Dukum: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
nowy |
szablon (dopracować) |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Dopracować|styl}} |
|||
{| class="infobox" cellpadding="4" cellspacing="0" style="float:right; width:250px; margin: 0 0 1em 1em; background: #F2F2F2; ; border: 1px #aaa solid; border-collapse: collapse; font-size: 90%; text-align:left;" |
{| class="infobox" cellpadding="4" cellspacing="0" style="float:right; width:250px; margin: 0 0 1em 1em; background: #F2F2F2; ; border: 1px #aaa solid; border-collapse: collapse; font-size: 90%; text-align:left;" |
||
|- |
|- |
Wersja z 16:40, 23 wrz 2008
|
Ten artykuł należy dopracować |
Dukum | |
chan Bułgarii | |
Początek panowania | |
---|---|
Koniec panowania |
ok. 815 |
Poprzednik | |
Następca |
Dukum - (bułg. Дукум) chan bułgarski w latach 814 - 815.
W Wielki Czwartek, 13 kwietnia 814 roku, w trakcie prowadzonych na wielką skalę przygotowań do wyprawy na Konstantynopol, zmarł nagle chan Krum. Jako jedyny pretendent do tronu pozostał młody i niedoświadczony syn Kruma, Omurtag. W pogrążonym w zamęcie akcji wojennej kraju doszło do walk o władzę w państwie pomiędzy bojarami bułgarskimi. Przejściowo do władzy doszedł Dukum. Wśród historyków nie ma zgody co do okresu i charakteru sprawowanej przez niego władzy. G.Ostrogorski przyjmuje za Beszewliewem, że panowanie jego i jego następcy było krótkotrwałe, i że jeszcze w 814 roku Omurtag odzyskał władzę. D. Lang uważa, że Omurtag zdobył pełnię władzy w państwie najdalej pod koniec 815 roku. Według T. Wasilewskiego nastąpiło to dopiero w 819 roku. Ponieważ niewiele wiadomo o przebiegu walk, niewiele można też powiedzieć o czasie i okolicznościach utraty władzy przez Dukuma na rzecz jego następcy Dicewga. Jego panowanie nie odznaczyło się niczym szczególnym w dziejach Bułgarii. Wasilewski zaznacza, że toczył, prawdopodobnie w oparciu o zgromadzony przez chana Kruma potencjał wojenny, walki z Bizancjum. Oprócz historyków uznających w Dukumie samodzielnego władcę, nie brak autorów marginalizujących jego znaczenie i uznających w nim co najwyżej jednego z regentów w okresie niepełnoletności Omurtaga.
Bibliografia
- T. Wasilewski, Dzieje Bułgarii, Ossolineum, Wrocław 1988, ss. 49. ISBN 83-0402466-7
- D. Lang, Bułgarzy, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1983, s. 55. ISBN 83-06-00831-6
- G. Ostrogorski, Dzieje Bizancjum, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 2008, ss. 219 i 548. ISBN 978-83-01-15268-0