Począwszy od sezonu 2009/2010 startował w Alpen Cup w kombinacji norweskiej , zajmując miejsca w piątej i szóstej dziesiątce. W latach 2013–2015 trzykrotnie wystąpił w konkursach kombinacji norweskiej na mistrzostwach świata juniorów w narciarstwie klasycznym . Indywidualnie najlepszym jego wynikiem było 24. miejsce z 2014[2] .
W sezonie 2014/2015 rozpoczął starty w oficjalnych zawodach międzynarodowych w skokach narciarskich. W swoim debiucie w FIS Cup w lutym 2015 w Hinterzarten zajął 40. i 37. miejsce[3] .
W lipcu 2015 w Villach zajął 4. miejsce w konkursie FIS Cup, a 8 sierpnia w Wiśle swój debiutancki występ w zawodach Letniego Pucharu Kontynentalnego zakończył na 7. pozycji. We wrześniu 2015 wystąpił w Letnim Grand Prix w Czajkowskim , zajmując miejsca poza trzydziestką. 10 stycznia 2016 zajął 3. miejsce w konkursie Pucharu Kontynentalnego w Garmisch-Partenkirchen[4] . Po tych zawodach został zgłoszony do występu na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2016 [5] . Zajął w nich 23. miejsce w konkursie indywidualnym oraz 6. w zawodach drużynowych. 30 stycznia 2016 w Sapporo zadebiutował w konkursie indywidualnym Pucharu Świata , zajmując 37. miejsce, zaś kolejnego dnia zdobył po raz pierwszy punkty do klasyfikacji cyklu, zajmując 28. lokatę[4] .
11 września 2016 zajął 2. miejsce w konkursie Letniego Grand Prix w Czajkowskim . Trzy inne konkursy cyklu również kończył w najlepszej dziesiątce. W Pucharze Świata 2016/2017 punkty zdobywał głównie na skoczniach mamucich, najwyżej sklasyfikowanym będąc na 18. miejscu, w marcu w Planicy . Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017 był 35. (skocznia normalna) i 42. (skocznia duża) indywidualnie oraz 7. w drużynie[6] .
W styczniu 2019 zajął 2. pozycję w zawodach Pucharu Kontynentalnego w Sapporo. Punkty Pucharu Świata w sezonie 2018/2019 zdobył raz, dzięki zajęciu 28. miejsca na skoczni mamuciej w Oberstdorfie . Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019 , gdzie zajął 49. miejsce indywidualnie na skoczni dużej i 8. w drużynie męskiej[7] .
W oficjalnych zawodach międzynarodowych rozgrywanych pod egidą FIS po raz ostatni wystąpił w lipcu 2019 – w zawodach Letniego Grand Prix w Wiśle odpadł w kwalifikacjach do zmagań indywidualnych, a w konkursie drużynowym z czeską kadrą zajął 8. lokatę[8] . Na początku grudnia 2019 ogłosił zakończenie kariery sportowej ze względu na trapiące go od kilku lat problemy zdrowotne z plecami (wypadające dyski)[9] .
Stawał na podium mistrzostw Czech w skokach narciarskich . W 2015 [10] i w styczniu 2017 [11] zdobył brązowy medal na skoczni normalnej, a we wrześniu 2017 wywalczył złoto na skoczni dużej[12] .
Starty T. Vančury na mistrzostwach świata – szczegółowo
edytuj
Miejsce
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Konkurs
Skok 1
Skok 2
Nota
Strata
Zwycięzca
35.
25 lutego
2017
Lahti
Salpausselkä
K-90
HS-100
indywid.
87,0 m
—
107,5 pkt
163,3 pkt
Stefan Kraft
42.
2 marca
2017
Lahti
Salpausselkä
K-116
HS-130
indywid.
104,5 m
—
91,7 pkt
187,6 pkt
Stefan Kraft
7.
4 marca
2017
Lahti
Salpausselkä
K-116
HS-130
druż.[a]
114,5 m
109,0 m
922,7 pkt (207,1 pkt )
181,5 pkt
Polska
49.
23 lutego
2019
Innsbruck
Bergisel
K-120
HS-130
indywid.
100,0 m
—
69,8 pkt
209,6 pkt
Markus Eisenbichler
8.
24 lutego
2019
Innsbruck
Bergisel
K-120
HS-130
druż.[b]
118,0 m
106,0 m
818,4 pkt (180,9 pkt )
169,1 pkt
Niemcy
Starty T. Vančury na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo
edytuj
Miejsce
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Konkurs
Skok 1
Skok 2
Skok 3
Skok 4
Nota
Strata
Zwycięzca
23.
15-16 stycznia
2016
Tauplitz
Kulm
K-200
HS-225
indywid.
210,5 m
166,5 m
160,0 m
—[d]
409,7 pkt
230,4 pkt
Peter Prevc
6.
17 stycznia
2016
Tauplitz
Kulm
K-200
HS-225
druż.[c]
169,0 m
202,5 m
1018,4 pkt (290,5 pkt )
449,3 pkt
Norwegia
Starty T. Vančury na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo
edytuj
Miejsce
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Konkurs
Skok 1
Skok 2
Nota
Strata
Zwycięzca
7.
23 lutego
2016
Râșnov
Trambulina Valea Cărbunării
K-90
HS-100
indywid.
88,5 m
92,0 m
226,1 pkt
22,9 pkt
David Siegel
5.
24 lutego
2016
Râșnov
Trambulina Valea Cărbunării
K-90
HS-100
druż. mix.[f]
91,5 m
96,0 m
808,8 pkt (225,5 pkt )
74,0 pkt
Słowenia
6.
24 lutego
2016
Râșnov
Trambulina Valea Cărbunării
K-90
HS-100
druż.[e]
92,5 m
90,5 m
789,6 pkt (227,7 pkt )
77,1 pkt
Niemcy
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Opracowano na podstawie materiału źródłowego:[14]
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie
edytuj
Nr
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
Miejsce
Strata
Zwycięzca
1.
11 września
2016
Czajkowskij
Snieżynka
K-125
HS-140
138,0 m
133,0 m
263,6 pkt
2.
7,6 pkt
Anže Semenič
Miejsca w poszczególnych konkursach LGP
edytuj
Opracowano na podstawie materiału źródłowego:[14]
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
edytuj
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
edytuj
Lp.
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
Lok.
Strata
Zwycięzca
1.
10 stycznia
2016
Garmisch-Partenkirchen
Große Olympiaschanze
K-125
HS-140
134,0 m
132,0 m
260,4 pkt
3.
5,0 pkt
Thomas Hofer
2.
22 stycznia
2016
Sapporo
Miyanomori
K-90
HS-100
95,0 m
94,0 m
246,0 pkt
1.
—
3.
28 stycznia
2017
Bischofshofen
Paul-Ausserleitner-Schanze
K-125
HS-140
137,0 m
137,5 m
287,8 pkt
2.
8,7 pkt
Clemens Aigner
4.
29 stycznia
2017
Bischofshofen
Paul-Ausserleitner-Schanze
K-125
HS-140
135,0 m
137,0 m
261,6 pkt
1.
—
5.
19 stycznia
2019
Sapporo
Ōkurayama
K-123
HS-137
131,0 m
135,5 m
247,2 pkt
2.
2,2 pkt
Clemens Aigner
Opracowano na podstawie materiału źródłowego:[14]
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
edytuj
Opracowano na podstawie materiału źródłowego:[14]
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Opracowano na podstawie materiału źródłowego:[14]
Miejsce
Dzień
Rok
Miejscowość
Konkurencja
Wynik zwycięzcy
Strata
Zwycięzca
53.
25 stycznia
2013
Liberec
Sprint HS100/5 km
11:49,4
+4:00,2
Manuel Faißt
42.
30 stycznia
2014
Val di Fiemme
Gundersen HS106/10 km
29:47,1
+5:35,2
Philipp Orter
24.
1 lutego
2014
Val di Fiemme
Gundersen HS106/5 km
13:44,2
+2:07,7
Philipp Orter
DNF
4 lutego
2015
Ałmaty
Gundersen HS100/10 km
25:54,2
-
Jarl Magnus Riiber
45.
6 lutego
2015
Ałmaty
Gundersen HS100/5 km
12:21,8
+4:38,7
Jarl Magnus Riiber
8.
7 lutego
2015
Ałmaty
Sztafeta HS100/4x5 km[g]
48:41,4
+3:00,8
Austria
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego
edytuj
↑ a b Skład zespołu: Viktor Polášek , Tomáš Vančura, Jakub Janda , Roman Koudelka
↑ a b Skład zespołu: Viktor Polášek , Tomáš Vančura, Čestmír Kožíšek , Roman Koudelka
↑ a b Skład zespołu: Tomáš Vančura, Jan Matura , Lukáš Hlava , Roman Koudelka
↑ Seria konkursowa została odwołana.
↑ a b Skład zespołu: Viktor Polášek , František Holík , Jan Michálek , Tomáš Vančura
↑ a b Skład zespołu: Zdena Pešatová , Viktor Polášek , Barbora Blažková , Tomáš Vančura
↑ Skład zespołu: Tomáš Portyk , Martin Dufek , Lukáš Daněk , Tomáš Vančura
↑ a b Agnieszka Pająk: Tomas VANCURA - sylwetka . skijumping.pl, 2019-04-01. [dostęp 2019-04-17].
↑ VANCURA Tomas - Athlete Information . fis-ski.com. [dostęp 2019-04-17]. (ang. ) .
↑ VANCURA Tomas - Athlete Information; Season 2015 . fis-ski.com. [dostęp 2019-04-17]. (ang. ) .
↑ a b VANCURA Tomas - Athlete Information; Season 2016 . fis-ski.com. [dostęp 2019-04-17]. (ang. ) .
↑ Adam Bucholz: Składy zagranicznych reprezentacji na MŚ w lotach narciarskich (aktualizacja) . skijumping.pl, 2016-01-12. [dostęp 2019-08-06].
↑ VANCURA Tomas - Athlete Information; Season 2017 . fis-ski.com. [dostęp 2019-04-17]. (ang. ) .
↑ VANCURA Tomas - Athlete Information; Season 2019 . fis-ski.com. [dostęp 2019-04-17]. (ang. ) .
↑ VANCURA Tomas - Athlete Information; Season 2020 . fis-ski.com. [dostęp 2019-04-17]. (ang. ) .
↑ Pavel Petr: Došlo mi, že nestíhám, říká závodník liberecké Dukly Tomáš Vančura o konci aktivní kariéry . liberec.rozhlas.cz, 2019-12-05. [dostęp 2019-12-05]. (cz. ) .
↑ Martyna Szydłowska: Hlava mistrzem Czech . skokinarciarskie.pl, 2015-07-19. [dostęp 2016-01-10].
↑ Adrian Dworakowski: Roman Koudelka wygrywa mistrzostwa Czech w Harrachovie . skijumping.pl, 2017-01-18. [dostęp 2018-04-16].
↑ Adam Bucholz, Dominik Formela: Vancura i Mrakotova mistrzami Czech . skijumping.pl, 2017-09-29. [dostęp 2019-08-06].
↑ a b c d e VANCURA Tomas - Athlete Information - World Cup Standings . fis-ski.com. [dostęp 2022-12-08]. (ang. ) .
↑ a b c d e Adam Kwieciński: VANCURA Tomas II . [dostęp 2022-12-08].
↑ Season 2018/2019 - PLANICA Seven . fis-ski.com, 2019-03-24. [dostęp 2022-12-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-10-30)]. (ang. ) .
↑ VANCURA Tomas - Athlete Information - Grand Prix Standings . fis-ski.com. [dostęp 2022-12-08]. (ang. ) .
↑ VANCURA Tomas - Athlete Information - Continental Cup Standings . fis-ski.com. [dostęp 2022-12-08]. (ang. ) .
↑ FIS Continental Cup Ski Jumping - Cup Standings 2015 . fis-ski.com, 2015-10-04. [dostęp 2022-12-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-25)]. (ang. ) .
↑ FIS Continental Cup Ski Jumping - Cup Standings 2016 . fis-ski.com, 2016-10-01. [dostęp 2022-12-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-25)]. (ang. ) .
↑ FIS Continental Cup Ski Jumping - Cup Standings 2017 . fis-ski.com, 2017-10-01. [dostęp 2022-12-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-25)]. (ang. ) .
↑ VANCURA Tomas - Athlete Information - FIS Cup Standings . fis-ski.com. [dostęp 2022-12-08]. (ang. ) .