7 Gwardyjski Korpus Pancerny: Różnice pomiędzy wersjami

7 Gwardyjski Korpus Pancerny
7-й гвардейский танковый корпус
	Historia
Państwo	ZSRR
Sformowanie	1943
Rozformowanie	1946
	Działania zbrojne
	II wojna światowa; Operacja lwowsko-sandomierska; Operacja wiślańsko-odrzańska
	Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Rodzaj wojsk	wojska pancerne
Podległość	3 Gwardyjska Armia Pancerna
Skład	54 Gwardyjska Brygada Pancerna; 55 Gwardyjska Brygada Pancerna; 56 Gwardyjska Brygada Pancerna; 23 Gwardyjska Brygada Zmotoryzowana

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 14:41, 18 sie 2020

7 Gwardyjski Korpus Pancerny (ros. 7-й гвардейский танковый корпус) – jednostka pancerna Armii Czerwonej z okresu II wojny światowej.

Historia

7 Gwardyjski Korpus Pancerny został utworzony w 1943. Uczestnicząc w walkach na froncie wschodnim wchodził w skład 3 Gwardyjskiej Armii Pancernej. Dowodzony był przez gen. mjra Siergieja Iwanowa^[1]. W 1944 uczestniczył w operacji lwowsko-sandomierskiej Armii Czerwonej uczestnicząc w walkach o Przemyśl. Następnie brał udział w walkach na przyczółku baranowsko-sandomierskim.

W czasie operacji wiślańsko-odrzańskiej 7 Korpus prowadząc natarcie razem z jednostkami 52 Armii opanował Jędrzejów. W nocy z 15 na 16 stycznia 1945 sforsował rzekę Pilicę. Następnie zgodnie z rozkazem, prowadził natarcie w kierunku Częstochowy, w czasie którego był atakowany przez niemieckie lotnictwo. Ataki lotnicze ustały kiedy wojska z 54 Gwardyjskiej Brygady Pancernej opanowały lotnisko we wsi Rudniki^[2].

Po walkach o Częstochowę 7 Korpus prowadził działania pościgowe w kierunku Wrocławia. Kontynuując ofensywę uczestniczył w walkach o Wieluń, Bolesławiec^[3] i Chojnów^[4]. Najcięższe walki toczył o Lubań. Miasteczko zostało ostatecznie zdobyte 9 maja 1945 przez wojska 31 Armii w ramach operacji praskiej.

Struktura organizacyjna

54 Gwardyjska Brygada Pancerna (ros. 54-я гвардейская танковая бригада) - dowódca generał major Iwan Czugunkow^[5].
55 Gwardyjska Brygada Pancerna (ros. 55-я гвардейская танковая бригада) - dowódca generał major Dawid Draguński^[6].
56 Gwardyjska Brygada Pancerna (ros. 56-я гвардейская танковая бригада) - dowódca generał major Zachar Slusarenko^[7].
23 Gwardyjska Brygada Zmotoryzowana (ros. 23-я гвардейская мотострелковая бригада) - dowódca płk Aleksandr Gołowaczow^[8].

Dowódcy korpusu

gen. mjr Siergiej Iwanow (w okresie walk na ziemiach polskich)^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b Bolesław Dolata, Wyzwolenie Polski 1944-1945. Warszawa 1971, s. 596.
↑ Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga, Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939–1945. Wybrane miejsca bitew, walk i akcji bojowych. Warszawa 1971, s.91.
↑ Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga, Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939–1945. Wybrane miejsca bitew, walk i akcji bojowych. Warszawa 1971, s.41.
↑ Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga, Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939–1945. Wybrane miejsca bitew, walk i akcji bojowych. Warszawa 1971, s.68.
↑ Ryszard Majewski, Wrocław godzina zero. Krajowa Agencja Wydawnicza 1985, s.28
↑ Robert Zwierzyniecki, Walki na przyczółku sandomierskim w latach 1944–1945. Kraków 2018, s. 111.
↑ Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga, Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939–1945. Wybrane miejsca bitew, walk i akcji bojowych. Warszawa 1971, s.448
↑ Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga, Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939–1945. Wybrane miejsca bitew, walk i akcji bojowych. Warszawa 1971, s.53

[Dolata-1] Bolesław Dolata, Wyzwolenie Polski 1944-1945. Warszawa 1971, s. 596.

[2] Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga, Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939–1945. Wybrane miejsca bitew, walk i akcji bojowych. Warszawa 1971, s.91.

[3] Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga, Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939–1945. Wybrane miejsca bitew, walk i akcji bojowych. Warszawa 1971, s.41.

[4] Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga, Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939–1945. Wybrane miejsca bitew, walk i akcji bojowych. Warszawa 1971, s.68.

[5] Ryszard Majewski, Wrocław godzina zero. Krajowa Agencja Wydawnicza 1985, s.28

[6] Robert Zwierzyniecki, Walki na przyczółku sandomierskim w latach 1944–1945. Kraków 2018, s. 111.

[7] Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga, Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939–1945. Wybrane miejsca bitew, walk i akcji bojowych. Warszawa 1971, s.448

[8] Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga, Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939–1945. Wybrane miejsca bitew, walk i akcji bojowych. Warszawa 1971, s.53

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

@@ Linia 34: / Linia 34: @@
 == Historia ==
-Gwardyjski Korpus Pancerny został utworzony w 1943. Uczestnicząc w walkach na [[Front wschodni (II wojna światowa)|froncie wschodnim]] wchodził w skład  [[3 Gwardyjska Armia Pancerna|3 Gwardyjskiej Armii Pancernej]]. Dowodzony był przez gen. mjr [[Siergiej Iwanow (wojskowy)|Siergieja Iwanowa]]<ref name="Dolata">[[Bolesław Dolata]], ''Wyzwolenie Polski 1944-1945''. Warszawa 1971, s. 596.</ref>. W 1944 uczestniczył w [[Operacja lwowsko-sandomierska|operacji lwowsko-sandomierskiej]] [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]] uczestnicząc w walkach o [[Przemyśl]]. Następnie brał udział w walkach na [[Przyczółek baranowsko-sandomierski|przyczółku baranowsko-sandomierskim]].
+Gwardyjski Korpus Pancerny został utworzony w 1943. Uczestnicząc w walkach na [[Front wschodni (II wojna światowa)|froncie wschodnim]] wchodził w skład [[3 Gwardyjska Armia Pancerna|3 Gwardyjskiej Armii Pancernej]]. Dowodzony był przez gen. mjra [[Siergiej Iwanow (wojskowy)|Siergieja Iwanowa]]<ref name="Dolata">[[Bolesław Dolata]], ''Wyzwolenie Polski 1944-1945''. Warszawa 1971, s. 596.</ref>. W 1944 uczestniczył w [[Operacja lwowsko-sandomierska|operacji lwowsko-sandomierskiej]] [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]] uczestnicząc w walkach o [[Przemyśl]]. Następnie brał udział w walkach na [[Przyczółek baranowsko-sandomierski|przyczółku baranowsko-sandomierskim]].
-W czasie [[Operacja wiślańsko-odrzańska|operacji wiślańsko-odrzańskiej]] 7 Korpus prowadząc natarcie razem z jednostkami [[52 Armia (ZSRR)|52 Armii]] opanował [[Jędrzejów]]. W nocy z 15 na 16 stycznia 1945 sforsował rzeką [[Pilica|Pilicą]]. Następnie zgodnie z rozkazem, prowadził natarcie w kierunku [[Częstochowa|Częstochowy]], w czasie którego był atakowany przez niemieckie lotnictwo. Ataki lotnicze ustały kiedy wojska z [[54 Gwardyjska Brygada Pancerna|54 Gwardyjskiej Brygady Pancernej]] opanowały lotnisko  we wsi [[Rudniki]]<ref>Bolesław Dolata, [[Tadeusz Jurga]], ''Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939–1945. Wybrane miejsca bitew, walk i akcji bojowych''. Warszawa 1971, s.91.</ref>.
+W czasie [[Operacja wiślańsko-odrzańska|operacji wiślańsko-odrzańskiej]] 7 Korpus prowadząc natarcie razem z jednostkami [[52 Armia (ZSRR)|52 Armii]] opanował [[Jędrzejów]]. W nocy z 15 na 16 stycznia 1945 sforsował rzekę [[Pilica|Pilicę]]. Następnie zgodnie z rozkazem, prowadził natarcie w kierunku [[Częstochowa|Częstochowy]], w czasie którego był atakowany przez niemieckie lotnictwo. Ataki lotnicze ustały kiedy wojska z [[54 Gwardyjska Brygada Pancerna|54 Gwardyjskiej Brygady Pancernej]] opanowały lotnisko  we wsi [[Lotnisko Częstochowa-Rudniki|Rudniki]]<ref>Bolesław Dolata, [[Tadeusz Jurga]], ''Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939–1945. Wybrane miejsca bitew, walk i akcji bojowych''. Warszawa 1971, s.91.</ref>.
-Po walkach o Częstochowę 7 Korpus prowadził działania pościgowe w kierunku [[Wrocław]]ia. Kontynuując ofensywę uczestniczył w walkach o [[Wieluń]], [[Bolesławiec]]<ref>Bolesław Dolata, [[Tadeusz Jurga]], ''Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939–1945. Wybrane miejsca bitew, walk i akcji bojowych''. Warszawa 1971, s.41.</ref> i [[Chojnów]]<ref>Bolesław Dolata, [[Tadeusz Jurga]], ''Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939–1945. Wybrane miejsca bitew, walk i akcji bojowych''. Warszawa 1971, s.68.</ref>. Najcęższe walki toczył o [[Lubań (województwo dolnośląskie)|Lubań]]. Miasteczko zostało ostatecznie zdobyte 9 maja 1945 przez wojska [[31 Armia (ZSRR)|31 Armii]] w ramach [[Operacja praska|operacji praskiej]].
+Po walkach o Częstochowę 7 Korpus prowadził działania pościgowe w kierunku [[Wrocław]]ia. Kontynuując ofensywę uczestniczył w walkach o [[Wieluń]], [[Bolesławiec]]<ref>Bolesław Dolata, [[Tadeusz Jurga]], ''Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939–1945. Wybrane miejsca bitew, walk i akcji bojowych''. Warszawa 1971, s.41.</ref> i [[Chojnów]]<ref>Bolesław Dolata, [[Tadeusz Jurga]], ''Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939–1945. Wybrane miejsca bitew, walk i akcji bojowych''. Warszawa 1971, s.68.</ref>. Najcięższe walki toczył o [[Lubań (województwo dolnośląskie)|Lubań]]. Miasteczko zostało ostatecznie zdobyte 9 maja 1945 przez wojska [[31 Armia (ZSRR)|31 Armii]] w ramach [[Operacja praska|operacji praskiej]].
 == Struktura organizacyjna ==