Dowód osobisty
Dowód osobisty – dokument stwierdzający tożsamość osoby i poświadczający obywatelstwo. W wielu państwach jego posiadanie jest obowiązkowe.
Obowiązek posiadania od 18. roku życia
Obowiązek posiadania przed 18. rokiem życia
Brak obowiązku posiadania dowodu
Państwo nie wydaje dowodów osobistych
Wiele państw uznaje także inne dokumenty potwierdzające tożsamość, m.in. prawo jazdy, paszport, legitymacja ubezpieczeniowa czy akt urodzenia albo paszport wewnętrzny, tj. dowód osobisty w krajach postsowieckich.
Przykładowo, w Stanach Zjednoczonych powodem niewprowadzenia jednolitego obowiązkowego dowodu osobistego jest rozumienie takiego obowiązku jako przejaw totalitaryzmu[1].
W Polsce
edytujW Polsce przed II wojną światową dowód osobisty był dokumentem wydawanym na życzenie. Obowiązek posiadania dokumentu identyfikującego obywatela wprowadzili okupanci w czasie II wojny światowej (kenkarta) i został on następnie utrzymany w PRL. Po upadku komunizmu dowód osobisty nadal pozostaje w Polsce dokumentem obowiązkowym, z tym, że od początku nowego tysiąclecia wprowadzono dowody w postaci pojedynczej wielowarstwowej karty o wymiarach karty kredytowej wykonanej z poliwęglanu, zastępujące obowiązujące w PRL dowody w postaci niewielkiej książeczki.
Blankiety dowodów osobistych produkowane są przez Polską Wytwórnię Papierów Wartościowych S.A. Dane obywateli nanoszone są w Centrum Personalizacji Dokumentów MSWiA.
Rozmiar dowodu osobistego (karty) to 85,60 ×53,98 mm (standard ID-1 ISO/IEC 7810).
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ G. David Garson, Public Information Technology and E-governance: Managing the Virtual State (Sudbury, Massachusetts: Jones & Bartlett Publishers, 2006), 171.