Przejdź do zawartości

Andrzej Adryan: Różnice pomiędzy wersjami

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
drobne techniczne
doprecyzowanie informacji o grobie
Linia 33: Linia 33:
W stopniu kapitana brał udział w [[Kampania wrześniowa|wojnie obronnej 1939]], następnie przebywał w obozie internowania na [[Łotwa|Łotwie]]. Po zajęciu Łotwy przez [[Armia Czerwona|Armię Czerwoną]] działał w obozowym „Klubie Demokratycznym”. Jesienią 1941 został przerzucony wraz z grupą oficerów na teren okupowanej Polski jako pracownik wywiadu Armii Czerwonej. Na początku 1942 wstąpił w [[Piotrków Trybunalski|Piotrkowie]] do [[Polska Partia Robotnicza|Polskiej Partii Robotniczej]] i GL. Od grudnia 1943 do czerwca 1944 był dowódcą III Obwodu GL–AL najpierw w stopniu majora, a od lutego 1944 podpułkownika. Od czerwca 1944 pracował w Sztabie Głównym AL{{odn|Praca zbiorowa|1975|s=2}}. Podczas [[Powstanie warszawskie|powstania warszawskiego]] dowodził grupą AL wchodzącą w skład żoliborskiego zgrupowania AL Jana Szaniawskiego, a następnie oddziału [[Teodor Kufel|Teodora Kufla]] „Teocha”. Po 1945 służył w wojsku w stopniu pułkownika.
W stopniu kapitana brał udział w [[Kampania wrześniowa|wojnie obronnej 1939]], następnie przebywał w obozie internowania na [[Łotwa|Łotwie]]. Po zajęciu Łotwy przez [[Armia Czerwona|Armię Czerwoną]] działał w obozowym „Klubie Demokratycznym”. Jesienią 1941 został przerzucony wraz z grupą oficerów na teren okupowanej Polski jako pracownik wywiadu Armii Czerwonej. Na początku 1942 wstąpił w [[Piotrków Trybunalski|Piotrkowie]] do [[Polska Partia Robotnicza|Polskiej Partii Robotniczej]] i GL. Od grudnia 1943 do czerwca 1944 był dowódcą III Obwodu GL–AL najpierw w stopniu majora, a od lutego 1944 podpułkownika. Od czerwca 1944 pracował w Sztabie Głównym AL{{odn|Praca zbiorowa|1975|s=2}}. Podczas [[Powstanie warszawskie|powstania warszawskiego]] dowodził grupą AL wchodzącą w skład żoliborskiego zgrupowania AL Jana Szaniawskiego, a następnie oddziału [[Teodor Kufel|Teodora Kufla]] „Teocha”. Po 1945 służył w wojsku w stopniu pułkownika.


Został pochowany na [[Cmentarz Wojskowy na Powązkach|cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie]]<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Malczewski | imię = Juliusz Jerzy | tytuł = Cmentarz komunalny (dawny Wojskowy) na Powązkach | wydawca = Krajowa Agencja Wydawnicza | miejsce = Warszawa | data = 1975 | strony = 37}}</ref>.
Został pochowany na [[Cmentarz Wojskowy na Powązkach|cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie]] (kwatera 20B-1-18)<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Malczewski | imię = Juliusz Jerzy | tytuł = Cmentarz komunalny (dawny Wojskowy) na Powązkach | wydawca = Krajowa Agencja Wydawnicza | miejsce = Warszawa | data = 1975 | strony = 37}}</ref>.


== Ordery i odznaczenia ==
== Ordery i odznaczenia ==

Wersja z 20:47, 2 lis 2019

Andrzej Adryan
„Felek”
ilustracja
pułkownik pułkownik
Data i miejsce urodzenia

11 listopada 1903
Kotuszów

Data śmierci

30 października 1967

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Gwardia Ludowa
Ludowe Wojsko Polskie

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
kampania wrześniowa
powstanie warszawskie

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Order Krzyża Grunwaldu III klasy Medal za Warszawę 1939–1945

Andrzej Adryan vel Adrian vel Adryjan[1] ps. „Felek” (ur. 11 listopada 1903 w Kotuszowie, zm. 30 października 1967) - uczestnik kampanii wrześniowej, dowódca III Obwodu Gwardii Ludowej-Armii Ludowej, pułkownik Wojska Polskiego.

Życiorys

Przed II wojną światową ukończył Dywizyjny Kurs Podchorążych Rezerwy 26 DP przy 18 pułku piechoty w Skierniewicach, następnie pracował jako technik włókienniczy w Łodzi i działał w Międzynarodowej Organizacji Pomocy Rewolucjonistom.

Na podporucznika został awansowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 roku w korpusie oficerów rezerwy piechoty. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Końskie. Posiadał przydział w rezerwie do 72 pułku piechoty w Radomiu[2].

W stopniu kapitana brał udział w wojnie obronnej 1939, następnie przebywał w obozie internowania na Łotwie. Po zajęciu Łotwy przez Armię Czerwoną działał w obozowym „Klubie Demokratycznym”. Jesienią 1941 został przerzucony wraz z grupą oficerów na teren okupowanej Polski jako pracownik wywiadu Armii Czerwonej. Na początku 1942 wstąpił w Piotrkowie do Polskiej Partii Robotniczej i GL. Od grudnia 1943 do czerwca 1944 był dowódcą III Obwodu GL–AL najpierw w stopniu majora, a od lutego 1944 podpułkownika. Od czerwca 1944 pracował w Sztabie Głównym AL[3]. Podczas powstania warszawskiego dowodził grupą AL wchodzącą w skład żoliborskiego zgrupowania AL Jana Szaniawskiego, a następnie oddziału Teodora Kufla „Teocha”. Po 1945 służył w wojsku w stopniu pułkownika.

Został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera 20B-1-18)[4].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 64, 542 tu figuruje jako Andrzej Adryjan.
  2. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 64, 542.
  3. ↑ Praca zbiorowa 1975 ↓, s. 2.
  4. ↑ Juliusz Jerzy Malczewski: Cmentarz komunalny (dawny Wojskowy) na Powązkach. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1975, s. 37.
  5. ↑ M.P. z 1946 r. nr 26, poz. 43.

Bibliografia

  • Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
  • Józef Bolesław Garas, Oddziały Gwardii Ludowej i Armii Ludowej 1942-1945, Warszawa 1971.
  • Edward Gronczewski, Walczyli o Polskę Ludową, Warszawa 1982.
  • Praca zbiorowa: Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: MON, 1975.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Andrzej_Adryan&oldid=57876592”