Donatyzm: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m robot dodaje: ml:ഡോണറ്റിസം |
m robot poprawia: en:Donatism |
||
Linia 23: | Linia 23: | ||
[[et:Donatism]] |
[[et:Donatism]] |
||
[[el:Δονατισμός]] |
[[el:Δονατισμός]] |
||
[[en: |
[[en:Donatism]] |
||
[[es:Donatismo]] |
[[es:Donatismo]] |
||
[[fr:Donatisme]] |
[[fr:Donatisme]] |
Wersja z 15:38, 2 lip 2010
Donatyzm – rygorystyczny ruch religijny, który w IV w. i V w. doprowadził do założenia Kościoła chrześcijańskiego w Afryce (w odłączeniu od wspólnoty Kościoła Kartaginy, będącego w jurysdykcji Kościoła Rzymu). Termin ten pochodzi od Donata, biskupa Kartaginy.
Donatyści, czyli zwolennicy "Kościoła męczenników" lub "Kościoła ludzi doskonałych", negowali ważność sakramentów, jeżeli udzielał ich kapłan znajdujący się w stanie grzechu. Sprzeciwiali się też ponownemu dopuszczaniu do Kościoła tych, którzy wyrzekli się wiary w czasach prześladowań. Przeciwni byli posłuszeństwu władzy cesarskiej.
Występując przeciwko tezom donatystów, św. Augustyn głosił, że Kościół jest wspólnotą składającą się również z grzeszników oraz że łaska sakramentów nie zależy od moralności (dyspozycji) tego, kto nimi administruje.
Konferencja zwołana w roku 411 w Kartaginie bardzo osłabiła ruch donatystów, który ostatecznie zanikł po zajęciu Afryki Północnej przez Arabów[1].
- ↑ Gerald O'Collins, Edward G. Farrugia: Zwięzły słownik teologiczny. Kraków: WAM, 1993, s. 63. ISBN 83-85304-79-7.