Międzynarodowa Organizacja Pomocy Rewolucjonistom

organizacja społeczna

Międzynarodowa Organizacja Pomocy Rewolucjonistom (MOPR)[1], ros. Международная организация помощи борцам революции (МОПР) – organizacja społeczna założona 18 marca 1922[2] roku w Moskwie w celu niesienia pomocy rewolucjonistom, więźniom politycznym i ich rodzinom, prowadząca także międzynarodowe kampanie protestacyjne. Posiadała 70 sekcji i około 14 milionów członków, do rozwiązania w 1947 r. podporządkowana była Międzynarodówce Komunistycznej[3].

Symbol Międzynarodowej Organizacji Pomocy Rewolucjonistom

Przewodniczącymi organizacji byli:

MOPR tworzyła sekcje krajowe (najczęściej nielegalne).

W Polsce była to Czerwona Pomoc w Polsce (formalnie obejmująca trzy osobne organizacje: dla terenów polskich, Zachodniej Ukrainy i Zachodniej Białorusi) – koordynowana i nadzorowana przez Komunistyczną Partię Polski. Rozwiązana z KPP.

Jej amerykańską sekcją była Międzynarodowa Obrona Pracy.

Pierwsza kampania MOPR wspomagała bułgarskie ofiary kontrrewolucji po upadku powstania wrześniowego w 1923 roku. MOPR organizowała również m.in. masowe żądania uwolnienia Antonio Gramsciego we Włoszech i Georgi Dymitrowa w Niemczech czy też Sacco i Vanzettiego w USA.

Przypisy

edytuj
  1. W książce Anne Applebaum "Gułag" organizacja ta nosi nazwę: Międzynarodowe Towarzystwo Pomocy Bojownikom Rewolucji.
  2. Czerwona pomoc w Polsce, [w:] Józef Czyżewski (red.), Słownik historii Polski, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo „Wiedza Powszechna”, 1973, s. 66.
  3. Encyklopedia Powszechna Tom 3. 1975 ↓, s. 115.

Bibliografia

edytuj
  • Anne Applebaum, Gułag, Świat Książki, Warszawa 2005.
  • Praca zbiorowa: Encyklopedia Powszechna. Warszawa: PWN, 1975.

Linki zewnętrzne

edytuj