Jim Pugh

tenisista amerykański

Jim Pugh, właśc. James Robert Pugh (ur. 5 lutego 1964 w Burbanku) – amerykański tenisista, zdobywca Pucharu Davisa, zwycięzca turniejów wielkoszlemowych w grze podwójnej i mieszanej, lider rankingu ATP deblistów.

Jim Pugh
Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

5 lutego 1964
Burbank

Wzrost

193 cm

Gra

praworęczny, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

1985

Zakończenie kariery

1996

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

1

Najwyżej w rankingu

37 (23 listopada 1987)

Australian Open

2R (1988)

Roland Garros

3R (1987)

Wimbledon

3R (1989)

US Open

3R (1987)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

22

Najwyżej w rankingu

1 (19 czerwca 1989)

Australian Open

W (1988, 1989)

Roland Garros

F (1991)

Wimbledon

W (1990)

US Open

F (1988)

Kariera tenisowa

edytuj

Jako zawodowy tenisista Pugh występował w latach 1985–1996.

W grze pojedynczej wygrał 1 turniej rangi ATP World Tour, w Newport w sezonie 1989, pokonując w finale Petera Lundgrena 6:4, 4:6, 6:2. Ponadto osiągnął również 3 finały, najpierw w Schenectady i San Francisco (oba w 1987), a potem w Stratton Mountain (1989).

W grze podwójnej Amerykanin wygrał łącznie 22 turnieje kategorii ATP World Tour, w tym 3 rozgrywki wielkoszlemowe, Australian Open z 1988 i 1989 roku oraz Wimbledon z 1990 roku. Pugh triumfował również w zmaganiach Masters Grand Prix z 1988 roku. Głównie tworzył parę deblową z Rickiem Leachem (odnieśli wspólnie 18 zwycięstw turniejowych). Jest również uczestnikiem 15 finałów deblowych zakończonych porażką, w tym US Open z 1988 roku, Wimbledonu z 1989 roku oraz French Open z 1991 roku.

Sukcesy Pugh odnosił również w grze mieszanej. W latach 1988–1990 triumfował w zmaganiach mikstowych Australian Open, w 1989 roku zdobył tytuł na Wimbledonie, a w US Open wygrał w 1988 roku. Ponadto uczestniczył w finałach Wimbledonu z 1991 roku oraz US Open z 1990 roku.

W 1990 i 1991 roku reprezentował Stany Zjednoczone w Pucharze Davisa, rozgrywając przez ten czas łącznie 6 zwycięskich pojedynków deblowych. Przyczynił się do końcowego triumfu USA w zawodach w 1990 roku, zdobywając punkt deblowy wspólnie z Rickiem Leachem przeciwko Australii (Amerykanie wygrali 3:2).

Najwyżej w rankingu singlistów był pod koniec listopada 1987 roku na 37. miejscu, z kolei w zestawieniu deblistów w czerwcu 1989 roku został sklasyfikowany na pozycji lidera. Na szczycie listy deblistów utrzymywał się łącznie przez 26 tygodni.

Finały w turniejach ATP World Tour

edytuj
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (1–3)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 26 lipca 1987 Schenectady Twarda   Jaime Yzaga 6:0, 6:7, 1:6
Finalista 2. 4 października 1987 San Francisco Dywanowa (hala)   Peter Lundgren 1:6, 5:7
Zwycięzca 1. 16 lipca 1989 Newport Trawiasta   Peter Lundgren 6:4, 4:6, 6:2
Finalista 3. 6 sierpnia 1989 Stratton Mountain Twarda   Brad Gilbert 5:7, 0:6

Gra mieszana (5–2)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 23 stycznia 1988 Australian Open, Melbourne Twarda   Jana Novotná   Martina Navrátilová
  Tim Gullikson
5:7, 6:2, 6:4
Zwycięzca 2. 10 września 1988 US Open, Nowy Jork Twarda   Jana Novotná   Elizabeth Smylie
  John McEnroe
7:5, 6:3
Zwycięzca 3. 28 stycznia 1989 Australian Open, Melbourne Twarda   Jana Novotná   Zina Garrison
  Sherwood Stewart
6:3, 6:4
Zwycięzca 4. 8 lipca 1989 Wimbledon, Londyn Trawiasta   Jana Novotná   Jenny Byrne
  Mark Kratzmann
6:4, 5:7, 6:4
Zwycięzca 5. 27 stycznia 1990 Australian Open, Melbourne Twarda   Natalla Zwierawa   Zina Garrison
  Rick Leach
4:6, 6:2, 6:3
Finalista 1. 8 września 1990 US Open, Nowy Jork Twarda   Natalla Zwierawa   Elizabeth Smylie
  Todd Woodbridge
4:6, 2:6
Finalista 2. 6 lipca 1991 Wimbledon, Londyn Trawiasta   Natalla Zwierawa   Elizabeth Smylie
  John Fitzgerald
6:7(4), 2:6

Gra podwójna (22–15)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 3 maja 1987 Hamburg Ceglana   Claudio Mezzadri   Miloslav Mečíř
  Tomáš Šmíd
6:4, 6:7, 2:6
Zwycięzca 1. 10 maja 1987 Monachium Ceglana   Blaine Willenborg   Sergio Casal
  Emilio Sánchez
7:6, 4:6, 6:4
Finalista 2. 26 lipca 1987 Schenectady Twarda   Brad Pearce   Gary Donnelly
  Gary Muller
6:7, 2:6
Zwycięzca 2. 11 października 1987 Scottsdale Twarda   Rick Leach   Dan Goldie
  Mel Purcell
6:3, 6:2
Zwycięzca 3. 1 listopada 1987 Hongkong Twarda   Andrew Kratzmann   Marty Davis
  Brad Drewett
6:7, 6:4, 6:2
Finalista 3. 8 listopada 1987 Sztokholm Twarda (hala)   Jim Grabb   Stefan Edberg
  Anders Järryd
3:6, 4:6
Zwycięzca 4. 23 stycznia 1988 Australian Open, Melbourne Twarda   Rick Leach   Jeremy Bates
  Peter Lundgren
6:3, 6:2, 6:3
Finalista 4. 1 maja 1988 Hamburg Ceglana   Rick Leach   Darren Cahill
  Laurie Warder
4:6, 4:6
Zwycięzca 5. 8 maja 1988 Monachium Ceglana   Rick Leach   Alberto Mancini
  Christian Miniussi
7:6, 6:1
Zwycięzca 6. 24 lipca 1988 Waszyngton Twarda   Rick Leach   Jorge Lozano
  Todd Witsken
6:3, 6:7, 6:2
Zwycięzca 7. 7 sierpnia 1988 Indianapolis Twarda   Rick Leach   Ken Flach
  Robert Seguso
6:4, 6:3
Zwycięzca 8. 21 sierpnia 1988 Cincinnati Twarda   Rick Leach   Jim Grabb
  Patrick McEnroe
6:2, 6:4
Finalista 5. 10 września 1988 US Open, Nowy Jork Twarda   Rick Leach   Sergio Casal
  Emilio Sánchez
walkower
Finalista 6. 9 października 1988 Scottsdale Twarda   Rick Leach   Scott Davis
  Tim Wilkison
4:6, 6:7
Zwycięzca 9. 20 listopada 1988 Detroit Dywanowa (hala)   Rick Leach   Ken Flach
  Robert Seguso
6:4, 6:1
Zwycięzca 10. 13 grudnia 1988 Masters Grand Prix, Londyn Dywanowa (hala)   Rick Leach   Sergio Casal
  Emilio Sánchez
6:4, 6:3, 2:6, 6:0
Zwycięzca 11. 28 stycznia 1989 Australian Open, Melbourne Twarda   Rick Leach   Darren Cahill
  Mark Kratzmann
6:4, 6:4, 6:4
Finalista 7. 26 lutego 1989 Filadelfia Dywanowa (hala)   Rick Leach   Paul Annacone
  Christo Van Rensburg
3:6, 5:7
Zwycięzca 12. 12 marca 1989 Scottsdale Twarda   Rick Leach   Paul Annacone
  Christo Van Rensburg
6:7, 6:3, 6:2, 2:6, 6:4
Zwycięzca 13. 30 kwietnia 1989 Singapur Twarda   Rick Leach   Paul Chamberlin
  Paul Wekesa
6:3, 6:4
Zwycięzca 14. 7 maja 1989 Forest Hills Ceglana   Rick Leach   Jim Courier
  Pete Sampras
6:4, 6:2
Finalista 8. 8 lipca 1989 Wimbledon, Londyn Trawiasta   Rick Leach   John Fitzgerald
  Anders Järryd
6:3, 6:7, 4:6, 6:7
Finalista 9. 12 listopada 1989 Sztokholm Dywanowa (hala)   Rick Leach   Jorge Lozano
  Todd Witsken
3:6, 7:5, 3:6
Zwycięzca 15. 26 listopada 1989 Itaparica Twarda   Rick Leach   Jorge Lozano
  Todd Witsken
6:2, 7:6
Zwycięzca 16. 25 lutego 1990 Filadelfia Dywanowa (hala)   Rick Leach   Grant Connell
  Glenn Michibata
3:6, 6:4, 6:2
Zwycięzca 17. 25 marca 1990 Miami Twarda   Rick Leach   Boris Becker
  Cássio Motta
6:4, 3:6, 6:3
Finalista 10. 27 maja 1990 Bolonia Ceglana   Jérôme Potier   Gustavo Luza
  Udo Riglewski
6:7, 6:4, 1:6
Zwycięzca 18. 7 lipca 1990 Wimbledon, Londyn Trawiasta   Rick Leach   Pieter Aldrich
  Danie Visser
7:6, 7:6, 7:6
Finalista 11. 11 listopada 1990 Wembley Dywanowa (hala)   Rick Leach   Jim Grabb
  Patrick McEnroe
6:7, 6:4, 3:6
Zwycięzca 19. 17 lutego 1991 Filadelfia Dywanowa (hala)   Rick Leach   Udo Riglewski
  Michael Stich
6:4, 6:4
Zwycięzca 20. 12 maja 1991 Charlotte Ceglana   Rick Leach   Bret Garnett
  Greg Van Emburgh
6:3, 2:6, 6:3
Finalista 12. 8 czerwca 1991 French Open, Paryż Ceglana   Rick Leach   John Fitzgerald
  Anders Järryd
0:6, 6:7
Zwycięzca 21. 4 sierpnia 1991 Los Angeles Twarda   Javier Frana   Glenn Michibata
  Brad Pearce
7:5, 2:6, 6:4
Zwycięzca 22. 9 sierpnia 1992 Los Angeles Twarda   Patrick Galbraith   Francisco Montana
  David Wheaton
7:6, 7:6
Finalista 13. 11 lipca 1993 Newport Trawiasta   Byron Black   Javier Frana
  Christo Van Rensburg
6:4, 1:6, 6:7
Finalista 14. 16 stycznia 1994 Dżakarta Twarda   Jorge Lozano   Neil Borwick
  Jonas Björkman
4:6, 1:6
Finalista 15. 1 maja 1994 Atlanta Ceglana   Francisco Montana   Jared Palmer
  Richey Reneberg
6:4, 6:7, 4:6

Bibliografia

edytuj