Pino Palladino

brytyjski muzyk

Pino Palladino (ur. 17 października 1957 w Cardiff[2]) – brytyjski basista pochodzenia włoskiego. Palladino początkowo grał rock, blues i R&B, w latach 80. stał się jednym z najpopularniejszych i najbardziej poszukiwanych muzyków sesyjnych grając na basie bezprogowym. Był członkiem wielu zespołów muzycznych, aktualnie występuje z John Mayer Trio i The Who.

Pino Palladino
Ilustracja
Pino Palladino, 2008
Data i miejsce urodzenia

17 października 1957
Cardiff

Instrumenty

gitara basowa, bezprogowa gitara basowa, chapman stick

Gatunki

rock, blues, jazz, R&B

Aktywność

od 1978

Powiązania

Genesis, Eric Clapton, Jeff Beck, David Gilmour

Instrument
Fender Pino Palladino Signature Precision Bass[1]
Zespoły
The Law (1991-1992)
The Who (od 2002)
John Mayer Trio (od 2005)
Strona internetowa

Kariera

edytuj

Palladino grał od 14 roku życia na gitarze elektrycznej, trzy lata później rozpoczął grę na gitarze basowej. W 1978 roku stał się członkiem Jools Holland’s Band i nagrał z nimi album Jools Holland and His Millionairs. Współpraca ta przyniosła mu sławę i w latach 80. i Palladino rozpoczął pracę między innymi z Davidem Gilmourem, Tears for Fears i Donem Henleyem. Występował też z grupami Pink Floyd i Queen. W latach 90. rozszerzył swój repertuar o grę na gitarze basowej z bontem, w zależności od utworu 4- lub 6-strunowej. Najbardziej znane były jego kooperacje z Melissą Etheridge, Richardem Wrightem, Eltonem Johnem i Erikiem Claptonem. Z Philem Collinsem utworzył przejściowo grupę, która zagrała wraz z Paulem McCartneyem, Erikiem Claptonem, Cliffem Richardem i innymi na jubileuszu 50-lecia koronacji królowej Elżbiety II.

John Mayer Trio

edytuj

Palladino i Steve Jordan znają i przyjaźnią się od lat 90., gdy obaj muzycy pracowali nad wspólnymi nagraniami studyjnymi. W styczniu 2005 roku Jordan miał wziąć udział u boku Johna Mayera i Willi Weeksa w koncercie charytatywnym Tsunami Concert of Hope na rzecz ofiar tsunami. Ponieważ Weeks nie mógł wystąpić, Jordan od razu zaproponował jako alternatywę Pino Palladino. W trójkę zagrali po raz pierwszy utwór „Bold as LoveHendrixa. Po koncercie Mayer, Jordan i Palladino doszli do wniosku, że fantastycznie ze sobą harmonizują i od razu zaplanowali wspólne tournée i wydanie CD.

Instrumenty

edytuj

Początkowo używał Palladino basu bezprogowego firmy MusicMan. W ostatnich latach grał na Fender Precision Bass 61 Fiesta Red. Poza tym gra na Fender P-Bass 63, czarnym Fender Jaguar Bass (na tournée The Who), białym Moon Larry Graham Signature J-style Bass, Lakland Joe Osborn Signature J-style bass, nastrojonym na C#F#BE i 82 Squier Jazz Bass.

Dyskografia

edytuj
  • Jools Holland and the Millionaires von Jools Holland (1981)
  • I, Assassin von Gary Numan (1982)
  • Doot-doot von Freur (1983)
  • North of a Miracle von Nick Heyward (1983)
  • Release von David Knopfler (1983)
  • No Parlez von Paul Young (1983)
  • Jools Holland meets Rock ‘a’ Boogie Billy von Jools Holland (1984)
  • Building the perfect beast von Don Henley (1984)
  • About Face von David Gilmour (1984)
  • Sob stories von Jacqui Brooks (1884)
  • The Secret of Association von Paul Young (1985)
  • White City von Pete Townshend (1985)
  • Tao von Rick Springfield (1985)
  • Famous People von Bill Sharp (1985)
  • Dream into action von Howard Jones (1985)
  • Ice on Fire von Elton John (1985)
  • Go West' von Go West (1985)
  • Bangs & Crashes' von Go West (1985)
  • Dangerous music' von Robin Georg (1985)
  • Dream Academy' von Dream Academy (1985)
  • Secret secrets von Joan Armatrading (1985)
  • Between Two Fires von Paul Young (1986)
  • Destiny' von Chaka Khan (1986)
  • Into the Light' von Chris DeBurgh (1986)
  • Dancin’ on the couch Go West (1987)
  • Shouting stage Joan Armatrading (1988)
  • Long hard look back Lou Gramm (1988)
  • The Seeds of Love von Tears for Fears (1989)
  • Surprise von Syd Straw (1989)
  • A Part Of Me von Sirima (1989)
  • Kite von Kristy MacColl (1989)
  • Cries & whispers von Robert Hart (1989)
  • Porcelain von Julia Fortham (1989)
  • Vol. 8 private collection von Duke Ellington (1989)
  • Bankstatement von Tony Banks (1989)
  • The end of the innocence von Don Henley (1989)
  • Journeyman von Eric Clapton (1989)
  • Working Girl (soundtrack)
  • But seriously von Phil Collins (1989)
  • Other Voices von Paul Young (1990)
  • Beauty von Ryuichi Sakamoto (1990)
  • En todos los sentidos von Eros Ramazzotti (1990)
  • Satellites von The Big Dish (1990)
  • 1234 Propaganda (1990)
  • Lips against the Steel Davida Knopflera (1990)
  • Oltre Claudio Baglioniego (1990)
  • Hearts & Flowers Joan Armatrading (1990)
  • Circle of One Olety Adams (1990)
  • Still Tony Banksa (1991)
  • The One Eltona Johna (1992)
  • White City Pete Townshenda (1993)
  • Broken China Ricka Wrighta (1996)
  • Deuces Wild BB Kinga (1997)
  • Emotional Bends Robbie McIntosh Band (1998)
  • Soul Maahn Wolf Mahn (1999)
  • Second Nature Dominica Millera (1999)
  • Voodoo D’Angelo (2000)
  • Soulmates Man Dokiego (2002)
  • Genesis Files Steve Hackett (2002)
  • Tieru Gabin Dabiré (2002)
  • Third World Dominica Millera (2004)
  • Try! Live in Concert z John Mayer Trio (2005)
  • Surprise Paul Simon (2006)
  • Continuum John Mayer (2006)
  • Where the light is John Mayer live in Los Angeles (2007)
  • Last Days at the Lodge Amos Lee (2008)

Przypisy

edytuj
  1. Fender Pino Palladino Signature Precision Bass. www.fendercustomshop.com. [dostęp 2016-08-19]. (ang.).
  2. Chris Jisi: Bass Player Presents The Fretless Bass. Hal Leonard Corporation, 2008, s. 21. ISBN 978-1-61713-377-0.