Wikipedia

Kachaber Cakadze

gruziński skoczek narciarski

Kachaber Cakadze (ros. Кахабер Цакадзе, gruz. კახაბერ წაქაძე; ur. 28 stycznia 1969 w Bakuriani)[1] – gruziński skoczek narciarski, trzykrotny uczestnik zimowych igrzysk olimpijskich, uczestnik mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym i w lotach narciarskich.

Kachaber Cakadze
Data i miejsce urodzenia

28 stycznia 1969
Bakuriani

Wzrost

173 cm

Reprezentacja

 ZSRR (1987–1991)
 WNP (1992)
 Gruzja (1992–2002)

Debiut w PŚ

14 stycznia 1989 w Libercu (91. miejsce)[a]

Jest jedynym gruzińskim skoczkiem narciarskim, który uczestniczył w najwyższej rangi zawodach międzynarodowych. Trzykrotnie brał udział w igrzyskach olimpijskich (w 1994, 1998 i 2002). Najwyższe miejsce – 50. na skoczni normalnej – zajął w swoim pierwszym starcie. Dziesięciokrotnie uczestniczył w zawodach indywidualnych Pucharu Świata, zajmując miejsca poza pierwszą trzydziestką (najwyższe miejsce – 39. – zajął w Planicy w 1994; były to zarazem zawody mistrzostw świata w lotach). 31 razy zdobywał punkty w Pucharze Kontynentalnym i jeden raz w poprzedniku tego cyklu, czyli w Pucharze Europy.

Syn Koby Cakadze, również skoczka narciarskiego. Przed startami pod flagą gruzińską, Kachaber Cakadze reprezentował Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich oraz Wspólnotę Niepodległych Państw.

Życie prywatne

edytuj

Urodził się w Bakuriani w Gruzińskiej SRR jako syn Koby Cakadze, skoczka narciarskiego reprezentującego Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich. Był on wielokrotnym mistrzem ZSRR i reprezentował ten kraj w najważniejszych imprezach międzynarodowych[2][1][3].

Przez niemal całą karierę był jedynym reprezentantem swojego kraju w skokach narciarskich[4] (kiedy kończył karierę epizodyczny start zaliczył Lewan Kozanaszwili)[5]. W czasie kariery obywał się bez trenera, założył dla siebie samego klub „Koba Cakadze”. Samodzielnie finansował swoje wyjazdy na zawody. Mieszkał i trenował w Stanach Zjednoczonych, równocześnie pracując jako taksówkarz w Chicago[6]. Na zawody przyjeżdżał czarnym sedanem[7].

Kachaber Cakadze był jednym z najbardziej masywnych skoczków narciarskich na świecie. Przy wzroście ok. 173 cm, jego waga oscylowała w granicach od 70 kg (w połowie lat 90.)[1] do niemal 75 kg podczas zimowych igrzysk olimpijskich w Salt Lake City. Z tego powodu przylgnął do niego przydomek „Latający Słoń”[7].

Przebieg kariery

edytuj

Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich

edytuj

Karierę rozpoczął jako reprezentant Związku Radzieckiego. Jego pierwszym większym startem na arenie międzynarodowej były mistrzostwa świata juniorów w 1987. 7 lutego wystąpił w konkursie indywidualnym, a dwa dni później w drużynowym. W konkursie indywidualnym po skokach na 83,5 i 82 m zajął 19. miejsce z notą łączną 180,3 pkt. (startowało 58 zawodników)[8]. W konkursie drużynowym skakał 83,5 i 83 metry, co w efekcie dało mu najwyższą notę spośród wszystkich radzieckich skoczków (182,4). Jednak drużyna radziecka (w składzie: Kachaber Cakadze, Roman Kierow, Eduard Subocz i Jurij Dudariew) zajęła siódme miejsce (startowało 14 ekip)[9].

Przez niemal kolejne dwa lata nie odnotował poważniejszych startów międzynarodowych. Pierwszym takim startem były zawody Pucharu Świata z 14 stycznia 1989 w Libercu. Cakadze debiutował w tychże zawodach. Skoczył jednak tylko 82,5 m i zajął 91. miejsce, wyprzedzając zaledwie czterech zawodników. Dzień później w Harrachovie poszło mu już nieco lepiej, gdyż zajął 74. miejsce w stawce 95 zawodników. Wyprzedził wówczas m.in. Zbigniewa Klimowskiego i Jarosława Mądrego[10].

W sezonie 1990/1991 odnotował już więcej startów. 23 grudnia 1990 w Chaux-Neuve wystąpił w zawodach Pucharu Europy (poprzednik Pucharu Kontynentalnego). Zajął 15. miejsce i zgodnie z ówczesnymi zasadami punktowania zdobył jeden punkt do klasyfikacji generalnej, w której zajął 95. miejsce (ex aequo ze Zbigniewem Klimowskim i Miranem Tepešem)[11]. W sezonie tym startował jeszcze w czterech zawodach Pucharu Europy, jednak zawsze był poza czołową piętnastką[12]. Wystąpił również w pięciu zawodach Pucharu Świata, z czego najwyższe miejsce zajął 3 marca w Lahti – był wówczas 41. zawodnikiem konkursu (w pozostałych zawodach był 57., 51., 45. i ponownie 57.)[12].

Wspólnota Niepodległych Państw

edytuj

W barwach reprezentacji WNP odnotował dwa starty. 20 marca 1992 w Sprovie zajął 51. miejsce w zawodach Pucharu Europy (skoczył 71,5 m). Dzień później w Meldal, po skokach na 85 i 86 m zajął 33. miejsce z notą łączną 150,4 pkt.[12]

Gruzja

edytuj

Po rozpadzie Wspólnoty Niepodległych Państw, Cakadze reprezentował Gruzję. W pierwszych zawodach pod flagą gruzińską wystąpił w sezonie 1992/1993 (5 grudnia 1992). Był to konkurs Pucharu Świata w Falun, w którym Cakadze odpadł jednak w kwalifikacjach (skoczył tylko 69 m, podczas gdy najsłabszą odległością dającą awans było 80,5 m)[13]. W lutym 1992, również w Falun, wystąpił na mistrzostwach świata. Na skoczni dużej, po skokach na 68 i 61 m zajął przedostatnie 61. miejsce, wyprzedzając tylko Kanadyjczyka Jeremy'ego Blackburna, który upadł w pierwszym skoku i nie oddał w ogóle drugiej próby[14]. Na normalnym obiekcie skakał 63 i 62,5 m, co dało mu 63. miejsce (tym razem wyprzedził trzech zawodników)[15]. Po mistrzostwach wystąpił jeszcze w konkursie Pucharu Świata w Lahti, który ukończył na 67., przedostatnim miejscu[12].

W sezonie 1993/1994 odnotował kilka ważnych startów. 11 grudnia 1993 w Oberwiesenthal zadebiutował w nowo utworzonym Pucharze Kontynentalnym. W jednoseryjnym konkursie zajął 32. miejsce i był bliski zdobycia punktów (od tego sezonu, we wszystkich zawodach punkty zdobywało 30 najlepszych skoczków). Dzień później w Lauschy był ponownie 32. Pierwsze punkty do klasyfikacji PK zdobył 29 grudnia w Saint Ägyd. Zajął wówczas 16. miejsce i zdobył 15 punktów do klasyfikacji generalnej, w której zajął 205. miejsce[11][12].

 
Letalnica w Planicy (kwiecień 2007). To na tej skoczni Cakadze zajął 39. miejsce na mistrzostwach świata w lotach i w Pucharze Świata.

20 i 25 lutego 1994 wystąpił jako pierwszy skoczek z niepodległej Gruzji na igrzyskach olimpijskich. Po skokach na 75 i 78 m zajął 55. miejsce na skoczni dużej (wyprzedził trzech skoczków), a na skoczni normalnej zajął 50. miejsce po skokach na 75,5 i 71 m (tym razem okazał się lepszy od ośmiu zawodników)[1]. 20 marca wystąpił też na mistrzostwach świata w lotach, które były jednocześnie zawodami Pucharu Świata. Na mamuciej skoczni w Planicy zajął 39. miejsce po skokach na 88 i 94 m (wyprzedził czterech zawodników; niżej niż Cakadze sklasyfikowany został między innymi Roar Ljøkelsøy[16])[17]. Był to jego największy sukces zarówno w Pucharze Świata jak i w mistrzostwach świata w lotach, w których potem nie startował[12].

Kolejne kilka lat spędził na startach wyłącznie w Pucharze Kontynentalnym. W sezonie 1994/1995 był 11. i 12. w Lake Placid i 11. w Ishpeming. Bliski zdobycia punktów był też w Westby, gdzie zajął 32. miejsce. Zdobył łącznie do klasyfikacji generalnej 70 punktów i uplasował się na 100. miejscu[12][11]. W następnym sezonie sytuacja się powtórzyła – Cakadze zdobywał punkty tylko w Lake Placid, w którym był 15. i 12. Ponadto był 32. w Libercu[12].

W sezonie 1996/1997 punktował już znacznie częściej. 21 i 22 grudnia zajmował 29. i 19. miejsce (odpowiednio: Brotterode i Lauscha), a 28 i 29 grudnia plasował się w pierwszej dziesiątce (9. i 7. miejsce w Lake Placid). Ponadto punktował jeszcze w Oberhofie (27. i 15. miejsce), Szczyrbskim Jeziorze (21. lokata), Braunlage (27. pozycja) i Harrachovie (26. miejsce). Zdobył aż 118 punktów i zajął w klasyfikacji generalnej 86. miejsce[11][12].

W sezonie 1997/1998 punktował w Zakopanem i Libercu oraz dwukrotnie we Frenštácie i Chamonix. Ponadto odpadał w kwalifikacjach do zawodów Pucharu Świata w Ramsau[12]. Na zimowych igrzyskach w 1998 na normalnej skoczni zajął 55. miejsce po skoku na 69 metrów (wśród 62 zawodników). Na dużym obiekcie zajął trzecie od końca 59. miejsce (skoczył 89,5 m)[1]. Po igrzyskach startował jeszcze w zawodach Pucharu Kontynentalnego w Willingen, jednak w obu konkursach był poza trzydziestką[12].

 
Skocznia Wurmbergschanze w Braunlage (sierpień 2008). To na tej skoczni Kachaber Cakadze odniósł największy sukces w Pucharze Kontynentalnym, zajmując piąte miejsce w 1999 roku.

W grudniu 1998 odpadał w kwalifikacjach do wszystkich konkursów Turnieju Czterech Skoczni. Potem do końca sezonu skakał w PK, w którym wystąpił 16 razy. Tylko czterokrotnie zdobywał jednak punkty, a miało to miejsce m.in. w Bad Goisern (30. miejsce), Lauschy (25. miejsce) i Ishpeming (27. miejsce). 6 lutego 1999 odniósł największy sukces w PK, gdy zajął piąte miejsce w jednoseryjnym konkursie w Braunlage (skoczył 80 m)[12].

W sezonie 1999/2000 sześciokrotnie startował w Pucharze Kontynentalnym i ani razu nie zdobył punktów (najbliżej był w Braunlage, gdzie był na 32. miejscu). Dwukrotnie odpadał w kwalifikacjach do zawodów Pucharu Świata. Wystąpił tylko w jednym konkursie PŚ – było to 28 listopada 1999 w Kuopio. W jednoseryjnych zawodach, które przeprowadzono bez rozgrywania kwalifikacji, zajął 79. (ostatnie) miejsce, skacząc zaledwie 50 metrów. Był to jego ostatni występ w głównym konkursie PŚ[12][18].

W sezonie 2000/2001 zdobył 7 punktów w PK za 25. i 30. miejsce w Westby. Blisko zdobycia pucharowych punktów był w jednym z konkursów w Chamonix, gdzie zajął 34. miejsce. W dziewięciu pozostałych konkursach, w których skakał, zajmował nieco dalsze pozycje. Ponadto w jednym konkursie został zdyskwalifikowany[12].

Sezon 2001/2002 był ostatnim sezonem w karierze Kachabera Cakadze. Rozpoczął go 14 i 15 lipca w nieudanych dla niego konkursach Pucharu Kontynentalnego w Villach (48. i 38. miejsce). W sierpniu zajął 67. miejsce w Oberstdorfie. Następnie startował w kwalifikacjach do trzech konkursów Letniego Grand Prix, w których jednak odpadał (w jednym z nich zdyskwalifikowano go). W grudniu zaliczył także nieudane kwalifikacje do konkursów Pucharu Świata w Titisee-Neustadt i Villach (odpadając w tychże)[12].

26 grudnia zajął 49. miejsce w PK w Sankt Moritz. Potem startował w kwalifikacjach do trzech konkursów Turnieju Czterech Skoczni; w każdych jednak odpadał. Do końca stycznia 2002 wystąpił jeszcze w sześciu konkursach PK i w czterech z nich zdobył punkty; miało to miejsce dwukrotnie w Ishpeming i Westby (zdobył łącznie 33 punkty)[12].

W lutym 2002 wystąpił w ostatniej dużej imprezie w swej karierze. Były to zimowe igrzyska w Salt Lake City. W obu konkursach odpadł w kwalifikacjach. W kwalifikacjach na obiekcie normalnym miał wyniki lepsze tylko od dwóch zawodników (skoczył 73 m); na dużym również wyprzedził tylko dwóch (tym razem skoczył 90 m)[1].

W tym samym roku zakończył karierę sportową[19]. Ostatni występ Cakadze na arenie międzynarodowej miał miejsce 3 sierpnia tegoż roku. W konkursie Letniego Pucharu Kontynentalnego na skoczni normalnej w Oberstdorfie zajął 90. miejsce po skoku na odległość 73,5 m. W zawodach tych wziął udział również inny Gruzin, Lewan Kozanaszwili, który po skoku na 52 m zajął ostatnie, 111. miejsce[12][20].

Osiągnięcia

edytuj

Igrzyska olimpijskie

edytuj

Indywidualnie

edytuj
1994   Lillehammer – 55. miejsce (K-120), 50. miejsce (K-90)
1998   Nagano/Hakuba – 55. miejsce (K-90), 59. miejsce (K-120)
2002   Salt Lake City/Park City – 58. miejsce w kwalifikacjach (K-90), 64. miejsce w kwalifikacjach (K-120)

Starty w konkursach igrzysk olimpijskich – szczegółowo

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
55. 20 lutego 1994   Lillehammer Lysgårdsbakken K-120 ind. 75,0 m 78,0 m 62,9 pkt 211,6 pkt Jens Weißflog
50. 25 lutego 1994   Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 ind. 75,5 m 71,0 m 156,5 pkt 125,5 pkt Espen Bredesen
55. 11 lutego 1998   Hakuba Olimpijska K-90 ind. 69,0 m – 66,5 pkt 168,0 pkt Jani Soininen
59. 15 lutego 1998   Hakuba Olimpijska K-120 ind. 89,5 m – 52,6 pkt 219,7 pkt Kazuyoshi Funaki

Mistrzostwa świata

edytuj

Indywidualnie

edytuj
1993   Falun – 62. miejsce (K-115), 63. miejsce (K-90)

Starty na mistrzostwach świata – szczegółowo

edytuj

Źródło:[21]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
62. 21 lutego 1993   Falun Lugnet K-115 ind. 69,0 m 72,5 m 46,5 pkt 194,9 pkt Espen Bredesen
63. 27 lutego 1993   Falun Lugnet K-90 ind. 63,0 m 62,5 m 100,8 pkt 137,0 pkt Masahiko Harada

Mistrzostwa świata w lotach

edytuj
1994   Planica – 39. miejsce (K-185)

Starty na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

edytuj

Źródło:[12]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
39. 20 marca 1994   Planica Letalnica K-185 indywid. 88 m 94 m 99,4 pkt 251,9 pkt Jaroslav Sakala

Puchar Świata

edytuj

Miejsca w poszczególnych konkursach

edytuj

Źródło:[12] Do sezonu 1992/1993 obowiązywała inna punktacja.

Sezon 1988/1989
                                        punkty
- - - - - - - - - - 91 74 - - - - - - - - 0
Sezon 1990/1991
                                            punkty
- - - - - - - - - - - - - 57 41 51 45 57 - - - - 0
Sezon 1992/1993
                                  punkty
q - - - - - - - - - - - 67 - - - - 0
Sezon 1993/1994
                                      punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - 39 - - 0
Sezon 1997/1998
                                                      punkty
- - - - - - - - - - - q - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 1998/1999
                                                          punkty
- - - - - - - - q q q q - - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 1999/2000
                                                    punkty
q 79 - - q - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2001/2002
                                            punkty
- - q q q - - - - q q - q - - - - - - - - - 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował (lub nie zakwalifikował się)

Letnie Grand Prix

edytuj

Miejsca w poszczególnych konkursach LGP

edytuj

Źródło:[12]

2001
              punkty
dq q - q - - - 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował
 dq  – dyskwalifikacja

Puchar Kontynentalny

edytuj

Źródło:[5]

Sezon Miejsce Punkty
1993/1994 205. 15
1994/1995 100. 70
1995/1996 154. 38
1996/1997 86. 118
1997/1998 123. 75
1998/1999 147. 56
2000/2001 221. 7
2001/2002 173. 33

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

edytuj
Sezon 1993/1994
                                                                        punkty
- - 32 32 35 42 16 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 15
Sezon 1994/1995
                                                                                punkty
- - - 64 86 - 11 12 - - - - - - - - - - - - - 74 - - - - 32 37 11 - - - - - - - - - - - 70
Sezon 1995/1996
                                                                                    punkty
- - - - - - 15 12 - - - - - - - 82 43 32 50 - - - - 42 53 - - - - - - - - - - - - - - - - - 38
Sezon 1996/1997
                                                                                            punkty
- - - - - - - - - 29 19 - 9 7 41 32 39 - - - 27 15 21 43 - - - - - - - - - 27 42 - - - - - - - 35 26 - - 118
Sezon 1997/1998
                                                                                                      punkty
- - - 14 51 17 19 49 50 - - 25 11 - - - - - - - - - 52 31 30 34 - - - - - - - - - - - - - 41 33 - - - - - - - - - - 75
Sezon 1998/1999
                                                                                                      punkty
- - - - - - - - - - - - - - 30 44 - - - 42 25 46 46 45 43 44 5 35 39 40 - - - - - 48 27 43 - - - - - - - - - - - - - 56
Sezon 1999/2000
                                                                                                      punkty
- - - - - 52 35 - - - - - - - - - - - - - - 51 - 53 45 32 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2000/2001
                                                                                punkty
- - - 54 - - 57 - - - - - - - - - - - - 25 - 30 - - - - dq 34 42 52 - - 42 40 - - - 45 40 37 7
Sezon 2001/2002
                                                                                          punkty
- - 48 38 67 - - - - - - - - - - - 49 - - - - 52 - 55 - 21 - 21 - 25 24 - - - - - - - - - - - - - - 33
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

– – zawodnik nie wystartował
 dq  – dyskwalifikacja

Letni Puchar Kontynentalny

edytuj

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

edytuj

Źródło:[12]

Sezon 2002
                    punkty
- - 90 - - - - - - - 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 

- - zawodnik nie wystartował

Puchar Europy

edytuj

Źródło:[5]

Sezon Miejsce Punkty
1990/1991 95. 1

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Europy

edytuj

W zawodach Pucharu Europy, podobnie jak w zawodach Pucharu Świata, obowiązywała inna punktacja[b].

Sezon 1990/1991
                                    punkty
- 15 - 38 23 44 49 - - - - - - - - - - - 1
Sezon 1991/1992
                                          punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - 51 33 - - 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-15 poniżej 15

- – zawodnik nie wystartował

Uwagi

edytuj
  1. ↑ Cakadze startował wówczas jako reprezentant ZSRR.
  2. ↑ We wszystkich edycjach Pucharu Europy obowiązywała taka sama punktacja jak w Pucharze Świata – punkty zdobywało tylko 15 zawodników. W ostatnim sezonie Pucharu Europy (1992/1993) po raz ostatni liczono punkty według tych zasad. Od nowego sezonu, we wszystkich zawodach międzynarodowych punkty zdobywało już 30 zawodników (odtąd zawody Pucharu Europy powszechnie nazywa się Pucharem Kontynentalnym. W Pucharze Europy, w przeciwieństwie do Pucharu Kontynentalnego, prawo startu mieli tylko skoczkowie europejscy).

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b c d e f Kakha Tsakadze Bio, Stats and Results. sports-reference.com. [dostęp 2013-08-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-18)]. (ang.).
  2. ↑ Villa Tsakadze. sportsillustrated.cnn.com. [dostęp 2016-06-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-07)]. (ang.).
  3. ↑ K'oba Ts'akadze Bio, Stats and Results. sports-reference.com. [dostęp 2013-08-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-18)]. (ang.).
  4. ↑ Adam Kwieciński: Zawodnicy. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2014-04-23]. (pol.).
  5. ↑ a b c TSAKADZE Kakhaber 1969 GEO. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2014-03-12].
  6. ↑ Kahaber CZAKADZE. skijumping.pl. [dostęp 2014-04-23].
  7. ↑ a b Charlie LeDuff: OLYMPICS: SKI JUMPING; The Elephant Lands.That Is All. nytimes.com, 2002-02-11. [dostęp 2014-03-29]. (ang.).
  8. ↑ Adam Kwieciński: Asiago-Gallio ITA 1987.02.07 MSJun. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2014-04-06]. (pol.).
  9. ↑ Adam Kwieciński: Asiago-Gallio ITA 1987.02.09 MSJun Dr. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2014-04-06]. (pol.).
  10. ↑ Adam Kwieciński: Harrachov CZE 1989.01.15 PS. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2014-04-06]. (pol.).
  11. ↑ a b c d Adam Kwieciński: TSAKADZE Kakhaber 1969.01.28 GEO. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2014-04-06]. (pol.).
  12. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u TSAKADZE Kakhaber 1969 GEO. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2014-03-12].
  13. ↑ Adam Kwieciński: Falun SWE 1992.12.05 PS Q. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2014-04-06]. (pol.).
  14. ↑ Adam Kwieciński: Falun SWE 1993.02.21 MS. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2014-04-06]. (pol.).
  15. ↑ Adam Kwieciński: Falun SWE 1993.02.27 MS. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2014-04-06]. (pol.).
  16. ↑ FIS Ski-Flying World Championships - Men's K180 20.03.1994. data.fis-ski.com. [dostęp 2014-03-12]. (ang.).
  17. ↑ Adam Kwieciński: Planica SLO 1994.03.20 MSL/PS/PS Lot. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2014-04-06]. (pol.).
  18. ↑ World Cup - Men's Large Hill 28.11.1999. data.fis-ski.com. [dostęp 2014-03-12]. (ang.).
  19. ↑ Kakhaber Tsakadze (Gruzja). skokinarciarskie.pl. [dostęp 2013-08-12].
  20. ↑ Letni Puchar Kontynentalny 03.08.2002 - Oberstdorf (Niemcy) K-90. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2014-03-12].
  21. ↑ Mistrzostwa Świata 1993. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2013-08-12].

Bibliografia

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kachaber_Cakadze&oldid=72805560”