7 Gwardyjski Korpus Pancerny: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
nowy |
m uzupełnienie, źródła/przypisy |
||
| Linia 26: | Linia 26: | ||
|rodzaj wojsk = wojska pancerne |
|rodzaj wojsk = wojska pancerne |
||
|podległość = [[3 Gwardyjska Armia Pancerna]] |
|podległość = [[3 Gwardyjska Armia Pancerna]] |
||
|skład = [[ 54 Gwardyjska Brygada Pancerna]]<br>[[ 55 Gwardyjska Brygada Pancerna]]<br>[[ 56 Gwardyjska Brygada Pancerna]] |
|skład = [[ 54 Gwardyjska Brygada Pancerna]]<br>[[ 55 Gwardyjska Brygada Pancerna]]<br>[[ 56 Gwardyjska Brygada Pancerna]]<br>[[23 Gwardyjska Brygada Zmotoryzowana]] |
||
|odznaczenia = |
|odznaczenia = |
||
|commons = |
|commons = |
||
| Linia 44: | Linia 44: | ||
* [[54 Gwardyjska Brygada Pancerna]] (ros. ''54-я гвардейская танковая бригада'') - dowódca generał major [[Iwan Czugunkow]]<ref>Ryszard Majewski, ''Wrocław godzina zero''. Krajowa Agencja Wydawnicza 1985, s.28</ref>. |
* [[54 Gwardyjska Brygada Pancerna]] (ros. ''54-я гвардейская танковая бригада'') - dowódca generał major [[Iwan Czugunkow]]<ref>Ryszard Majewski, ''Wrocław godzina zero''. Krajowa Agencja Wydawnicza 1985, s.28</ref>. |
||
* [[55 Gwardyjska Brygada Pancerna]] (ros. ''55-я гвардейская танковая бригада'') - dowódca generał major [[Dawid Draguński]]<ref>Robert Zwierzyniecki, ''Walki na przyczółku sandomierskim w latach 1944–1945''. Kraków 2018, s. 111.</ref>. |
* [[55 Gwardyjska Brygada Pancerna]] (ros. ''55-я гвардейская танковая бригада'') - dowódca generał major [[Dawid Draguński]]<ref>Robert Zwierzyniecki, ''Walki na przyczółku sandomierskim w latach 1944–1945''. Kraków 2018, s. 111.</ref>. |
||
* [[56 Gwardyjska Brygada Pancerna]] (ros. ''56-я гвардейская танковая бригада'') - dowódca generał major [[Zachar Slusarenko]]<ref>Bolesław Dolata, [[Tadeusz Jurga]], ''Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939–1945. Wybrane miejsca bitew, walk i akcji bojowych''. Warszawa 1971, s.448</ref>. |
* [[56 Gwardyjska Brygada Pancerna]] (ros. ''56-я гвардейская танковая бригада'') - dowódca generał major [[Zachar Slusarenko]]<ref>Bolesław Dolata, [[Tadeusz Jurga]], ''Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939–1945. Wybrane miejsca bitew, walk i akcji bojowych''. Warszawa 1971, s.448</ref>. |
||
* [[23 Gwardyjska Brygada Zmotoryzowana]] (ros. ''23-я гвардейская мотострелковая бригада'') - dowódca płk [[Aleksandr Gołowaczow]]<ref>Bolesław Dolata, [[Tadeusz Jurga]], ''Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939–1945. Wybrane miejsca bitew, walk i akcji bojowych''. Warszawa 1971, s.53</ref>. |
|||
== Dowódcy korpusu == |
== Dowódcy korpusu == |
||
Wersja z 21:13, 21 lut 2020
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1943 |
| Rozformowanie |
1946 |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa Operacja lwowsko-sandomierska Operacja wiślańsko-odrzańska | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych |
wojska lądowe |
| Rodzaj wojsk |
wojska pancerne |
| Podległość | |
| Skład |
54 Gwardyjska Brygada Pancerna |
7 Gwardyjski Korpus Pancerny (ros. 7-й гвардейский танковый корпус) – jednostka pancerna Armii Czerwonej z okresu II wojny światowej.
Historia
7 Gwardyjski Korpus Pancerny został utworzony w 1943. Uczestnicząc w walkach na froncie wschodnim wchodził w skład 3 Gwardyjskiej Armii Pancernej. Dowodzony był przez gen. mjr Siergieja Iwanowa[1]. W 1944 uczestniczył w operacji lwowsko-sandomierskiej Armii Czerwonej uczestnicząc w walkach o Przemyśl. Następnie brał udział w walkach na przyczółku baranowsko-sandomierskim.
W czasie operacji wiślańsko-odrzańskiej 7 Korpus prowadząc natarcie razem z jednostkami 52 Armii opanował Jędrzejów. W nocy z 15 na 16 stycznia 1945 sforsował rzeką Pilicą. Następnie zgodnie z rozkazem, prowadził natarcie w kierunku Częstochowy, w czasie którego był atakowany przez niemieckie lotnictwo. Ataki lotnicze ustały kiedy wojska z 54 Gwardyjskiej Brygady Pancernej opanowały lotnisko we wsi Rudniki[2].
Po walkach o Częstochowę 7 Korpus prowadził działania pościgowe w kierunku Wrocławia. Kontynuując ofensywę uczestniczył w walkach o Wieluń, Bolesławiec[3] i Chojnów[4]. Najcęższe walki toczył o Lubań. Miasteczko zostało ostatecznie zdobyte 9 maja 1945 przez wojska 31 Armii w ramach operacji praskiej.
Struktura organizacyjna
- 54 Gwardyjska Brygada Pancerna (ros. 54-я гвардейская танковая бригада) - dowódca generał major Iwan Czugunkow[5].
- 55 Gwardyjska Brygada Pancerna (ros. 55-я гвардейская танковая бригада) - dowódca generał major Dawid Draguński[6].
- 56 Gwardyjska Brygada Pancerna (ros. 56-я гвардейская танковая бригада) - dowódca generał major Zachar Slusarenko[7].
- 23 Gwardyjska Brygada Zmotoryzowana (ros. 23-я гвардейская мотострелковая бригада) - dowódca płk Aleksandr Gołowaczow[8].
Dowódcy korpusu
- gen. mjr Siergieja Iwanowa (w okresie walk na ziemiach polskich)[9].
Przypisy
- ↑ Bolesław Dolata, Wyzwolenie Polski 1944-1945. Warszawa 1971, s. 596.
- ↑ Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga, Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939–1945. Wybrane miejsca bitew, walk i akcji bojowych. Warszawa 1971, s.91.
- ↑ Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga, Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939–1945. Wybrane miejsca bitew, walk i akcji bojowych. Warszawa 1971, s.41.
- ↑ Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga, Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939–1945. Wybrane miejsca bitew, walk i akcji bojowych. Warszawa 1971, s.68.
- ↑ Ryszard Majewski, Wrocław godzina zero. Krajowa Agencja Wydawnicza 1985, s.28
- ↑ Robert Zwierzyniecki, Walki na przyczółku sandomierskim w latach 1944–1945. Kraków 2018, s. 111.
- ↑ Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga, Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939–1945. Wybrane miejsca bitew, walk i akcji bojowych. Warszawa 1971, s.448
- ↑ Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga, Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939–1945. Wybrane miejsca bitew, walk i akcji bojowych. Warszawa 1971, s.53
- ↑ Bolesław Dolata, Wyzwolenie Polski 1944-1945. Warszawa 1971, s. 596.