Głos Wielkopolski

dziennik społeczno-polityczny wydawany od 16 lutego 1945 r. w Poznaniu

Głos Wielkopolskidziennik społeczno-polityczny wydawany od 16 lutego 1945 w Poznaniu, najstarszy dziennik ukazujący się w województwie wielkopolskim.

Głos Wielkopolski
Ilustracja
Częstotliwość

dziennik

Państwo

 Polska

Adres

ul. Grunwaldzka 19,
Grunwald, Poznań

Wydawca

Polska Press Oddział Poznań

Tematyka

polityczno-społeczna

Pierwszy numer

16 lutego 1945[1]

Redaktor naczelny

Leszek Waligóra[2]

Średnia sprzedaż

(III kw. 2022) 9 334[3]

Format

350 × 289

ISSN

1898-3154

Strona internetowa
Potwierdzenie prenumeraty z 1954

Historia

edytuj

Jest pierwszym tytułem polskiej gazety, który ukazał się pod koniec II wojny światowej w Poznaniu, faktycznie w czasie trwania bitwy o miasto (pierwszy numer miał nakład 3000[4] lub 6200[5] egzemplarzy). Tytuł gazety wymyślił Józef Szulczyński, przedwojenny dziennikarz prasy kupieckiej[6]. Druk był możliwy dzięki Mieczysławowi Francuszkiewiczowi, który przechował przez lata okupacji nieosiągalne w 1945 roku polskie czcionki[5]. Początkowo drukowany był w ocalałej od zniszczeń wojennych Drukarni św. Wojciecha przy ul. Wawrzyniaka na Jeżycach, gdzie z braku prądu maszyny płaskie były ręcznie napędzane przez zapędzonych do tego zadania volksdeutschów[4]. Tempo druku oscylowało wokół 600 egzemplarzy na godzinę. Cena pierwszego numeru wynosiła 20 groszy. Już 4 czerwca 1945 w redakcji odwiedziny złożył minister informacji i propagandy Stefan Matuszewski[5].

Pierwsze kolegia redakcyjne odbywały się przy ul. Chełmońskiego 22 (Wojewódzki Urząd Informacji i Propagandy). Pierwszym redaktorem naczelnym był por. Józef Pawłowski, a współpracowali z nim Jan Brzeski, Czesław Brzóska, Eugeniusz Cofta, Jan Gajewski, Jarogniew Kaniasty, Józef Szulczyński i Wiktor Wojciechowski[5]. W 1947 postanowiono odbudować kamienicę przy ul. Grunwaldzkiej róg Marcelińskiej, wykupioną za 8,5 miliona zł. Powstał tu dom prasowy otwarty 1 maja 1950, również dla „Gazety Poznańskiej”. Do końca lat 40. XX wieku „Głos” był liderem na wielkopolskim rynku prasy informacyjnej (średni nakład – 102 tys. egzemplarzy)[7].

W 1999 r. redakcja została wyróżniona statuetką „Dobosz Powstania Wielkopolskiego”, przyznawaną przez Zarząd Główny Towarzystwa Pamięci Powstania Wielkopolskiego 1918/1919[8].

Od 2003 r. tytuł należał do Oficyny Wydawniczej Wielkopolski. Średnia sprzedaż w tygodniu (ponad 200 tys. egzemplarzy w samym tylko Poznaniu) postawiła „Głos” w czołówce polskich dzienników regionalnych. Gazeta miała opinię konserwatywnej. 4 grudnia 2006 Głos Wielkopolski połączył się z „Gazetą Poznańską”.

Obecnie „Głos Wielkopolski” wydawany jest przez poznański oddział grupy Polska Press.

Dodatki i inicjatywy

edytuj

Wśród stałych dodatków znajdują się „Pasaż Poznański”, Telemagazyn, „Moto Gratka”, „Gratka Nieruchomości” oraz poniedziałkowy dodatek sportowy.

Głos Wielkopolski był inicjatorem następujących unikatowych inicjatyw:

  • Nagroda Pracy Organicznej i Medal Młodej Sztuki,
  • serie filmowe, m.in. poświęcone kinu czeskiemu i dokumentalistyce,
  • Srebrna Piłka Głosu” – nagroda dla najlepszego piłkarza Wielkopolski,
  • plebiscyty: Człowiek Roku, Kobieta Przedsiębiorcza, Narzeczona Para, Rolnik Roku, Strażak Roku, Piłkarz i Sportowiec Amator, Jak oni rządzili i inne,
  • „Ranking 100” dotyczący największych przedsiębiorstw Wielkopolski,
  • cykl wydawniczy map topograficznych Wielkopolski (pierwsze w Polsce mapy dołączone do gazety),
  • pierwszy w Polsce opłatek wigilijny dołączony do gazety,
  • pierwszy w Polsce barwny telemagazyn dołączony do gazety[7].

Goście

edytuj

Głos Wielkopolski zapraszał na rozmowy do redakcji (m.in. podczas tzw. „Obiadów”) lub dla uświetnienia uroczystości m.in. następujące osoby: Yehudi Menuhin, Günter Grass, Bułat Okudżawa, Mikis Theodorakis, Krzysztof Penderecki, Andrzej Wajda, Gilbert Bécaud, Chick Corea czy Nigel Kennedy[7].

Redaktorzy naczelni

edytuj

Kolejni redaktorzy naczelni gazety:

Przypisy

edytuj
  1. „Głos Wielkopolski. Codzienne pismo polityczno-informacyjne”. Rok I. Nr 1. Poznań, piątek 16 lutego 1945. Cena 20 gr. (informacja na s. 1).
  2. a b tw, Piątka nowych naczelnych w Polska Press. Kolejne nominacje wkrótce [online], wirtualnemedia.pl, 3 czerwca 2024 [dostęp 2024-06-03] (pol.).
  3. „Gazeta Pomorska” liderem sprzedaży w III kwartale, „Polska Metropolia Warszawska” na czele e-wydań [online], www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2022-11-11] (pol.).
  4. a b Eugeniusz Cofta: Pierwszy polski dziennik w wolnym Poznaniu. W: Trud pierwszych dni. Poznań 1945. Wspomnienia Poznaniaków. Tadeusz Świtała(red.). Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1970, s. 36–39. ISBN 83-232-0322-9.
  5. a b c d Tadeusz Świtała, Poznań 1945. Kronika Wydarzeń, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1986, s. 61, ISBN 83-210-0607-8, OCLC 830203088.
  6. Adam Pawłowski: Nie przytłacza nas ciężar historii. „Głos Wielkopolski”, nr 39 (20.674), 16 lutego 2012, s. 2.
  7. a b c d Anna Kot, Jak hartował się Głos, który znacie tyle lat, w: Czasy Głosu, wydanie specj. „Głosu Wielkopolskiego”, 16.2.2015, s. 6.
  8. Dobosz – Towarzystwo Pamięci Powstania Wielkopolskiego 1918/1919 [online] [dostęp 2022-11-11] (pol.).

Linki zewnętrzne

edytuj