Black Hornet Nano (PD-100) – minaturowy, bezzałogowy śmigłowiec rozpoznawczy (UAV - unmanned aerial vehicle ang. Bezzałogowy Aparat Latający) zaprojektowany i wyprodukowany przez norweską firmę Prox Dynamics.

Black Hornet Nano
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Wielka Brytania
 Norwegia

Producent

Prox Dynamics
Marlborough Communications

Typ

UAV

Dane techniczne
Wymiary
Średnica wirnika

120 mm

Masa
Własna

16 g

Osiągi
Pułap praktyczny

10–30 m

Zasięg

1000 m

Długotrwałość lotu

30 min

Dane operacyjne

Historia

edytuj
 
W locie z wysuniętą anteną

Prace nad bezzałogowym, miniaturowym aparatem latającym rozpoczęły się w kwietniu 2008 roku. Prowadziła je norweska firma będąca partnerem brytyjskiej Marlborough Communications. System otrzymał oznaczenie PD-100 Personal Reconnaissance System. Miniaturowy śmigłowiec o wymiarach 10 x 2,5 cm i masie 16 gramów wyposażony jest w kamerę przekazującą obraz w czasie rzeczywistym lub zdjęcia wysokiej rozdzielczości. Może lecieć autonomicznie, po wcześniej zaprogramowanej trasie z wykorzystaniem danych GPS lub być sterowany podczas lotu przez operatora z ziemi. Na początku 2012 roku rozpoczęto seryjną produkcję aparatów. W tym samym roku Black Hornet Nano, bo takie oznaczenie otrzymał w brytyjskiej armii, znalazł się na wyposażeniu żołnierzy Brigade Reconnaissance Force z Camp Bastion w Afganistanie. Całość systemu, aparat wraz z naziemnym oporządzeniem, niewielkim joystickiem do ręcznego sterowania i monitorem, na którym wyświetlany jest obraz z kamery waży mniej niż 1 kilogram. Nano napędzany jest elektrycznym silnikiem zasilanym baterią[1].

Do 2019 roku, obok brytyjskich sił zbrojnych, aparat wszedł na uzbrojenie Bundeswehry, US Army, Australian Army, Norweskich Sił Zbrojnych, Francuskich Sił Zbrojnych - aparaty znalazły się na uzbrojeniu regularnych oddziałów oraz francuskich sił specjalnych[2], Hiszpańskich i indyjskich National Security Guard. W grudniu 2018 roku ogłoszony został przetarg na dostawę miniaturowych (nano) aparatów rozpoznawczych dla Jednostki Wojskowej Komandosów z Lublińca. Przetarg wygrała firma UMO Sp. z o.o., która zaoferowała PD-100 Black Hornet 3. Umowa zakupu podpisana została 13 maja 2019 roku. Przewiduje ona dostawę 40 kompletnych zestawów do 30 listopada 2019 roku. W skład zestawu wchodzi zasobnik z dwoma aparatami, kontroler lotu oraz ekran do odbioru transmitowanego obrazu. Wersja Black Hornet 3 waży 33 gramy i ma zasięg rzędu 2000 metrów. Aparat może poruszać się z prędkością do 21,5 km/h. Baterie aparatu umożliwiają mu 25 minutowy lot. Hornet 3, wyposażony jest w wymienne kamery optoelektroniczną, umożliwiającą transmisję obrazu o rozdzielczości 640x480 pikseli i robienia zdjęć o rozdzielczości 1600x1200 pikseli. Druga, termowizyjna kamera umożliwia wykonywanie zdjęć i transmisje obrazu o rozdzielczości 160x120 pikseli[3][4].

Przypisy

edytuj
  1. Nowe brytyjskie BSL, „Raport”, nr 3 (2013), s. 67, ISSN 1429-270x
  2. Tomasz Kwasek, Lotnictwo wojsk lądowych Francji. Nowe śmigłowce w ustalonej strukturze organizacyjnej, „Lotnictwo”, nr 2 (2020), s. 36-45, ISSN 1732-5323
  3. Bezzałogowce klasy nano dla JW komandosów, "Nowa Technika Wojskowa", nr 6 (2019), s. 6, ISSN 1230-1655
  4. Drony klasy nano dla JWK, „Lotnictwo”, nr 6 (2019), s. 4, ISSN 1732-5323

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj