Wikipedia

Bazylika Matki Bożej Rokitniańskiej w Rokitnie

Bazylika i sanktuarium pw. Matki Bożej Cierpliwie Słuchającej – sanktuarium maryjne Ziem Zachodnich w miejscowości Rokitno w województwie lubuskim, w powiecie międzyrzeckim, w gminie Przytoczna. Jest jednym z jedenastu sanktuariów należących do diecezji zielonogórsko–gorzowskiej[3].

Bazylika i sanktuarium Matki Bożej Rokitniańskiej
KOK-I-148/61 z dnia 16.03.1961
oraz 258 z 6.04.1979[1]
bazylika mniejsza, kościół parafialny
Ilustracja
Bazylika w Rokitnie
Państwo

 Polska

Województwo

 lubuskie

Miejscowość

Rokitno

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Matki Bożej Rokitniańskiej w Rokitnie

Bazylika mniejsza

od 2002

Wezwanie

Matki Bożej Rokitniańskiej

Wspomnienie liturgiczne

18 czerwca

Przedmioty szczególnego kultu
Cudowne wizerunki

Cudowny Obraz Matki Bożej (Matka Boża Cierpliwie Słuchająca, Matka Boska Obozowa, Matka Boska Rycerska)[2]

Położenie na mapie gminy Przytoczna
Mapa konturowa gminy Przytoczna, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Bazylika i sanktuarium Matki Bożej Rokitniańskiej”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Bazylika i sanktuarium Matki Bożej Rokitniańskiej”
Położenie na mapie województwa lubuskiego
Mapa konturowa województwa lubuskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Bazylika i sanktuarium Matki Bożej Rokitniańskiej”
Położenie na mapie powiatu międzyrzeckiego
Mapa konturowa powiatu międzyrzeckiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Bazylika i sanktuarium Matki Bożej Rokitniańskiej”
Ziemia52°32′57,39″N 15°38′31,60″E/52,549275 15,642111
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Litania do MB Rokitniańskiej w ogrodach sanktuarium

Historia

edytuj

Parafia istniała już prawdopodobnie w XII wieku[4]. Pierwszy drewniany kościółek prawdopodobnie pw. Michała Archanioła powstał w 1333 r., założony przez biskupa poznańskiego Jana Doliwę. 18 grudnia 1378 r. kasztelan starogrodzki[5][6] Mikołaj z Bytynia darował Rokitno opatowi Mikołajowi i cystersom[4].

W roku 1661 stał się własnością cystersów z Bledzewa. Słynący z cudów obraz Matki Boskiej przeniesiono z opactwa bledzewskiego w 1669 r. W 1671 r. po przygodzie cudownego obrazu w Warszawie, Jan Opaliński rozbudował ciągle drewniany kościół. Poszerzył nawę główną, rozbudował prezbiterium, wprowadził nowy ołtarz przystosowany do obraz NMP oraz dobudował dwie wieże z przedsionkami[7].

Pierwszą budowę nowego kościoła rozpoczęto z początkiem XVIII wieku, nie została jednak dokończona. W 1746 r. budowlę rozebrano i zaczęto wznosić obecną świątynię. Ukończono ją w 1762 r. Powstała budowla na planie prostokąta, trójnawowa, z prezbiterium od północy. Po stronie zachodniej do prezbiterium dobudowano zakrystię, po wschodniej kaplicę. Wejście flankują dwie kwadratowe wieże nakryte hełmami.

We wnętrzu sklepienia żaglowe ozdobione polichromią z XVIII wieku. W ołtarzu głównym umieszczono cudowny obraz Matki Bożej Cierpliwie Słuchającej ukoronowany koronami papieskimi w 1989 r. Reszta wyposażenia w stylu baroku i rokoko. Obecnie kościół jest najważniejszym sanktuarium maryjnym diecezji zielonogórsko–gorzowskiej. Kościół Matki Bożej Rokitniańskiej od 2002 roku nosi tytuł bazyliki mniejszej.

Rokitno dwukrotnie znalazło się w obrębie niemieckiej Brandenburgii (w XIV w. i w latach 1792–1945).

Cudowny obraz NMP Rokitniańskiej

edytuj
Osobny artykuł: Obraz Matki Bożej Rokitniańskiej.

Obraz namalowany został na początku XVI w. przez mistrzów szkoły niderlandzkiej, na drewnie lipowym. Widnieje na nim popiersie Matki Bożej na złoconym tle, z charakterystycznie odsłoniętym uchem, dlatego też Matkę Bożą Rokitniańską nazywa się Cierpliwie Słuchającą. Głowę Maryi okala wydrążona w drewnie aureola, twarz jest pochylona ku lewej stronie. Spokojna, jakby zasłuchana, z przymkniętymi oczami. Włosy okrywa muślinowy welon i nakrycie w kolorze niebieskim z żółtą podszewką, na piersi szata w królewskim odcieniu czerwieni. Obraz ma wymiary: 40 cm wysokości i 27 cm szerokości[8].

Odpusty parafialne

edytuj

W sanktuarium obchodzone są 4 odpusty:

Galeria

edytuj

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo lubuskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 23 lipca 2024 [dostęp 2010-06-12].
  2. ↑ Konrad Kazimierz Czapliński: Sanktuaria w Polsce. Katowice: Videograf II, 2001, s. 90 – 91. ISBN 83-7183-185-4.
  3. ↑ Sanktuaria – Oficjalna strona Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej. diecezjazg.pl. [dostęp 2018-06-11].
  4. ↑ a b Sanktuarium rokitniańskie: dzieje i konteksty. Zielona Góra: 2009, s. 13.
  5. ↑ Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu [online], slownik.ihpan.edu.pl [dostęp 2021-01-25].
  6. ↑ Starygród – Galeria Wielkopolska [online], galeriawielkopolska.info [dostęp 2021-01-25] (pol.).
  7. ↑ Sanktuarium rokitniańskie: dzieje i konteksty. Zielona Góra: 2009, s. 19.
  8. ↑ Opis Cudownego obrazu. [dostęp 2015-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-06-19)].

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bazylika_Matki_Bożej_Rokitniańskiej_w_Rokitnie&oldid=74440075”