Magüi Serna

tenisistka hiszpańska

Maria Luisa „Magüi” Serna Barrera (ur. 1 marca 1979 w Las Palmas de Gran Canaria) – hiszpańska tenisistka.

Magüi Serna
Pełne imię i nazwisko

Maria Luisa Serna Barrera

Państwo

 Hiszpania

Data i miejsce urodzenia

1 marca 1979
Las Palmas de Gran Canaria

Wzrost

167 cm

Gra

leworęczna

Status profesjonalny

1996

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

3 WTA, 6 ITF

Najwyżej w rankingu

19 (12 stycznia 2004)

Australian Open

3R (1997, 2002)

Roland Garros

4R (1998, 2003)

Wimbledon

QF (2000)

US Open

4R (1997, 2000)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

2 WTA, 1 ITF

Najwyżej w rankingu

25 (5 lipca 2004)

Australian Open

SF (2002)

Roland Garros

3R (2000, 2002)

Wimbledon

3R (2002)

US Open

2R (2000, 2001)

Otrzymała status profesjonalny w 1996 roku. W 2004 klasyfikowana była w rankingu światowym jako zawodniczka numer dziewiętnaście, a w deblowym uplasowana na dwudziestym piątym miejscu. Mimo to sezon zakończyła na niskim, sto drugim, miejscu. Obecnie klasyfikowana na odległych pozycjach rankingów światowych. W karierze wygrała trzy turnieje singlowe i dwa deblowe.

Jej kariera zaczęła się w 1997 roku, kiedy wystąpiła we wszystkich czterech turniejach wielkoszlemowych w sezonie. Osiągnęła trzecią rundę w pierwszych trzech, a w US Open była już w rundzie czwartej. Zadebiutowała w Pucharze Federacji w konfrontacji z Belgią. W ciągu dwunastu miesięcy awansowała o 97 pozycji, zajmując ostatecznie 41 miejsce.

Równie udany był sezon 1998. Magüi zwyciężyła nad Patty Schnyder (drugie w karierze zwycięstwo nad zawodniczką z czołowej dziesiątki) w Moskwie. Ostatecznie doszła tam do ćwierćfinałów. Na kortach trawiastych osiągnęła ćwierćfinał w Eastbourne i czwartą rundę na Wimbledonie. W drodze do ćwierćfinału Canadian Open pokonała samą Steffi Graf. Wygrała dwa mecze singlowe i jeden deblowy w Pucharze Federacji przeciwko Niemcom.

Rok później osiągnęła pierwszy turniejowy półfinał. Miało to miejsce w Birmingham (uległa rozstawionej z numerem 1 Nathalie Tauziat).

Pokonała Mary Pierce w drodze do ćwierćfinału Wimbledonu 2000. Osiągnęła również czwartą rundę US Open. W Rzymie, w parze z Arantxą Sánchez Vicario, wywalczyła swój pierwszy w karierze tytuł deblowy.

W 2001 roku zaliczyła dwa finały turniejowe: w Portorožu i w Eastbourne. Wygrała tytuł debla w Knokke-Heist z Virginią Ruano Pascual.

Pierwszy tytuł singla zdobyła rok później w Estoril. Grała w Fed Cup przeciwko Węgrom. Finalistka debla w Portorožu i trzykrotna półfinalistka (m.in. na Australian Open z Conchitą Martínez).

W 2003 obroniła tytuł singla w Estoril i dołożyła do tego zwycięstwo w Budapeszcie. Osiągnęła kilka ćwierćfinałów (między innymi w Warszawie i New Haven).

Sezon olimpijski rozpoczęła od ćwierćfinału w Gold Coast. Jednak był to rok, w którym wielokrotnie karierę przerywały jej kontuzje. Odpadła w pierwszej rundzie igrzysk olimpijskich, wypadła z czołowej setki rankingu i wycofała się ze wszystkich turniejów od Estoril poprzez Warszawę, Sopot i inne do końca sezonu.

Powróciła na turnieju w Pattaya 2005, pokonując chociażby Melindę Czink, Marion Bartoli (krecz). Uległa Ruano Pascual w następnym meczu. Pierwsza runda Australian Open i Miami.

W roku 2006 brała udział głównie w rozgrywkach ITF. Już na samym początku doszła do finału, w którym przegrała z Aravane Rezaï (ale po drodze pokonała m.in. trzecią rakietę Belgii, Kirsten Flipkens). Odpadła w kwalifikacjach do turnieju w Estoril. Po raz ostatni zagrała w październiku na turnieju ITF w Barcelonie (1 runda).

Finały turniejów WTA

edytuj
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
1988

2008
Kategoria I
Kategoria II
Kategoria III
Kategoria IV
Kategoria V

Gra pojedyncza

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 1. 2 kwietnia 2001 Porto Ceglana   Arantxa Sánchez Vicario 3:6, 1:6
Finalistka 2. 18 czerwca 2001 Eastbourne Trawiasta   Lindsay Davenport 2:6, 0:6
Finalistka 3. 7 kwietnia 2002 Porto Ceglana   Ángeles Montolio 1:6, 6:2, 5:7
Zwyciężczyni 1. 14 kwietnia 2002 Estoril Ceglana   Anca Barna 6:4, 6:2
Zwyciężczyni 2. 13 kwietnia 2003 Estoril Ceglana   Julia Schruff 6:4, 6:1
Zwyciężczyni 3. 20 kwietnia 2003 Budapeszt Ceglana   Alicia Molik 3:6, 7:5, 6:4

Gra podwójna

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 1. 15 maja 2000 Rzym Ceglana   Arantxa Sánchez Vicario   Lisa Raymond
  Rennae Stubbs
3:6, 6:4, 2:6
Zwyciężczyni 1. 22 lipca 2001 Knokke-Heist Ceglana   Virginia Ruano Pascual   Ruxandra Dragomir
  Andreea Vanc
6:4, 6:3
Finalistka 2. 7 kwietnia 2002 Porto Ceglana   Kristie Boogert   Cara Black
  Irina Sielutina
6:7(6), 4:6
Finalistka 3. 16 czerwca 2003 Eastbourne Trawiasta   Jennifer Capriati   Lindsay Davenport
  Lisa Raymond
3:6, 2:6
Finalistka 4. 23 sierpnia 2003 New Haven Twarda   Alicia Molik   Virginia Ruano Pascual
  Paola Suárez
6:7(6), 3:6
Zwyciężczyni 2. 14 czerwca 2004 Eastbourne Trawiasta   Alicia Molik   Swietłana Kuzniecowa
  Jelena Lichowcewa
6:4, 6:4

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych

edytuj

Gra pojedyncza (1)

edytuj
Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 1996   Wimbledon Trawiasta   Amélie Mauresmo 6:4, 3:6, 4:6

Bibliografia

edytuj