Antonio Maccanico: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
m Bot: Przenoszę linki interwiki (1) do Wikidata, są teraz dostępne do edycji na d:q3619783 |
Kategoria:Zmarli w 2013 |
||
| Linia 11: | Linia 11: | ||
|następca = [[Sergio Berlinguer]] |
|następca = [[Sergio Berlinguer]] |
||
}} |
}} |
||
'''Antonio Maccanico''' (ur. [[4 sierpnia]] [[1924]] w [[Avellino]]) – [[Włochy|włoski]] polityk i prawnik, urzędnik państwowy, wielokrotny minister i parlamentarzysta. |
'''Antonio Maccanico''' (ur. [[4 sierpnia]] [[1924]] w [[Avellino]] - z. 23 4 2013 w Rom) – [[Włochy|włoski]] polityk i prawnik, urzędnik państwowy, wielokrotny minister i parlamentarzysta. |
||
== Życiorys == |
== Życiorys == |
||
| Linia 36: | Linia 36: | ||
[[Kategoria:Włoscy prawnicy]] |
[[Kategoria:Włoscy prawnicy]] |
||
[[Kategoria:Urodzeni w 1924]] |
[[Kategoria:Urodzeni w 1924]] |
||
[[Kategoria:Zmarli w 2013]] |
|||
[[Kategoria:Politycy partii Margherita]] |
[[Kategoria:Politycy partii Margherita]] |
||
Wersja z 09:30, 23 kwi 2013
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Sekretarz Generalny Prezydenta Włoch | |
| Okres | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Antonio Maccanico (ur. 4 sierpnia 1924 w Avellino - z. 23 4 2013 w Rom) – włoski polityk i prawnik, urzędnik państwowy, wielokrotny minister i parlamentarzysta.
Życiorys
Ukończył w 1946 studia prawnicze na Uniwersytecie w Pizie, rok później został urzędnikiem w Izbie Deputowanych. W latach 1962–1963 zajmował stanowisko dyrektora biura prawnego w Ministerstwie Budżetu, w 1964 powrócił do pracy w administracji parlamentu. Publikował prace poświęcone finansom publicznym, a także kwestiom instytucji państwowych. Reprezentował Włochy we wspólnotowej komisji doraźnej opracowującej zasady powszechnych wyborów do Parlamentu Europejskiego, pełnił funkcję jej przewodniczącego od września do grudnia 1975.
W 1978 prezydent Włoch Alessandro Pertini powołał go na urząd sekretarza generalnego. Zachował tę funkcję także w pierwszych latach prezydentury Francesca Cossigi. Odszedł w 1987, obejmując stanowisko prezesa przedsiębiorstwa finansowego Mediobanca.
W kwietniu 1988 mianowano go ministrem spraw regionalnych i problemów instytucjonalnych w gabinecie, na czele którego stał Ciriaco De Mita. Resortem tym kierował także w rządzie Giulia Andreottiego (do kwietnia 1991). W latach 1992–1994 zasiadał w Senacie XI kadencji z ramienia Włoskiej Partii Republikańskiej. Jednocześnie od kwietnia 1993 do maja 1994 był podsekretarzem stanu w rządzie Carla Azeglia Ciampiego.
W 1996, będąc poza parlamentem, stanął na czele nowego ugrupowania pod nazwą Unia Demokratyczna. Po kolejnym kryzysie rządowym w okresie premiera Lamberta Diniego 1 lutego 1996 prezydent Oscar Luigi Scalfaro poprosił go o sformowanie nowego gabinetu. Antonio Maccanico zrezygnował dwa tygodnie później, nie będąc w stanie uzyskać większości w parlamencie. W przedterminowych wyborach w tym samym roku został deputowanym XIII kadencji, reelekcję uzyskał w 2001 na XIV kadencję.
W maju 1996 objął urząd ministra poczty i telekomunikacji w rządzie Romano Prodiego (do października 1998). Od czerwca 1999 do czerwca 2001 ponownie zasiadał w radzie ministrów jako minister ds. instytucjonalnych w gabinetach Massima D'Alemy i Giuliana Amato. W międzyczasie wprowadził Związek Demokratyczny do nowej formacji Demokratów, później z tym ugrupowaniem został członkiem Margherity.
Od 2006 do 2008 był senatorem XV kadencji, w jej trakcie został członkiem Partii Demokratycznej. Nie ubiegał się o reelekcję.