Cleveland Cavaliers: Różnice pomiędzy wersjami

Cleveland Cavaliers
Przydomek	"Cavs", "Kawalerzyści", "Winno-Złoci"
Maskotka	Moondog, Mr. Cavalier
Barwy	Bordowy (kolor czerwonego wina), złoty, granatowy, czarny.;
Data założenia	1970
Liga	NBA; Konferencja Wschodnia; Dywizja Centralna
Państwo	{{{państwo}}}
Adres	Cleveland, Ohio
Hala sportowa	Quicken Loans Arena; (20 562 miejsc)
Właściciel	Dan Gilbert; Gary Gilbert; David Katzman; Usher Raymond; Gordon Gund
Trener	Tyronn Lue
Asystent trenera	Larry Drew; James Posey; Jim Boylan; Phil Handy; Witalij Potapenko; Damon Jones; Mike Longabardi
Stroje; domowe	Stroje; wyjazdowe
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 18:14, 10 cze 2018

Cleveland Cavaliers (znani także jako Cavs) – zawodowa drużyna koszykarska, mającą swoją siedzibę w Cleveland, Ohio. Do National Basketball Association (NBA) dołączyli w 1970, trzykrotnie zdobywając później mistrzostwo Konferencji Wschodniej , w 2007, 2015 oraz w 2016, gdy sięgnęli po Mistrzostwo NBA.

Historia

1970–1980: Era Billa Fitcha

Cavaliers zaczęli grać w NBA w 1970, w hali Cleveland Arena pod wodzą trenera Billa Fitcha, osiągając najgorszy wynik w lidze 15–67. Drużyna miała być budowana wokół numeru jeden draftu z roku 1971 Austina Carra, który był znakomitym strzelcem na uczelni Notre Dame, jednakże Carr doznał kontuzji nogi na początku kariery co nie pozwoliło mu zostać świetnym zawodnikiem zawodowym.

Następne sezony pokazały, że Cavaliers poprawili swoje wyniki na boisku dzięki grze utalentowanych zawodników takich jak Bingo Smith, Jim Chones, Jim Cleamons i Dick Snyder. Cleveland poprawili swój wynik na 23–59 w sezonie 1971/1972, w sezonie 1972/1973 osiągnęli bilans 32–50 i osiągając mały krok wstecz w sezonie 1973/1974 kiedy uzyskali wynik 29–53. W 1974 Cavaliers przenieśli się do nowej hali Richfield Coliseum mieszczącej się na przedmieściach Cleveland. W sezonie 1974/1975 Cavaliers ukończyli sezon tuż za play-off z wynikiem 40–42.

W sezonie 1975/1976 Cavaliers grali w składzie z Carrem, Smithem, Chonesem, Snyderem i nowym zawodnikiem Nate Thurmondem. Fitch pomógł zdobyć drużynie tytuł mistrza dywizji, kończąc sezon z wynikiem 49–33. Fitch zdobył wtedy tytuł trenera roku, wprowadzając Cavs do ich pierwszych play-off.

Cavs wygrali w pierwszej rundzie z Washington Bullets 4–3, dzięki wielu rzutom w ostatnich minutach. Mecze te były znane jako “Cud z Richfield”. Jednakże z powodu kontuzji Jima Chonesa Cavaliers przegrali w finale konferencji z Boston Celtics.

Cleveland wygrało 43 mecze w następnych dwóch sezonach (1976/1977 i 1977/1978), ale odpadali we wczesnych fazach play-off. Kiedy w sezonie 1978/1979 uzyskali wynik 30–52, Fitch zrezygnował ze stanowiska trenera drużyny. W sezonie 1979/1980, następcą Fitcha na stanowisku trenera został Stan Albeck, a Cavs osiągnęli wynik 37–45.

1980–1983: Rządy Stepiena

W 1980 nowym właścicielem drużyny został Ted Stepien. Nowy właściciel zatrudniał i zwalniał wielu trenerów, a także kupował słabych zawodników i wybierał nie najlepszych zawodników w drafcie.

Na początku swoich rządów Stepien chciał zmienić nazwę drużyny na „Ohio Cavaliers”, tak aby mogła rozgrywać swoje mecze w Buffalo, Nowym Jorku i Pittsburgu. Stworzył także piosenkę bojową w rytm polki.

Chaos w drużynie Cavaliers odbijał się w wynikach na boisku. W sezonie 1980/1981 (pierwszym Stepiena jako właściciela) drużyna uzyskała wynik 28–54, natomiast rok później wynik wynosił już 15–67. W sezonie 1981/1982 drużyna przegrała 19 ostatnich meczów w sezonie, a na starcie nowego przegrała 5 pierwszych spotkań co jest najdłuższą serią przegranych spotkań z rzędu w historii NBA. Chociaż drużyna poprawiła swoje wyniki (23-59) na mecze do hali która mogła pomieścić więcej niż 20 000 przychodziło tylko 3900 kibiców. Stepien zagroził, że przeniesie drużynę do Toronto i zmieni jej nazwę na „Toronto Towers”, lecz bracia George i Gordon Gund odkupili drużynę i zdecydowali pozostawić drużynę w Cleveland (w 1993 Toronto będzie miało drużynę, która będzie się nazywać Toronto Raptors.) Dwa lata później Gundowie zmienili kolory koszulek z czerwonych i złotych na pomarańczowo-czerwono-niebieskie.

1983–1993: Nowy wygląd

W 1986 drużyna zakupiła lub pozyskała z draftu Brada Daugherty, Marka Price, Rona Harpera i Larry’ego Nance. Tych czterech zawodników (dopóki Harper nie został sprzedany do Los Angeles Clippers w 1989 w zamian za prawa do Danny’ego Ferry) utworzyło trzon drużyny. Pod wodzą trenera Lenny'ego Wilkensa Cleveland osiągnęło play-off osiem razy w ciągu dziewięciu sezonów, w tym w ciągu trzech sezonów udało im się uzyskać ponad 50 zwycięstw.

W 1989 Cavs trafili w pierwszej rundzie play-off na Chicago Bulls. W czwartym meczu z serii do trzech zwycięstw Cleveland pokonali Chicago po dogrywce 108:105 i wyrównali serię na 2–2. Ostatni mecz był rozgrywany w Cleveland. Trzy sekundy przed końcem spotkania Cavaliers prowadziło jednym punktem. W ostatniej akcji piłkę otrzymał Michael Jordan, który trafił do kosza, mimo że próbował go powstrzymać Craig Ehlo. Ten fantastyczny rzut przeszedł do historii jako „The Shot”. Największym osiągnięciem w tym okresie był sezon 1991/1992, kiedy to w osiągnęli wynik 57–25 i awansowali do finału konferencji gdzie przegrali z Chicago Bulls 4–2.

1993–2003: Długa szamotanina

Kiedy kariery zakończyli Nance, Daugherty i Price, drużyna nie była w stanie dobrze pokazać się w play-off. Po sezonie 1992/1993, kiedy Cavaliers uzyskali wynik 54-28 w sezonie zasadniczym lecz przegrali we wczesnej fazie play-off, ówczesny trener Wilkens przeszedł do Atlanta Hawks.

W sezonie 1993/1994 trenerem drużyny został Mike Fratello. Pod jego wodzą Cavaliers zostało jedną z najlepszych broniących drużyn w NBA, a ich głównym zawodnikiem był rozgrywający Terrell Brandon. Chociaż Cavs regularnie awansowali do play-off to nie udawało im się przejść pierwszej rundy.

W 1994 Cavs przenieśli się do Gund Arena, która mogła pomieścić 20 562 kibiców. Arena ta była także miejscem rozgrywania meczu gwiazd w 1997.

Niestety, nawet tacy zawodnicy jak Shawn Kemp i Žydrūnas Ilgauskas nie zapewnili drużynie sukcesów. Fratello został zwolniony w czasie sezonu 1998/1999.

2003–2010: Era LeBrona Jamesa

Cleveland Cavaliers kontra Chicago Bulls w 2006

Po sezonie 2002/2003 w Drafcie miał wziąć udział gwiazdor uczelni St. Vincent – St. Mary z Akron, znajdującego się zaledwie niecałe pięćdziesiąt kilometrów od Cleveland, LeBron James ogłoszony przez media na gracza pokroju Michaela Jordana i przyszłą wielką gwiazdę całej ligi. W środowisku NBA powszechny był pogląd, że słabo radząca sobie na początku sezonu drużyna Cavaliers specjalnie odpuściła drugą cześć sezonu, aby mieć jak największe szanse w losowaniu do Draftu na pierwszy numer. Tak też się stało i pod koniec czerwca w Madison Square Garden bez wahania wybrali Jamesa. W 2003 drużyna zmieniła także kolory koszulek z pomarańczowo-czerwono-niebieskich z powrotem na czerwono-złote.

James był uznawany za gracza, który w przyszłości wniesie wiele dobrego do gry swojej drużyny. Sezon 2003/2004 zapowiadał się bardzo dobrze dla Cavaliers, a James zdobył miano najlepszego pierwszoroczniaka w NBA.

Nadzieje były jeszcze większe w sezonie 2004/2005, kiedy to James stał się supergwiazdą ligi poprawiając swoje wyniki w zdobytych punktach, skuteczności, liczbie asyst i zbiorek. Pomimo straty Carlosa Boozera z powodu kontrowersyjnego zajścia, James stworzył trzon drużyny z Žydrūnasem Ilgauskasem i Drew Goddenem. Po obiecującym początku sezonu końcówka nie była tak udana i Cleveland nie awansowała do play-off, zajmując 8. miejsce razem z New Jersey Nets i przegrywając dodatkowy mecz. Wyniki te spowodowały zwolnienie trenera drużyny Paula Silasa i menadżera Johna Paxsona.

Okres po sezonie 2004/2005 był dla Cavaliers czasem wielu zmian. Nowym właścicielem drużyny został Dan Gilbert, nowym trenerem Mike Brown, a nowym menadżerem został były zawodnik Danny Ferry. W sezonie 2005/2006 Cavaliers awansowali do play-off po raz pierwszy od sezonu 1997/1998. Po zwycięstwie w pierwszej rundzie z Washington Wizards, przegrywali już 2–0 z Detroit Pistons w drugiej rundzie, aby wygrać trzy kolejne spotkania i wyjść na prowadzenie w serii. Jednakże przegrali zacięty szósty mecz u siebie, a następnie ponieśli porażkę w siódmym, decydującym meczu 79:61. Cavaliers ustanowili dwa rekordy w tym meczu: najmniejsza liczba punktów zdobyta w meczu (61) i najmniejsza liczba punktów zdobyta w jednej połowie (23).

W 2007 Cavs kontynuowali pasmo sukcesów uzyskując wynik 50–32 i awansując do play-off z drugiego miejsca, co pozwalało im mieć przewagę swojego parkietu aż do finału konferencji. Cavaliers wygrali w pierwszej rundzie 4–0 i było to ich pierwsze zwycięstwo do zera w historii. W drugiej rundzie Cleveland zmierzyło się z New Jersey Nets, których pokonali 4–2. W ostatnim spotkaniu, wygranym 88:72, James zdobył 23 punkty, 8 zbiórek i 8 asyst.

Cavaliers zmierzyli się z Pistons po raz drugi z rzędu w play-off, tym razem w finale konferencji. Po przegraniu dwóch spotkań w Detroit, Cleveland znów wyszło na prowadzenie 3–2, tak samo jak w ubiegłym roku, ale tym razem Cavaliers wyeliminowali Pistons po sześciu spotkaniach i zostali dopiero trzecią drużyną, która w finale konferencji przegrywając 0–2 awansowała do finału NBA. W ostatnim spotkaniu debiutant Daniel Gibson zdobył najwięcej punktów w karierze, 31. Finał NBA był krótką przygodą, ponieważ przegrali gładko 4–0 z San Antonio Spurs.

W sezonie 2007/2008 drużyna Cleveland Cavaliers dotarła do półfinału konferencji wschodniej, gdzie uległa zespołowi Boston Celtics, ale dopiero po siódmym spotkaniu w Bostonie, w którym świetnie zaprezentował się LeBron James, zdobywając 45 punktów. Jednak nie pozwoliło to drużynie ze stanu Ohio przechylić szali na swoja stronę. Wynik siódmego spotkania – 92:97.

W sezonie 2008/2009 „Kawalerzyści” osiągnęli najlepszy wynik w sezonie zasadniczym w całej NBA. Wynik 66–16 był też najlepszym wynikiem w historii klubu z Ohio. Drużyna prowadzona przez LeBrona Jamesa była głównym faworytem do mistrzostwa. W pierwszej rundzie play-off „Kawalerzystom” przyszło się zmierzyć z Detroit Pistons. Ci jednak nie sprawili im trudności i Cleveland wygrali całą rywalizacje 4–0. W drugiej rundzie na Cavaliers czekała mocniejsza drużyna- Atlanta Hawks. Z nimi zawodnicy z Cleveland też nie mieli problemów i wygrali 4–0. W finale konferencji przyszło im się zmierzyć z Orlando Magic. Cleveland przegrali tę rywalizację 2–4 i pożegnali się z marzeniami o tytule.

8 lipca 2010 LeBron James podjął decyzję stworzenia tercetu z Dwyane'em Wade'em oraz Chrisem Boshem w Miami Heat.

2010–2011: Przebudowa

W czasie przerwy między rozgrywkami w 2010 r. Cavaliers zwolnili trenera Mike’a Browna, razem z większością sztabu szkoleniowego. Menedżer Danny Ferry zrezygnował 4 czerwca 2010. Jego asystent Chris Grant awansował na jego miejsce. 1 lipca Cavaliers zatrudnili byłego rozgrywającego Los Angeles Lakers czy New Jersey Nets – Byrona Scotta, który w przeszłości trenował New Orleans Hornets. Był to 18. trener w historii Cleveland Cavaliers.

Cavaliers spędzili resztę przerwy na odbudowywanie drużyny po odejściu Jamesa. 23 lipca podpisali kontrakt z ich 29. wyborem 2009 NBA Draft Christianem Eyenga. 26 lipca wymienili Delonte Westa i Sebastiana Telfaira do Minnesota Timberwolves za Ramona Sessionsa, Ryana Hollinsa oraz wybór w drugiej rundzie 2013 NBA Draft. 30 lipca zatrudnili Joeya Grahama, na rok za minimalną płacę dla weterana z opcją przedłużenia na rozgrywki 2011/2012. 16 sierpnia Cavs zatrudnili niewybranego w 2010 NBA Draft, pierwszoroczniaka z Jamajki Samardo Samuelsa na 3 lata, kontraktem na 2,3 milionów dolarów. 20 września Jawad Williams oraz Cavs zdecydowali o podpisaniu nowej umowy na rok za 1,02 miliona dolarów. Po zakończeniu sezonu przygotowawczego 2010/2011 z bilansem 6–2 Cavs zdecydowali zwolnić Danny’ego Greena i zatrudnić niewybranego w drafcie Manny’ego Harrisa, przedłużono też kontrakt z J.J. Hicksonem na cztery kolejne lata. 18 listopada Cavaliers wysłali Christiana Eyenge do Erie BayHawks w NBA D-League. 27 grudnia zwolniono Jawada Williamsa oraz wysłano Samardo Samuelsa do NBA D-League. Dzień później zatrudniono Alonzo Gee. 1 i 2 stycznia 2011 przywrócono Samardo Samuelsa i Christiana Eyengę, z Erie BayHawks. 11 stycznia Cavaliers zostali rozgromieni przez Los Angeles Lakers aż 112:57. Była to jedna z najdotkliwszych porażek w historii organizacji. 24 lutego dokonano dwóch wymian podczas ostatniego dnia okienka transferowego. Cavaliers pozyskali byłego All-Stara Barona Davisa oraz wybór w pierwszej rundzie 2011 NBA Draft od Los Angeles Clippers w zamian za Mo Williamsa oraz Jamario Moona. Dokonano też wymiany z Boston Celtics, wybór w drugiej rundzie 2013 NBA Draft za Luke’a Harangody'ego i Semiha Erdena. Leon Powe został zwolniony aby zrobić miejsce w składzie dla nowego gracza.

Sezon 2010/2011 był kontrastem do tych z lat poprzednich. Cavaliers byli najgorsi w konferencji wschodniej z rekordem 19–63. Zanotowali również passę 26 porażek z rzędu, co jest niechlubnym rekordem w historii NBA. Wyrównali także rekord Tampa Bay Buccaneers z sezonu 1976/1977, który dotyczy najdłuższej serii porażek z rzędu w historii amerykańskiego profesjonalnego sportu.

Mający drugi najgorszy rekord w sezonie, Cavaliers mieli wysokie szanse na wylosowanie pierwszego wyboru w NBA Draft Lottery. Razem z 14-letnim synem właściciela Cavs, Nickiem Gilbertem, Cavs wylosowali dwa bardzo wysokie wybory 1 i 4. Co ciekawe, pierwszym wyborem okazał się ten który został oddany przez Clippers podczas wymiany w lutym, pomimo że miał tylko 2,8% szans na to że to będzie wybór 1. Cavaliers zostali pierwszą drużyną od sezonu 1983/1984, kiedy Houston Rockets mieli dwa wybory w pierwszej piątce draftu. W czasie draftu zostali wybrani Kyrie Irving z numerem 1., który był uważany za największą gwiazdę tego draftu, oraz niespodziewanie Kanadyjczyk Tristan Thompson z numerem 4, z uczelni Texas. Ponadto wybrano z numerem 32. Justina Harpera, który został jednak oddany do Orlando Magic za prawa do wyborów w drugich rundach draftów 2013 oraz 2014. Z numerem 54. wybrany został serb Milan Mačvan.

2011–2014: Pierwsze numery w drafcie

W drafcie 2011 roku Cavaliers wybrali m.in. Kyrie'go Irvinga i Tristana Thompsona. Ten pierwszy zdobył w swoim pierwszym sezonie aż 117 ze 120 głosów na NBA Rookie of the Year Award. W skróconym sezonie 2011/2012 Cavaliers wygrali jednak tylko 21 spotkań i zakończyli go na 13. miejscu w konferencji.

Kolejny draft po raz kolejny przyniósł Cavs zawodnika z pierwszym numerem, Diona Waitersa. Za Jareda Cunninghama, Bernarda Jamesa i Jae Crowder'a sprowadzono Tylera Zellera, jednak ten plan również nie przyniósł Cavaliers awansu do play-offs.

W drafcie 2013 roku Cavs po raz trzeci z rzędu wybrali zawodnika z pierwszym numerem. Kanadyjski skrzydłowy Anthony Bennett również nie był w stanie pomóc w rozwiązaniu problemów klubu z Cleveland. Podczas meczu gwiazd 2014 Kyrie Irving został wybrany MVP zdobywając 31 punktów i 14 asyst. Mimo dobrej gry Irvinga zespół znów nie awansował do play-offs i zakończył sezon na 10. miejscu w konferencji.

2014–2016: Powrót LeBrona Jamesa

Bardzo duże znaczenie dla Cavs miał przegrany przez LeBrona Jamesa finał NBA z San Antonio Spurs. James zauważył szansę zdobycia pierścienia dla Cavaliers i wraz z Kevinem Lovem z Minnesoty Timberwolves podpisał kontrakt z Cavs, tworząc tercet Irving-James-Love. Wybrany przez Cleveland z pierwszym numerem w drafcie Andrew Wiggins został oddany do Timberwolves za Love'a.

Cavs mimo przeciętnego początku sezonu 2014/2015 dotarli do finału NBA pokonując kolejno Boston Celtics 4–0, Chicago Bulls 4–2 i Atlantę Hawks 4–0. W trakcie play-offs kontuzji barku, która przekreśliła start w Finałach nabawił się Kevin Love. W pierwszym meczu finałów złamania rzepki doznał Kyrie Irving przekreślając szanse Cavs na zdobycie pierścienia. Osamotniony LeBron nie był w stanie zdobyć mistrzostwa. Średnio w serii notował 35,8 punktu, 13,3 zbiórki i 8,8 asysty na mecz, średnio spędzając na parkiecie ponad 45 minut.

Zmotywowani porażką w finale NBA, Cavaliers wzmocnili skład sprowadzając Richarda Jeffersona i Mo Williamsa. 20 grudnia 2015 roku do składu powrócił Kyrie Irving. Sezon 2015-2016 Cavs skończyli z bilansem 57–25. W drodze do drugiego z rzędu finału NBA pokonali Detroit Pistons 4–0, Atlantę Hawks 4–0 i Toronto Raptors 4–2.

W finałach NBA 2016 jako pierwsza drużyna w historii NBA, Cavs odrobili stratę 1–3 i wygrali finały 4–3 po świetnych meczach Jamesa i Irvinga. Wyżej wymienieni zostali pierwszym duetem, w którym obaj zawodnicy zdobyli 40 punktów. Irving został również pierwszym od czasów Wilta Chamberlain'a zawodnikiem, który zdobył minimum 40 punktów na przynajmniej 70% skuteczności rzutów z gry. W meczu numer 7 LeBron James zanotował triple-double i wraz z kolegami mógł świętować pierwsze w historii klubu mistrzostwo NBA.

2016/2017

Po sezonie 2015/2016 z klubu odeszli: Matthew Dellavedova do Milwaukee Bucks i Timofey Mozgov do Los Angeles Lakers. Do klubu dołączyli Mike Dunleavy Jr. z Chicago Bulls i Chris Andersen z Memphis Grizzlies.

Zawodnicy

Kadra w sezonie 2017/18

Stan na 9 lutego 2018^[1]

Nr	Poz.	Nar.	Nazwisko i imię	Data urodzenia	Wzrost	Masa ciała
81	1.0 !PG		Calderón, José	1981–09–28	191 cm	91 kg
24	4.0 !PF		Nance Jr., Larry	1993–01–01	206 cm	107 kg
3	1.5 !G		Hill, George	1986–05–04	188 cm	82 kg
32	3.0 !SF		Green, Jeff	1986–08–28	206 cm	107 kg
10	2.0 !SG	/	Holland, John	1988–11–06	196 cm	93 kg
23	3.0 !SF		James, LeBron	1984–12–30	203 cm	113 kg
26	3.0 !SF		Korver, Kyle	1981–03–17	201 cm	96 kg
0	4.0 !PF		Love, Kevin	1988–09–07	208 cm	110 kg
16	3.0 !SF		Osman, Cedi	1995–04–08	204 cm	98 kg
15	1.0 !PG		Perrantes, London	1994–10–03	188 cm	86 kg
1	2.0 !SG		Hood, Rodney	1992–10–20	203 cm	98 kg
8	2.0 !SG		Clarkson, Jordan	1992–06–7	196 cm	84 kg
5	3.0 !SF		Smith, J.R.	1985–09–09	198 cm	102 kg
13	5.0 !C		Thompson, Tristan	1991–03–13	206 cm	108 kg
41	4.0 !PF		Žižić, Ante	1997–01–04	213 cm	113 kg

Trener: Tyronn Lue
Asystenci: Larry Drew • Jim Boylan • Witalij Potapenko • Damon Jones • Mike Longabardi • James Posey • Phil Handy

Prawa do zawodników

Draft	Runda	Wybór	Zawodnik	Poz.	Aktualny zespół	Adnotacje	Przyp.
2015	2	53	Pointer, Sir'DominicSir'Dominic Pointer	G/F	Hapoel Eilat (Izrael)		^[2]
2012	2	57	Karaman, İlkanİlkan Karaman	F	Beşiktaş JK (Turcja)	Pozyskany od Brooklyn Nets.	^[3]
2011	2	54	Mačvan, MilanMilan Mačvan	F	EA7 Emporio Armani Mediolan (Włochy)		^[4]
2011	2	56	Maduabum, ChukwudiebereChukwudiebere Maduabum	F/C	Kagoshima Rebnise (Japonia)	Pozyskany od Los Angeles Lakers (przez Nuggets i 76ers).	^[5]
2006	2	48	Wieramiejenka, UładzimirUładzimir Wieramiejenka	F	Brose Bamberg (Niemcy)	Pozyskany od Washington Wizards (przez Bulls).	^[6]
2006	2	55	Ugboaja, EjikeEjike Ugboaja	F	wolny agent		^[7]
2006	2	56	Bavčić, EdinEdin Bavčić	F	Apollon Patras (Grecja)	Pozyskany od Toronto Raptors (przez 76ers, Pelicans i Nets)	^[3]

Trenerzy

Bill Fitch 1970–79
Stan Albeck 1979–80
Bill Musselman 1980-81
Don Delaney 1981
Bob Kloppenburg 1981 (Tymczasowy)
Chuck Daly 1981-82
Bill Musselman 1982
Tom Nissalke 1982–84
George Karl 1984–86

Gene Littles 1986 (Tymczasowy)
Lenny Wilkens 1986–93
Mike Fratello 1993–99
Randy Wittman 1999–2001
John Lucas 2001–03
Keith Smart 2003 (Tymczasowy)
Paul Silas 2003–05
Brendan Malone 2005 (Tymczasowy)
Mike Brown 2005–09, 2013-14

Byron Scott 2010–2013
David Blatt 2014–2016
Tyronn Lue od 2016

Zastrzeżone numery

Lista zastrzeżonych numerów na 2014.

Numer	Imię i nazwisko	Lata gry
7	Bingo Smith	1970–79
11	Žydrūnas Ilgauskas	1996-2010
22	Larry Nance	1988–94
25	Mark Price	1986–95
34	Austin Carr	1971–80
42	Nate Thurmond	1975–77
43	Brad Daugherty	1986–94

Emerytowany korespondent lokalnego radia Joe Tait, także ma swój baner pod kopułą hali. Wyróżniony został za 39 sezonów pracy jako "Głos Cavs"

Galeria sław

Skład Galerii sław aktualna na rok 2017

Imię i nazwisko	Wprowadzony	Funkcja	Lata gry
Nate Thurmond	1985	zawodnik	1975-1977
Walt Frazier	1987	zawodnik	1977-1980
Lenny Wilkens	1989,1998	zawodnik,trener	1972-1974,1986-1993
Shaquille O’Neal	2016	zawodnik	2009-2010
Chuck Daly	1994	trener	1981-1982
Wayne Embry	1999	menadżer	1986-1999

Areny

Arena	Lata gry
Cleveland Arena	1970–1974
Coliseum at Richfield	1974–1994
Quicken Loans Arena	1994–obecnie

Statystyczni liderzy NBA

Liderzy strzelców^[10]

LeBron James – 2008

Liderzy w asystach^[11]

Andre Miller – 2002

Liderzy w skuteczności rzutów wolnych^[8]

Mark Price – 1992–1993

Liderzy w skuteczności rzutów za 3 punkty^[9]

Steve Kerr – 1990

Statystyczni liderzy wszech czasów klubu

Sumy

Mecze – LeBron James (772)
Mecze w pierwszej „5” – Žydrūnas Ilgauskas (673)
Minuty na boisku – LeBron James (22 105)
Trafione rzuty z gry – LeBron James (5 415)
Oddane rzuty – LeBron James (11 403)
Trafione rzuty za 3 – Mark Price (802)
Oddane rzuty za 3 – LeBron James (2 244)
Trafionych rzutów osobistych – LeBron James (3 650)
Oddanych rzutów osobistych – LeBron James (4 917)
Zbiórki w ataku – Žydrūnas Ilgauskas (2 336)
Zbiórki w obronie – Brad Daugherty (4 020)
Zbiórki ogółem – Žydrūnas Ilgauskas (5 904)
Asysty – Mark Price (4 206)
Przechwyty – LeBron James (955)
Bloki – Žydrūnas Ilgauskas (1 269)
Straty – LeBron James (1 802)
Faule – Žydrūnas Ilgauskas (2 591)
Punkty – LeBron James (15 251)

Średnie

Minuty na boisku – LeBron James (42,5)
Trafione rzuty z gry – LeBron James (11,1)
Oddane rzuty – LeBron James (23,1)
Trafione rzuty za 3 – Dan Majerle (1,8)
Oddane rzuty za 3 – Dan Majerle (5,0)
Trafionych rzutów osobistych – LeBron James (7,3)
Oddanych rzutów osobistych – LeBron James (10,3)
Zbiórki w ataku – Žydrūnas Ilgauskas (3,2)
Zbiórki w obronie – Cliff Robinson (8,1)
Zbiórki ogółem – Rick Roberson (12,0)
Asysty – Andre Miller (10,9)
Przechwyty– Ron Harper (2,3)
Bloki – Larry Nance (2,5)
Straty– Shawn Kemp (3,4)
Faule – James Edwards (4,4)
Punkty– LeBron James (31,4)

Nagrody i wyróżnienia

Debiutant roku

LeBron James – 2004
Kyrie Irving – 2012

Trener roku

Bill Fitch – 1976
Mike Brown – 2009

Trener miesiąca

George Karl – luty 1985
Lenny Wilkens – kwiecień 1988,
grudzień 1988, luty 1993
Mike Fratello – grudzień 1994, grudzień 1995
Mike Brown – styczeń 2008
David Blatt – marzec 2015

Pierwsza drużyna debiutantów

Austin Carr – 1972
Dwight Davis – 1973
Brad Daugherty – 1987
Ron Harper – 1987
John Williams – 1987
Brevin Knight – 1998
Žydrūnas Ilgauskas – 1998
Andre Miller – 2000
LeBron James – 2004
Kyrie Irving – 2012
Dion Waiters – 2013

Druga drużyna debiutantów

Terrell Brandon – 1992
Cedric Henderson – 1998
Derek Anderson – 1998
Chris Mihm – 2001
Carlos Boozer – 2003
Tristan Thompson – 2012
Tyler Zeller – 2013

Pierwsza drużyna NBA

Mark Price – 1993
LeBron James – 2006, 2008-2017

Druga drużyna NBA

LeBron James – 2005, 2007

Trzecia drużyna NBA

Mark Price – 1989, 1992, 1994
Brad Daugherty – 1992
Kyrie Irving – 2015

Pierwsza drużyna NBA w obronie

Larry Nance – 1989
LeBron James – 2009-2013

Druga drużyna NBA w obronie

Jim Cleamons – 1976
Jim Brewer – 1976, 1977
Larry Nance – 1992, 1993
Bobby Phills – 1996
Anderson Varejao – 2010

Gracz miesiąca

LeBron James – listopad 2004, styczeń 2005, listopad 2005, marzec 2006, marzec 2007,
styczeń 2008, luty 2008, październik/listopad 2008, styczeń 2009,
marzec 2009, kwiecień 2009, październik/listopad 2009, grudzień 2009,
styczeń 2010, luty 2010, grudzień 2010, styczeń 2011, kwiecień 2011,
grudzień/styczeń 2011/2012, luty 2012, październik/listopad 2012,
grudzień 2012, styczeń 2013, luty 2013, marzec 2013, grudzień 2013,
luty 2014, luty 2015, marzec 2015, luty 2016, marzec 2016, kwiecień 2016,
październik/listopad 2016, luty 2017

MVP sezonu zasadniczego

LeBron James – 2009, 2010

Weekend gwiazd NBA

Uczestnicy meczu gwiazd

John Johnson – 1971, 1972
Butch Beard – 1972
Lenny Wilkens – 1973, 1989 (trener)
Austin Carr – 1974
Campy Russell – 1979
Mike Mitchell – 1981
Brad Daugherty – 1988, 1989, 1991, 1992, 1993
Larry Nance – 1989, 1993
Mark Price – 1989, 1992, 1993, 1994
Tyrone Hill – 1995
Terrell Brandon – 1996, 1997
Shawn Kemp – 1998
Žydrūnas Ilgauskas – 2003, 2005
LeBron James – 2005, 2006 (MVP spotkania), 2007, 2008 (MVP spotkania), 2009-2017
Kyrie Irving – 2013-2015, 2017
Kevin Love – 2017

Uczestnicy konkursu rzutów za trzy (zajęte miejsce)

Mark Price – 1988 (5), 1990 (7), 1993 (1), 1994 (1)
Craig Ehlo – 1990 (5), 1992 (6)
Bob Sura – 2000 (8)
Wesley Person – 2002 (2)
Damon Jones – 2007 (5)
Daniel Gibson – 2008 (2)
Kyrie Irving – 2013 (1), 2014, 2015, 2017

Uczestnicy konkursu wsadów (zajęte miejsce)

Roy Hinson – 1986 (7)
Ron Harper – 1987 (5), 1989 (7)
Bob Sura – 1997 (5)

Uczestnicy konkursu umiejętności (zajęte miejsce)

LeBron James – 2006 (2), 2007 (3)

Uczestnicy meczu debiutantów

Chris Mills – 1994
Bob Sura – 1996
Witalij Potapenko – 1997
Žydrūnas Ilgauskas – 1998 (MVP spotkania)
Brevin Knight – 1998
Cedric Henderson – 1998
Andre Miller – 2000 (D), 2001 (S)
Chris Mihm – 2002 (S)
Carlos Boozer – 2003 (D), 2004 (S)
Dajuan Wagner – 2003 (D)
LeBron James – 2004 (D), 2005 (S)
Daniel Gibson – 2008 (S, MVP spotkania)
Kyrie Irving – 2012 (D, MVP spotkania), 2013 (S)
Tristan Thompson – 2012 (D), 2013 (S)
Tyler Zeller – 2013 (D)
Dion Waiters – 2013 (D), 2014 (S)
Matthew Dellavedova – 2015 (S)

D – debiutanci S – drugoroczniacy

Uczestnicy konkursu par mieszanych (zajęte miejsce)

Wesley Person razem z Michelle Edwards – 1998 (7)
Trajan Langdon razem z Evą Nemcovą – 2001 (2)

Sukcesy

Tytuł	Liczba	Rok
Mistrz NBA	1	2016
Mistrz Konferencji	5	2007, 2015, 2016, 2017, 2018
Mistrz dywizji	7	1976, 2009, 2010, 2015, 2016, 2017, 2018
Występy w play-off	22	1976, 1977, 1978, 1985, 1988, 1989, 1990, 1992, 1993, 1994, 1995, 1996, 1998, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2015, 2016, 2017, 2018

Poszczególne sezony

Na podstawie:^[12]. Stan na koniec sezonu 2017/18

Sezon	Liga	Konferencja	Miejsce w konferencji	Dywizja	Miejsce w dywizji	Sezon regularny		Playoffs
Sezon	Liga	Konferencja	Miejsce w konferencji	Dywizja	Miejsce w dywizji	Wygrane	Porażki	Playoffs
Cleveland Cavaliers
1970/71	NBA	Wschodnia	8	Central	4	15	67
1971/72	NBA	Wschodnia	7	Central	4	23	59
1972/73	NBA	Wschodnia	6	Central	4	32	50
1973/74	NBA	Wschodnia	7	Central	4	29	53
1974/75	NBA	Wschodnia	6	Central	3	40	42
1975/76	NBA	Wschodnia	2	Central	1	49	33	Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Washington Bullets (4-3) Porażka w finale Konferencji z Boston Celtics (2-4)
1976/77	NBA	Wschodnia	6	Central	4	43	39	Porażka w pierwszej rundzie z Washington Bullets (1-2)
1977/78	NBA	Wschodnia	4	Central	3	43	39	Porażka w pierwszej rundzie z New York Knicks (0-2)
1978/79	NBA	Wschodnia	8	Central	5	30	52
1979/80	NBA	Wschodnia	8	Central	5	37	45
1980/81	NBA	Wschodnia	9	Central	5	28	54
1981/82	NBA	Wschodnia	11	Central	6	15	67
1982/83	NBA	Wschodnia	10	Central	5	23	59
1983/84	NBA	Wschodnia	9	Central	4	28	54
1984/85	NBA	Wschodnia	8	Central	4	36	46	Porażka w pierwszej rundzie z Boston Celtics (1-3)
1985/86	NBA	Wschodnia	9	Central	5	29	53
1986/87	NBA	Wschodnia	9	Central	6	31	51
1987/88	NBA	Wschodnia	6	Central	5	42	40	Porażka w pierwszej rundzie z Chicago Bulls (2-3)
1988/89	NBA	Wschodnia	3	Central	2	57	25	Porażka w pierwszej rundzie z Chicago Bulls (2-3)
1989/90	NBA	Wschodnia	7	Central	4	42	40	Porażka w pierwszej rundzie z Philadelphia 76ers (2-3)
1990/91	NBA	Wschodnia	9	Central	6	33	49
1991/92	NBA	Wschodnia	3	Central	2	57	25	Zwycięstwo w pierwszej rundzie z New Jersey Nets (3-1) Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Boston Celtics (4-3) Porażka w finale Konferencji z Chicago Bulls (2-4)
1992/93	NBA	Wschodnia	3	Central	2	54	28	Zwycięstwo w pierwszej rundzie z New Jersey Nes (3-2) Porażka w półfinale Konferencji z Chicago Bulls (0-4)
1993/94	NBA	Wschodnia	6	Central	4	47	35	Porażka w pierwszej rundzie z Chicago Bulls (0-3)
1994/95	NBA	Wschodnia	6	Central	4	43	39	Porażka w pierwszej rundzie z New York Knicks (1-3)
1995/96	NBA	Wschodnia	4	Central	3	47	35	Porażka w pierwszej rundzie z New York Knicks (0-3)
1996/97	NBA	Wschodnia	9	Central	5	42	40
1997/98	NBA	Wschodnia	6	Central	5	47	35	Porażka w pierwszej rundzie z Indiana Pacers (1-3)
1998/99	NBA	Wschodnia	11	Central	7	22	28
1999/00	NBA	Wschodnia	11	Central	6	32	50
2000/01	NBA	Wschodnia	11	Central	6	30	52
2001/02	NBA	Wschodnia	14	Central	7	29	53
2002/03	NBA	Wschodnia	15	Central	8	17	65
2003/04	NBA	Wschodnia	9	Central	5	35	47
2004/05	NBA	Wschodnia	9	Central	4	42	40
2005/06	NBA	Wschodnia	4	Central	2	50	32	Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Washington Wizards (4-2) Porażka w półfinale Konferencji z Detroit Pistons (3-4)
2006/07	NBA	Wschodnia	2	Central	2	50	32	Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Washington Wizards (4-0) Zwycięstwo w półfinale Konferencji z New Jersey Nets (4-2) Zwycięstwo w finale Konferencji z Detroit Pistons (4-2) Porażka w finale NBA z San Antonio Spurs (0-4)
2007/08	NBA	Wschodnia	4	Central	2	45	37	Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Washington Wizards (4-2) Porażka w półfinale Konferencji z Boston Celtics (3-4)
2008/09	NBA	Wschodnia	1	Central	1	66	16	Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Detroit Pistons (4-0) Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Atlanta Hawks (4-0) Porażka w finale Konferencji z Orlando Magic (2-4)
2009/10	NBA	Wschodnia	1	Central	1	61	21	Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Chicago Bulls (4-1) Porażka w półfinale Konferencji z Boston Celtics (2-4)
2010/11	NBA	Wschodnia	15	Central	5	19	63
2011/12	NBA	Wschodnia	13	Central	5	21	45
2012/13	NBA	Wschodnia	10	Central	5	24	58
2013/14	NBA	Wschodnia	10	Central	3	33	49
2014/15	NBA	Wschodnia	2	Central	1	53	29	Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Boston Celtics (4-0) Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Chicago Bulls (4-2) Zwycięstwo w finale Konferencji z Atlanta Hawks (4-0) Porażka w finale NBA z Golden State Warriors (2-4)
2015/16	NBA	Wschodnia	1	Central	1	57	25	Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Detroit Pistons (4-0) Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Atlanta Hawks (4-0) Zwycięstwo w finale Konferencji z Toronto Raptors (4-2) Zwycięstwo w finale NBA z Golden State Warriors (4-3)
2016/17	NBA	Wschodnia	2	Central	1	51	31	Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Indiana Pacers (4-0) Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Toronto Raptors (4-0) Zwycięstwo w finale Konferencji z Boston Celtics (4-1) Porażka w finale NBA z Golden State Warriors (1-4)
2017/18	NBA	Wschodnia	4	Central	1	50	32	Zwycięstwo w pierwszej rundzie z Indiana Pacers (4-3) Zwycięstwo w półfinale Konferencji z Toronto Raptors (4-0) Zwycięstwo w finale Konferencji z Boston Celtics (4-3) Porażka w finale NBA z Golden State Warriors (0-4)

Przypisy

↑ Cavaliers 2017-18 Roster. (ang.).
↑ Cavaliers Acquire Draft Rights to Cedi Osman and Rakeem Christmas from Minnesota. nba.com. [dostęp 8 sierpnia 2017]. (ang.).
↑ ^a ^b Jarrett Jack of Cleveland Cavaliers headed to Brooklyn Nets, with Boston Celtics also part of trade. espn.go.com. [dostęp 8 sierpnia 2017]. (ang.).
↑ Cavaliers Select Irving and Thompson with First and Fourth Overall Picks in The 2011 NBA Draft. nba.com. [dostęp 8 sierpnia 2017]. (ang.).
↑ Cavaliers Complete Trade with Philadelphia 76ers. nba.com. [dostęp 8 sierpnia 2017]. (ang.).
↑ Cavaliers Acquire Forward Mike Dunleavy From Chicago. nba.com. [dostęp 8 sierpnia 2017]. (ang.).
↑ Cleveland Cavaliers Draft Shannon Brown, Daniel Gibson and Ejike Ugboaja in 2006 NBA Draft. nba.com. [dostęp 8 sierpnia 2017]. (ang.).
↑ NBA & ABA Year-by-Year Leaders and Records for Free Throw Pct. basketball-reference.com. [dostęp 2 lipca 2014]. (ang.).
↑ NBA & ABA Year-by-Year Leaders and Records for 3-Pt Field Goal Pct. basketball-reference.com. [dostęp 2 lipca 2014]. (ang.).
↑ NBA Scoring Leaders Year by Year. landofbasketball.com. [dostęp 2 lipca 2014]. (ang.).
↑ NBA Assists Leaders Year by Year. landofbasketball.com. [dostęp 2 lipca 2014]. (ang.).
↑ Cleveland Cavaliers Franchise Index. basketball-reference.com. [dostęp 2018-06-10]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[1] Cavaliers 2017-18 Roster. (ang.).

[2] Cavaliers Acquire Draft Rights to Cedi Osman and Rakeem Christmas from Minnesota. nba.com. [dostęp 8 sierpnia 2017]. (ang.).

[trade-3] Jarrett Jack of Cleveland Cavaliers headed to Brooklyn Nets, with Boston Celtics also part of trade. espn.go.com. [dostęp 8 sierpnia 2017]. (ang.).

[4] Cavaliers Select Irving and Thompson with First and Fourth Overall Picks in The 2011 NBA Draft. nba.com. [dostęp 8 sierpnia 2017]. (ang.).

[5] Cavaliers Complete Trade with Philadelphia 76ers. nba.com. [dostęp 8 sierpnia 2017]. (ang.).

[6] Cavaliers Acquire Forward Mike Dunleavy From Chicago. nba.com. [dostęp 8 sierpnia 2017]. (ang.).

[7] Cleveland Cavaliers Draft Shannon Brown, Daniel Gibson and Ejike Ugboaja in 2006 NBA Draft. nba.com. [dostęp 8 sierpnia 2017]. (ang.).

[8] NBA & ABA Year-by-Year Leaders and Records for Free Throw Pct. basketball-reference.com. [dostęp 2 lipca 2014]. (ang.).

[9] NBA & ABA Year-by-Year Leaders and Records for 3-Pt Field Goal Pct. basketball-reference.com. [dostęp 2 lipca 2014]. (ang.).

[10] NBA Scoring Leaders Year by Year. landofbasketball.com. [dostęp 2 lipca 2014]. (ang.).

[11] NBA Assists Leaders Year by Year. landofbasketball.com. [dostęp 2 lipca 2014]. (ang.).

[12] Cleveland Cavaliers Franchise Index. basketball-reference.com. [dostęp 2018-06-10]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[10]

[11]

[8]

[9]

[12]

@@ Linia 528: / Linia 528: @@
 == Poszczególne sezony ==
-''<small>Na podstawie:<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.basketball-reference.com/teams/CLE/ | tytuł = Cleveland Cavaliers Franchise Index | opublikowany = basketball-reference.com | język = en | data dostępu = 2018-06-10}}</ref>. Stan na koniec sezonu 2017/18<small/>''
+''<small>Na podstawie:<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.basketball-reference.com/teams/CLE/ | tytuł = Cleveland Cavaliers Franchise Index | opublikowany = basketball-reference.com | język = en | data dostępu = 2018-06-10}}</ref>. Stan na koniec sezonu 2017/18</small>''
 {|class="wikitable" border="1" style="font-size:95%"

Lata 1947–1949	Philadelphia Warriors (1947) Baltimore Bullets (1948) Minneapolis Lakers (1949)
Lata 1950–1959	Minneapolis Lakers (1950) Rochester Royals (1951) Minneapolis Lakers (1952) Minneapolis Lakers (1953) Minneapolis Lakers (1954) Syracuse Nationals (1955) Philadelphia Warriors (1956) Boston Celtics (1957) St. Louis Hawks (1958) Boston Celtics (1959)
Lata 1960–1969	Boston Celtics (1960) Boston Celtics (1961) Boston Celtics (1962) Boston Celtics (1963) Boston Celtics (1964) Boston Celtics (1965) Boston Celtics (1966) Philadelphia 76ers (1967) Boston Celtics (1968) Boston Celtics (1969)
Lata 1970–1979	New York Knicks (1970) Milwaukee Bucks (1971) Los Angeles Lakers (1972) New York Knicks (1973) Boston Celtics (1974) Golden State Warriors (1975) Boston Celtics (1976) Portland Trail Blazers (1977) Washington Bullets (1978) Seattle SuperSonics (1979)
Lata 1980–1989	Los Angeles Lakers (1980) Boston Celtics (1981) Los Angeles Lakers (1982) Philadelphia 76ers (1983) Boston Celtics (1984) Los Angeles Lakers (1985) Boston Celtics (1986) Los Angeles Lakers (1987) Los Angeles Lakers (1988) Detroit Pistons (1989)
Lata 1990–1999	Detroit Pistons (1990) Chicago Bulls (1991) Chicago Bulls (1992) Chicago Bulls (1993) Houston Rockets (1994) Houston Rockets (1995) Chicago Bulls (1996) Chicago Bulls (1997) Chicago Bulls (1998) San Antonio Spurs (1999)
Lata 2000–2009	Los Angeles Lakers (2000) Los Angeles Lakers (2001) Los Angeles Lakers (2002) San Antonio Spurs (2003) Detroit Pistons (2004) San Antonio Spurs (2005) Miami Heat (2006) San Antonio Spurs (2007) Boston Celtics (2008) Los Angeles Lakers (2009)
Lata 2010–2019	Los Angeles Lakers (2010) Dallas Mavericks (2011) Miami Heat (2012) Miami Heat (2013) San Antonio Spurs (2014) Golden State Warriors (2015) Cleveland Cavaliers (2016) Golden State Warriors (2017) Golden State Warriors (2018) Toronto Raptors (2019)
Lata od 2020	Los Angeles Lakers (2020) Milwaukee Bucks (2021) Golden State Warriors (2022) Denver Nuggets (2023) Boston Celtics (2024)

00 Cooper 1 Strus 2 Jerome 3 LeVert 4 E. Mobley 5 Merrill 8 Nance 9 Porter 10 Garland 12 Thompson 15 I. Mobley 20 Niang 21 Bates 30 Jones 31 Allen 32 Wade 35 Okoro 45 Mitchell
Trener: J.B. Bickerstaff Asystenci trenera: Buckner Geriot Lowe Outlaw Reinking Walton