Donatyzm: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m r2.7.2) (Robot dodał sl:Donatizem |
Synody w Kartaginie |
||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
Występując przeciwko tezom donatystów, [[Augustyn z Hippony|św. Augustyn]] głosił, że Kościół jest wspólnotą składającą się również z grzeszników oraz że łaska [[sakrament]]ów nie zależy od moralności (dyspozycji) tego, kto nimi administruje. |
Występując przeciwko tezom donatystów, [[Augustyn z Hippony|św. Augustyn]] głosił, że Kościół jest wspólnotą składającą się również z grzeszników oraz że łaska [[sakrament]]ów nie zależy od moralności (dyspozycji) tego, kto nimi administruje. |
||
Konferencja zwołana w roku 411 w Kartaginie bardzo osłabiła ruch donatystów, który ostatecznie zanikł po zajęciu [[Maghreb|Afryki Północnej]] przez [[Arabowie|Arabów]]<ref>{{cytuj książkę |nazwisko = O'Collins| imię = Gerald | autor = | autor link = | nazwisko2 =Farrugia | imię2 =Edward G. | tytuł = Zwięzły słownik teologiczny| url = | wydanie = | wydawca = WAM | miejsce =Kraków | rok = 1993 | strony = 63| isbn =83-85304-79-7}}</ref>. |
[[Synody w Kartaginie|Konferencja zwołana w roku 411 w Kartaginie]] bardzo osłabiła ruch donatystów, który ostatecznie zanikł po zajęciu [[Maghreb|Afryki Północnej]] przez [[Arabowie|Arabów]]<ref>{{cytuj książkę |nazwisko = O'Collins| imię = Gerald | autor = | autor link = | nazwisko2 =Farrugia | imię2 =Edward G. | tytuł = Zwięzły słownik teologiczny| url = | wydanie = | wydawca = WAM | miejsce =Kraków | rok = 1993 | strony = 63| isbn =83-85304-79-7}}</ref>. |
||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
Wersja z 18:41, 12 lut 2013
Donatyzm – rygorystyczny ruch religijny, który w IV w. i V w. doprowadził do założenia Kościoła chrześcijańskiego w Afryce (w odłączeniu od wspólnoty Kościoła Kartaginy, będącego w jurysdykcji Kościoła Rzymu[potrzebny przypis]). Termin ten pochodzi od Donata, biskupa Kartaginy.
Donatyści, czyli zwolennicy "Kościoła męczenników" lub "Kościoła ludzi doskonałych", negowali ważność sakramentów, jeżeli udzielał ich kapłan znajdujący się w stanie grzechu. Sprzeciwiali się też ponownemu dopuszczaniu do Kościoła tych, którzy wyrzekli się wiary w czasach prześladowań. Przeciwni byli posłuszeństwu władzy cesarskiej.
Występując przeciwko tezom donatystów, św. Augustyn głosił, że Kościół jest wspólnotą składającą się również z grzeszników oraz że łaska sakramentów nie zależy od moralności (dyspozycji) tego, kto nimi administruje.
Konferencja zwołana w roku 411 w Kartaginie bardzo osłabiła ruch donatystów, który ostatecznie zanikł po zajęciu Afryki Północnej przez Arabów[1].
- ↑ Gerald O'Collins, Edward G. Farrugia: Zwięzły słownik teologiczny. Kraków: WAM, 1993, s. 63. ISBN 83-85304-79-7.