Zuchwała – polska kanonierka rzeczna z okresu przed II wojną światową.

Zuchwała
Historia
Stocznia

Warsztaty Portowe Marynarki Wojennej w Pińsku

Położenie stępki

maj 1932

Wodowanie

1933

 Polska
Wejście do służby

15 czerwca 1933

Wycofanie ze służby

19 września 1939

Los okrętu

zatopiona przez załogę koło wsi Knubowo nad rzeką Strumień

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

32 t

Długość

18,10 m

Szerokość

4,60 m

Zanurzenie

0,42 m

Napęd
1 silnik wysokoprężny 6 cylindrowy „Glennifer” o mocy 120 KM, dwa podwójne pędniki stożkowe Hotchkissa
Prędkość

10 km/godz.

Uzbrojenie
1 haubica kalibru 100 mm wz. 14/19 w obrotowej wieży pancernej,
1 działo 37 mm Puteaux wz.18,
1 ckm kalibru 7,92 mm Hotchkiss plot.
Załoga

17 marynarzy

Historia

edytuj

W roku 1931 Kierownictwo Marynarki Wojennej otrzymało obietnicę uzyskania kredytów na budowę nowych jednostek dla Flotylli Rzecznej Marynarki Wojennej. Przystąpiono więc do projektowania wielu typów jednostek, między innymi projektu „pancernej krypy dopływowej”. Oznaczenie to zmieniono później na „krypę artyleryjską”. W maju 1932, Warsztatom Portowym Marynarki Wojennej w Pińsku, zlecono budowę jednostek klasyfikowanych ostatecznie jako „kanonierki rzeczne”. Zbudowano trzy jednostki: „Zuchwała”, „Zaradna” i „Zawzięta”. W literaturze jednostki te określa się jako kanonierki rzeczne typu Z.

Służba

edytuj

„Zuchwała” została wcielona do służby 15 czerwca 1933. Służyła w I Dywizjonie Flotylli Pińskiej, od wiosny 1939 w składzie utworzonego w ramach Flotylli Oddziału Wydzielonego na Prypeci W chwili wybuchu II wojny światowej jednostka działała w rejonie Pińska. Zastępcą dowódcy był bosman (?) Lis. Po objęciu 9 września dowództwa obrony Polesia przez gen. Franciszka Kleeberga dozorowała przeprawy na rzekach Jasiołda i Strumień pod dowództwem kpt. art. Władysława Jasika. W chwili agresji sowieckiej rozpoczęła marsz do Pińska. Niemożliwość dotarcia tam spowodowała decyzję o samozatopieniu jednostki koło wsi Knubowo nad rzeką Strumień.

Dane taktyczno-techniczne

edytuj
  • Pancerz – od 4,6 do 10 mm. Chronił burty, pokład, sterówkę i wieże artylerii.

Literatura

edytuj