Przejdź do zawartości

Batalion „Zośka”: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
MastiBot (dyskusja | edycje)
m Robot wspomógł poprawę ujednoznacznienia Podchorąży – zmieniono link(i) do Podchorąży (tytuł wojskowy); zmiany kosmetyczne
Rubeus (dyskusja | edycje)
m →‎Powstanie warszawskie: drobne merytoryczne - zmieniono Czerniaków - rejon Mokotowa na Górny Czerniaków - czyli obecny Solec. ,
Linia 13: Linia 13:


== Powstanie warszawskie ==
== Powstanie warszawskie ==
W powstaniu warszawskim batalion „Zośka” walczył w [[Zgrupowanie Radosław|Zgrupowaniu AK „Radosław”]] na [[Wola (Warszawa)|Woli]] i [[Stare Miasto w Warszawie|Starym Mieście]], skąd [[kompania]] „Rudy”, dowodzona przez [[Andrzej Romocki|Andrzeja Romockiego]] „Morro”, jako jedyna spośród załogi staromiejskiej [[Przebicie do Śródmieścia|przebiła się do Śródmieścia]] przez placówki niemieckie w [[Ogród Saski w Warszawie|Ogrodzie Saskim]]. W czasie walk na [[Czerniaków|Czerniakowie]] i [[Mokotów|Mokotowie]] batalion „Zośka” został połączony z równie zdziesiątkowanym batalionem „[[Batalion Parasol|Parasol]]”.
W powstaniu warszawskim batalion „Zośka” walczył w [[Zgrupowanie Radosław|Zgrupowaniu AK „Radosław”]] na [[Wola (Warszawa)|Woli]] i [[Stare Miasto w Warszawie|Starym Mieście]], skąd [[kompania]] „Rudy”, dowodzona przez [[Andrzej Romocki|Andrzeja Romockiego]] „Morro”, jako jedyna spośród załogi staromiejskiej [[Przebicie do Śródmieścia|przebiła się do Śródmieścia]] przez placówki niemieckie w [[Ogród Saski w Warszawie|Ogrodzie Saskim]]. W czasie walk na [[Solec_(Warszawa)|Górnym Czerniakowie]] i [[Mokotów|Mokotowie]] batalion „Zośka” został połączony z równie zdziesiątkowanym batalionem „[[Batalion Parasol|Parasol]]”.


Kompania „Rudy” została uznana przez dowództwo AK za najlepszą spośród 40 tysięcznej załogi żołnierzy walczących w powstaniu warszawskim, m.in. w brawurowym ataku zdobywając [[Gęsiówka (więzienie)|warszawski obóz koncentracyjny]]. Za walki w powstaniu warszawskim [[Naczelny Wódz Polskich Sił Zbrojnych|Naczelny Wódz]] odznaczył batalion „Zośka” Krzyżem Srebrnym [[Order Virtuti Militari|Orderu Wojennego Virtuti Militari]] (V kl.).
Kompania „Rudy” została uznana przez dowództwo AK za najlepszą spośród 40 tysięcznej załogi żołnierzy walczących w powstaniu warszawskim, m.in. w brawurowym ataku zdobywając [[Gęsiówka (więzienie)|warszawski obóz koncentracyjny]]. Za walki w powstaniu warszawskim [[Naczelny Wódz Polskich Sił Zbrojnych|Naczelny Wódz]] odznaczył batalion „Zośka” Krzyżem Srebrnym [[Order Virtuti Militari|Orderu Wojennego Virtuti Militari]] (V kl.).

Wersja z 22:03, 6 lip 2018

Odznaka Batalionu Zośka
Patrol z II plutonu „Alek” 2 kompanii „Rudy” Batalionu „Zośka” 5 sierpnia 1944 w wyzwolonym obozie koncentracyjnym na Gęsiówce. Od lewej stoją: Wojciech Omyła „Wojtek”, Juliusz Bogdan Deczkowski „Laudański” i Tadeusz Milewski „Ćwik”

Batalion „Zośka”batalion Armii Krajowej (AK) biorący udział w powstaniu warszawskim, składający się przede wszystkim z członków „Szarych Szeregów”, konspiracyjnego Związku Harcerstwa Polskiego; dowódcą batalionu był Ryszard Białous „Jerzy”.

Sformowanie batalionu

Batalion, utworzony pod koniec sierpnia 1943, przyjął nazwę „Zośka” dla upamiętnienia postaci dowódcy warszawskich Grup Szturmowych Tadeusza Zawadzkiego „Zośki” (poległego w akcji na posterunek graniczny w Sieczychach).

Przez pewien czas w składzie osobowym batalionu „Zośka” podawano jako jego 3 kompanię, wydzieloną już od 1 sierpnia 1943, jednostkę specjalną „Agat” („Pegaz” – Parasol) ze względu na jej podległość po linii harcerskiej Głównej Kwaterze Szarych Szeregów. Tuż przed powstaniem uzupełniono batalion do pełnego stanu 3 kompanii (ok. 366 osób).

 Zobacz też kategorię: Żołnierze batalionu Zośka.

Batalion w olbrzymiej większości składał się z podchorążych. Żołnierze batalionu „Zośka” brali udział w akcjach dywersyjno-sabotażowych, m.in. mających na celu niszczenie kolejowego transportu Wehrmachtu zaopatrującego front wschodni.

Powstanie warszawskie

W powstaniu warszawskim batalion „Zośka” walczył w Zgrupowaniu AK „Radosław” na Woli i Starym Mieście, skąd kompania „Rudy”, dowodzona przez Andrzeja Romockiego „Morro”, jako jedyna spośród załogi staromiejskiej przebiła się do Śródmieścia przez placówki niemieckie w Ogrodzie Saskim. W czasie walk na Górnym Czerniakowie i Mokotowie batalion „Zośka” został połączony z równie zdziesiątkowanym batalionem „Parasol”.

Kompania „Rudy” została uznana przez dowództwo AK za najlepszą spośród 40 tysięcznej załogi żołnierzy walczących w powstaniu warszawskim, m.in. w brawurowym ataku zdobywając warszawski obóz koncentracyjny. Za walki w powstaniu warszawskim Naczelny Wódz odznaczył batalion „Zośka” Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari (V kl.).

Skład batalionu „Zośka”

Jeden z dwóch czołgów Panther zdobytych na Niemcach przyjętych na stan plutonu pancernego „Wacek“
Kwatera Harcerskiego batalionu Armii Krajowej „Zośka” (A–20) na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach
Nazwiska poległych wyryte na murze w kwaterze batalionu „Zośka” Cmentarzu Wojskowym na Powązkach
  • 1 kompania „Maciek”
    • I pluton „Włodek”
    • II pluton
    • III pluton
    • IV pluton
  • 2 kompania „Rudy”
    • I pluton „Sad”
    • II pluton „Alek”
    • III pluton „Felek”
  • 3 kompania „Giewont”
    • I pluton
    • II pluton
    • pluton „Ochota”
  • samodzielny pluton pancerny „Wacek”
  • pluton Kedywu OW „Kolegium A”

Po 1945

W latach 1944–1956 członków batalionu „Zośka” dotknęły prześladowania systemu komunistycznego. Początkowo uwięzionych zostało kilku z nich z powodu ich indywidualnej działalności w latach powojennych. W drugiej fali aresztowań w specjalnie zorganizowanej akcji zatrzymano trzydziestodwuosobową grupę byłych zośkowców i oskarżono ich o działalność konspiracyjną zmierzającą do obalenia ustroju komunistycznego w Polsce[1].

Utworzoną w 1943 po akcji pod Arsenałem kwaterą na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach, znaną obecnie jako Kwatera Harcerskiego batalionu Armii Krajowej „Zośka” (A–20), w której pochowano wielu żołnierzy służących w tym oddziale, opiekuje się utworzony w 1988 z inicjatywy Władysława Findeisena Społeczny Komitet Opieki nad Grobami Poległych Żołnierzy Batalionu „Zośka”[2].

Tradycje batalionu „Zośka” kontynuuje Jednostka Wojskowa Komandosów z Lublińca.

Przypisy

  1. Agnieszka Pietrzak: Żołnierze Batalionu Armii Krajowej „Zośka” represjonowani w latach 1944-1956. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2008. ISBN 978-83-60464-92-2.
  2. Historia. Zarys historii Społecznego Komitetu Opieki nad Grobami Poległych Żołnierzy Batalionu „Zośka”. batalionzoska.pl. [dostęp 2014-04-07].

Bibliografia

Linki zewnętrzne