RBC
 |
Ten artykuł od 2011-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji: interwiki. |
RBC (ang. red blood cell) – wskaźnik określający ilość czerwonych krwinek w morfologii krwi.
Wartości prawidłowe
edytujKobiety: 3,5 - 5,2 mln/mm³
Mężczyźni: 4,2-5,4 mln/mm³[1]
Noworodki: 6,5-7,5 mln/mm³
Wartości powyżej normy
edytuj- normalne dla osób
- przebywających wysoko w górach (w rozrzedzonym powietrzu)
- wykonujących ciężką pracę fizyczną
- wrodzona wada serca
- przewlekła choroba płuc
- serce płucne
- zwłóknienie płuc
- czerwienica prawdziwa
- odwodnienie
- talasemia[1]
- nadmiar erytropoetyny - przy chorobach nerek (nowotwory)
- zmniejszona objętość osocza przy:
- zapaleniu otrzewnej
- rozległych oparzeniach
Wartości poniżej normy
edytuj- anemia
- krwotok
- choroba szpiku kostnego
- choroba popromienna
- toksyczne uszkodzenie
- fibroza (zwłóknienia)
- nowotwory
- niedobór erytropoetyny - przy chorobach nerek
- hemoliza, zniszczenie krwinek czerwonych, w reakcjach potransfuzyjnych
- białaczka
- szpiczak mnogi
- niedożywienie (niedobór żelaza, witaminy B12, witaminy B6)
- stany przewodnienia
- w czasie ciąży
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b Janusz Kabata, Bogdan Ochrem, Andrzej Hellmann, Badania laboratoryjne i morfologiczne, [w:] Piotr Gajewski (red.), Interna Szczeklika, Kraków: Medycyna Praktyczna, Polski Instytut Evidence Based Medicine, 2020, ISBN 978-83-7430-627-0.