] ''Monumenta Poloniae Historica'' Lwów 1864, s. 553 (oryginał [[Cyrylica|cyrylicą]] w [[Język staro-cerkiewno-słowiański|języku staro-cerkiewno-słowiańskim]], w polskim tłumaczeniu pozostawiono staropolszczyznę)</ref>''}}▼
|styl = środek
}}
{{Cytat
▲
|styl = środek
}}
Polan dwukrotnie wymienia również mnich [[Helmold]] w swoim dziele
{{Cytat
|styl = środek
}}
czyli w tłumaczeniu na język polski:
{{Cytat
|styl = środek
}}
Chociaż nazwa plemienia Polan pojawia się w źródłach w XI i XII wieku to wcześniejsze średniowieczne źródła już od X wieku wielokrotnie wymieniają Polskę jako kraj oraz notują polskich władców:
* najstarsza wzmianka o Polanach/Polsce wyszła w latach
* najstarsze źródło, które zanotowało nazwę kraju
* najstarszym źródłem lokalnym są monety Bolesława Chrobrego opatrzone: [[Denar Princes Polonie|''PRINCE[P]S POLONIE'']] datowane na
== Krytyka i kontrowersje ==
Nazwy Polan nie wymienia tzw. [[Geograf Bawarski]], główne źródło naszej wiedzy o geografii plemiennej ziem dzisiejszej Polski w
Nazwa [[choronim]]u ''Polonia'' i [[etnonim]]u ''Poloni'' pojawia się ok. 1000 r. nagle, i pomimo
▲Nazwy Polan nie wymienia tzw. [[Geograf Bawarski]], główne źródło naszej wiedzy o geografii plemiennej ziem dzisiejszej Polski w [[IX wiek]]u nie zna tego plemienia. Stąd też powstała hipoteza, nawiązująca do wymowy [[Kronika polska (Anonima tzw. Galla)|kroniki Anonima zwanego Gallem]], głosząca, że Polanie byli początkowo podporządkowani plemieniu [[Goplanie|Goplan]] (''Glopeani'' u Geografa Bawarskiego), a śladem przejęcia przez nich władzy jest legenda o [[Popiel]]u i [[Piast|Piaście]]. Stolicą Goplan i ich rządzącej dynastii "Popielidów" była zapewne [[Kruszwica]], na co wskazuje nie tylko legenda dynastyczna, ale także wyniki badań archeologicznych (wczesny gród plemienny w Mietlicy). Hipoteza [[Gerard Labuda|Gerarda Labudy]] sugeruje, że jednostka ponadplemienna posiadająca 400 grodów nie mogła zniknąć ze sceny dziejowej jak jakaś efemeryda, i że pod nazwą Goplan (i Glopeani) faktycznie ukrywają się Polanie. Te wersje zdarzeń zakwestionował profesor [[Przemysław Urbańczyk]] z [[Instytut Archeologii i Etnologii PAN|Instytutu Archeologii i Etnologii PAN]]<ref>[http://www.focus.pl/historia/artykuly/zobacz/publikacje/poczatki-polski-do-poprawki/ Początki Polski do poprawki]</ref>, odnosząc się do tezy przedstawionej przez niemieckiego historyka [[Johannes Fried|Johannesa Frieda]]<ref>Johannes Fried, ''Otton III i Bolesław Chrobry'', Warszawa 2000</ref>.
Zatem z powodu braku wzmianek we wczesnych źródłach historycznych i rezultatów badań archeologicznych, współcześnie wyrażany jest pogląd, że plemię o nazwie Polanie mogło nigdy nie istnieć<ref>[[Przemysław Urbańczyk]]
▲Nazwa [[choronim]]u ''Polonia'' i [[etnonim]]u ''Poloni'' pojawia się ok. 1000 r. nagle i pomimo, iż raczej oczywisty jest związek ich źródłosłowu z ''polem'', czyli: miejscem równym, odkrytym, uprawianym, wylesionym itp. (przy czym z czysto etymologicznego punktu widzenia najbardziej poprawne były zdaniem P. Urbańczyka wersje ''Polenia'' i ''Poleni'' [[Thietmar z Merseburga|Thietmara]]) to istnienia plemienia Polan na terenie późniejszej [[Wielkopolska|Wielkopolski]], a priori założyć nie można. Przy okazji odrzuca podstawowe tezy Frieda, iż nazwę ''Polonia/Poleni'' nadał krajowi Chrobrego [[Otton III (cesarz rzymski)|Otton III]] podczas [[Zjazdy gnieźnieńskie|zjazdu gnieźnieńskiego]] (nadanie nowego imienia przy chrzcie), gdyż w opinii samego Ottona III był on ''in Sclavania in civitae Gnesni ubi corpus beati martyris Ad[alberti... re]quiescit''<ref>dokument cesarza Ottona III, wystawiony w trakcie Zjazdu Gnieźnieńskiego (''actum in Sclavania in civitate Gnesni ubi corpus beati martyris Adalberti requiescit''), mówiący o nadaniu hrabstwa Vicenza (region Wenecji Euganejskiej) na rzecz włoskiego biskupa Hieronima, wiernego stronnika cesarza, który w tych dniach musiał znajdować się w orszaku Ottona III.</ref>, a więc w ''w kraju Słowian (Słowianii), w mieście Gnieźnie, gdzie spoczywa ciało błogosławionego męczennika Wojciecha'', a o istnieniu Polan i Polonii pojęcia raczej nie posiadał, i doszukiwanie się pochodzenia nazwy od ''polewania (wodą podczas chrztu)'' uważa za kuriozalne<ref>{{Cytuj|autor = Przemysław Urbańczyk |tytuł = Trudne początki Polski |data = 2008 |isbn = 978-83-229-2916-2 |miejsce = Wrocław |wydawca = Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego |s = 317 |oclc = 297524057 }}</ref>.
{{Cytat
▲Zatem z powodu braku wzmianek we wczesnych źródłach historycznych i rezultatów badań archeologicznych, współcześnie wyrażany jest pogląd, że plemię o nazwie Polanie mogło nigdy nie istnieć<ref>[[Przemysław Urbańczyk]] - ''Nie było żadnych Polan'', [[Gazeta Wyborcza]] 2008-05-24; podobny pogląd wyraziła np. [[Zofia Hilczer-Kurnatowska|Zofia Kurnatowska]] w pracy zbiorowej ''U źródeł Polski - do roku 1038'', str. 141 i 146, Wydawnictwo Dolnośląskie 2002</ref><ref>[http://www.polskieradio.pl/_files/20080617185213/2008070310252181.mp3 Wywiad radiowy; Trudne początki Polski – Przemysław Urbańczyk], 2008 Wrocław</ref>. Nazwa Polanie bywa w tym przypadku używana umownie w odniesieniu do plemienia lub plemion wielkopolskich, którym przypadła rola zapoczątkowania państwowości polskiej. Kwestionowanie istnienia Polan nie jest rzeczą nową, już w 1848 r.
|autor = Aleksander Tyszyński
▲{{cytat|[[Aleksander Tyszyński]] tak pisał<ref>Aleksander Tyszyński, ''Uwagi nad pismem p. Maciejowskiego "Pierwotne Dzieje Polski i Litwy"'' [w:] [http://books.google.pl/books?id=P8oDAAAAYAAJ&printsec=titlepage ''Biblioteka Warszawska. Pismo poświęcone naukom, sztukom i przymysłowi.'', Warszawa 1848 r., s.576-577]</ref>:|''Polska'' nie nazwaną została od ''pola''; kraj, o którym jego kronikarz l-szy mówił, iż był cały ''lasami'' okryty: "Polonia regio est nemorosa" (Gall), nie mógł być nazwanym od ''pola''. Gdy więc pierwiastkiem wyrazu ''Polska'', ''Polacy'' nie jest dźwięk ''pole'', być musi przyimek ''po'', który też był powszechnym u Słowian w odcienianiu imion właściwych (''Po-morze, Po-lesie, Po-dole, Po-łowcy, Po-labij'' itp). [...] I nazwiska: ''Podlasie Pod-Lachią'' a ''Polesie Po-Lechią'' (''po'' ma tu znaczenie od zewnętrznego względu) zapewne oznaczają; pierwiastkiem bowiem tych nazwisk nie mógł być ''las''. Jako leżąca za ''lasem'' przy ''lesie'' pod ''lasem'', może się uważać wioska, miasto (''Zalesie, Przyborze, Podhajce'' i t. p), ale nie cała prowincya, sama zwłaszcza w lasy obfitująca.}}
|źródło = ''Uwagi nad pismem p. Maciejowskiego „Pierwotne Dzieje Polski i Litwy”'' [w:] [http://books.google.pl/books?id=P8oDAAAAYAAJ&printsec=titlepage ''Biblioteka Warszawska. Pismo poświęcone naukom, sztukom i przymysłowi.'', Warszawa 1848 r., s.576–577]
}}
== Pochodzenie i ekspansja ==
Plemię o identycznej nazwie ([[Polanie (plemię wschodniosłowiańskie)|Polanie]]) znane jest z ''[[Powieść minionych lat|Powieści minionych lat]]'' jako zamieszkujące rejon [[Kijów|Kijowa]] po obu stronach [[Dniepr]]u. Zagadnienie związku pomiędzy tymi dwoma Polanami jest przedmiotem debat.
Trwa dyskusja naukowców na temat pierwotnej stolicy Polan. Wyniki ostatnich datowań [[Dendrochronologia|dendrochronologicznych]] pokazują, że w Wielkopolsce na początku
▲Plemię o identycznej nazwie ([[Polanie (plemię wschodniosłowiańskie)|Polanie]]) znane jest z ''[[Powieść minionych lat|Powieści minionych lat]]'' jako zamieszkujące rejon [[Kijów|Kijowa]] po obu stronach [[Dniepr]]u. Zagadnienie związku pomiędzy tymi dwoma Polanami jest przedmiotem debat.
Niektórzy uczeni uważają, że Polanie wywodzili się z rejonu Giecza (prof. [[Zofia Hilczer-Kurnatowska|Zofia Kurnatowska]],
▲Trwa dyskusja naukowców na temat pierwotnej stolicy Polan. Wyniki ostatnich datowań [[Dendrochronologia|dendrochronologicznych]] pokazują, że w Wielkopolsce na początku [[X wiek]]u mamy do czynienia z horyzontem chronologicznym niszczenia plemiennych grodów obronnych powstałych w czasach przedpiastowskich. Nowe grody, które możemy wiązać właśnie z Polanami, powstają nie wcześniej niż ok. [[930]]-[[940]] ([[Grzybowo (powiat wrzesiński)|Grzybowo]], [[Moraczewo (powiat gnieźnieński)|Moraczewo]], [[Kłecko]],<ref>[http://gniezno.com.pl/wiadomosci/czytaj/7751/badania_archeologiczne_w_klecku.html R. Temczuk, Badania archeologiczne w Kłecku]</ref> [[Ostrów Lednicki]], [[Gniezno]], [[Giecz]]) podczas gdy inne wznoszono ponownie ([[Poznań]]). Niezależnie od sprawy piastowskich grodów wczesnopaństwowych można rozpatrywać koncepcję miejsca centralnego wspólnoty terytorialnej (plemienia) zamieszkującego archeologiczną ziemię gnieźnieńską. Zdaniem [[Zofia Hilczer-Kurnatowska|Zofii Kurnatowskiej]] (2000) od samego początku rolę taką spełniało Gniezno, mimo, że aż do ok. 940 r. nie było grodem. Od przełomu VIII i IX w. na Górze Lecha istniały miejsca kultu (na wyższej kulminacji w rejonie kościoła św. Jerzego oraz na niższej kulminacji, pod archikatedrą prymasowską). W Gnieźnie mogły już od tego czasu odbywać się ogólnoplemienne ceremonie kultowe, obrady wiecu i starszyzny oraz intronizacje książąt. Podobnego zdania jest prof. [[Hanna Kóčka-Krenz]]: ''Gniezno najprawdopodobniej było początkowo znaczącym ośrodkiem kultowym, świadczyć o tym mogą ostatnie badania pod kościołem [[Kościół św. Jerzego w Gnieźnie|św.Jerzego]]''.<ref>Opinia prof. [[Hanna Kóčka-Krenz|Hanny Kóčko-Krenz]] na [http://www.grodklecko.pl/index.php/14-sample-data-articles/270-pani-prof-hanna-kocka-krenz-w-klecku Gród Kłecko (z 14.11.2012)]</ref>
Jedna z koncepcji głosi, że po przejęciu władzy w Wielkopolsce centralnym grodem Polan stało się [[Gniezno]], co wynikało z domniemanej kultowej roli znajdującej się tam świątyni [[Pogaństwo|pogańskiej]], przejęcie kontroli nad którą dawało Piastom legitymizację władzy<ref>[https://forumakademickie.pl/fa-archiwum/archiwum/2003/07-08/artykuly/25-bn-swiatlo_sredniowiecza.htm Nauki rolnicze XXI wieku]</ref>. Istnieją argumenty świadczące o tym, że pierwsze państwo Polan zwane było – ''państwem gnieźnieńskim''. W dokumencie ''[[Dagome iudex]]'' wydanym pod koniec rządów [[Mieszko I|Mieszka I]] użyta jest taka właśnie nazwa (''Civitas Schinesghe''). Również [[Polskie wczesnośredniowieczne emisje monetarne|niektóre monety Bolesława Chrobrego]] noszą napis
▲Niektórzy uczeni uważają, że Polanie wywodzili się z rejonu Giecza (prof. [[Zofia Hilczer-Kurnatowska|Zofia Kurnatowska]], Początki Polski, Poznań 2000), inni natomiast wskazują na [[Kalisz]] (prof. [[Andrzej Buko]]{{fakt|data=2013-01}}). Argumentem wspierającym koncepcję "kaliską" jest to, że w rejonie kaliskim starsze grody plemienne nie były niszczone i palone, choć może to zjawisko być interpretowane także jako świadectwo pokojowej asymilacji tych grodów przez Polan. Poza tym niezniszczony pozostał również [[Giecz]] i otaczające go osady<ref>[http://giecz.pl/index.php?go=muzeum_grod Giecz - gród pierwszych Piastów]</ref>.
▲Jedna z koncepcji głosi, że po przejęciu władzy w Wielkopolsce centralnym grodem Polan stało się [[Gniezno]], co wynikało z domniemanej kultowej roli znajdującej się tam świątyni [[Pogaństwo|pogańskiej]], przejęcie kontroli nad którą dawało Piastom legitymizację władzy<ref>[https://forumakademickie.pl/fa-archiwum/archiwum/2003/07-08/artykuly/25-bn-swiatlo_sredniowiecza.htm Nauki rolnicze XXI wieku]</ref>. Istnieją argumenty świadczące o tym, że pierwsze państwo Polan zwane było – ''państwem gnieźnieńskim''. W dokumencie ''[[Dagome iudex]]'' wydanym pod koniec rządów [[Mieszko I|Mieszka I]] użyta jest taka właśnie nazwa (''Civitas Schinesghe''). Również [[Polskie wczesnośredniowieczne emisje monetarne|niektóre monety Bolesława Chrobrego]] noszą napis "Gnezdun civitas". Kluczową rolę Gniezna (przede wszystkim religijną) w państwie pierwszych Piastów potwierdza także fakt złożenia tam szczątków św. Wojciecha oraz to, że Gniezno staje się centrum administracji kościelnej po przyjęciu chrześcijaństwa.
Teoria ta jest krytykowana przez innych badaczy, którzy sugerują, że ''Dagome Iudex'' – jako przepisywany przez osobę nie zorientowaną w problematyce ziem dzisiejszej Polski, jest dokumentem mało wiarygodnym, a pierwszym centrum administracji kościelnej po przyjęciu chrześcijaństwa, związanym z biskupami [[Jordan (pierwszy biskup Polski)|Jordanem]] i [[Unger]]em, był najprawdopodobniej Poznań.
Obecnie obie koncepcje mają swoich zwolenników w świecie naukowym: w środowisku warszawskim (prof. Andrzej Buko, prof. Przemysław Urbańczyk, doc. Marek Dulinicz) –
Panuje zgodność co do tego, że ważną rolę na terenie Polan pełniły cztery grody:
* [[Poznań]] – najpotężniejszy z grodów, prawdopodobnie centrum administracyjne
* [[Gniezno]] – być może centrum kultu (odkrycia archeologiczne sugerują obecność pogańskiej świątyni, znaleziono tu bowiem niezwykłych rozmiarów kopiec usypany z kamieni, interpretowany jako miejsce kultu pogańskiego)
* [[Giecz]] – zdaniem prof. Zofii Kurnatowskiej gród, z którego rozpoczęła się ekspansja Piastów
* [[Ostrów Lednicki]] – ufortyfikowany ośrodek na wyspie z kościołem i palatium książęcym, być może siedziba Mieszka I i miejsce jego chrztu (znajdują się tam zagłębienia w podłodze kościoła, interpretowane jako baseny chrzcielne. Misa z zaprawy wapiennej znajduje się również w podziemiach [[Bazylika archikatedralna Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Poznaniu|katedry poznańskiej]]) i była niegdyś interpretowana również jako pozostałość [[baptysterium]]. Już jednak w latach 60. XX w. prof. [[Andrzej Tomaszewski (architekt)|Andrzej Tomaszewski]] udowodnił na podstawie analizy ikonografii zachodnioeuropejskiej, że tego rodzaju zagłębienia służyły jako miejsca mieszania zaprawy przy wznoszeniu kościołów. Ostatnio potwierdził tę diagnozę także prof. Przemysław Urbańczyk.
Rozstrzygnięcie, który z tych ośrodków mógł być stolicą pierwszego państwa Polan, jest niemożliwe. Wszystkie one, jak również i inne (np. Kalisz, Płock), stanowiły tzw. ''sedes regni principales'' ([[główna siedziba królestwa]]), czyli ośrodki władzy, w których znajdowały się m.in. książęce palatia. Książę sprawował władzę objeżdżając kolejno te ośrodki. Podobnie sprawowana była władza w państwie Karolingów i we wczesnym [[Święte Cesarstwo Rzymskie|Świętym Cesarstwie Rzymskim]].
Po opanowaniu Wielkopolski
* [[Pomorze Gdańskie]] i [[Ziemia sandomierska|ziemię sandomierską]] – w latach 70. X w.
* [[Śląsk]] i [[Pomorze Zachodnie]] – w latach 80. X w.
Linia 75 ⟶ 98:
== Zobacz też ==
{{wikisłownik|Polanin}}
* [[Etymologia nazwy Polska]]
* [[Słowianie zachodni]]
* [[Plemiona polskie]]
* [[Historia Polski (do 1138)]]
* [[
* [[kultura Sukow-Dziedzice]]
Linia 87 ⟶ 112:
* Witold Chrzanowski, Polanie, Kraków 2008 (Kronika Słowian, T. II) {{ISBN|978-83-7396-749-6}}
* Zofia Kurnatowska, Początki Polski, Poznań 2001
* {{Cytuj książkę | nazwisko= Buko | imię=Andrzej
* Przemysław Urbańczyk, Trudne początki Polski
* {{Cytuj książkę | nazwisko=Labuda | imię=Gerard |autor link= Gerard Labuda|tytuł= Mieszko I | data=2002 | wydawca=Zakład Narodowy im. Ossolińskich | miejsce=Wrocław| isbn= 83-0404-619-9| język=pl}}
* [[Jerzy Nalepa]], ''Prapolski bastion toponimiczny w Bramie Przemyskiej i Lędzanie'', Onomastica, R. 36: 1991, s. 5–45. ([https://web.archive.org/web/20111113102138/http://www.kki.pl/pioinf/przemysl/dzieje/bastion/bastion.html Streszczenie pracy])
* {{cytuj książkę |nazwisko = Łowmiański | imię = Henryk | tytuł = Początki Polski | wydawca = Polskie Wydawnictwo Naukowe | miejsce = Warszawa | rok = 1967 | strony = | isbn = |odn= tak}}
* {{cytuj książkę |nazwisko = Pertz | imię = Georgius Heinricus | tytuł = Adami Gesta Hammaburgensis Ecclesiae Pontificum | wydawca = Impensis Bibliopolii Hahniani
* {{cytuj książkę |nazwisko = Rospond | imię = Stanisław | tytuł = Gramatyka historyczna języka polskiego | wydawca = Państwowe Wydawnictwo Naukowe | miejsce = Warszawa | rok = 1973 | strony =
* {{cytuj książkę |nazwisko = Klemensiewicz | imię = Zenon | tytuł = Gramatyka historyczna języka polskiego | wydawca = Państwowe Wydawnictwo Naukowe | miejsce = Warszawa | rok = 1981 | strony =
* {{cytuj książkę |nazwisko = Helmold | tytuł = Helmolda Kronika Słowian tł. Józef Matuszewski, wstęp i komentarz Jerzy Strzelczyk| wydawca = Państwowe Wydawnictwo Naukowe | miejsce = Warszawa | rok = 1974 | strony = 202-203| isbn = 83-01-00995-0 |odn= tak}}
* {{cytuj książkę |nazwisko = Nestor | tytuł = Powieść minionych lat przeł. Franciszek Sielicki| wydawca = PAN | miejsce = Kraków | rok = 1968 | strony = | isbn = |odn= tak}}
* {{cytuj książkę |imię=Franciszek |nazwisko =
* {{cytuj książkę |imię=Tadeusz |nazwisko =
{{Plemiona słowiańskie}}
{{Kontrola autorytatywna}}
[[Kategoria:Plemiona lechickie]]
|