Siergiej Gorłukowicz

Siergiej Wadimowicz Gorłukowicz (ros. Сергей Вадимович Горлукович; biał. Сяргей Вадзімавіч Гарлуковіч, Siarhiej Wadzimawicz Harłukowicz; ur. 18 listopada 1961 w Borunach k. Grodna, Białoruska SRR) – rosyjski piłkarz pochodzenia białoruskiego, grający na pozycji obrońcy, trener piłkarski, reprezentant Związku Radzieckiego i Rosji.

Siergiej Gorłukowicz
Сергей Горлукович
Pełne imię i nazwisko

Siergiej Wadimowicz Gorłukowicz

Data i miejsce urodzenia

27 sierpnia 1967
Boruny, ZSRR

Wzrost

182 cm

Pozycja

obrońca

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1980 Torpedo Mohylew
1981–1984 Gomselmasz Homel 112 (21)
1985–1986 CD Castellón 22 (0)
1986–1989 Dynama Mińsk 114 (11)
1989–1992 Lokomotiw Moskwa 44 (1)
1992–1995 Borussia Dortmund 80 (6)
1995 Bayer Uerdingen 5 (0)
1996–1998 Spartak-Ałanija Władykaukaz 83 (5)
1999 Spartak Moskwa 42 (5)
2000 Torpedo-ZIŁ Moskwa 22 (0)
2001 Czkałowiec-Olimpik 18 (0)
2002 Mika Asztarak 2 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1988–1991  ZSRR 21 (1)
1993–1996  Rosja 17 (0)
W sumie: 38 (1)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2004 Saturn Ramienskoje (asystent)
2005–2006 SKA-Eniergija Chabarowsk
2007 Awangard Kursk
2008 Witiaź Podolsk
2009– SKA-Eniergija Chabarowsk
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
złoto Seul 1988 piłka nożna

Kariera piłkarska

edytuj

Występował jako obrońca. Wychowanek szkoły sportowej w Mohylewie. Następnie występował w drużynach klubowych Białoruskiej SRR: Torpedzie Mohylew, Gomselmaszu Homel i Dynamie Mińsk. W 1986 przeniósł się do Moskwy by wzmocnić zespół Lokomotiwu. W 1988 z olimpijską drużyną ZSRR zdobył złoty medal Igrzysk w Seulu i w tym samym roku zadebiutował w pierwszej reprezentacji. W 1989 przeszedł do Borussii Dortmund, a w 1992 przeniósł się do Bayeru Uerdingen. Po powrocie z Niemiec grał w lidze rosyjskiej: przez jeden sezon w Spartak-Ałanii Władykaukaz, z którą zdobył Mistrzostwo Rosji (1995), a następnie w Spartaku Moskwa, w barwach którego wywalczył kolejne tytuły mistrzowskie (1996, 1997, 1998) oraz Puchar Rosji (1998). W kolejnych sezonach grał w drużynach Torpeda-ZIŁ Moskwa, Czkałowca-Olimpiku Nowosybirsk oraz Lokomotiwu Niżny Nowogród, a w 2002 zakończył karierę piłkarską jako zawodnik ormiańskiej Mice Asztarak.

W barwach radzieckiej reprezentacji rozegrał 21 meczów, strzelając 1 bramkę oraz uczestniczył w mistrzostwach świata w 1990 we Włoszech. W rosyjskiej drużynie narodowej rozegrał 17 meczów, uczestniczył w mistrzostwach świata w 1994 w USA oraz w mistrzostwach Europy w 1996 w Anglii.

Kariera trenerska

edytuj

Po powrocie z Armenii podjął pracę jako trener-selekcjoner w Spartaku Moskwa. Następnie pracował w sztabie szkoleniowym Saturna Ramienskoje, o od 2005 prowadził drużynę SKA-Eniergija Chabarowsk. 3 maja 2007 został trenerem występującego w Pierwszej Dywizji (odpowiednik II ligi) zespołu Awangardu Kursk. W 2008 roku został trenerem Witiaziu Podolsk, a w 2009 roku ponownie został trenerem SKA-Eniergija Chabarowsk.

Bibliografia

edytuj