Epenteza (z gr. ἐπένθεσις epénthesis „wtrącenie”)[1]zjawisko językowe, polegające na wstawieniu głoski epentetycznej (niemającej umotywowania etymologicznego), samogłoski lub spółgłoski, zwykle celem uniknięcia trudnej do wymówienia zbitki głosek lub rozziewu. Np. pol. wewnątrz (e ruchome), kropla < kroplja < kropja (jotyzacja prasłowiańska – w polskim jej ślady pojawiają się niekonsekwentnie), niem. hoffentlich, Zeitungsjunge, łac. comburo (z con + uro), ang. łączące R itp.[2]

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Henry George Liddell, Robert Scott, ἐπένθεσις, [w:] A Greek-English Lexicon [online] [dostęp 2018-07-15] (ang.).
  2. Polański 1999 ↓, s. 145.

Bibliografia

edytuj