Otto von Habsburg

polityk austriacki

Otto von Habsburg, właśc. Franciszek Józef Otto Robert Maria Antoni Karol Maksymilian Henryk Sykstus Ksawery Feliks Renat Ludwik Kajetan Pius Ignacy von Habsburg-Lotaryński, znany w Austrii jako dr Otto Habsburg-Lothringen lub Otto Habsburg, a na Węgrzech – Habsburg Ottó (ur. 20 listopada 1912 w zamku Wartholz w Dolnej Austrii, zm. 4 lipca 2011 w Pöcking[1]) – arcyksiążę, do 2007 głowa Domu Habsbursko-Lotaryńskiego (oficjalnie przekazał tę funkcję swojemu najstarszemu synowi, Karolowi), polityk prawicowy.

Otto von Habsburg
Ilustracja
Wizerunek herbu
podpis
Głowa Domu Habsburskiego
Okres

od 1922
do 2007

Poprzednik

Karol I Habsburg

Następca

Karol Tomasz Habsburg

Pretendent do tronu Austrii
Okres

od 1922
do 1966

Poprzednik

Karol I Habsburg

Następca

Karol Tomasz Habsburg

Pretendent do tronu Węgier
Okres

od 1922
do 2011

Poprzednik

Karol I Habsburg

Następca

Karol Tomasz Habsburg

Pretendent do tronu Czech
Okres

od 1922
do 2011

Poprzednik

Karol I Habsburg

Następca

Karol Tomasz Habsburg

Dane biograficzne
Dynastia

Dom Habsbursko-Lotaryński

Data i miejsce urodzenia

20 listopada 1912
Reichenau an der Rax

Data i miejsce śmierci

4 lipca 2011
Pöcking

Ojciec

Karol I Habsburg

Matka

Zyta Burbon-Parmeńska

Małżeństwo

Regina Helena

Dzieci

Andrea, Michaela, Gabriela, Walburga, Karl Habsburg-Lothringen, Paul

Odznaczenia
Order Złotego Runa (Austria) Najwyższy Order Zwiastowania Najświętszej Marii Panny (Order Annuncjaty) Order Świętego Januarego (Sycylia) Order św. Huberta (Bawaria) Krzyż Wielki Orderu Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny z Vila Viçosa Baliw Wielkiego Krzyża Honoru i Dewocji – Zakon Maltański (SMOM) Krzyż Mariański Zakonu Krzyżackiego Order Bawarski Zasługi Krzyż Wielki Orderu Zasługi RFN Order Wyzwolenia (Francja) Komandor Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Krzyż Wielki Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Wielki Order Króla Dymitra Zwonimira (Chorwacja) Order Krzyża Ziemi Maryjnej I Klasy (Estonia) Order Trzech Gwiazd I klasy (Łotwa) Wielki Krzyż Orderu Wielkiego Księcia Giedymina (Litwa) Rycerz Krzyża Wielkiego Orderu Oranje-Nassau (Holandia) Order Lwa Złotego (Nassau) Krzyż Wielki Orderu Świętej Agaty (San Marino) Krzyż Wielki Orderu Karola III (Hiszpania) Krzyż Wielki Orderu Węgierskiego Zasługi (cywilny) Krzyż Wielki Orderu Świętego Grzegorza Wielkiego Kawaler Orderu Świętego Sylwestra Order Księcia Jarosława Mądrego V klasy Order Zasługi Republiki Macedonii

Życiorys

edytuj

Urodził się jako najstarszy syn ostatniego władcy Austro-WęgierKarola I i jego żony – Zyty Burbon-Parmeńskiej. Ochrzczony został 25 listopada 1912 r. przez księcia-arcybiskupa Wiednia, kardynała Franza Xaviera Nagla. Jego rodzicami chrzestnymi byli: cesarz Franciszek Józef I (reprezentowany przez arcyksięcia Franciszka Ferdynanda) i babka – infantka Maria Antonina Portugalska. W listopadzie 1916 r. ojciec Ottona został cesarzem Austrii i królem Węgier, a Otto został sukcesorem tronu Austrii i Węgier (Kaiserlicher Prinz, Erzherzog von Österreich, Königlicher Prinz von Ungarn). W 1918 r., po zakończeniu I wojny światowej, Austro-Węgry rozpadły się, a Karol I zrzekł się władzy, ale nie abdykował i nadal uważany był za legalnego władcę także po ustanowieniu republiki w Austrii i na Węgrzech[potrzebny przypis].

Rodzina Ottona udała się na wygnanie. Spędzili kilka lat w Szwajcarii, na portugalskiej Maderze (gdzie zmarł młodo ojciec Ottona) i w baskijskim mieście Lekeitio. W tym czasie parlament austriacki oficjalnie obalił dynastię Habsburgów i skonfiskował ich mienie (3 kwietnia 1919 r.). Używanie przed nazwiskiem „von” jako tytułu szlacheckiego zostało zakazane przez austriacką konstytucję.

W 1935 r. Otto ukończył nauki polityczne na Katolickim Uniwersytecie w Leuven. Po śmierci ojca, przebywając na wygnaniu, Otto uważał siebie za prawowitego cesarza Austrii i wielokrotnie publicznie tak się o sobie wypowiadał. W lutym 1938 r. zaproponował swoją kandydaturę na stanowisko kanclerza Austrii, chcąc tym samym zapobiec aneksji tego kraju[2]. Po Anschlussie Austrii Hitler nakazał wystawienie za nim listu gończego. Otto razem z rodziną uciekł z Belgii do Paryża, a następnie opuścił Europę i spędził cztery lata w Waszyngtonie, gdzie domagał się restytucji państwa austriackiego po wojnie. Dwaj jego kuzyni – książęta Max i Ernst von Hohenberg zostali aresztowani w Wiedniu przez Gestapo i zesłani do obozu koncentracyjnego Dachau, gdzie przebywali aż do końca wojny[potrzebny przypis].

31 października 1966 r., po raz pierwszy po obaleniu monarchii, przybył do Austrii. Roszczeń wobec tronu austriackiego zrzekł się pięć lat wcześniej – było to warunkiem udzielenia zgody na powrót. Organizacje monarchistyczne uważały go jednak za potencjalnego monarchę aż do jego śmierci. Nigdy natomiast nie zrzekł się praw do tronu węgierskiego[potrzebny przypis].

Jako działacz europejskich organizacji integracyjnych, Otto był współtwórcą idei Paneuropy. Od 1972 r. pełnił funkcję przewodniczącego Międzynarodowej Unii Paneuropejskiej. W latach 1979–1999 zasiadał w Parlamencie Europejskim z ramienia CSU; został wybrany czterokrotnie latach 1979, 1984, 1989 i 1994. W 1989 jego pomysłem był „Piknik Europejski”, kiedy na kilka godzin otwarto granicę austriacko-węgierską; z możliwości ucieczki na Zachód skorzystało wówczas wielu obywateli NRD[3]. W późniejszym okresie był zwolennikiem rozszerzenia Unii Europejskiej na wschód.

Zmarł 4 lipca 2011 r. w Pöcking. Został pochowany 16 lipca w Krypcie cesarskiej Kościoła Kapucynów w Wiedniu[4] obok matki – Zyty Burbon-Parmeńskiej i brata – Karola Ludwika.

Małżeństwo i potomstwo

edytuj

10 maja 1951 r., w Nancy Otto ożenił się z Reginą Heleną, księżniczką Saksonii-Meiningen i Hildburghausen (ur. 6 stycznia 1925, zm. 3 lutego 2010). Para miała razem 7 dzieci i 23 wnucząt:

  • Andrea Maria (ur. 30 maja 1953)
∞ 1977 hr. Karl Eugen Neipperg
  • Monika Maria Roberta (ur. 13 września 1954)
∞ 1980 Luis María Gonzaga de Casanova-Cárdenas y Barón, książę Santangelo
∞ 1984–1994 Eric Alba Teran d’Antin
∞ 1994 hr. Hubertus Kageneck
  • Gabriela Maria Charlotte (ur. 14 października 1956)
∞ 1978–1997 Christian Meister
∞ 1992 hr. Archibald Douglas
∞ 1993 baronówna Francesca Thyssen-Bornemisza de Kászon
  • Paul Georg Maria (ur. 16 grudnia 1964)
∞ 1997 księżniczka Eilika Oldenburg

Otto von Habsburg mieszkał w Villi Austria w Pöcking, nad jeziorem Starnberger See, w niemieckiej Bawarii.

Pełny tytuł

edytuj

Se. Kais. und Kgl. Hoheit Franz Joseph Otto Robert Maria Anton Karl Max Heinrich Sixtus Xaver Felix Renatus Ludwig Gaetan Pius Ignatius, Kaiserlicher Prinz, Erzherzog von Österreich, Königlicher Prinz von Ungarn.

Odznaczenia i wyróżnienia

edytuj
Ordery domowe i religijne[5][6]
Odznaczenia państwowe[5][6][8]

Inne

Przypisy

edytuj
  1. Kaisersohn Otto Habsburg 98-jährig verstorben – news.ORF.at.
  2. Bartosz T. Wieliński, Zmarł syn ostatniego cesarza Austro-Węgier „Gazeta Wyborcza”, 5 lipca 2011.
  3. Zmarł były arcyksiążę, potomek Piastów i Jagiellonów, pionier integracji europejskiej [online], Onet.pl, 4 lipca 2011 [dostęp 2011-07-04] [zarchiwizowane z adresu 2011-07-07] (pol.).
  4. Pogrzeb Otto von Habsburga – syna ostatniego cesarza [online], Interia.pl, 16 lipca 2011 [dostęp 2011-07-16] [zarchiwizowane z adresu 2011-07-20] (pol.).
  5. a b Otto von Habsburg. Orden, Auszeichnungen, Bücher. otto.twschwarzer.de. [dostęp 2015-04-02].
  6. a b Orders of merit. ottovonhabsburg.org. [dostęp 2015-04-02]. (ang.).
  7. Casa Real de Portugal: Real Orden de Nuestra Señora de la Concepción de Villaviciosa. docelinajes.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-19)].
  8. Death and funeral of Otto von Habsburg [online], academic.ru [dostęp 2015-04-02] [zarchiwizowane z adresu 2015-04-05].
  9. Одликувања и признанија [online], pretsedatel.gjorgeivanov.mk [dostęp 2024-03-22].
  10. A. H., Ko su počasni građani Grada Sarajeva [online], Haber.ba, 3 marca 2019 [dostęp 2020-06-04] (bośn.).

Linki zewnętrzne

edytuj

Genealogia

edytuj
Prapradziadkowie

Franciszek Karol Habsburg
(1802–1878)
∞ 1824
Zofia Wittelsbach
(1805–1872)

Król Obojga Sycylii
Ferdynand II Burbon
(1810–1859)
∞ 1837
Maria Teresa Habsburg
(1816–1867)

Król Saksonii
Jan Wettyn
(1801–1873)
∞1822
Amelia Augusta Wittelsbach
(1801–1877)

Król Portugalii
Ferdynand II Koburg
(1819–1885)
∞1836
Królowa Portugalii
Maria Bragança
(1819–1853)

Karol II Parmeński
(1799–1883)
∞1820
Maria Teresa Sabaudzka
(1803–1879)

Karol Ferdynand Burbon
(1778–1820)
∞1816
Karolina Burbon-Sycylijska
(1798–1870)

Król Portugalii
Jan VI Bragança
(1767–1826)
∞1785
Karolina Joachima Burbon
(1775–1830)

Konstanty Löwenstein-Wertheim-Rosenberg
(1802 – 1838)
∞1829
Maria Hohenlohe-Langenburg
(1804–1833)

Pradziadkowie

Karol Ludwik Habsburg (1833–1896)
∞1862
Maria Annunziata Burbon (1843–1871)

Król Saksonii
Jerzy I Wettyn (1832–1904)
∞ 1859
Maria Anna Bragança (1843–1884)

Karol III Parmeński (1823–1854)
∞1845
Ludwika d’Artois (1819–1864)

Król Portugalii
Michał I Uzurpator (1802–1866)
∞1851
Adelajda Löwenstein-Wertheim-Rosenberg (1831–1909)

Dziadkowie

Otto Franciszek Austriacki (1865–1906)
∞1886
Maria Józefa Wettyn (1867–1944)

Robert Parmeński (1848–1907)
∞1884
Maria Antonina Bragança (1862–1959)

Rodzice

cesarz Austrii
Karol I Habsburg (1887–1922)
∞1911
Zyta Burbon-Parmeńska (1892–1989)

Otto von Habsburg (1912-2011)