Józef Drzazga (ur. 4 lipca 1914 w Wolicy Pierwszej, zm. 12 września 1978 w Olsztynie) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor filozofii, biskup pomocniczy warmiński w latach 1958–1967 (formalnie gnieźnieński), rektor Wyższego Seminarium Duchownego „Hosianum” w latach 1958–1962, administrator apostolski diecezji warmińskiej w latach 1967–1972, biskup diecezjalny warmiński w latach 1972–1978.

Józef Drzazga
Ilustracja
Józef Drzazga (przed 1974)
Pro Ecclesia Sancta Dei
Za Święty Kościół Boży
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

4 lipca 1914
Wolica Pierwsza

Data i miejsce śmierci

12 września 1978
Olsztyn

Miejsce pochówku

bazylika konkatedralna św. Jakuba w Olsztynie

Biskup diecezjalny warmiński
Okres sprawowania

1972–1978

Administrator apostolski diecezji warmińskiej
Okres sprawowania

1967–1972

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

30 października 1938

Nominacja biskupia

5 maja 1958

Sakra biskupia

31 sierpnia 1958

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

31 sierpnia 1958

Miejscowość

Olsztyn

Miejsce

prokatedra św. Jakuba Apostoła

Konsekrator

Stefan Wyszyński

Współkonsekratorzy

Tomasz Wilczyński
Piotr Kałwa

Życiorys

edytuj

Urodził się 4 lipca 1914 w Wolicy Pierwszej[1]. Kształcił się w Wyższym Gimnazjum Biskupim Męskim w Lublinie. Od 1933 studiował w lubelskim seminarium duchownym[2]. Na prezbitera został wyświęcony 30 października 1938 w katedrze lubelskiej[2] przez Władysława Gorala[3], miejscowego biskupa pomocniczego[4]. W 1938 rozpoczął studia filozoficzne na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. W następnym roku powrócił do Polski na wakacje, gdzie zastała go wojna. Po jej zakończeniu kontynuował studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie w 1948 uzyskał magisterium z filozofii, a w 1950 doktorat na podstawie dysertacji Charakter człowieka według św. Tomasza z Akwinu[2].

W czasie II wojny światowej pracował duszpastersko w Hrubieszowie[2], był także kapelanem Armii Krajowej[5]. W 1944 został wikariuszem parafii Abramów[2]. W latach 1954–1958 prowadził wykłady na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim[1]. W lubelskim seminarium duchownym zajmował stanowiska prefekta i wicerektora. W 1951 został kanonikiem rzeczywistym kapituły katedralnej w Lublinie[2].

5 maja 1958 został prekonizowany biskupem pomocniczym archidiecezji gnieźnieńskiej i biskupem tytularnym Siniandus z zadaniem posługiwania na Warmii. Sakrę biskupią przyjął 31 sierpnia 1958 w prokatedrze św. Jakuba Apostoła w Olsztynie. Głównym konsekratorem był kardynał Stefan Wyszyński, arcybiskup metropolita gnieźnieński i warszawski, a współkonsekratorami biskup diecezjalny lubelski Piotr Kałwa i biskup Tomasz Wilczyński, delegat prymasa Polski z uprawnieniami biskupa rezydencjalnego w Olsztynie[6]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Pro Ecclesia Sancta Dei” (Za Święty Kościół Boży)[1]. W latach 1958–1962[7] sprawował urząd rektora Wyższego Seminarium Duchownego „Hosianum”, w tym czasie zreformował program studiów seminaryjnych[2]. W kurii diecezjalnej kierował wydziałem duszpasterskim, który podzielił na sekcje odpowiadające duszpasterskim dziedzinom, ponadto inicjował kursy dla duchownych[2].

7 sierpnia 1965, po śmierci biskupa Tomasza Wilczyńskiego, kapituła warmińska wybrała go na wikariusza kapitulnego diecezji[2]. 25 maja 1967[5] papież Paweł VI mianował go administratorem apostolskim, a 28 czerwca 1972[2], w następstwie podpisania układu o uznaniu granic między PRL a RFN i normalizacji stosunków roboczych między PRL a Stolicą Apostolską[8], biskupem diecezjalnym[2]. 4 lipca 1972 objął diecezję[9], a 15 sierpnia 1972 odbył ingres do katedry we Fromborku[5]. W 1973 otrzymał od Pawła VI przywilej noszenia paliusza[10]. Erygował 41 parafii i ustanowił 4 nowe dekanaty. Utworzył w diecezji komisję ds. sztuki sakralnej (1966), radę kapłańską (1970) i radę duszpasterską (1970), przy seminarium duchownym powołał Studium Katechetyczne (1974). W 1977 zatwierdził kult objawień maryjnych w Gietrzwałdzie. Zintensyfikował prace nad procesem beatyfikacyjnym kardynała Stanisława Hozjusza[2]. Uczestniczył w II, III i IV sesji soboru watykańskiego II[11].

Był współkonsekratorem podczas sakr biskupa pomocniczego warmińskiego Juliana Wojtkowskiego (1969), administratora apostolskiego w Białymstoku Henryka Gulbinowicza (1970) i biskupa pomocniczego lubelskiego Zygmunta Kamińskiego (1975)[12].

Zmarł 12 września 1978 w Olsztynie[1]. Został pochowany w konkatedrze św. Jakuba w Olsztynie[2].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d S. Achremczyk, R. Marchwiński, J. Przeracki: Poczet biskupów warmińskich. Olsztyn: 1994.
  2. a b c d e f g h i j k l m A. Kopiczko. Biskup Józef Drzazga – charakterystyka posługi biskupiej. „Echa Przeszłości”. Nr XX/1, s. 371–385, 2019. ISSN 1509-9873. [dostęp 2023-02-05]. 
  3. J. Wojtkowski. Diecezja warmińska w latach 1945–1972. „Komunikaty Mazursko-Warmińskie”. Nr 1, s. 84–85, 1996. [dostęp 2023-02-05]. 
  4. Władysław Goral. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2023-02-05]. (ang.).
  5. a b c P. Nitecki: Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965–1999. Słownik biograficzny. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 2000, kol. 82–83. ISBN 83-211-1311-7.
  6. K.R. Prokop. Sakry i sukcesja święceń biskupich pasterzy diecezji oraz metropolii warmińskiej w dwóch ostatnich stuleciach. „Studia Warmińskie”. Nr 47, s. 154, 2010. ISSN 0137-6624. [dostęp 2023-02-04]. 
  7. J. Wojtkowski. Diecezja warmińska w latach 1945–1972. „Komunikaty Mazursko-Warmińskie”. Nr 1, s. 94, 1996. [dostęp 2023-02-05]. 
  8. 4 diecezje w Polsce obchodzą 50 lecie istnienia. ekai.pl, 2022-02-04. [dostęp 2023-02-06].
  9. Józef Drzazga biskupem warmińskim. archwarmia.pl, 2022-06-26. [dostęp 2023-02-05].
  10. M. Szram. Przywilej paliusza biskupów warmińskich. „Studia Warmińskie”. T. XXXI, s. 204–205, 1994. [dostęp 2023-02-05]. 
  11. B. Bejze: Sobór Watykański II. W: Z. Pawlak (red.): Katolicyzm A-Z. Wyd. III. Łódź: 1989, s. 419. ISBN 83-850-22-03-1.
  12. Józef Drzazga. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2023-02-05]. (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj