Marija Kirilenko

tenisistka rosyjska

Marija Jurjewna Kirilenko, ros. Мария Юрьевна Кириленко (ur. 25 stycznia 1987 w Moskwie) – rosyjska tenisistka, brązowa medalistka Letnich Igrzysk Olimpijskich 2012 w grze podwójnej oraz czwarta zawodniczka tych samych igrzysk w grze pojedynczej, zwyciężczyni Mistrzostw WTA w 2012 roku w grze podwójnej. Najwyżej sklasyfikowana była na 10. miejscu w rankingu w grze pojedynczej, zaś w grze podwójnej na 5.

Marija Kirilenko
Ilustracja
Państwo

 Rosja

Data i miejsce urodzenia

25 stycznia 1987
Moskwa

Wzrost

174 cm

Gra

praworęczna, oburęczny backhand

Status profesjonalny

7 października 2001

Zakończenie kariery

aktywna

Trener

Jurij Kirilenko

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

6 WTA, 3 ITF

Najwyżej w rankingu

10 (10 czerwca 2013)

Australian Open

QF (2010)

Roland Garros

QF (2013)

Wimbledon

QF (2012)

US Open

4R (2011)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

12 WTA, 0 ITF

Najwyżej w rankingu

5 (24 października 2011)

Australian Open

F (2011)

Roland Garros

F (2012)

Wimbledon

3R (2007)

US Open

SF (2011)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Rosja
Igrzyska olimpijskie
brąz Londyn 2012 tenis ziemny
(gra podwójna)
Strona internetowa

Profesjonalistką jest od 7 października 2001. Pierwszy raz w pierwszej setce pojawiła się w 2005. Zwyciężczyni sześciu turniejów WTA w grze pojedynczej oraz dwunastu w grze podwójnej. Ćwierćfinalistka wielkoszlemowych Australian Open 2010 i Wimbledonu 2012 w singlu, a także finalistka Australian Open 2011 (w parze z Wiktoryją Azaranką) oraz French Open 2012 (w parze z Nadieżdą Pietrową) w deblu. Reprezentantka kraju w Pucharze Federacji.

Kariera tenisowa

edytuj

Marija Kirilenko rozpoczęła przygodę z tenisem jako siedmiolatka, kiedy to jej ojciec Jurij zaprowadził ją na korty tenisowe moskiewskiego klubu Dynamo. Klub ten miał wtedy jedną z najlepszych sekcji tenisowych. W mniej niż rok od rozpoczęcia treningów tenisistka wygrała swój pierwszy turniej. Niedługo została najlepszą zawodniczką w Rosji w swojej grupie wiekowej. Po kilku latach treningu na kortach moskiewskich klubów Dynamo i CSKA, w wieku dwunastu lat na Kirilenko zwróciła swoją uwagę ukraińska trenerka Jelena Briuchowiec. Po roku obserwacji młodej zawodniczki zaproponowała jej swoją pomoc. Trzyletni program treningowy zaplanowany specjalnie dla Marii przyniósł doskonały efekt. Została ona najlepszą tenisistką na świecie w swojej grupie wiekowej i drugą w grupie do 18 lat. Znani gracze tenisowi Jewgienij Kafielnikow, Andriej Olchowski i Maks Mirny, którzy stworzyli organizację pomagającą młodym tenisistom, pomogli jej w ułożeniu i dopasowaniu programu treningowego oraz wyjazdach na turnieje tenisowe.

2001–2005

edytuj

Za początek jej w pełni profesjonalnej kariery można uznać 7 października 2001, kiedy to uzyskała status profesjonalny. W 2002 roku jako juniorka wygrała turniej kanadyjski, a potem US Open. Jest jedną z najmłodszych zawodniczek, jakie wygrały te turnieje. Swój pierwszy turniej z cyklu WTA Tour wygrała w 2005 roku, pokonując Annę-Lenę Grönefeld 6:3, 6:4 w finale China Open.

W roku 2006 dostała się do czołowej dwudziestki rankingu tenisistek. Już na początku sezonu osiągnęła trzy ćwierćfinały: w Auckland (przegrana z Wierą Zwonariową), Tokio (pokonała Anę Ivanović, przegrała z Martiną Hingis) oraz Dubaju, gdzie ograła Nadieżdę Pietrową. Osiągnęła trzecie rundy w wielkoszlemowych Australian Open i French Open. Pod koniec sezonu doszła do ćwierćfinału turnieju pierwszej kategorii w Zurychu. Finalistka deblowego turnieju w ’s-Hertogenbosch.

Trzy mecze wygrała i trzy przegrała podczas turniejów australijskich na początku roku 2007. Najlepszy wynik z tych imprez to trzecia runda Australian Open przegrana ze Swietłaną Kuzniecową. W marcu wygrała z Martiną Hingis turniej deblowy w Dosze.

Pod koniec września wygrała turniej czwartej kategorii w Kalkucie. W finale pokonała Ukrainkę Marię Korytcewą 6:0, 6:2.

Na początku 2008 roku dotarła do czwartej rundy wielkoszlemowego Australian Open. Przegrała tam ze Słowaczką Danielą Hantuchovą 6:1, 4:6, 4:6.

Po porażkach w drugiej rundzie w Dosze i w pierwszych rundach w Dubaju, Bengaluru, Indian Wells i Miami, zwyciężyła w turnieju Estoril Open rozgrywanym na kortach ziemnych w Estoril. W drodze po zwycięstwo pokonała Stefanie Vögele, Petrę Cetkovską, Tathianę Garbin, Klárę Zakopalovą i Ivetę Benešovą. W tym samym turnieju wraz z Flavią Pennettą sięgnęła po tytuł w grze podwójnej.

Na początku 2009 roku, na Australian Open, Marija przegrała w pierwszej rundzie z Sarą Errani 0:6, 4:6. Na French Open ponownie odpadła w swoim pierwszym meczu, przegrywając z Olivią Rogowską 4:6, 4:6. Na Wimbledonie wygrała w pierwszym spotkaniu z Petrą Kvitovą 6:4, 6:4. W kolejnym meczu uległa Caroline Wozniacki 0:6, 4:6. Na ostatnim z wielkoszlemowych turniejów, US Open, osiągnęła najlepszy wynik spośród wielkoszlemowych turniejów w sezonie, osiągając trzecią rundę zawodów. W pierwszym meczu Rosjanka wygrała z Mariją Korytcewą 6:2, 6:1, w następnym meczu zwyciężyła Agnieszkę Radwańską 6:4, 2:6, 6:4. W kolejnym spotkaniu przegrała z Li Na 4:6, 2:6.

Sezon 2010 rozpoczęła jako numer 57 w rankingu WTA. W pierwszej rundzie Australian Open pokonała jako nierozstawiona po przeszło trzygodzinnej walce rozstawioną z numerem czternastym Mariję Szarapową wynikiem 7:6(4), 3:6, 6:4. W drugiej rundzie zwyciężyła z Yvonne Meusburger 6:3, 6:1, natomiast w trzeciej meczu uporała się z Robertą Vinci 7:5, 7:6(4). Następnie wygrała z drugą najwyżej rozstawioną, Dinarą Safiną, przez krecz rywalki przy stanie 5:4 dla Kirilenko. Po raz pierwszy doszła do ćwierćfinału wielkoszlemowego turnieju, gdzie przegrała z nierozstawioną Chinką Zheng Jie 1:6, 3:6. Na French Open rozstawiona jako trzydziestka Kirilenko wygrała w pierwszym spotkaniu z Karoliną Šprem 7:6*5(, 6:4. W drugim meczu Rosjanka wygrała z ponownie pokonała Yvonne Meusburger, tym razem wynikiem 6:3, 6:3. W następnym pojedynku uporała się ze Swietłaną Kuzniecową 6:3, 2:6, 6:4. W czwartym meczu Rosjanka uległa późniejszej zwyciężczyni turnieju, Francesce Schiavone 4:6, 4:6. Na Wimbledonie została rozstawiona z numerem dwudziestym siódmym. W pierwszej rundzie wygrała ze Stefanie Vögele 2:6, 6:4, 7:5. W drugim spotkaniu zwyciężyła Shenay Perry 6:1, 6:4, lecz w swoim trzecim meczu przegrała z Kim Clijsters 3:6, 3:6. W US Open była rozstawiona jako dwudziesta trzecia, a w pierwszej rundzie wygrała z Barborą Záhlavovą-Strýcovą 7:5, 6:4. W następnej rundzie spotkała się po raz trzeci w Wielkim Szlemie w sezonie z Yvonne Meusburger. I tym razem zwyciężyła 4:6, 7:5, 6:0. W trzecim meczu przegrała ze Swietłaną Kuzniecową 3:6, 4:6.

Na Australian Open, rozstawiona z numerem osiemnastym, Rosjanka wygrała w pierwszej rundzie z Rominą Oprandi 6:3, 5:7, 8:6, natomiast w kolejnym spotkaniu przegrała z Ivetą Benešovą 3:6, 1:6. Na French Open, rozstawiona z numerem dwadzieścia pięć, wygrała w pierwszym meczu z Coco Vandeweghe 7:6(5), 6:2, natomiast w drugim spotkaniu zwyciężyła Chanelle Scheepers 6:1, 6:4. W koeljnej rundzie Rosjanka wygrała z Arantxą Rus 6:1, 6:1. W czwartym meczu przegrała z Andreą Petković 2:6, 6:2, 4:6. Na Wimbledonie została rozstawiona z numerem dwadzieścia sześć. W pierwszej rundzie Kirilenko wygrała z Albertą Brianti 6:2, 6:1, a w drugim meczu pokonała Tamarine Tanasugarn 7:5, 7:5. W trzecim pojedynku uległa Serenie Williams 3:6, 2:6. Na US Open, rozstawiona z numerem dwadzieścia pięć, wygrała z Jekatieriną Makarową 4:6, 6:1, 7:6(3), z Wierą Duszewiną 6:1, 6:2, i z Christiną McHale 6:2, 6:3. W czwartej rundzie uległa późniejszej zwyciężczyni turnieju, Samancie Stosur 2:6, 7:6(15), 3:6. Oprócz dobrych występów w turniejach wielkoszlemowych, Kirilenko w parze z Wiktoryją Azaranką wygrała turniej w Madrycie, pokonując w finale Květę Peschke i Katarinę Srebotnik 6:4, 6:3.

W 2012 roku wygrała w grze podwójnej turniej Premier Mandatory w Miami. W parze z Nadieżdą Pietrową pokonały włoski duet Sara Errani–Roberta Vinci 7:6(0), 4:6, 10-4[1]. Podczas igrzysk w Londynie osiągnęła czwarte miejsce w grze pojedynczej. Po czterech pojedynkach wygranych bez straty seta, przegrała w półfinale z rodaczką Mariją Szarapową 2:6, 3:6, a w meczu o trzecie miejsce uległa Wiktoryi Azarance 3:6, 4:6. Razem z Nadieżdą Pietrową zdobyły brązowy medal igrzysk olimpijskich w konkurencji deblistek. W półfinale przegrały z siostrami Williams 5:7, 4:6, a w meczu o trzecie miejsce pokonały Liezel Huber i Lisę Raymond 4:6, 6:4, 6:1. W sierpniu osiągnęła finał turnieju w New Haven. Przegrała w nim z Petrą Kvitovą 6:7(9), 5:7. Razem z Pietrową osiągnęła w październiku finał rozgrywek deblowych w Moskwie. W kończących sezon Mistrzostwach WTA zdobyła razem z Pietrową tytuł deblowy, pokonując w finale Andreę Hlaváčkovą i Lucie Hradecką 6:1, 6:4.

 
Marija Kirilenko w Rzymie

Sezon 2013 Rosjanka zaczęła od turnieju w Sydney. W pierwszej rundzie wygrała z Olivią Rogowską 7:5, 6:2, a w drugim meczu uległa Sarze Errani 1:6, 1:6. Na Australian Open, rozstawiona z numerem czternastym, zwyciężyła w swoim pierwszym meczu 6:4, 6:2 z Vanią King, w następnej rundzie pokonała 7:5, 6:2 z Peng Shuai, a w kolejnym spotkaniu zwyciężyła 7:6(4), 6:3 z Yaniną Wickmayer. W czwartej rundzie uległa Serenie Williams 2:6, 0:6. Na turnieju w Pattayi awansowała do finału, w którym pokonała Sabine Lisicki 5:7, 6:1, 7:6(1). Na turnieju w Dosze skreczowała w pierwszej rundzie w spotkaniu z Jekatieriną Byczkową przy stanie 0:3.

W Indian Wells Rosjanka pokonała w ćwierćfinale Petrę Kvitovą, a w półfinale uległa Marii Szarapowej 4:6, 3:6. W Miami przegrała w trzeciej rundzie z Klárą Zakopalovą. W Monterrey ponownie awansowała do półfinału, w którym została pokonana przez Angelique Kerber 4:6, 6:2, 2:6. W Madrycie i Rzymie osiągała trzecie rundy, przegrywając odpowiednio z Sereną Williams i Sarą Errani. Podczas French Open Rosjanka awansowała do ćwierćfinału, w którym uległa Wiktoryi Azarance 6:7(3), 2:6. W Eastbourne doszła do ćwierćfinału, przegrywając w nim Yaninie Wickmayer 2:6, 6:1, 5:7. Na Wimbledonie uległa w pierwszej rundzie Laurze Robson 3:6, 4:6. W deblu razem z Danielą Hantuchovą poddały mecz drugiej rundy walkowerem

Kariera medialna

edytuj

W 2008 roku Marija Kirilenko została wybrana najbardziej atrakcyjną tenisistką przez czytelników The Sun[2].

Życie prywatne

edytuj

Od 2011 roku związana była z Aleksandrem Owieczkinem, rosyjskim hokeistą[3]. 31 grudnia 2012 roku zaręczyli się[4]. Para rozstała się w 2014 roku[5].

25 stycznia 2015 w Moskwie zawarła związek małżeński[6] z Aleksiejem Stiepanowem[7]. 25 lipca 2015 ogłosiła narodziny swojego pierwszego dziecka, syna[8].

Finały turniejów WTA

edytuj
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
1988

2008
Kategoria I
Kategoria II
Kategoria III
Kategoria IV
Kategoria V
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)

Gra pojedyncza 12 (6-6)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 1. 22 lutego 2004 Hajdarabad Twarda (hala)   Nicole Pratt 6:7(3), 1:6
Zwyciężczyni 1. 19 września 2005 Pekin Twarda   Anna-Lena Grönefeld 6:3, 6:4
Zwyciężczyni 2. 23 września 2007 Kolkata Dywanowa (hala)   Marija Korytcewa 6:0, 6:2
Finalistka 2. 30 września 2007 Seul Twarda   Venus Williams 3:6, 6:1, 4:6
Zwyciężczyni 3. 20 kwietnia 2008 Estoril Ceglana   Iveta Benešová 6:4, 6:2
Zwyciężczyni 4. 15 czerwca 2008 Barcelona Ceglana   María José Martínez Sánchez 6:0, 6:2
Zwyciężczyni 5. 18 września 2008 Seul Twarda   Samantha Stosur 2:6, 6:1, 6:4
Finalistka 3. 19 kwietnia 2009 Barcelona Ceglana   Roberta Vinci 0:6, 4:6
Finalistka 4. 24 października 2010 Moskwa Twarda (hala)   Wiktoryja Azaranka 3:6, 4:6
Finalistka 5. 12 lutego 2012 Pattaya Twarda   Daniela Hantuchová 7:6(4), 3:6, 3:6
Finalistka 6. 26 sierpnia 2012 New Haven Twarda   Petra Kvitová 6:7(9), 5:7
Zwyciężczyni 6. 3 lutego 2013 Pattaya Twarda   Sabine Lisicki 5:7, 6:1, 7:6(1)

Gra podwójna 25 (12-13)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 13 czerwca 2004 Birmingham Trawiasta   Marija Szarapowa   Lisa McShea
  Milagros Sequera
6:2, 6:1
Finalistka 1. 9 maja 2005 Rzym Ceglana   Anabel Medina Garrigues   Cara Black
  Liezel Huber
0:6, 6:4, 1:6
Finalistka 2. 22 sierpnia 2005 New Haven Twarda   Gisela Dulko   Lisa Raymond
  Samantha Stosur
2:6, 7:6(1), 1:6
Zwyciężczyni 2. 3 października 2005 Tokio Twarda   Gisela Dulko   Shinobu Asagoe
  María Vento-Kabchi
7:5, 4:6, 6:3
Finalistka 3. 10 czerwca 2006 's-Hertogenbosch Trawiasta   Ana Ivanović   Yan Zi
  Zheng Jie
6:3, 2:6, 2:6
Zwyciężczyni 3. 3 marca 2007 Doha Twarda   Martina Hingis   Ágnes Szávay
  Vladimíra Uhlířová
6:1, 6:1
Zwyciężczyni 4. 19 kwietnia 2008 Estoril Ceglana   Flavia Pennetta   Mervana Jugić-Salkić
  İpek Şenoğlu
6:4, 6:4
Finalistka 4. 3 sierpnia 2008 Montreal Twarda   Flavia Pennetta   Cara Black
  Liezel Huber
1:6, 1:6
Zwyciężczyni 5. 18 sierpnia 2008 Cincinnati Twarda   Nadieżda Pietrowa   Hsieh Su-wei
  Jarosława Szwiedowa
6:3, 4:6, 10-8
Finalistka 5. 28 września 2008 Seul Twarda   Wiera Duszewina   Chuang Chia-jung
  Hsieh Su-wei
3:6, 0:6
Finalistka 6. 22 lutego 2009 Dubaj Twarda   Agnieszka Radwańska   Cara Black
  Liezel Huber
3:6, 3:6
Finalistka 7. 27 kwietnia 2009 Fez Ceglana   Sorana Cîrstea   Alisa Klejbanowa
  Jekatierina Makarowa
3:6, 6:2, 8-10
Finalistka 8. 9 sierpnia 2009 Los Angeles Twarda   Agnieszka Radwańska   Chuang Chia-jung
  Yan Zi
0:6, 6:4, 7-10
Zwyciężczyni 6. 24 października 2009 Moskwa Twarda (hala)   Nadieżda Pietrowa   Marija Kondratjewa
  Klára Zakopalová
6:2, 6:2
Zwyciężczyni 7. 8 sierpnia 2010 San Diego Twarda   Zheng Jie   Lisa Raymond
  Rennae Stubbs
6:4, 6:4
Zwyciężczyni 8. 15 sierpnia 2010 Cincinnati Twarda   Wiktoryja Azaranka   Lisa Raymond
  Rennae Stubbs
7:6(4), 7:6(8)
Finalistka 9. 29 stycznia 2011 Australian Open Twarda   Wiktoryja Azaranka   Gisela Dulko
  Flavia Pennetta
6:2, 5:7, 1:6
Zwyciężczyni 9. 7 maja 2011 Madryt Ceglana   Wiktoryja Azaranka   Květa Peschke
  Katarina Srebotnik
6:4, 6:3
Zwyciężczyni 10. 31 lipca 2011 Stanford Twarda   Wiktoryja Azaranka   Liezel Huber
  Lisa Raymond
6:1, 6:3
Finalistka 10. 15 sierpnia 2011 Toronto Twarda   Wiktoryja Azaranka   Liezel Huber
  Lisa Raymond
walkower
Zwyciężczyni 11. 31 marca 2012 Miami Twarda   Nadieżda Pietrowa   Sara Errani
  Roberta Vinci
7:6(0), 4:6, 10-4
Finalistka 11. 8 czerwca 2012 French Open Ceglana   Nadieżda Pietrowa   Sara Errani
  Roberta Vinci
6:4, 4:6, 2:6
Finalistka 12. 23 czerwca 2012 's-Hertogenbosch Trawiasta   Nadieżda Pietrowa   Sara Errani
  Roberta Vinci
4:6, 6:3, 9-11
Finalistka 13. 21 października 2012 Moskwa Twarda (hala)   Nadieżda Pietrowa   Jekatierina Makarowa
  Jelena Wiesnina
3:6, 6:1, 8-10
Zwyciężczyni 12. 28 października 2012 Stambuł Twarda (hala)   Nadieżda Pietrowa   Andrea Hlaváčková
  Lucie Hradecká
6:1, 6:4

Historia występów w Wielkim Szlemie

edytuj
Turniej 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014
Australian Open A A 2R 3R 3R 4R 1R QF 2R 3R 4R A
French Open A 2R 1R 3R 2R 2R 1R 4R 4R 2R QF 1R
Wimbledon A 1R 2R 1R 1R 1R 2R 3R 3R QF 1R 2R
US Open 3R 2R 2R 3R 3R 1R 3R 3R 4R 3R 3R

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych

edytuj

Gra pojedyncza (1)

edytuj
Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 2002   US Open Twarda   Barbora Záhlavová 6:4, 6:4

Przypisy

edytuj
  1. Kirilenko & Petrova Crowned In Doubles. wtatennis.com, 2012-04-01. [dostęp 2012-04-02]. (ang.).
  2. The Sun: Check out Maria she’s a real ace!. 2008-09-17. [dostęp 2009-09-13]. (ang.).
  3. Maria Kirilenko is dating NHL MVP Alex Ovechkin. [dostęp 2012-07-03]. (ang.).
  4. Saša Ovečkin sa zasnúbil s tenistkou Kirilenkovou. [dostęp 2013-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-29)]. (słow.).
  5. Associated Press: Alex Ovechkin's engagement off. ESPN, 2014-07-22. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
  6. Marcin Motyka: Tajemniczy ślub Marii Kirilenko (foto). sportowefakty.pl, 2015-01-25. [dostęp 2015-01-26]. (pol.).
  7. Maria Kirilenko finally reveals her husband, flies off to honeymoon | Women's Tennis Blog [online], www.womenstennisblog.com [dostęp 2017-11-25] (ang.).
  8. Kirilenko has first child | TENNIS.com [online], www.tennis.com [dostęp 2017-11-25].

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj