Wikipedysta:Zala/brudnopis5
SM UC-56, jednostka siostrzana UC-17 | |
Klasa | |
---|---|
Typ | |
Projekt |
41 |
Historia | |
Stocznia | |
Wodowanie |
19 lutego 1916 |
Kaiserliche Marine | |
Wejście do służby |
21 lipca 1916 |
Wycofanie ze służby |
listopad 1918 |
Los okrętu |
przekazany Wielkiej Brytanii, złomowany w latach 1919–1920 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
Długość |
49,35 m |
Szerokość |
5,22 m |
Zanurzenie |
3,68 m |
Zanurzenie testowe |
50 m |
Rodzaj kadłuba | |
Materiał kadłuba | |
Napęd | |
2 silniki Diesla o łącznej mocy 368 kW (500 KM) 2 silniki elektryczne o łącznej mocy 340 kW (460 KM) 2 śruby | |
Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
Zasięg |
powierzchnia: 9430 Mm przy 7 węzłach |
Uzbrojenie | |
18 min UC/200, 1 działo kal. 88 mm, 7 torped | |
Wyrzutnie torpedowe |
3 × 500 mm |
Załoga |
26 |
SM UC-17 – niemiecki okręt podwodny (podwodny stawiacz min) z okresu I wojny światowej, jedna z 64 zbudowanych jednostek typu UC II. Zwodowany 29 lutego 1916 roku w stoczni Blohm & Voss w Hamburgu, został wcielony do służby w Kaiserliche Marine 21 lipca 1916 roku. W czasie służby operacyjnej we Flotylli Flandria okręt odbył 21 patroli bojowych, podczas których za pomocą torped i min zatopił 96 statków o łącznej pojemności 144 423 BRT (w tym duży brytyjski parowiec „Rotorua” o pojemności 11 140 BRT), zaś dziewięć statków o łącznej pojemności 27 855 BRT zostało uszkodzonych. SM UC-17 został poddany Brytyjczykom 26 listopada 1918 roku w wyniku podpisania rozejmu w Compiègne, a następnie złomowany w latach 1919–1920.
Projekt i budowa
Dokonania pierwszych niemieckich podwodnych stawiaczy min typu UC I, a także zauważone niedostatki tej konstrukcji, skłoniły dowództwo Cesarskiej Marynarki Wojennej z admirałem von Tirpitzem na czele do działań mających na celu budowę nowego, znacznie większego i doskonalszego typu okrętu podwodnego. Opracowany latem 1915 roku projekt okrętu, oznaczonego później jako typ UC II, tworzony był równolegle z projektem przybrzeżnego torpedowego okrętu podwodnego typu UB II[1]. Głównymi zmianami w stosunku do poprzedniej serii były: instalacja wyrzutni torpedowych i działa pokładowego, zwiększenie mocy i niezawodności siłowni oraz wzrost prędkości i zasięgu jednostki – kosztem rezygnacji z możliwości łatwego transportu kolejowego, ze względu na powiększone rozmiary[1][2].
Przyszły UC-17 zamówiony został 29 sierpnia 1915 roku jako druga jednostka z I serii okrętów typu UC II (numer projektu 41, nadany przez Inspektorat Okrętów Podwodnych), w ramach wojennego programu rozbudowy floty[3][4] . Został zbudowany w stoczni Blohm & Voss w Hamburgu jako jeden z 24 okrętów tego typu zamówionych w tej wytwórni[5][6][7]. Stocznia oszacowała czas budowy okrętu na 8 miesięcy[7]. UC-17 otrzymał numer stoczniowy 267 (Werk 267)[4] . Stępkę okrętu położono w 1915 roku[8] , a zwodowany został 19 lutego 1916 roku[9][10]. Koszt budowy okrętu wyniósł 1 mln 729 tys. marek[11].
Dane taktyczno-techniczne
UC-17 był średniej wielkości przybrzeżnym okrętem podwodnym o konstrukcji dwukadłubowej[12]. Długość całkowita wynosiła 49,35 metra[a], szerokość 5,22 metra i zanurzenie 3,68 metra[8][11]. Wykonany ze stali kadłub sztywny miał 39,3 metra długości i 3,65 metra szerokości, a wysokość (od stępki do szczytu kiosku) wynosiła 7,46 metra[14] . Wyporność w położeniu nawodnym wynosiła 417 ton, a w zanurzeniu 493 tony[5][11]. Jednostka miała wysoki, ostry dziób przystosowany do przecinania sieci przeciwpodwodnych; do jej wnętrza prowadziły trzy luki: pierwszy przed kioskiem, drugi w kiosku, a ostatni w części rufowej, prowadzący do maszynowni[15] . Cylindryczny kiosk miał średnicę 1,4 metra i wysokość 1,8 metra, obudowany był opływową osłoną[15] .
Okręt napędzany był na powierzchni przez dwa 6-cylindrowe, czterosuwowe silniki wysokoprężne MAN S6V23/34 o łącznej mocy 368 kW (500 KM), zaś pod wodą poruszał się dzięki dwóm silnikom elektrycznym BBC o łącznej mocy 340 kW (460 KM)[5][11]. Dwa wały napędowe obracały dwie śruby wykonane z brązu manganowego (o średnicy 1,9 metra i skoku 0,9 metra)[15] . Okręt osiągał prędkość 11,6 węzła na powierzchni i 7 węzłów w zanurzeniu[5][11]. Zasięg wynosił 9430 Mm przy prędkości 7 węzłów w położeniu nawodnym oraz 55 Mm przy prędkości 4 węzłów pod wodą[5][11][b]. Zbiorniki mieściły 56 ton paliwa[8][11][c], a energia elektryczna magazynowana była w dwóch bateriach akumulatorów 26 MAS po 62 ogniwa, zlokalizowanych pod przednim i tylnym przedziałem mieszkalnym załogi[7][16]. Okręt miał siedem zewnętrznych zbiorników balastowych[15] . Dopuszczalna głębokość zanurzenia wynosiła 50 metrów[14][17], zaś czas wykonania manewru zanurzenia 40 sekund[18].
Głównym uzbrojeniem okrętu było 18 min kotwicznych typu UC/200 w sześciu skośnych szybach minowych o średnicy 100 cm, usytuowanych w podwyższonej części dziobowej jeden za drugim w osi symetrii okrętu, pod kątem do tyłu (sposób stawiania – „pod siebie”)[2][19]. Układ ten powodował, że miny trzeba było stawiać na zaplanowanej przed rejsem głębokości, gdyż na morzu nie było do nich dostępu (co znacznie zmniejszało skuteczność okrętów)[20][19]. Wyposażenie uzupełniały dwie zewnętrzne wyrzutnie torped kalibru 500 mm (umiejscowione powyżej linii wodnej na dziobie, po obu stronach szybów minowych), jedna wewnętrzna wyrzutnia torped kalibru 500 mm na rufie (z łącznym zapasem 7 torped) oraz umieszczone przed kioskiem działo pokładowe kalibru 88 mm TK L/30 C/08, z zapasem amunicji wynoszącym od 100 do 133 naboi[8][21]. Okręt wyposażony był w trzy peryskopy Zeissa oraz kotwicę grzybkową o masie 272 kg[15] .
Załoga okrętu składała się z trzech oficerów oraz 23 podoficerów i marynarzy[18][22].
Służba
1916 rok
SM[d] UC-17 został wcielony do służby w Kaiserliche Marine 21 lipca 1916 roku[4] . Dwa dni później dowódcą UC-17 mianowany został por. mar. (niem. Oberleutnant zur See) Ralph Wenninger[23] . Po okresie szkolenia okręt został 2 października przydzielony do Flotylli Flandria[4] .
Od października do grudnia UC-17 wraz z innymi podwodnymi stawiaczami min Flotylli Flandria postawiły 10 zagród minowych liczących łącznie 70 min u wschodnich wybrzeży Wielkiej Brytanii, 41 zagród liczących 161 min przy brytyjskim brzegu kanału La Manche i 15 zagród liczących 72 miny u wybrzeży Francji[24]. 6 listopada w odległości 18 Mm na południowy zachód od Beachy Head U-Boot zatrzymał i po ewakuacji załogi zatopił zbudowany w 1890 roku francuski drewniany trójmasztowy szkuner „Fanelly” o pojemności 307 BRT, płynący pod balastem z Le Tréport do Cardiff[25] . Następnego dnia załoga UC-17 zatopiła na wodach kanału La Manche trzy parowce: zbudowany w 1895 roku norweski „Furulund” (1817 BRT), transportujący węgiel z Newcastle upon Tyne do Rouen (zatrzymany i zatopiony po zejściu załogi w odległości 40 Mm na północny zachód od Sainte-Adresse)[26] ; pochodzący z 1903 roku norweski „Thuhaug” o pojemności 948 BRT, płynący z ładunkiem węgla ze Swansea do Rouen (zatopiony bez strat w załodze w odległości 35 Mm od Sainte-Adresse)[27] i zbudowany w 1913 roku brytyjski „Suffolk Coast” (780 BRT), przewożący drobnicę z Glasgow do Fécamp (zatrzymany i zatopiony po ewakuacji załogi w odległości 14 Mm na południowy wschód od Barfleur)[28] . 10 listopada na postawioną przez U-Boota nieopodal Dartmouth minę wszedł zbudowany w 1914 roku brytyjski uzbrojony trawler HMT[e] „Benton Castle” (283 BRT)[f], który zatonął ze stratą 10 członków załogi[29] . Nazajutrz na pozycji 49°57′N 5°38′W/49,950000 -5,633333 okręt zatopił zbudowany w 1899 roku norweski parowiec „Seirstad”, płynący z ładunkiem węgla z Newport do Tonnay-Charente (nikt nie zginął)[30] . 14 listopada lista wojennych osiągnięć załogi UC-17 powiększyła się o dwie pozycje: w odległości 54 Mm na południowy zachód od Lizard Point (na pozycji 49°09′N 5°15′W/49,150000 -5,250000) został zatopiony zbudowany w 1907 roku hiszpański parowiec „Oiz Mendi” o pojemności 2104 BRT, transportujący ładunek rudy żelaza na trasie Agua Amarga – Middlesbrough, a w odległości 25 Mm na północ od Ouessant został zatrzymany i po ewakuacji załogi zatopiony zbudowany w 1909 roku francuski drewniany szkuner „Alcyon” (59 BRT)[31][32] .
22 marca 1917 roku duży brytyjski parowiec „Rotorua” o pojemności 11 140 BRT[33]
22 maja 1917 roku nastąpiła zmiana na stanowisku dowódcy okrętu: por. mar. Ralph Wenninger został zastąpiony przez por. mar. Wernera Fürbringera[34] . Jego sukcesem było zatopienie 10 statków o łącznej pojemności 27 372 BRT i uszkodzenie jednego żaglowca o pojemności 164 BRT[35] .
4 sierpnia 1917 roku nowym dowódcą UC-17 został por. mar. Ulrich Pilzecker[36] . Załoga okrętu pod jego dowództwem zatopiła osiem statków o łącznej pojemności 20 527 BRT, zaś dwie jednostki o łącznej pojemności 10 675 doznały uszkodzeń[35] .
16 stycznia 1918 roku okręt otrzymał nowego kapitana, którym został por. mar. Erich Stephan[37] . Jego osiągnięciem było zatopienie siedmiu jednostek o łącznym tonażu 17 206 BRT (w tym 26 marca 1918 roku brytyjskiego statku amunicyjnego RFA[g] „Lady Cory-Wright” o pojemności 2516 BRT)[38] i uszkodzenie jednego parowca o pojemności 3282 BRT[35] .
5 maja 1918 roku dowództwo UC-17 objął por. mar. Freiherr Nikolaus von Lyncker[39] . Do listy wojennych sukcesów okrętu dodał on pięć zatopionych jednostek o łącznej pojemności 4965 BRT i jeden statek uszkodzony (2748 BRT)[35] .
19 października 1918 roku okręt został włączony do 1. Flotylli U-Bootów Hochseeflotte[4] .
SM UC-17 doczekał zakończenia działań wojennych, po czym w myśl postanowień rozejmu w Compiègne został wraz z innymi ocalałymi niemieckimi okrętami podwodnymi 26 listopada 1918 roku poddany Brytyjczykom[4][10]. Złomowano go w Preston w latach 1919–1920[2][4] .
Podsumowanie działalności bojowej
SM UC-17 odbył łącznie 21 misji wojennych, podczas których za pomocą min oraz torped zatopił 96 statków o łącznej pojemności 144 423 BRT, a dziewięć statków o łącznej pojemności 27 855 BRT zostało uszkodzonych[35] . Na pokładach zatopionych i uszkodzonych jednostek zginęło co najmniej 237 osób, w tym 39 na brytyjskim statku amunicyjnym RFA „Lady Cory-Wright”[38][35] . Pełne zestawienie strat przedstawia poniższa tabela[35] :
Data | Nazwa | Państwo | Tonaż[h] | Los jednostki |
---|---|---|---|---|
6 listopada 1916 | „Fanelly” | Francja | 307 | zatopiony |
7 listopada 1916 | „Furulund” | Norwegia | 1817 | zatopiony |
„Suffolk Coast” | Wielka Brytania | 780 | zatopiony | |
„Thuhaug” | Norwegia | 948 | zatopiony | |
10 listopada 1916 | HMT „Benton Castle” | Royal Navy | 283 | zatopiony |
11 listopada 1916 | „Seirstad” | Norwegia | 995 | zatopiony |
14 listopada 1916 | „Oiz Mendi” | Hiszpania | 2104 | zatopiony |
„Alcyon” | Francja | 59 | zatopiony | |
15 listopada 1916 | „La Rochejacquelein” | Francja | 2199 | zatopiony |
„Torridal” | Norwegia | 688 | zatopiony | |
16 listopada 1916 | „Eugenie” | Francja | 66 | zatopiony |
„Petit Jean” | Francja | 126 | zatopiony | |
21 listopada 1916 | „Faunus” | Szwecja | 749 | zatopiony |
15 grudnia 1916 | „Constance Mary” | Wielka Brytania | 177 | zatopiony |
17 grudnia 1916 | „Alerte” | Francja | 176 | zatopiony |
18 grudnia 1916 | „La Vague” | Francja | 167 | zatopiony |
„Maria Louis” | Francja | 108 | zatopiony | |
„Quo Vadis” | Francja | 110 | zatopiony | |
20 grudnia 1916 | „Otarie II” | Francja | 109 | zatopiony |
„Saint Antoine De Padoue” | Francja | 32 | zatopiony | |
21 grudnia 1916 | HMT „St. Ives” | Royal Navy | 325 | zatopiony |
24 grudnia 1916 | „Bargany” | Wielka Brytania | 872 | zatopiony |
25 grudnia 1916 | „Courlis” | Francja | 181 | zatopiony |
28 grudnia 1916 | „Pitho” | Wielka Brytania | 150 | zatopiony |
„Union” | Norwegia | 563 | zatopiony | |
20 stycznia 1917 | „Standard” | Dania | 217 | zatopiony |
22 stycznia 1917 | „Gaulois” | Francja | 76 | zatopiony |
„O.A. Brodin” | Szwecja | 1798 | zatopiony | |
23 stycznia 1917 | „Egypte” | Belgia | 2416 | zatopiony |
„Ophelia” | Francja | 159 | zatopiony | |
31 stycznia 1917 | „Epsilon” | Holandia | 3211 | zatopiony |
16 lutego 1917 | „Hermine” | Francja | 3940 | zatopiony |
18 lutego 1917 | „Thorgny” | Norwegia | 734 | zatopiony |
19 lutego 1917 | „Centurion” | Wielka Brytania | 1828 | zatopiony |
HMT „Picton Castle” | Royal Navy | 245 | zatopiony | |
20 lutego 1917 | „Falls of Afton” | Norwegia | 1965 | zatopiony |
21 lutego 1917 | „Manningham” | Szwecja | 1988 | zatopiony |
22 lutego 1917 | „Ajax” | Norwegia | 1468 | zatopiony |
„Saint Sauveur” | Francja | 158 | zatopiony | |
23 lutego 1917 | „Belgier” | Wielka Brytania | 4588 | zatopiony |
„Iser” | Wielka Brytania | 2160 | zatopiony | |
„Nyland” | Norwegia | 1824 | zatopiony | |
24 lutego 1917 | „Salamis” | Królestwo Grecji | 995 | zatopiony |
25 lutego 1917 | „Kleber” | Francja | 95 | zatopiony |
26 lutego 1917 | „Le Lamentin” | Francja | 716 | zatopiony |
7 marca 1917 | „Antonio” | Wielka Brytania | 2652 | zatopiony |
19 marca 1917 | „Rhodora” | Francja | 38 | zatopiony |
21 marca 1917 | „Huntscape” | Wielka Brytania | 2933 | uszkodzony |
22 marca 1917 | „Curlew” | Wielka Brytania | 51 | zatopiony |
„Rotorua” | Wielka Brytania | 11 140 | zatopiony | |
23 marca 1917 | „Maine” | Wielka Brytania | 3616 | zatopiony |
„Mexico” | Wielka Brytania | 5549 | uszkodzony | |
24 marca 1917 | „Alice” | Wielka Brytania | 61 | zatopiony |
„Boy Walter” | Wielka Brytania | 43 | zatopiony | |
„Endeavour” | Wielka Brytania | 25 | zatopiony | |
„Enigma” | Wielka Brytania | 24 | zatopiony | |
„H.C.G.” | Wielka Brytania | 24 | zatopiony | |
„May Flower” | Wielka Brytania | 38 | zatopiony | |
„Qui Vive” | Wielka Brytania | 22 | zatopiony | |
„Reindeer” | Wielka Brytania | 28 | zatopiony | |
„Satanita” | Wielka Brytania | 30 | zatopiony | |
9 maja 1917 | „Marchiena” | Holandia | 170 | zatopiony |
10 maja 1917 | „Veni” | Norwegia | 654 | zatopiony |
12 maja 1917 | „G.L.C.” | Wielka Brytania | 24 | zatopiony |
„Galicia” | Wielka Brytania | 5922 | zatopiony | |
13 maja 1917 | „Anna” | Dania | 610 | zatopiony |
„Hudson” | Norwegia | 817 | zatopiony | |
14 maja 1917 | „Farley” | Wielka Brytania | 3692 | zatopiony |
16 maja 1917 | „L’hermite” | Francja | 2189 | uszkodzony |
19 maja 1917 | HMT „Kumu” | Royal Navy | 315 | uszkodzony |
18 czerwca 1917 | HMT „Borneo” | Royal Navy | 211 | zatopiony |
19 czerwca 1917 | „Kate And Annie” | Wielka Brytania | 96 | zatopiony |
„Mary Ann” | Wielka Brytania | 164 | uszkodzony | |
21 czerwca 1917 | „Childe Harold” | Stany Zjednoczone | 781 | zatopiony |
„Scheria” | Włochy | 2727 | zatopiony | |
24 czerwca 1917 | „Clan Davidson” | Wielka Brytania | 6486 | zatopiony |
„Crown of Arragon” | Wielka Brytania | 4550 | zatopiony | |
25 czerwca 1917 | „Galena” | Stany Zjednoczone | 1073 | zatopiony |
„Saxon Monarch” | Wielka Brytania | 4828 | zatopiony | |
20 lipca 1917 | „City Of Florence” | Wielka Brytania | 5399 | zatopiony |
21 lipca 1917 | „Augustus Welt” | Stany Zjednoczone | 1221 | zatopiony |
19 sierpnia 1917 | „Brema” | Wielka Brytania | 1537 | zatopiony |
21 sierpnia 1917 | „Norhilda” | Wielka Brytania | 1175 | zatopiony |
8 września 1917 | „Askelad” | Norwegia | 2823 | zatopiony |
9 września 1917 | „Tuscarora” | Wielka Brytania | 7106 | uszkodzony |
16 września 1917 | „Thomas Krag” | Norwegia | 3569 | uszkodzony |
2 listopada 1917 | „Cape Finisterre” | Wielka Brytania | 4380 | zatopiony |
4 listopada 1917 | „Border Knight” | Wielka Brytania | 3724 | zatopiony |
2 grudnia 1917 | „Tasmania” | Imperium Rosyjskie | 2089 | zatopiony |
4 grudnia 1917 | „Forfar” | Wielka Brytania | 3827 | zatopiony |
6 grudnia 1917 | „Asaba” | Wielka Brytania | 972 | zatopiony |
7 lutego 1918 | „Creosol” | Wielka Brytania | 1179 | zatopiony |
„Elfi” | Norwegia | 1120 | zatopiony | |
23 marca 1918 | HMD „New Dawn” | Royal Navy | 93 | zatopiony |
24 marca 1918 | „War Knight” | Wielka Brytania | 7951 | zatopiony |
26 marca 1918 | RFA „Lady Cory-Wright” | Royal Fleet Auxiliary | 2516 | zatopiony |
26 kwietnia 1918 | „Sif” | Norwegia | 3282 | uszkodzony |
29 kwietnia 1918 | „Frogner” | Norwegia | 1476 | zatopiony |
30 kwietnia 1918 | „Isleworth” | Wielka Brytania | 2871 | zatopiony |
24 maja 1918 | HMT „Gabir” | Royal Navy | 219 | zatopiony |
HMT „Yucca” | Royal Navy | 198 | zatopiony | |
26 maja 1918 | „Thames” | Wielka Brytania | 1327 | zatopiony |
30 maja 1918 | „Dungeness” | Wielka Brytania | 2748 | uszkodzony |
28 czerwca 1918 | „Sunniva” | Wielka Brytania | 1913 | zatopiony |
8 października 1918 | „Thalia” | Wielka Brytania | 1308 | zatopiony |
RAZEM | zatopione: | 96 | ||
uszkodzone: | 9 |
Uwagi
- ↑ Od 1917 roku: 52,15 metra[5][13].
- ↑ Opracowania znacznie różnią się wartościami zasięgu na powierzchni: Gibson i Prendergast 2014 ↓, s. 313 podają, że wynosił on 6910 mil morskich przy prędkości 7 węzłów, zaś Hutchinson 2001 ↓, s. 52 – 6430 Mm przy prędkości 7 węzłów.
- ↑ Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 182 podaje, że zbiorniki okrętu mieściły 63 tony paliwa.
- ↑ SM – Seiner Majestät – [okręt] Jego Mości.
- ↑ HMT – His Majesty’s Trawler – Trawler Jego Mości.
- ↑ Ponieważ uzbrojone trawlery były pierwotnie jednostkami cywilnymi, podana jest ich pojemność brutto, występująca w źródłach, zamiast wyporności podawanej standardowo dla jednostek wojennych.
- ↑ RFA – Royal Fleet Auxiliary – [Jednostka] Pomocnicza Królewskiej Floty.
- ↑ Tonaż statków handlowych i innych cywilnych jednostek podany jest w tonach rejestrowych brutto.
Przypisy
- ↑ a b Fontenoy 2007 ↓, s. 106.
- ↑ a b c Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 182.
- ↑ Rössler 1989 ↓, s. 50–53.
- ↑ a b c d e f g UC 17 ↓.
- ↑ a b c d e f Möller i Brack 2004 ↓, s. 56.
- ↑ Williamson 2016 ↓, s. 13.
- ↑ a b c Rössler 1989 ↓, s. 53.
- ↑ a b c d Gogin 2024 ↓.
- ↑ Fontenoy 2007 ↓, s. 105.
- ↑ a b Hutchinson 2001 ↓, s. 53.
- ↑ a b c d e f g Gröner 1985 ↓, s. 58.
- ↑ Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 181–182.
- ↑ Gozdawa-Gołębiowski 1994 ↓, s. 563.
- ↑ a b UC II ↓.
- ↑ a b c d e Knott 2015 ↓.
- ↑ Perepeczko 2000 ↓, s. 247.
- ↑ Showell 2006 ↓, s. 56.
- ↑ a b Gibson i Prendergast 2014 ↓, s. 313.
- ↑ a b Holicki 2020 ↓, s. 92, 95.
- ↑ Showell 2006 ↓, s. 57.
- ↑ Gröner 1985 ↓, s. 59.
- ↑ Perepeczko 2000 ↓, s. 246.
- ↑ Ralph Wenninger ↓.
- ↑ Perepeczko 2000 ↓, s. 271.
- ↑ Fanelly ↓.
- ↑ Furulund ↓.
- ↑ Thuhaug ↓.
- ↑ Suffolk Coast ↓.
- ↑ Benton Castle ↓.
- ↑ Seirstad ↓.
- ↑ Oiz Mendi ↓.
- ↑ Alcyon ↓.
- ↑ Rotorua ↓.
- ↑ Werner Fürbringer ↓.
- ↑ a b c d e f g uboatsucc ↓.
- ↑ Ulrich Pilzecker ↓.
- ↑ Erich Stephan ↓.
- ↑ a b Lady Cory-Wright ↓.
- ↑ Freiherr Nikolaus von Lyncker ↓.
Bibliografia
- Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. Robert Gardiner, Randal Gray (red.). London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
- R.H. Gibson, Maurice Prendergast: Niemiecka wojna podwodna 1914-1918. Oświęcim: Napoleon V, 2014. ISBN 978-83-7889-074-4.
- Ivan Gogin: UC II type coastal submarine minelayers (1916-1917). Navypedia. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1.
- Erich Gröner: Die deutschen Kriegsschiffe 1815–1945: U-Boote, Hilfskreuzer, Minenschiffe, Netzleger, Sperrbrecher. T. 3. Koblenz: Bernard & Graefe, 1985. ISBN 3-7637-4802-4. (niem.).
- Guðmundur Helgason: Ajax. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Alcyon. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Alerte. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Anna. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Antonio. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Asaba. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Askelad. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Augustus Welt. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Bargany. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Belgier. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Benton Castle. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Border Knight. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Borneo. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Brema. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Cape Finisterre. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Centurion. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Childe Harold. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: City Of Florence. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Clan Davidson. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Constance Mary. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Courlis. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Creosol. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Crown Of Arragon. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Curlew. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Dungeness. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Egypte. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Elfi. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Epsilon. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Eugenie. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Falls Of Afton. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Fanelly. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Farley. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Faunus. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Forfar. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Frogner. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Furulund. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: G.L.C.. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Galena. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Galicia. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Gaulois. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Hermine. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: HMD New Dawn. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: HMT Gabir. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: HMT Kumu. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Hudson. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Huntscape. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Iser. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Isleworth. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Kapitänleutnant Ralph Wenninger. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Kapitänleutnant Werner Fürbringer. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Kate And Annie. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Kleber. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: L’hermite. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: La Rochejacquelein. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Lady Cory-Wright. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Le Lamentin. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Maine. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Manningham. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Marchiena. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Maria Louis. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Mary Ann. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Mexico. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Norhilda. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Nyland. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: O.A. Brodin. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Oberleutnant zur See Erich Stephan. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Oberleutnant zur See Freiherr Nikolaus von Lyncker. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Oberleutnant zur See Ulrich Pilzecker. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Oiz Mendi. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Ophelia. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Otarie Ii. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Petit Jean. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Picton Castle. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Pitho. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Rhodora. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Rotorua. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Quo Vadis. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Saint Antoine De Padoue. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Saint Sauveur. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Salamis. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Saxon Monarch. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Scheria. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Seirstad. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Ships hit by UC 17. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Sif. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: St. Ives. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Standard. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Suffolk Coast. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Sunniva. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Tasmania. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Thalia. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Thames. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Thomas Krag. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Thorgny. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Thuhaug. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Torridal. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Tuscarora. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: UC 17. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: UC II. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Union. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Vague. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Veni. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: War Knight. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Guðmundur Helgason: Yucca. uboat.net. [dostęp 2024-07-13]. (ang.).
- Wojciech Holicki. Niemieckie okręty podwodne typu UC II. Część I. „Technika Wojskowa Historia”. Nr specjalny 6, 2020. Magnum X. ISSN 2080-9743.
- Robert Hutchinson: Jane’s Submarines: War Beneath the Waves from 1776 to the Present Day. Londyn: HarperCollins, 2001. ISBN 978-0-00-710558-8. (ang.).
- Peta Knott: UC-6 Thames Estuary: Archaeological Report. historicengland.org.uk. [dostęp 2022-08-13]. (ang.).
- Eberhard Möller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats: From 1904 to the Present. London: Greenhill Books, 2004. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
- Andrzej Perepeczko: U-booty I wojny światowej. Warszawa: Lampart, 2000. ISBN 83-86776-51-X.
- Eberhard Rössler: The U-Boat: The Evolution And Technical History Of German Submarines. Annapolis: Naval Institute Press, 1989. ISBN 0-87021-966-9. (ang.).
- Jak Mallmann Showell: The U-Boat Century: German Submarine Warfare 1906–2006. London: Chatham Publishing, 2006. ISBN 978-1-86176-241-2. (ang.).
- Gordon Williamson: U-booty Kajzera. Niemieckie okręty podwodne I wojny światowej. Oświęcim: Wydawnictwo Napoleon V, 2016. ISBN 978-83-65652-73-7.
Kategoria:Nazwy okrętów niemieckich
Kategoria:Okręty podwodne typu UC II
Kategoria:Okręty zbudowane w Blohm + Voss