Trans

jeden z rodzajów odmiennych stanów świadomości

Trans – jeden z rodzajów odmiennych stanów świadomości[1]. Stan umysłu charakteryzujący się zmienioną świadomością, co oznacza również zmienioną wrażliwość na bodźce. Trans może wywoływać stan obniżonej lub podwyższonej świadomości. Osoby pogrążone w transie mogą wykonywać określone czynności podświadomie, w sposób niekontrolowany przez świadomość.

Czynniki sprawcze

edytuj

Stany transowe wywoływano podczas ceremonii i rytuałów. Czynnikiem wprowadzającym w trans były rytmicznie powtarzane dźwięki, np.: uderzanie w bęben. W trans zapadały osoby po zażyciu silnego narkotyku, przeważnie halucynogenu. Do wywoływania stanów transowych używa się również nagrań binuralnych np. Hemi-Sync.

Znaczenie

edytuj

Z perspektywy pierwotnej medycyny trans był narzędziem znieczulającym. Uważa się jakoby stany transu były pomocne w „budzeniu” zjawisk paranormalnych, np. jasnowidzenia.

Trans określany jest przez szamanów jako wyjście duszy z ciała, najważniejszy jest rytm transowy wybijany na płaskim szamańskim bębenku: uderzenie w brzeg, bliżej środka i pośrodku, pauza, uderzenie pośrodku, bliżej brzegu i przy brzegu, pauza, trzy uderzenia w różnych częściach bębenka co sprawia wrażenie pulsowania rytmu, naukowo stan zwany transem to wyłączenie kory mózgowej, rozsynchronizowanie neuronów kory mózgowej przez rytm transowy, kiedy może ujawnić się podświadomość. U Słowian szaman nazywany był wołchwem – wołający dobre duchy.

Podział

edytuj

W badaniach nad stanami transu stosowany jest elektroencefalograf. Istnieją dwa rodzaje transu.

  • Pierwszym z nich jest trans płytki, w który wprowadzają narkotyki, halucynogenne zioła, grzyby i napary.
  • Drugim rodzajem transu jest trans naturalny, w który wprowadza rytmiczna muzyka (współcześnie jesteśmy na nią bardziej odporni). Samodzielne wprowadzanie się w trans bez nadzoru osób, które się na tym znają, może być niebezpieczne.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Kazimierz Franczak: Koncepcje interpretacyjne i badania doświadczenia religijnego we włoskiej psychologii religii. W: Doświadczenie religijne. Tadeusz Doktór (opr.). Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Księży Werbistów VERBINUM, 2007, s. 71, seria: Dialog międzyreligijny. Tom 8. ISBN 978-83-7192-338-8.