Narada, Narada muni (Sanskryt: नारद मुनी, nārada munī) – inkarnacja, awatara Wisznu[1], wędrowny mędrzec (ryszi), asceta, syn Brahmy, wieczny brahmaćarin. Zaliczany jest do grupy dewarszich[2]. Podróżując z wynalezionym przez siebie instrumentem - winą - po całym wszechświecie naucza bhaktijogi.

Dzieła

edytuj

Narada jest autorem Naradapanćaratry, która jest zbiorem pouczeń wedyjskich odnoszących się specyficznie do służby oddania dla Wisznu.

Jest autorytetem w dyskusjach na temat wedanty, Upaniszadów i innej literatury wedyjskiej, wymieniany obok Śrila Wjasadewy[3]

Recepcja w pismach hinduistycznych

edytuj

Wjasadewa, który zapisał Bhagawatapuranie jest jego uczniem.

Znani uczniowie

edytuj

Od niego bierze swój początek sampradaja w linii od Brahmy. Inicjował wielu sławnych bhaktów Wisznu, w tym :

Przypisy

edytuj
  1. Narada. W: Louis Frédéric: Słownik cywilizacji indyjskiej. Przemysław Piekarski (red.nauk.). Wyd. 1. T. 2. Katowice: Wydawnictwo "Książnica", 1998, s. 82, seria: Słowniki Encyklopedyczne "Książnicy". ISBN 83-7132-370-0.
  2. Poroszuram (tł. Elżbieta Walter): Starość Jajatiego. W: Taniec siedmiu zasłon. Opowiadania. T. Rutkowska (wybór i wstęp). Wyd. 1. Warszawa: "Czytelnik", 1977, s. 207.
  3. Stotraratna, 12
  4. Bhagawatapurana
  5. Bhagawatapurana 01.09.06-07