Ferdynand VI (ur. 23 września 1713 w Madrycie, zm. 10 sierpnia 1759 w Villaviciosa de Odón) – król Hiszpanii w latach 17461759 z dynastii Burbonów. Syn króla Hiszpanii Filipa V i Marii Ludwiki Sabaudzkiej, księżniczki Sardynii.

Ferdynand VI
Ilustracja
ilustracja herbu
Faksymile
książę Asturii
Okres

od 1724
do 1746

król Hiszpanii
Okres

od 1746
do 1759

Dane biograficzne
Dynastia

Burbonowie

Data i miejsce urodzenia

23 września 1713
Madryt

Data i miejsce śmierci

10 sierpnia 1759
Villaviciosa de Odón

Ojciec

Filip V Hiszpański

Matka

Maria Ludwika Sabaudzka

Żona

Maria Barbara Portugalska

Dzieci

brak

Odznaczenia
Order Złotego Runa (Hiszpania) Order Kalatrawy (Hiszpania) Order Alcántara (Hiszpania) Order św. Jakuba od Miecza (Hiszpania) Order Montesy (Hiszpania)

Jego młodość nie należała do najszczęśliwszych. Druga żona jego ojca – Elżbieta Farnese była kobietą despotyczną, a uczuciem darzyła jedynie swoje dzieci, swojego pasierba zaś traktowała jako przeszkodę na jej drodze. W 1729 Ferdynand poślubił Marię Barbarę de Braganza – córkę króla Portugalii, Jana V Braganzy. Maria Barbara była brzydka i podobno Ferdynand przeżył szok, kiedy zobaczył ją po raz pierwszy. Para nie miała dzieci.

Ferdynand VI Hiszpański jako protektor sztuk

Ferdynand miał melancholijne usposobienie, był też nieśmiały i nie ufał swoim zdolnościom. W pewnym stopniu kierowała nim żona i jego spowiednik, ojciec Ravago. Jako król prowadził politykę pokojową i neutralną. Wystrzegał się prowadzenia wojen z Francją lub Anglią. Wprowadził jednak wiele reform, m.in.: spis gruntów i nieruchomości, uregulował stosunki z Państwem Kościelnym, podpisując w 1753 konkordat. Wśród jego ministrów ważne miejsce zajmował Ensenada, który podejmował wiele działań reformatorskich.

W jego życiu prywatnym wszystko musiało być uporządkowane. Ferdynand nie lubił podejmować żadnych decyzji i zawsze w czasie konfliktów – wycofywał się jako pierwszy. Był niezdolny do pracy zespołowej. Jego jedynymi pasjami było strzelanie i muzyka. Ferdynand był hojnym patronem słynnego śpiewaka – Farinelli, którego głos potrafił ukoić jego melancholię. Śmierć Marii Barbary złamała mu serce, ponieważ zdążył bardzo się do niej przywiązać. Od momentu jej śmierci (w 1758) pogrążony był w stanie odrętwienia – nie ubierał się, nie golił, nie mył i tak spacerował po parku – ubrany w koszulę nocną.

Bibliografia

edytuj

Genealogia

edytuj
4. Ludwik Wielki Delfin      
    2. Filip V
5. Maria Anna Wittelsbach        
      1. Ferdynand VI
6. Wiktor Amadeusz II    
    3. Maria Ludwika Sabaudzka    
7. Maria Anna Orleańska      
 

Linki zewnętrzne

edytuj