Chlorek bizmutu(III): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
m lit. |
m drobne merytoryczne |
||
Linia 79: | Linia 79: | ||
Chlorek bizmutu jest [[Ciało stałe|ciałem stałym]] [[Barwa biała|barwy białej]] lub [[Barwa żółta|żółtej]], bez [[Smak (fizjologia)|smaku]]. Ma właściwości [[Higroskopijność|higroskopijne]]. Łatwo [[Hydroliza|hydrolizuje]]. Reaguje z [[Woda|wodą]], dając [[Rozpuszczalność|nierozpuszczalny]] w wodzie [[chlorek bizmutylu]] (BiOCl). |
Chlorek bizmutu jest [[Ciało stałe|ciałem stałym]] [[Barwa biała|barwy białej]] lub [[Barwa żółta|żółtej]], bez [[Smak (fizjologia)|smaku]]. Ma właściwości [[Higroskopijność|higroskopijne]]. Łatwo [[Hydroliza|hydrolizuje]]. Reaguje z [[Woda|wodą]], dając [[Rozpuszczalność|nierozpuszczalny]] w wodzie [[chlorek bizmutylu]] (BiOCl). |
||
Jego cząsteczka ma strukturę piramidalną. |
Jego cząsteczka ma strukturę piramidalną, zgodnie z [[VSEPR|teorią VSEPR]]. |
||
Trichlorek jest [[Kwas Lewisa|kwasem Lewisa]], tworzącym z [[Chlorki|chlorkami]] [[Metale alkaliczne|litowców]] [[chlorobizmutany]], [[związki kompleksowe]] o [[anion]]ach [BiCl<sub>4</sub>]<sup>-</sup> lub [BiCl<sub>5</sub>]<sup>-</sup> o strukturze piramidy kwadratowej. Tworzy również anion [BiCl<sub>6</sub>]<sup>-</sup> o strukturze [[Ośmiościan foremny|oktaedru]], który narusza [[Reguła oktetu|regułę oktetu]]<ref>Holleman, A. F.; Wiberg, E. "Inorganic Chemistry" Academic Press: San Diego, 2001. ISBN 0-12-352651-5.</ref>. |
Trichlorek jest [[Kwas Lewisa|kwasem Lewisa]], tworzącym z [[Chlorki|chlorkami]] [[Metale alkaliczne|litowców]] [[chlorobizmutany]], [[związki kompleksowe]] o [[anion]]ach [BiCl<sub>4</sub>]<sup>-</sup> lub [BiCl<sub>5</sub>]<sup>-</sup> o strukturze piramidy kwadratowej. Tworzy również anion [BiCl<sub>6</sub>]<sup>-</sup> o strukturze [[Ośmiościan foremny|oktaedru]], który narusza [[Reguła oktetu|regułę oktetu]]<ref>Holleman, A. F.; Wiberg, E. "Inorganic Chemistry" Academic Press: San Diego, 2001. ISBN 0-12-352651-5.</ref>. |
Wersja z 18:45, 17 lip 2008
| |||||
[[Plik:{{{3. grafika}}}|180x240px|{{{opis 3. grafiki}}}|alt=]] {{{opis 3. grafiki}}} | |||||
Identyfikacja | |||||
Numer CAS |
{{{numer CAS}}}Brak numeru CAS | ||||
---|---|---|---|---|---|
PubChem | |||||
|
Chlorek bizmutu(III) (BiCl3) - związek nieorganiczny, sól kwasu chlorowodorowego i bizmutu.
Właściwości
Chlorek bizmutu jest ciałem stałym barwy białej lub żółtej, bez smaku. Ma właściwości higroskopijne. Łatwo hydrolizuje. Reaguje z wodą, dając nierozpuszczalny w wodzie chlorek bizmutylu (BiOCl).
Jego cząsteczka ma strukturę piramidalną, zgodnie z teorią VSEPR.
Trichlorek jest kwasem Lewisa, tworzącym z chlorkami litowców chlorobizmutany, związki kompleksowe o anionach [BiCl4]- lub [BiCl5]- o strukturze piramidy kwadratowej. Tworzy również anion [BiCl6]- o strukturze oktaedru, który narusza regułę oktetu[1].
Otrzymywanie
Substancję można otrzymać w wyniku rozpuszczenia bizmutu w wodzie królewskiej lub tlenku bizmutu w kwasie solnym.
Zastosowanie
Chlorek bizmutu jest źródłem bizmutu.
Toksyczność
Przy kontakcie ze skórą substancja powoduje podrażnienia i poparzenia. Zapalenie skóry, spowodowane kontaktem z chlorkiem bizmutu, objawia się pieczeniem skóry, jej łuszczeniem się, zaczerwienieniem oraz, czasami, występowaniem pęcherzy.
W wypadku kontaktu z oczami wywołuje ich podrażnienie, zaczerwienienie, łzawienie i pieczenie. Może powodować ślepotę.
Jest groźny w przypadku wdychania par. Wdychanie pyłu powoduje podrażnienie przewodu pokarmowego i jelit. Działa drażniąco również na drogi oddechowe, powodując kichanie i kaszel, a nawet poparzenia.
Przy dłuższej ekspozycji może powodować niedrożność płuc oraz ich uszkodzenia, co może prowadzić do śmierci.
Pierwsza pomoc
W przypadku zanieczyszczenia oczu lub skóry należy przemywać je dużą ilością wody przez około 15 minut. Skórę powinno się posmarować odpowiednim środkiem łagodzącym oparzenia.
Należy również skontaktować się z lekarzem.
- ↑ Holleman, A. F.; Wiberg, E. "Inorganic Chemistry" Academic Press: San Diego, 2001. ISBN 0-12-352651-5.
Bibliografia
- Witold Mizerski: Tablice chemiczne. Warszawa: wyd. Adamantan, 2004.