Jan Ziobro (skoczek narciarski)

Jan Ziobro

Data i miejsce urodzenia	24 czerwca 1991 Rabka-Zdrój, Polska
Klub	WKS Zakopane
Debiut w PŚ	27 listopada 2011 w Kuusamo (46. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	12 stycznia 2013 w Zakopanem (20. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ	21 grudnia 2013 w Engelbergu (1. miejsce)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	21 grudnia 2013 w Engelbergu
Rekord życiowy	192 m na Kulm w Tauplitz (12 stycznia 2014)
Dorobek medalowy
Reprezentacja Polska Mistrzostwa świata brąz Falun 2015 duża druż.

{{Zawodnik zima infobox}} Nieznane pola: "debiut reprezentacja", "trener kadry", "waga" oraz "przydomek". Nieoczekiwana grafika: "miejsce urodzenia".

Jan Ziobro (ur. 24 czerwca 1991 w Rabce-Zdroju) – polski skoczek narciarski, brązowy medalista konkursu drużynowego Mistrzostw Świata 2015 w Falun, zwycięzca zawodów Pucharu Świata w grudniu 2013 w Engelbergu, letni mistrz Polski z 2013, członek kadry narodowej Polski od sezonu 2010/2011, olimpijczyk z Soczi.

Zadebiutował w Pucharze Świata w sezonie 2010/2011, pierwsze punkty zdobył 12 stycznia 2013 w Zakopanem. W trakcie sezonu letniego 2013 zajął trzecie miejsce w zawodach Letniego Grand Prix w Hakubie. W sezonie 2013/2014 był pierwszy i trzeci podczas konkursów PŚ w Engelbergu, ponadto uplasował się w pierwszej "piętnastce" w obu indywidualnych konkursach olimpijskich, a w konkursie drużynowym Polska z Ziobro w składzie zajęła 4. miejsce.

Najwyżej w klasyfikacji generalnej PŚ uplasował się w sezonie 2013/2014, kiedy był 25.

Przebieg kariery

Pierwsze skoki Jan Ziobro oddał jako siedmiolatek. Zainteresowanie dyscypliną zyskał w związku z "małyszomanią". Długość jego pierwszej, nieustanej, próby wynosiła 7 metrów.

Na początku kariery Ziobro reprezentował barwy klubu UKS Regle Kościelisko.

We wrześniu 2003 wystartował w Ogólnopolskich Spotkaniach UKS-ów i zajął 16. miejsce w konkursie młodzików na Maleńkiej Krokwi. W styczniu uplasował się na 15. lokacie w Pucharze Ferii na tej samej skoczni. W lutym zajął 23. miejsce w Mistrzostwach TZN młodzików na Małej Krokwi. Natomiast w marcu na tym obiekcie uplasował się na 15. pozycji w zawodach o Puchar Związku Szkół Mistrzostwa Sportowego.

2004/2005

8 czerwca Ziobro wziął udział w konkursie młodzików na obiekcie K-35 w Zakopanem, rozegranym w ramach ligi szkolnej. Zajął dziesiąte miejsce. W lipcu 2004 był piętnasty w zawodach Kids Games w Wiśle-Łabajowie, w klasyfikacji młodzików. Wziął również udział w zawodach o Wielki Puchar Crunchips w Zakopanem. Był 24. na skoczni K-65. 1 sierpnia zajął 10. miejsce w konkursie o Puchar McDonald's na tym samym obiekcie. Natomiast w rywalizacji na Średniej Krokwi był 26. 26 września w zawodach Ogólnopolskich Spotkań UKS na tej skoczni był czternasty wśród młodzików. 8 października wystąpił w zawodach Euroligi w Zakopanem, gdzie zajął 8. miejsce w stawce roczników 1991-1992

23 grudnia uplasował się na jedenastym miejscu w zawodach XXVIII Szkolnej Ligi Sportów Zimowych na Maleńkiej Krokwi, w kategorii 1991-92. W tym samym miesiącu był szósty w Międzywojewódzkich Mistrzostwach Młodzików na Małej Krokwi. 2 stycznia 2005 zajął czwarte miejsce w kolejnym konkursie ligi szkolnej na obiekcie K-35. 15 stycznia uplasował się na przedostatniej, 63. pozycji w Mistrzostwach TZN na Średniej Krokwi. Reprezentował wówczas klub WKS Zakopane. Trzy dni później w Wiśle wystartował w pierwszym konkursie nowego cyklu krajowego Lotos Cup. Zajął 26. miejsce w kategorii dzieci. Później brał udział w kolejnych konkursach tego cyklu. 22 stycznia na obiekcie K-40 w Zagórzu był siódmy. Na początku lutego zajął natomiast jedenaste miejsce w Szczyrku. Tydzień później w Zakopanem był dwukrotnie dziewiąty.

4 marca w Szczyrku zajął dwunaste miejsce w zawodach Lotos Cup. Jeszcze tego samego dnia rozegrano tam otwarty konkurs Mistrzostw Śląska. Uplasował się w nim na 60. pozycji. Drugi z konkursów w ramach tych mistrzostw odbył się z podziałem na kategorie wiekowe. Ziobro był 27. w klasyfikacji juniorów młodszych. W marcu odbyły się jeszcze dwie rundy Lotos Cup – w Wiśle zajął piętnaste miejsce, a w Zagórzu – ósme. Ostatecznie zajął 10. miejsce w klasyfikacji generalnej dzieci.

2005/2006

2 czerwca na Małej Krokwi odbył się konkurs Letniej Ligi. Ziobro zajął trzecie miejsce w kategorii juniorów młodszych. 18 czerwca zajął 39. miejsce w zawodach o Puchar Doskonałego Mleka na Wielkiej Krokwi. W klasyfikacji juniorów młodszych był trzynasty. W lipcu był piętnasty w konkursie o Wielki Puchar Crunchips, startując w barwach klubu z Kościeliska. Pod koniec września ponownie był trzeci w zawodach Letniej Ligi w Zakopanem. 1 października natomiast odniósł zwycięstwo w tym cyklu. W drugim dniu Świąt Bożego Narodzenia wziął udział w Konkursie Świątecznym w Zakopanem, gdzie sklasyfikowano go na 52. miejscu.

6 stycznia w Wiśle rozpoczął się nowy sezon Lotos Cup. Tamtej zimy Ziobro startował w kategorii juniorów młodszych. W dwóch pierwszych konkursach uplasował się na siódmej pozycji. 15 stycznia zajął 25. miejsce w Mistrzostwach TZN, będąc siódmym wśród juniorów. Pięć dni później w Zagórzu po raz pierwszy stanął na podium konkursu Lotos Cup. Oddał wówczas skoki na odległość 43 m i 42,5 m i zajął trzecią lokatę. Nazajutrz był piąty. W dniach 26-27 stycznia rozegrano konkursy tego cyklu w Szczyrku. W obu sklasyfikowany został na czwartym miejscu. 3 lutego na Średniej Krokwi odniósł pierwsze zwycięstwo w Lotos Cup, skacząc na 86,5 m i 88 m. Dzień później był drugi. Ostatecznie zajął czwartą lokatę w klasyfikacji generalnej swojej grupy wiekowej.

15 lutego został mistrzem Ogólnopolskiej Olimpiady Młodzieży, w klasyfikacji juniorów młodszych. Na obiekcie Orlinek oddał skoki na odległość 81,5 m i 83,5 m. W drugim konkursie, rozegranym na Lubawce zdobył srebrny medal. Tym razem osiągął 91,5 m i 77,5 m. W zawodach drużynowych WKS Zakopane z Ziobro w składzie uplasowało się na piątej pozycji. 23 lutego był drugi wśród juniorów młodszych w konkursie o Puchar Ferii w Zakopanem. 26 lutego zadebiutował na mistrzostwach Polski. Podczas rozegranego na Średniej Krokwi konkursu zajął 56. miejsce.

5 marca zadebiutował w oficjalnych zawodach międzynarodowych FIS. Wystartował w konkursie FIS Cup w Zakopanem. Skoczył na odległość 73 m i zajął 34. miejsce. 8 marca zajął piąte miejsce w zawodach ligi szkolnej w Zakopanem. 11 marca był piąty w konkursie juniorów młodszych w ramach Mistrzostw Śląsko-Beskidzkiego Związku Narciarskiego w Wiśle-Łabajowie.

2006/2007

17 czerwca 2006 odbyły się zawody o Puchar Doskonałego Mleka na Małej Krokwi. W konkursie juniorów młodszych był piąty. 17 lipca wystartował w konkursie FIS Cup w Garmisch-Partenkirchen, jednak został zdyskwalifikowany. 23 lipca był drugi w klasyfikacji roczników 1990-91 w zawodach o Wielki Puchar Crunchips na normalnym obiekcie w Zakopanem. Sześć dni później wystartował w nieoficjalnych mistrzostwach świata dzieci w Garmisch-Partenkirchen, gdzie zajął indywidualnie szóste miejsce, zaś w konkursie drużynowym był pierwszy. 17 września stanął na najniższym stopniu podium konkursu Letniej Ligi na Średniej Krokwi, w klasyfikacji roczników 1991-1992. 22 września w Szczyrku został Mistrzem UKS-ów w kategorii Junior B. W drugim konkursie indywidualnym był tam szósty, natomiast w drużynowym zdobył wraz z klubem srebro. W jednym z konkursów podczas tamtych mistrzostw Ziobro doznał upadku. Uderzył głową o asfalt i stracił przytomność.

7 października zdobył swoje pierwsze punkty w FIS Cup. W odbywających się w szwajcarskim Einsiedeln zawodach zajął 26. miejsce, po skokach na 65,5 m i 60 m. Dzień później odbył się tam konkurs na większej skoczni. Ziobro był dziewięnasty.

Na początku lutego zajął 13. i 15. miejsce w konkursach Lotos Cup w Wiśle. Tydzień później był czwarty i drugi w Zakopanem. 10 lutego zajął 17. miejsce w otwartych Mistrzostwach TZN na Wielkiej Krokwi. W konkursie kategorii Junior B na obiekcie K-65 był dziewiąty.

17 lutego wystartował w kolejnych zawodach FIS Cup, na Średniej Krokwi. Uplasował się na siedemnastej i dwudziestej czwartej pozycji. Na koniec sezonu 2006/2007 sklasyfikowany został na 74. miejscu w tabeli generalnej cyklu, z dorobkiem 38 punktów.

21 lutego na Małej Krokwi odbył się konkurs indywidualny juniorów młodszych w ramach Ogólnopolskiej Olimpiady Młodzieży. Zajął w nim siódme miejsce. Następnie na normalnym obiekcie był dziewiąty, a w rozegranym 23 lutego konkursie drużynowym – szósty. Tego samego dnia odbył się konkurs Lotos Cup. Ziobro uplasował się na szóstej pozycji, a wynik ten powtórzył nazajutrz.

9 marca rozegrano dwa ostatnie konkursy Lotos Cup tamtej zimy. Zajął w nich 10. i 8. miejsce i uplasował się na piątej pozycji w klasyfikacji generalnej juniorów młodszych.

2007/2008

Ziobro jako przedskoczek na PŚ w Zakopanem 2008

23 czerwca 2007 zajął 29. miejsce w jednoseryjnych zawodach o Puchar Doskonałego Mleka na Wielkiej Krokwi. W konkursie Junior B na normalnym obiekcie był czwarty. 22 lipca w konkursie o Wielki Puchar Crunchips na tej samej skoczni zajął dziewiąte miejsce w kategorii Junior B.

Na początku września wystartował w konkursach FIS Cup 2007/2008 w Oberwiesenthal. Nie zdobył jednak punktów, plasując się na 42. i 31. pozycji. 21 września był dwunasty w konkursie juniorów w ramach Pucharu Solidarności na Wielkiej Krokwi. 6 października ponownie wystartował w FIS Cup, tym razem w Einsiedeln. Zajął dwunaste miejsce po skokach na 70,5 m i 68,5 m, najlepsze w sezonie. Dzień później był trzydziesty.

13 października 2007 wziął udział w letnich mistrzostwach Polski na Wielkiej Krokwi. Uzyskał 102 m i zajął 31. miejsce. Dzień później na normalnym obiekcie, po raz pierwszy zakwalifikował się do drugiej serii konkursu o Mistrzostwo Polski – był 26.

W połowie grudnia wystartował w zawodach FIS Cup w Harrachovie, gdzie zajął 59. i 51. miejsce.

26 grudnia uplasował się na 45. miejscu w Mistrzostwach Polski na Wielkiej Krokwi, po skoku na 89 m. 11 stycznia 2008 wziął udział w zawodach Lotos Cup w Wiśle, gdzie zajął trzecie i drugie miejsce. W dniach 6-8 lutego 2008 rozegrano finałowe zawody tego cyklu w Zakopanem. Na Średniej Krokwi zajął czwarte miejsce, a na Małej Krokwi był czternasty i szósty. Ostatecznie zajął siódme miejsce w klasyfikacji generalnej swojej grupy wiekowej. 11 lutego uplasował się na szóstym miejscu w klasyfikacji roczników 1990-91 Pucharu Ferii w Zakopanem.

Pięć dni później odbyły się zawody FIS Cup w Szczyrku, gdzie zajął 18. i 14. miejsce. Ostatecznie sklasyfikowano go na 113. miejscu w tabeli cyklu, z dorobkiem 53 punktów.

2008/2009

20 lipca zajął 12. miejsce w konkursie Junior B o Wielki Puchar Crunchips. 6 września uplasował się na 44. miejscu w konkursie open Pucharu Solidarności na Wielkiej Krokwi. W klasyfikacji Junior B był 19. 10 września zajął piąte miejsce w klasyfikacji Junior A/B konkursu Letniej Ligi na Średniej Krokwi. Powtórzył ten wynik dziewięć dni później na tym samym obiekcie. 27 września, reprezentując AZS Zakopane, wystąpił w letnich mistrzostwach Polski na Malince w Wiśle, gdzie zajął 32. miejsce. W konkursie drużynowym jego klub zajął ósme miejsce.

20 grudnia wystartował w konkursie FIS Cup w Szczyrbskim Jeziorze – zajął 21. miejsce. W dniach 10-11 stycznia zorganizowano konkursy tego cyklu w Harrachovie. Polak uplasował się w obu z nich na 29. pozycji. Sześć dni później w Lauschy osiągnął najlepszy wynik w sezonie. Było to piętnaste miejsce, oddał w konkursie skoki na odległość 98,5 m i 96,5 m. Zdobyte w sumie 30 punktów pozwoliło mu na zajęcie 139. miejsca w klasyfikacji generalnej FIS Cup 2008/2009.

21 stycznia 2009 w Szczyrku pierwszy raz w sezonie wystartował w konkursach Lotos Cup. W pierwszym z nich był siódmy, a w następnym zajął miejsce drugie, po skoku na 58 m.

1 lutego uplasował się na szóstej pozycji na Mistrzostwach Śląsko-Beskidzkiego OZN w Wiśle. 14 lutego zajął 32. miejsce na Mistrzostwach Polski w Zakopanem. Na początku marca odbyły się tam finałowe zawody Lotos Cup. W obu konkursach Ziobro uplasował się na piątej pozycji i ostatecznie był jedenasty w klasyfikacji generalnej Junior B.

10 marca w Szczyrku ponownie został Mistrzem UKS-ów, w kategorii Junior B. Zwycięstwo zapewniły mu skoki na odległość 72 m i 71 m. Cztery dni później na Średniej Krokwi rozegrano Mistrzostwa TZN. Był w nich piętnasty. W klasyfikacji Junior B zdobył brąz. Następnego dnia odbył się konkurs na większym obiekcie, w którym Ziobro zajął po skokach na 115,5 m i 114 m trzynastą lokatę w klasyfikacji open, zwyciężając w swojej kategorii wiekowej.

26 marca odbyły się drużynowe mistrzostwa Polski na skoczni normalnej w Szczyrku. AZS Zakopane zajęło w nich jedenastą pozycję.

2009/2010

19 lipca wziął udział w zawodach o Wielki Puchar Crunchips, gdzie zajął drugie miejsce w kategorii Junior A. 8 września w Wiśle odbył się otwarty konkurs skoków o Puchar Prezesa Śląsko-Beskidzkiego ZN w ramach Tygodnia Kultury Beskidzkiej. Ziobro uplasował się na jedenastym miejscu.

12 września 2009 w konkursie FIS Cup w Szczyrbskim Jeziorze po raz pierwszy w karierze stanął na podium zawodów tego cyklu. Dwukrotnie uzyskał 90,5 m i stanął na najniższym jego stopniu. Dzień później odbył się drugi z konkursów. W pierwszej serii Ziobro osiągnął najlepszą odległość (100,5 m) i prowadził wraz z dwoma innymi zawodnikami. W drugiej uzyskał 89 m i spadł na trzecie miejsce.

26 września wystartował w zawodach o Puchar Solidarności na Wielkiej Krokwi i zajął ósme miejsce. 10 października odbyły się letnie mistrzostwa Polski na normalnej skoczni w Zakopanem. Zajął w nich osiemnaste miejsce. Dzień później był szesnasty na dużym obiekcie.

26 grudnia wystartował w mistrzostwach Polski w Skalitem i uplasował się na osiemnastej lokacie. W dniach 8-9 stycznia startował w konkursach FIS Cup w Harrachovie, w obu plasując się na siódmym miejscu. Tydzień później w Szczyrku był dwukrotnie czwarty.

23 stycznia w Bischofshofen zadebiutował w Pucharze Kontynentalnym. Oddał skok na 122,5 m, po którym zajął 35. miejsce. Dzień później zdobył pierwsze dwa punkty, plasując się na 29. lokacie po skokach na odległość 122,5 m i 114,5 m. Dwa tygodnie później wystartował jeszcze w zawodach PK w Zakopanem. Sklasyfikowany został na 27. i 30. miejscu. Łącznie tamtej zimy zdobył siedem punktów, które pozwoliły mu na zajęcie 123. miejsca w klasyfikacji generalnej jego debiutanckiego sezonu.

13 lutego uplasował się na 20. miejscu podczas konkursu FIS Cup w Villach, co było jego najgorszym rezultatem w tamtym sezonie. Cztery dni później odbył się konkurs indywidualny OOM w Karpaczu, w którym zajął szóstą lokatę w kategorii Junior A. W drugim konkursie, w Lubawce był trzeci po skokach na 90,5 m i 88 m. Pozwoliło mu to na zajęcie czwartego miejsca w klasyfikacji generalnej olimpiady.

Na początku marca skakał w zawodach FIS Cup w japońskim Zaō, gdzie zajął piąte i szóste miejsce. Łącznie tamtej zimy zdobył 388 pkt i był szósty w klasyfikacji generalnej sezonu 2009/2010.

2010/2011

Ziobro znalazł się w kadrze młodzieżowej reprezentacji Polski 2010/2011, prowadzonej przez Adama Celeja.

17 lipca zwyciężył w zawodach o Wielki Puchar Crunchips w Zakopanem w kategorii Junior A. Kilka dni później odbyły się letnie mistrzostwa Polski na Śląsku. W konkursie na normalnej skoczni w Szczyrku był osiemnasty, a na dużej w Wiśle – dwudziesty piąty. 30 lipca we francuskim Courchevel zadebiutował w zawodach Letniego Pucharu Kontynentalnego. Zajął 37. miejsce po skoku na 103,5 m. Dzień później był 35. 28 sierpnia uplasował się na dwunastym miejscu w konkursie o Puchar Burmistrza Zakopanego. We wrześniu wystartował w krajowym cyklu o nazwie Puchar Jesieni, rozgrywanym na obiektach w Zakopanem. Trzykrotnie był szósty, a w następnych zawodach zajął czwarte miejsce.

25 września wziął udział w zawodach LPK w Ałmaty, gdzie zajął 35. miejsce. Następnego dnia zapunktował, plasując się na 24. lokacie po skokach na odległość 93,5 m i 88,5 m. Zdobyte siedem punktów pozwoliło mu na zajęcie 109. miejsca w klasyfikacji generalnej.

W październiku rozegrano kolejne konkursy Pucharu Jesieni. Zajął w nich: dziewiąte, trzynaste, dziesiąte i dwunaste miejsce. W klasyfikacji generalnej cyklu był siódmy.

W dniach 7-8 grudnia wystartował w zawodach Pucharu Kontynentalnego w fińskim Rovaniemi. Zajął 68. i 50 miejsce. Dwa dni później w Vikersund zdobył pierwsze punkty tamtej zimy, zajmując 27. pozycję, po skokach na odległość 106,5 m i 103,5 m. Kolejnego dnia był 47.

W połowie grudnia wystartował w zawodach Pucharu Zimy w Zakopanem. Zajął piąte i czwarte miejsce. 26 grudnia zajął siedemnaste miejsce w konkursie o mistrzostwo Polski na Wielkiej Krokwi. Dzień później na tym samym obiekcie zdobył srebrny medal w Mistrzostwach TZN, po skokach na 121 m i 125 m.

8 stycznia zajął 17. pozycję w zawodach FIS Cup w Szczyrbskim Jeziorze. Dzień później był dziewiąty. Później startował w konkursach tego cyklu w Szczyrku. W pierwszym z nich nie punktował (był 51.), jednak w kolejnym stanął na podium. Skoki na odległość 100 m i 104 m pozwoliły mu na zajęcie trzeciego miejsca. W łącznej klasyfikacji FIS Cup 2010/2011 uplasował się na 44. miejscu z dorobkiem 103 pkt.

20 stycznia 2011 znalazł się wśród dwunastu zawodników zgłoszonych do startu w kwalifikacjach do pierwszego konkursu Pucharu Świata w Zakopanem. Zajął jednak 45. miejsce i nie awansował do konkursu. Dzień później w drugim konkursie zastąpił go Andrzej Zapotoczny. Na początku lutego Ziobro skakał w zawodach PK w Brotterode – był 48. i 33. Tydzień później w Iron Mountain zajął 45. miejsce. W drugim, jednoseryjnym, konkursie w tej amerykańskiej miejscowości osiągnął jednak lepszy rezulat – piąte miejsce, po skoku na 96 m.

19 lutego uplasował się na dwunastej lokacie na Mistrzostwach Polski w Szczyrku, ex aequo z Andrzejem Gąsienicą. Tydzień później startował w zawodach PK w Zakopanem. W pierwszym z nich został zdyskwalifikowany, a w drugim zajął 38. miejsce. W sumie zdobył 49 punktów w Pucharze Kontynentalnym 2010/2011 i sklasyfikowano go na 81. miejscu w tabeli generalnej.

5 marca wziął udział w Mistrzostwach TZN w Zakopanem. Na normalnej skoczni uplasował się na czwartej lokacie, natomiast na dużej był piąty. W obu konkursach zwyciężył klasyfikację Junior A.

2011/2012

Jan Ziobro podczas PŚ w Zakopanem

Jan Ziobro podczas PŚ w Zakopanem

Jan Ziobro znalazł się w składzie kadry młodzieżowej Reprezentacji Polski 2011/2012, trenowanej przez Roberta Mateję.

Został zgłoszony do konkursu Letniego Pucharu Kontynentalnego 2011 odbywającego się 9 lipca w Stams, jednak został w nim zdyskwalifikowany. Następnego dnia zajął czwarte miejsce, skacząc na 109 m i 112 m. 17 lipca w Wiśle zadebiutował w zawodach Letniego Grand Prix. Po skoku na 110,5 m uplasował się na 36. miejscu, co dało mu 54. lokatę w klasyfikacji Lotos Poland Tour.

Pod koniec miesiąca startował w konkursach LPK w Courchevel, gdzie zajął 41. i 23. miejsce. 26 sierpnia wystartował w zawodach LGP w Hakubie i ukończył je na 31. miejscu. Dzień później zdobył pierwsze punkty, plasując się na 24. pozycji po skokach na 117 m i 121 m. Niedługo później osiągnął najlepszy rezultat tamtego lata, zajmując 14. lokatę w Ałmaty, oddając próby na odległość 118 m i 120,5 m. W klasyfikacji generalnej LGP 2011 był 56., z dorobkiem 25 pkt, a w tabeli Letniego Pucharu Kontynentalnego zajął 39. lokatę.

9 września wziął udział w zawodach Pucharu Jesieni w Zakopanem, gdzie doznał upadku. Z tego powodu nie wystartował w drugim konkursie tego cyklu dzień później. 17 września uplasował się na dwunastym miejscu na letnich mistrzostwach Polski na Wielkiej Krokwi, po skokach na 117,5 m i 109,5 m. Tydzień później wystartował w konkursach Pucharu Solidarności, gdzie zajął trzecie i czwarte miejsce.

27 listopada 2011 zadebiutował w zawodach Pucharu Świata, zajmując 46. miejsce w konkursie w Kuusamo, po skoku na 96 m. Został też zgłoszony do konkursu drużynowego. W jednoseryjnej rywalizacji oddał skok na 102,5 m, a Polska zajęła siódme miejsce. 3 grudnia wystartował w konkursie PŚ na normalnej skoczni w Lillehammer. Osiągnął 87,5 m i zajął najwyższe w sezonie, 39. miejsce. Dzień później na dużym obiekcie był 49. po skoku na 105 m. Następna runda Pucharu odbyła się w w czeskim Harrachovie. Ziobro nie zakwalifikował się do pierwszego z konkursów, kończąc serię eliminacyjną na 60. miejscu. W drugim konkursie Ziobro był klasyfikowany i zajął 48. miejsce z odległością 116,5 m. 17 grudnia po raz ostatni w tamtym sezonie wystartował w konkursie Pucharu Świata, plasując się na 44. miejscu w Engelbergu, po skoku na 117 m. Nie przebrnął kwalifikacji przed drugim z konkursów indywidualnych w tej szwajcarskiej miejscowości, kończąc je na przedostatnim, 52. miejscu.

26 grudnia w świątecznych mistrzostwach Polski w Wiśle zajął dziewiąte miejsce, osiągając odległości 116 m i 114,5 m. 19 stycznia wziął udział w kwalifikacjach do konkursu PŚ w Zakopanem i uplasował się na 42. miejscu.

Od stycznia 2012 rozpoczął regularne starty w Pucharze Kontynentalnym (wystąpił już we wszystkich konkursach do końca sezonu). Pod koniec miesiąca był 53. i 43. w Bischofshofen. 4 lutego w w Brotterode uplasował się na 41. miejscu, a dzień później – na 11., po skokach na 109 m i 112,5 m. Tydzień później zajął 33. pozycję w Iron Mountain.

Kolejna runda Pucharu Kontynentalnego miała miejsce w Oslo, gdzie odbyły się trzy konkursy. W pierwszym sklasyfikowano go na 21. miejscu po skokach na 97 m i 92,5 m, w drugim – na 23. po próbach na 93 m i 83,5 m, a w ostatnim z nich był 31., po lądowaniu na 97. metrze. Niecały tydzień później w polskiej Wiśle nie punktował, zajmując 31. i 43. miejsce. Na początku marca w Predazzo był 39. i 41. Punkty zdobył ponownie dopiero 10 marca w Kuopio, gdzie po skokach na 102 m i 103,5 m uplasował się na 28. miejscu. Następnego dnia był 36. W klasyfikacji generalnej cyklu znalazł się na 73. miejscu, zdobywszy łącznie 45 punktów.

Tymczasem 22 lutego Ziobro wystartował w konkursie Lotos Cup w Szczyrku, gdzie zwyciężył w kategorii senior. Dało mu to później ósme miejsce w klasyfikacji generalnej tej kategorii. 25 marca zakończył sezon udziałem w mistrzostwach Polski w Zakopanem, gdzie zajął ósme miejsce po skokach na 116 m i 122 m.

2012/2013

24 kwietnia ogłoszono składy Reprezentacji Polski w skokach narciarskich 2012/2013. Ziobro znalazł się w trzeciej grupie kadry A, mającej trenować w kraju z Piotrem Fijasem.

30 czerwca 2012 w Stams rozpoczął rywalizację w Letnim Pucharze Kontynentalnym 2012; uplasował się na 20. miejscu. Dzień później został zdyskwalifikowany. Tydzień później w pierwszym konkursie w Kranju ponownie został zdyskwalifikowany, a w drugim zajął 57. miejsce. 14 lipca w Soczi zdobył kolejne punkty, zajmując 29. miejsce. Następnego dnia był 35. W sierpniu wystartował w Kuopio, gdzie został sklasyfikowany na 19. i 35. miejscu.

2 września wystartował w letnich mistrzostwach kraju w Wiśle, gdzie zajął 17. miejsce. Sześć dni później startował w norweskim Lillehammer w ramach LPK i plasował się w czwartej dziesiątce. Wyższe miejsca zdobył tydzień później w Czajkowskim. W pierwszym konkursie tam rozegranym był dwunasty, po skokach na 114,5 m i 117,5 m. W następnym natomiast zajął piąte miejsce, osiągając odległości 126,5 m i 132,5 m. Rywalizację w tym cyklu zakończył w Klingenthal, gdzie ponownie był piąty (dwukrotnie uzyskując 123,5 m) oraz dwudziesty trzeci (osiągał 129 m i 125,5 m). W ostatecznej klasyfikacji Letniego Pucharu Kontynentalnego znalazł się na 21. lokacie z dorobkiem 145 punktów.

10 października wziął udział w konkursie o Puchar Solidarności na Wielkiej Krokwi. Stanął na najniższym stopniu podium po skokach na 127,5 m i 124,5 m. Podczas zgrupowania kadry w Lillehammer doznał wypadku. Wylądował w dziurę na zeskoku, wywrócił się i uderzył w bandę. Był potłuczony i miał zakładane szwy w ręce.

W dniach 8-9 grudnia brał udział w konkursach Pucharu Kontynentalnego 2012/2013 w Ałmaty, gdzie zajął 31. i 33. miejsce. Pod koniec miesiąca startował w Engelbergu. Po otwierającej serii pierwszego konkursu był dziewiąty po skoku na 115,5 m i tracił 17 pkt do prowadzącego Krafta. W drugiej rundzie Ziobro oddał najdłuższy skok konkursu – 124 m, dzięki któremu awansował na najniższy stopień podium. Strata Polaka do zwycięzcy wyniosła 14 pkt. Było to pierwsze podium Ziobro w zawodach tej rangi. Następnego dnia był 42.

W dniach 5-6 stycznia odbyły się konkursy PK na Wielkiej Krokwi. W pierwszym nie punktował, zajmując 31. miejsce. W kolejnym natomiast oddał w pierwszej serii skok na 123 m i plasował się na dziesiątej pozycji, ex aequo z Antonínem Hájkiem. W finałowym skoku uzyskał 122 m i awansował na siódme miejsce.

8 stycznia zajął 43. miejsce w kwalifikacjach do konkursu indywidualnego Pucharu Świata w Wiśle i nie uzyskał awansu. Dwa dni później wystartował w Zakopanem i tym razem, po skoku na 114,5 m zapewnił sobie awans z ostatniego nim premiowanego, czterdziestego miejsca. Jeszcze tego samego dnia odbył się konkurs główny. Ziobro skoczył na odległość 129 m i prowadził przez długi czas, ustępując dopiero startującemu z numerem 45 Maciejowi Kotowi. Po zakończeniu pierwszej serii plasował się na dwunastej pozycji. W finałowej serii skoczył na 120,5 m i spadł na dwudzieste miejsce. Były to jego pierwsze punkty PŚ w karierze.

19 stycznia w Bischofshofen Ziobro powrócił do rywalizacji w Pucharze Kontynentalnym. Po pierwszej rundzie był najwyżej sklasyfikowanym z Polaków. Osiągnął 128,5 m i wraz z Davidem Unterbergerem plasował się na piątej lokacie. W drugiej rundzie lądował o pół metra dalej, jednak spadł na siódme miejsce. W następnym konkursie Ziobro był siódmy po pierwszym skoku, którego długość ponownie wyniosła 128,5 m. W finałowej serii uzyskał 125 m i przesunął się na piąte miejsce. Po tym weekendzie Polak awansował w klasyfikacji generalnej cyklu z 25. na 12. miejsce.

Jan Ziobro podczas PŚ w Zakopanem

Jan Ziobro podczas PŚ w Zakopanem

Tydzień później w Titisee-Neustadt dwukrotnie był 26. W pierwszym konkursie osiągnął 129 m i 124,5 m, w drugim zaś – jednoseryjnym – 124,5 m. W generalnej klasyfikacji spadł na piętnaste miejsce. Następne zawody PK odbyły się w dniu 3 lutego w słoweńskiej Planicy. W pierwszym konkursie Ziobro zajął dziesiąte miejsce, po skokach na 124 m i 122,5 m. Po pierwszym skoku zajmował jedenaste miejsce. W drugim z konkursów Ziobro po otwierającej serii, w której skoczył na 121 m, był 28., ex aequo z Matsem S. Berggaardem. W finałowej kolejce uzyskał 123,5 m i awansował na 20. miejsce.

13 lutego wziął udział w zawodach Lotos Cup na Wielkiej Krokwi, gdzie zwyciężył w kategorii senior. Wyprzedził drugiego Łukasza Rutkowskiego o 18,7 pkt. Był to jedyny jego start w tym cyklu w 2013, ostatecznie był dwunasty w klasyfikacji generalnej.

Dwa dni później rozpoczęły się zawody FIS Team Tour 2013 na skoczni mamuciej w Oberstdorfie. W pierwszym z treningów Ziobro ustanowił nowy rekord życiowy – 159,5 m. W kwalifikacjach uzyskał o metr krótszą odległość, uplasował się w nich na 27. miejscu. Następnego dnia, w serii próbnej, poprawił swój rekord życiowy, osiągając 173,5 m. W konkursie głównym wylądował na 168. metrze zeskoku, po czym został zdyskwalifikowany za nieprawidłowy kombinezon.

23 lutego Ziobro wystartował w konkursie Pucharu Kontynentalnego w Wiśle. Po pierwszej serii był 21. Oddał skok na 120 m i był klasyfikowany ex aequo z Florianem Altenburgerem. W drugiej rundzie Polak uzyskał 127,5 m i przesunął się na szóstą lokatę. Rozegrano jeszcze jeden konkurs w tej polskiej miejscowości. W otwierającej kolejce Ziobro skoczył na 124,5 m i był szósty wraz z Łukaszem Rutkowskim. W drugiej uzyskał o dwa metry lepszą odległość, dzięki czemu stanął na trzecim stopniu podium. W klasyfikacji generalnej Ziobro awansował na siedemnaste miejsce z dwudziestego drugiego, które zajmował po absencji podczas zawodów w USA i Niemczech. Na początku marca odbyły się zawody PK w Libercu. W pierwszym z konkursów, po pierwszym skoku na 95 m Ziobro był sklasyfikowany wraz z dwoma innymi zawodnikami na 17. pozycji. W finałowej, po uzyskaniu 97 m, awansował na trzynastą lokatę, zajmując ją wspólnie z Žigą Mandlem. Drugi konkurs był jednoseryjny, Ziobro zajął wówczas ósmą lokatę po skoku na 98 m. Zdobyte punkty pozwoliły Janowi Ziobro powrócić na piętnaste miejsce w klasyfikacji generalnej. Od tamtego czasu był najwyżej sklasyfikowanym z reprezentantów Polski.

Następnie wystartował w zawodach PK w norweskim Vikersund. Po pierwszej serii konkursu z 8 marca znajdował się na czwartym miejscu, po skoku na 115 m. W finałowej rundzie uzyskał najlepszą odległość w konkursie – 119,5 m – i awansował na drugie miejsce, najlepsze w sezonie. Następnego dnia był czterdziesty. Awansował z 15. na 11. lokatę w tabeli generalnej. Ostatnia runda w tamtorocznym Pucharze Kontynentalnym odbyła się w rosyjskim Niżnym Tagile. Po pierwszej serii przedostatniego konkursu sezonu znajdował się na piątym miejscu. Oddał skok na 93,5 m, a do dwóch plasujących się na trzeciej pozycji zawodników tracił pół punktu. W drugiej kolejce uzyskał 94 m i zajął najniższe miejsce na podium. W finałowym konkursie osiągnął odległości 93,5 m i 96,5 m i zajął ósme miejsce (po pierwszym skoku był dwunasty).

Zajmując ostatecznie ósme miejsce w tabeli generalnej PK, był najwyżej sklasyfikowanym reprezentantem Polski w Pucharze Kontynentalnym 2012/2013.

Sezon zakończył występem na mistrzostwach Polski, rozegranych na dużej skoczni w Wiśle. Był czwarty drużynowo, a indywidualnie dziewiąty.

2013/2014

W sezonie 2013/2014 został powołany do podgrupy młodzieżowej reprezentacji Polski, prowadzonej przez Roberta Mateję.

29 czerwca 2013 rozpoczął od konkursów w austriackim Stams starty w Letnim Pucharze Kontynentalnym 2013. W pierwszych zawodach zajął dziesiąte miejsce, po skokach na 102,5 m i 103,5 m. Dzień później zajął najniższe miejsce na podium, uzyskując 109,5 m i 113,5 m. Tydzień później odbyły się dwa konkursy w Kranju. W pierwszym z nich uzyskał odległości 101,5 m i 107,5 m i uplasował się na szóstej pozycji. Dzień później był trzydziesty ósmy. Łącznie zgromadził 126 punktów i zajął piętnaste miejsce w klasyfikacji generalnej. 20 lipca 2013 w Wiśle wziął udział w konkursie z cyklu Pucharu Prezesa PZN, plasując się na jedenastym miejscu.

3 sierpnia Ziobro po dwóch latach powrócił do rywalizacji w cyklu Letniej Grand Prix 2013. Wziął udział w konkursie indywidualnym w Wiśle, gdzie oddał skoki na 124 m i 123,5 m. Po pierwszej próbie był trzydziesty, a ostatecznie sklasyfikowano go na 28. pozycji. 15 sierpnia wystartował w konkursie LGP w Courchevel. Po pierwszej serii zajmował dwunaste miejsce, skacząc na odległość 126,5 m. W finałowym skoku uzyskał 121,5 m i ostatecznie uplasował się na ósmej pozycji. Dwa dni później odbyły się zawody w szwajcarskim Einsiedeln. Po otwierającej rundzie Ziobro był 23. (skoczył na 108,5 m). W finałowej natomiast uzyskał 112 m, co zapewniło mu awans na piętnastą lokatę. Po tej części sezonu letniego Ziobro zajmował dziewiętnaste miejsce w klasyfikacji generalnej z dorobkiem 51 pkt.

23 sierpnia rozpoczęła się rywalizacja w dalekowschodniej Hakubie. W swojej pierwszej próbie w konkursie Polak lądował na 132. metrze i plasował się na drugiej lokacie, ze stratą 0,6 pkt do prowadzącego Aleksandra Zniszczoła. Długość jego drugiego skoku była jednak dziewięć metrów krótsza i ostatecznie zajął czwarte miejsce, tracąc 3 punkty do podium. Następnego dnia Ziobro był liderem po pierwszej serii konkursowej, kiedy to skoczył na odległość 124 m i posiadał 0,8 pkt przewagi nad drugim Noriakim Kasai. W drugiej rundzie skoczył na odległość 131,5 m i ostatecznie stanął na najniższym stopniu podium, przegrywając o 0,1 pkt z podwójnymi zwycięzcami – Kasai i Jernejem Damjanem. Było to pierwsze miejsce w czołowej "trójce" zawodów tej rangi. Występy w Japonii pozwoliły Polakowi na awans na dziesiątą lokatę w generalnej klasyfikacji.

1 września w konkursie o letnie mistrzostwo kraju na normalnym obiekcie w Szczyrku był ósmy. 7 września w rywalizacji o Puchar Solidarności w Zakopanem, ponownie jak przed rokiem, stanął na podium. Był drugi po dwóch skokach na odległość 128,5 m. Następnego dnia Ziobro zdobył tam tytuł letniego mistrza Polski. Osiągnął 128,5 m i 130 m i wyprzedził srebrnego medalistę, Macieja Kota o 7,7 pkt.

14 września powrócił do rywalizacji w LGP, biorąc udział w zawodach w Niżnym Tagile. W pierwszym z konkursów, odbywającym się na obiekcie normalnym zajął szóste miejsce. Skakał na 92 m i 98,5 m, ustanawiając nowy rekord obiektu, pobity jeszcze w tym konkursie przez Jakuba Jandę. Następnego dnia rozegrano konkurs na skoczni K-120, a Polak został w nim zdyskwalifikowany, dwukrotnie pobił jednak rekord skoczni w seriach treningowych (przy skokach na 128 m i 131 m). Po rosyjskich konkursach awansował na siódme miejsce w łącznej klasyfikacji, jednak po absencji polskiej kadry kilka dni później w Ałmaty spadł na jedenaste. 3 października odbył się ostatni konkurs LGP, na obiekcie K-125 w niemieckim Klingenthal. Po pierwszej serii tych zawodów Ziobro znajdował się w czołowej "dziesiątce", na dziewiątej pozycji. Skoczył wówczas 124,5 m i był najwyżej sklasyfikowanym z Polaków. W finałowej rundzie lądował pół metra bliżej i spadł na trzynastą lokatę. Podkreślił, że w trakcie skoku czuł silny nacisk wiatru na narty, a mimo tego zostały mu odjęte punkty za wiatr. Utrzymał jedenaste miejsce w klasyfikacji generalnej, gromadząc w sumie 221 pkt, o 219 pkt mniej od zwycięzcy cyklu, Andreasa Wellingera.

24 listopada odbył się pierwszy indywidualny konkurs w ramach Pucharu Świata 2013/2014, w Klingenthal. Rozegrano tylko jedną serię, w której Ziobro uzyskał 134,5 m. Zajął najwyższe w dotychczasowej karierze, dziewiąte miejsce, tracąc 10,6 pkt do zwycięzcy, Krzysztofa Bieguna. Ziobro nazwał ten konkurs "najbardziej szalonym w jakim brał udział". Pięć dni później wystąpił w konkursie w Kuusamo, który zakończył na pierwszej serii. Po skoku na 118,5 m zajął 37. miejsce. W kolejnych trzech konkursach – na normalnym i dużym obiekcie w Lillehammer oraz w Titisee-Neustadt plasował się na 44. miejscu. W drugim z konkursów w Titisee zajął 48. pozycję. Po serii niepunktowanych występów spadł na 32. miejsce w klasyfikacji generalnej.

21 grudnia 2013 osiągnął największy sukces w swojej dotychczasowej karierze, zwyciężając w konkursie PŚ w Engelbergu, na skoczni Gross-Titlis-Schanze. Po pierwszej serii, w której uzyskał 134 m był liderem i wyprzedzał Andersa Bardala o 0,2 pkt. W finałowej wyrównał rekord skoczni – 141 m. Drugie miejsce zajął Kamil Stoch, tracąc 6,2 pkt do Ziobro. Trener Łukasz Kruczek, stwierdził, że był to najlepszy konkurs w jego karierze szkoleniowej. Ziobro był siódmym Polakiem, który zwyciężył w zawodach PŚ. Zdaniem Wojciecha Fortuny "odbijał się z progu na takim luzie jak Kamil Stoch". Dzień później po pierwszym skoku na 128 m zajmował dwunaste miejsce (uznał tą próbę za "delikatnie zbyt wczesną"). W drugiej rundzie oddał jednak ponownie najdłuższy skok konkursu, uzyskując 133 m. Zajął trzecie miejsce, przegrywając ze Stochem o 4,7 pkt, a z Andreasem Wellingerem o 0,8 pkt. Podkreślił, że sukces z dnia poprzedniego dodał mu pewności siebie. Po występach w Szwajcarii awansował na jedenaste miejsce w klasyfikacji generalnej PŚ, z dorobkiem 189 pkt. Do zamykającego pierwszą "dziesiątkę" Piotra Żyły tracił 11 pkt. W trakcie konkursów w Szwajcarii Ziobro miał zapisane na swoich nartach hasło "luz w dupie". Zostało to wychwycone przez media i wkrótce napis zyskał popularność w internecie.

Ziobro znalazł się w składzie reprezentacji Polski na 62. Turniej Czterech Skoczni. Plasował się w czołówce typów bukmacherów do zwycięstwa w klasyfikacji, będąc m.in. szósty i siódmy na ich listach. 28 grudnia rozegrano kwalifikacje do otwierającego turniej konkursu w Oberstdorfie. Ziobro skoczył na 131,5 m i zajął 19. miejsce, ex aequo z Żyłą. W systemie KO został przydzielony do szóstej pary, z Dienisem Korniłowem. W pierwszej serii konkursowej osiągnął odległość 126,5 m i wygrał z Rosjaninem, który lądował 10,5 m bliżej. W całościowych wynikach znajdował się na czternastym miejscu. W drugiej rundzie skoczył na 123 m i spadł na siedemnastą lokatę. Dwa dni później w kwalifikacjach w Garmisch-Partenkirchen Ziobro był osiemnasty (osiągnął 133 m) i znalazł się na liście startowej konkursu w parze nr 8 z Maciejem Kotem. W konkursie głównym skoczył na odległość 128 m i przegrał z Kotem o 4,7 pkt. Ukończył konkurs na 33. miejscu. W klasyfikacji turnieju spadł na 26. miejsce. W kwalifikacjach w Innsbrucku uzyskał 38. rezultat, po skoku na 118 m. Znalazł się w trzynastej parze, z Klemensem Murańką. W konkursie głównym skoczył na odległość 120,5 m, o pięć metrów krócej od konkurenta i przegrał z nim o 3,2 pkt. Zakwalifikował się jednak do finałowej rundy jako lucky-loser, plasując się na 24. miejscu. W drugiej serii uzyskał 117,5 m, jednak została ona przerwana i za wiążące uznano wyniki pierwszej. W klasyfikacji łącznej TCS spadł o jedną lokatę, na 27. miejsce. W kwalifikacjach do ostatniego z czterech konkursów turnieju, w Bischofshofen zajął trzynaste miejsce, uzyskując odległość 136 m. Ponownie znalazł się w trzynastej parze, tym razem z Jernejem Damjanem. W fazie KO uzyskał dystans 128,5 m. Wygrał ze Słoweńcem o 11 pkt i znalazł się na 27. miejscu w klasyfikacji pierwszej serii. Drugi, o pół metra krótszy skok, pozwolił mu na przesunięcie się na 23. pozycję. Ostatecznie zajął 22. miejsce w turnieju, z notą 742,1 pkt. Po tych czterech konkursach spadł w tabeli Pucharu Świata na trzynaste miejsce, posiadając 217 punktów. Zajmował je wspólnie z Piotrem Żyłą.

Kolejną rundą PŚ były jedyne zawody Pucharu Świata w lotach narciarskich 2013/2014, odbywające się na Kulm. Już w trakcie pierwszego treningu Ziobro poprawił swój rekord życiowy, lądując na 183. metrze. Był on prekwalifikowany do tego konkursu, jednak wziął udział w kwalifikacjach, gdzie poprawił wspomniany rekord o pół metra. W pierwszej serii konkursowej osiągnął 176 m i był osiemnasty. W drugiej wyrównał rekord życiowy (183,5 m) i przesunął się o jedną pozycję w górę. W kwalifikacjach do drugiego z konkursów uzyskał odległość 192 m i zajął w nich dziesiąte miejsce. Jego pierwszy skok w konkursie głównym zmierzono na 172,5 m, za co był sklasyfikowany na 23. miejscu. W drugiej rundzie wylądował na 160. metrze zeskoku i spadł na trzydziestą pozycję. W ostatecznej klasyfikacji Pucharu Świata w lotach narciarskich 2013/2014 zajął 24. miejsce z dorobkiem 15 pkt. Tymczasem w tabeli PŚ w skokach spadł na piętnaste miejsce, tracąc do lidera Stocha 395 pkt, a do czternastego Żyły – 8 pkt.

16 stycznia Ziobro wziął udział w konkursie PŚ w Wiśle. Prowadził po pierwszej serii, w której lądował na 133. metrze. Miał 0,4 pkt przewagi nad drugim Michaelem Hayböckiem. W drugiej osiągnął 126 m i spadł na szóste miejsce. Dwa dni później rozegrano konkurs drużynowy w Zakopanem – Ziobro znalazł się na liście startowej w trzeciej grupie. Był to dla niego pierwszy konkurs drużynowy w tamtym sezonie. W poprzedzającej go serii próbnej zajął drugie miejsce, po skoku na 136,5 m. Po swojej próbie na odległość 126 m w pierwszej serii konkursowej Ziobro utrzymał dla Polski trzecie miejsce. W finałowej rundzie, po drugiej grupie Polska znajdowała się na czwartym miejscu i do trzecich Austriaków traciła 1,9 pkt. Ziobro tym razem wylądował pół metra dalej, co pozwoliło Polsce na awans na trzecią lokatę. Ostatecznie zajęli jednak czwarte miejsce. Konkurs indywidualny odbył się w zmiennych warunkach i nazwany został "absurdalnym". Polak w jedynej serii osiągnął 119 m i zajął 21. miejsce. W klasyfikacji generalnej po polskich konkursach powrócił na trzynaste miejsce, wyprzedzając Żyłę i Roberta Kranjca. Po absencji w dwóch konkursach w Sapporo spadł jednak o jedną lokatę, ze względu na punkty zdobyte przez Kranjca.

1 lutego odbył się pierwszy z konkursów indywidualnych w Willingen, ostatnich przed igrzyskami olimpijskimi. W pierwszym skoku uzyskał 137,5 m i był 22. Długość jego drugiej próby wyniosła 141 m i Polak awansował na 21. miejsce, wyprzedziwszy Żyłę. Dzień później skoczył na odległość 121 m i zakończył rywalizację na 38. miejscu. W klasyfikacji generalnej spadł na szesnaste miejsce, posiadając 292 pkt.

Ziobro podczas lądowania w skoku kwalifikacyjnym na normalnej skoczni w Soczi

Znalazł się w składzie reprezentacji olimpijskiej na igrzyska w Soczi. Na pierwszych oficjalnych treningach przed konkursem na skoczni normalnej zajmował miejsca: 8., 15., 10.. W trakcie treningów pojawiły się wątpliwości dotyczące obecności napisu "luz w dupie" na sprzęcie Ziobro. Skoczek uznawał go za istotny w przygotowaniu psychicznym przed skokiem. Jednak po interwencji Agnieszki Baczkowskiej została udzielona zgoda na jego wykorzystanie. W kwalifikacjach Ziobro był 22., po skoku na 95 m. Konkurs indywidualny odbył się 9 lutego. W serii próbnej Ziobro zajął najlepsze z Polaków, czwarte miejsce – uzyskał 99,5 m. W pierwszej serii konkursowej skoczył na 101 m i zajmował dziewiątą pozycję. W drugiej lądował dwa metry bliżej i spadł na trzynastą.

Następnie rywalizacja przeniosła się na duży obiekt. W oficjalnych treningach Polak prezentował nierówną dyspozycję, plasując się w nich zarówno w drugiej jak i w czwartej dziesiątce. W kwalifikacjach skoczył na odległość 123 m i zajął 13. pozycję. W konkursie głównym, po pierwszym skoku zajmował szesnaste miejsce (osiągnął wówczas 128,5 m). W drugiej lądował metr dalej, dzięki czemu przesunął się na piętnastą pozycję. Swoje skoki uznał za "bardzo dobre".

Ziobro został wybrany do składu na olimpijski konkurs drużynowy, odbywający się 17 lutego. Ponownie zgłoszony został do trzeciej grupy. Przed jego skokiem Polska plasowała się na siódmej pozycji. Skoczył na odległość 130,5 m, co pozwoliło Polakom na wyprzedzenie Finów. Pierwszą serię Polacy kończyli na czwartej pozycji, ze stratą 18,3 pkt do trzecich Japończyków. Przed próbą Ziobro w finałowej serii "biało-czerwoni" byli piąci. Ziobro uzyskał 133 m i jego drużyna awansowała na czwarte miejsce, na którym zakończyła zawody – była to najlepsza lokata reprezentacji Polski w historii ich występów na igrzyskach. Do brązowego medalu Polacy stracili 13,1 pkt. Zdaniem trenera Kruczka skoki tego zawodnika w trakcie igrzysk były najlepsze właśnie w konkursie zespołów, on sam także uznał je za "bardzo dobre".

Pierwszy po igrzyskach konkurs PŚ odbył się 26 lutego w szwedzkim Falun. Ziobro w pierwszym ze skoków uzyskał odległość 122,5 m i był sklasyfikowany na 16. miejscu. Po drugiej próbie (119 m) spadł na 21. miejsce. Do następnego konkursu odbywającego się w Lahti nie zakwalifikował się, zajmując w serii kwalifikacyjnej 58. miejsce. W kolejnym, mającym miejsce również w Lahti zajął 38. miejsce (skoczył na 116,5 m). Do zawodów w Kuopio nie uzyskał kwalifikacji. Następne punkty zdobył dopiero w norweskim Trondheim, 7 marca. Po pierwszej próbie (o długości 126 m) zajmował 23. miejsce. W drugiej osiągnął półtorej metra więcej i przesunął się o dwie lokaty w górę. Dwa dni później w Oslo ponownie nie punktował, kończąc rywalizację na 43. pozycji. Po zakończeniu skandynawskiej części sezonu plasował się na 22. miejscu w klasyfikacji generalnej.

W połowie marca odbyły się Mistrzostwa Świata w Lotach Narciarskich 2014 w Harrachovie. Po skokach treningowych na 177 m i 189 m został wybrany do czteroosobowego składu na kwalifikacje. Skoczył tam na odległość 169,5 m i zajął dziewiętnaste miejsce. W pierwszej serii konkursu indywidualnego Ziobro uzyskał 175,5 m i zajmował 23. lokatę. W drugiej lądował dziewięć metrów krócej i spadł na 27. miejsce. Do lidera, Severina Freunda Polak tracił 78,6 pkt. Dwie pozostałe serie zostały odwołane i za ostateczne uznano wyniki z pierwszego dnia. W składzie Polski do rywalizacji drużyn Ziobro się nie znalazł, ustępując Piotrowi Żyle, jednak i ten konkurs nie został rozegrany.

Rywalizację w tamtym sezonie Pucharu Świata kończyły konkursy w Planicy. Do pierwszego indywidualnego nie zakwalifikował się, zaś w finałowym zajął 47. miejsce. Ukończył sezon na 25. miejscu w ostatecznej klasyfikacji, z 312 pkt. Wystąpił w 23 konkursach indywidualnych, punktując trzynaście razy.

2014/2015

W sezonie 2014/2015 został powołany do kadry A, prowadzonej przez Łukasza Kruczka. 19 lipca odbył się konkurs indywidualny Letnich Mistrzostw Polski 2014 w Wiśle. Nie obronił tytułu mistrzowskiego i po skokach na 120 m i 120,5 m zajął jedenaste miejsce. W konkursie zespołów zdobył brązowy medal, drugi w karierze "krążek" mistrzostw Polski. Uzyskał odległości 112,5 m i 125,5 m.

24 lipca odbyły się kwalifikacje do rozgrywanego w nowym formacie konkursu Letniego Grand Prix 2014 w Wiśle. Ziobro skoczył na 133 m, co było drugą odległością spośród wszystkich zawodników. Wskaźniki pokazały jednak, iż miał najbardziej korzystny wiatr i uplasował się na piętnastym miejscu. Znalazł się w trzeciej grupie rozgrywanego 26 lipca konkursu głównego. W pierwszej serii uzyskał 123,5 m, co zapewniło mu awans z trzeciej lokaty w grupie, a z czternastej w ogóle. Utrzymał się na nim po uzyskaniu 126,5 m w finałowej rundzie. Dzień później wystartował w VI Memoriale Olimpijczyków, w trakcie którego panowały loteryjne warunki atmosferyczne. Ukończył rywalizację na 17. miejscu. 1 sierpnia wystąpił w konkursie Letniego Pucharu Kontynentalnego w Wiśle. Po pierwszej serii, w której skoczył na 117 m zajmował piętnaste miejsce, jednak w finałowej awansował na szóste po najdłuższej próbie w kolejce – 129 m. Dzień później stanął na najniższym stopniu podium, po skokach na 121,5 m i 120,5 m.

W kwalifikacjach do konkursu LGP w Einsiedeln zajął 25. miejsce. W następnej rundzie znalazł się w grupie nr 4, w której uzyskując 105,5 m był siódmy, tracąc 0,6 pkt do premiowanej awansem pozycji. Ostatecznie zajął 31. miejsce i spadł na 23. w klasyfikacji generalnej. Do kolejnych zawodów, w Courchevel, nie zakwalifikował się. Nie brał już udziału w żadnym z konkursów LGP do końca sezonu i ostatecznie zajął 62. miejsce w klasyfikacji generalnej. Skakał natomiast w konkursach LPK w Trondheim pod koniec września, gdzie był 12. i 19. W klasyfikacji łącznej tego cyklu był 24..

Rywalizację w Pucharze Świata 2014/2015 rozpoczął od inaugurujących sezon zawodów w Klingenthal. W konkursie drużynowym zastąpił kontuzjowanego Kamila Stocha. Oddał skok na 121,5 m, a Polacy zajęli dziewiąte miejsce, przegrywając z Austriakami awans do finału o 0,1 pkt. W rywalizacji indywidualnej uzyskał 124 m i uplasował się na 34. miejscu. Skakał wówczas z kontuzją stawu skokowego. Do obu konkursów w Kuusamo nie uzyskał awansu. Ziobro zapunktował w pierwszym z konkursów w Lillehammer, rozgrywanym w zmiennych warunkach atmosferycznych. Po skoku na odległość 129,5 m w pierwszej kolejce był ósmy. W drugiej wylądował na 121. metrze, lecąc przy niesprzyjającym wietrze, co zaskutkowało spadkiem na 19. lokatę (najlepszy wynik spośród reprezentantów Polski). Dzień później był 31.. Po zawodach w Norwegii znajdował się na 36. pozycji w klasyfikacji generalnej, z dorobkiem 12 punktów.

Podczas rundy w Niżnym Tagile, nie punktował w obu konkursach – w jednym był 31. po skoku na 119,5 m, a w drugim zajął 40. lokatę, uzyskując odległość 109 m. Spadł na 42. miejsce w klasyfikacji łącznej. Kolejnymi zawodami PŚ były te w Engelbergu. Po otwierającej serii pierwszego z konkursów, Ziobro zajmował 19. miejsce – uzyskał wówczas 125 m. W drugiej kolejce lądował cztery metry dalej i ostatecznie był dwudziesty, zajmując najwyższe miejsce z Polaków. Dzień później był 36. po skoku na 120 m. Przed TCS zajmował 39. miejsce w klasyfikacji generalnej, z dorobkiem 23 punktów.

Na grudniowych mistrzostwach Polski w Wiśle zdobył brązowy medal, po skokach na 114 m i 122,5 m. Był to jego pierwszy krążek w zimowej edycji krajowego czempionatu.

Wystąpił w niemieckiej części 63. Turnieju Czterech Skoczni. W kwalifikacjach w Oberstdorfie zajął 34. miejsce i znalazł się w parze systemu KO z broniącym tytułu Thomasem Diethartem. W konkursie głównym Polak uzyskał 95,5 m i zajął ostatnie, 50. miejsce. Nie przeszedł kwalifikacji przed konkursem w Ga-Pa.

Przed drugą połową turnieju został odesłany do kraju. 10 stycznia 2015 wystąpił w konkursie Pucharu Kontynentalnego w Wiśle. W jedynej serii uzyskał odległość 120,5 m i odniósł zwycięstwo, wyprzedzając o 0,6 pkt innego zawodnika pierwszej kadry, Klemensa Murańkę. Następnego dnia zajął ósme miejsce, po skoku na 125 m. Po tych konkursach był trzynasty w klasyfikacji generalnej PK. 15 stycznia w jednoseryjnym konkursie Pucharu Świata w Wiśle uplasował się na 23. pozycji, po skoku na 123 m. Podkreślił, że zdobycie punktów miało związek z poprawieniem pozycji dojazdowej. Następnie w Zakopanem zajął 43. miejsce, uzyskując odległość 112,5 m. Po tych zawodach plasował się na 45. pozycji w klasyfikacji generalnej PŚ.

24 stycznia odbył się pierwszy z konkursów PŚ w Sapporo. Po skokach na 125,5 m i 118,5 m zajął w nim osiemnaste miejsce. Dzień później awansował do drugiej rundy jako ostatni, lądując na 117. metrze. W drugiej serii uzyskał odległość o 5,5 m krótszą, jednak awansował o jedną lokatę dzięki dyskwalifikacji Aleksandra Zniszczoła. Ziobro przesunął się z 45. na 41. miejsce w tabeli łącznej Pucharu. Kolejne zawody odbyły się w Willingen. W pierwszym z konkursów indywidualnych zajął 32. miejsce po skoku na 128,5 m. Po analizie swoich prób powiedział, że "nie oddaje mu próg", wychodzi za szybko na narty, a następnie brakuje mu wysokości, żeby odlecieć. Nie znalazł się w składzie swojej drużyny na konkurs zespołowy, występując w nim jedynie jako przedskoczek. W drugiej odsłonie rywalizacji indywidualnej uzyskał 131 m przy wietrze pod narty przekraczającym 1 m/s. Po otwierającej serii był 26. W finałowej kolejce oddał o pół metra krótszy skok i zajął ostatecznie 25. miejsce. Po tych konkursach spadł na 42. miejsce w klasyfikacji generalnej, będąc wyprzedzonym przez Toma Hilde.

W pierwszym z konkursów PŚ w Titisee-Neustadt, rozegranym 7 marca, zajął 37. miejsce. Następnego dnia został zmieniony w składzie przez Dawida Kubackiego. Po tych zawodach ogłoszono skład reprezentacji Polski na mistrzostwa świata, w którym znalazł się Ziobro. Nie wystąpił on podczas PŚ w lotach w Vikersund, trenując w Wiśle i Szczyrku. Przed mistrzostwami był 47. skoczkiem klasyfikacji generalnej Pucharu Świata.

19 lutego rozpoczęły się skoki podczas Mistrzostw Świata 2015 w Falun. Podczas oficjalnych treningów na skoczni normalnej Ziobro plasował się na 30., 3. i 21. lokacie. W najdłuższym skoku, kiedy znalazł się w pierwszej trójce serii, uzyskał 96 m. Znalazł się w czteroosobowym składzie na kwalifikacje do konkursu indywidualnego. W nich oddał skok na 88,5 m, który pozwolił mu na awans z dwunastej lokaty (nie wliczając zawodników prekwalifikowanych).

21 lutego rozegrano konkurs indywidualny na skoczni K-90. W serii próbnej Ziobro uzyskał 93 m, co było szesnastym wynikiem, a trzecim wśród Polaków. W pierwszej serii konkursowej oddał skok na 91,5 m, mając odjęte za wiatr 4,5 pkt i uzyskawszy od sędziów 53,5 pkt. Po swojej próbie plasował się jedynie za Klemensem Murańką i długo utrzymywał się na drugiej pozycji. W ostatecznej klasyfikacji pierwszej serii był dwunasty. W finałowej kolejce powtórzył tę odległość. Dzięki temu awansował na ósme miejsce i tym samym w swoim debiucie na mistrzostwach świata uplasował się w czołowej "dziesiątce", będąc najwyżej sklasyfikowanym Polakiem.

Szablon:CytatD.

Podczas treningów przed konkursem indywidualnym na skoczni dużej Ziobro rywalizował o miejsce w składzie z Aleksandrem Zniszczołem. Był lepszy w trzech z sześciu treningów. Ostatecznie to Zniszczoł został wybrany do kwalifikacji. Ziobro stwierdził, iż jest zszokowany.

W konkursie Zniszczoł zajął czterdzieste miejsce. Łukasz Kruczek skomentował wówczas swoją decyzję o wyborze składu, że "gdyby człowiek wiedział, że się przewróci, to od razu by się położył". Na treningach przed konkursem drużynowym startowało trzech Polaków rywalizujących o wolne miejsce w składzie – Ziobro, Kubacki i Zniszczoł. Pierwszy z nich uzyskał najlepsze rezultaty i został zgłoszony do konkursu, w trzeciej grupie, obok Piotra Żyły, Klemensa Murańki i Kamila Stocha.

Przed pierwszym skokiem Ziobro Polska znajdowała się na trzeciej lokacie. Podczas swojej próby miał on problemy po wyjściu z progu i uzyskał 116 m. Drużyna została wyprzedzona przez Słowenię i Japonię, przez co spadła na piątą lokatę. Ziobro przyznał później, że pojawiła się w nim wtedy "sportowa złość". Po dalekim skoku Kamila Stocha na 129,5 m w ostatniej grupie, Polska plasowała się na czwartej lokacie, tracąc do strefy medalowej 2,6 pkt. Po drugiej grupie w finałowej serii Polacy byli sklasyfikowani na drugim miejscu, wyprzedzając trzecich Austriaków o 7,3 pkt. Ziobro musiał czekać na oddanie skoku, schodząc z belki po zapaleniu czerwonego światła. Uzyskał 125,5 m, co mimo dalekiej próby Austriaka Manuela Poppingera (129,5 m) pozwoliło na utrzymanie lokaty przez polską reprezentację. W ostatniej grupie Kamil Stoch oddał krótszy skok od Gregora Schlierenzauera i ostatecznie to Austria zdobyła srebrny medal, zaś Polska – brązowy.

Życie prywatne

Jan Ziobro w sierpniu 2013 roku oświadczył się swojej dziewczynie Angelice Kowalczyk, która w 2011 roku zdobyła tytuł Miss Internautów Małopolski. W czasie, kiedy brał udział w konkursie Pucharu Świata w Wiśle 16 stycznia 2014 roku, urodziła się jego córka, Wiwiana.

Mieszka w Spytkowicach. Prywatnie interesuje się tuningiem samochodów. Pracuje w rodzinnej firmie Meble Ziobro jako lakiernik. Zajmuje się również projektowaniem i lakierowaniem kasków dla skoczków – wykonał je m.in. dla Krzysztofa Miętusa, Bartłomieja Kłuska czy samego siebie. Ma siostrę i czterech braci, jego szwagrem jest Krystian Długopolski. Posiada wykształcenie średnie.

Igrzyska olimpijskie

Indywidualnie

2014 Soczi/Krasnaja Polana

–

13. miejsce (K-95), 15. miejsce (K-125)

Drużynowo

2014 Soczi/Krasnaja Polana

–

4. miejsce

Starty J. Ziobro na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
13.	9 lutego	2014	Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-95	HS-106	indywid.	101,0 m	99,0 m	252,4 pkt	25,6 pkt	Kamil Stoch
15.	15 lutego	2014	Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-125	HS-140	indywid.	128,5 m	129,5 m	246,6 pkt	32,1 pkt	Kamil Stoch
4.	17 lutego	2014	Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-125	HS-140	druż.	130,5 m	133,0 m	1011,8 pkt (257,5 pkt)	29,3 pkt	Niemcy

Mistrzostwa świata

Indywidualnie

2015 Falun

–

8. miejsce (K-90)

Drużynowo

2015 Falun

–

brązowy medal (K-120)

Starty J. Ziobro na mistrzostwach świata – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
8.	21 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-90	HS-100	indywid.	91,5 m	91,5 m	228,6 pkt	24,1 pkt	Rune Velta
3.	28 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-120	HS-134	druż.	116,0 m	125,5 m	848,1 pkt (192,8 pkt)	24,5 pkt	Norwegia

Mistrzostwa świata w lotach narciarskich

Indywidualnie

2014 Harrachov

–

27. miejsce

Starty J. Ziobro na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Skok 3	Skok 4	Nota	Strata	Zwycięzca
27.	14-15 marca	2014	Harrachov	Čertak	K-185	HS-205	indywid.	175,5 m	166,5 m	—	—	312,4 pkt	78,6 pkt	Severin Freund

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2011/2012	niesklasyfikowany
2012/2013	65.
2013/2014	25.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Przypisy
1.	21 grudnia	2013	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-137	134,0 m	141,0 m	275,4 pkt	—

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	21 grudnia	2013	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-137	134,0 m	141,0 m	275,4 pkt	1.	—
2.	22 grudnia	2013	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-137	128,0 m	133,0 m	270,0 pkt	3.	4,7 pkt	Kamil Stoch

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Świata

stan na 15 lutego 2015

Sezon 2010/2011
																										punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2011/2012
																										punkty
46	39	49	q	48	44	q	-	-	-	-	-	-	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2012/2013
																											punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	q	20	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	11
Sezon 2013/2014
																												punkty
9	37	44	44	44	48	1	3	17	33	24	24	17	30	6	21	-	-	21	38	21	q	38	q	21	43	q	47	312
Sezon 2014/2015
																															punkty
34	q	q	19	31	31	40	20	36	50	q	-	-	-	23	43	18	29	32	25	37	-	-	-								52
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  -  – dyskwalifikacja  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2013/2014	22.
2014/2015	66.

Puchar Świata w lotach

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2012/2013	niesklasyfikowany
2013/2014	24.

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2011	56.
2013	11.
2014	62.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Miejsce	Strata	Zwycięzca
1.	24 sierpnia	2013	Hakuba	Olimpijska	K-120	HS-131	124,0 m	131,5 m	261,1 pkt	3.	0,1 pkt	Noriaki Kasai i Jernej Damjan

Miejsca w poszczególnych konkursach LGP

stan po zakończeniu LGP 2014

2011
											punkty
36	-	-	-	-	-	31	24	14	-	-	25
2013
											punkty
-	28	8	15	4	3	6	-	-	-	13	221
2014
									punkty
14	31	q	-	-	-	-	-	-	18
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  -  – dyskwalifikacja  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Lotos Poland Tour

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2011	54.

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2009/2010	123.
2010/2011	81.
2011/2012	73.
2012/2013	8.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	10 stycznia	2015	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	120,5 m	-	123,9 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	27 grudnia	2012	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-137	111,5 m	124,0 m	197,4 pkt	3.	14,0 pkt	Stefan Kraft
2.	24 lutego	2013	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	124,5 m	126,5 m	247,8 pkt	3.	6,0 pkt	Atle Pedersen Rønsen
3.	8 marca	2013	Vikersund	Vikersundbakken	K-105	HS-117	115,0 m	119,5 m	269,6 pkt	2.	2,6 pkt	Maximilian Mechler
4.	16 marca	2013	Niżny Tagił	Aist	K-90	HS-100	93,5 m	94,0 m	237,5 pkt	3.	13,0 pkt	Rok Justin
5.	10 stycznia	2015	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	120,5 m	—	123,9 pkt	1.	—

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

Sezon 2009/2010
																										punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	35	29	-	27	30	-	-	-	-	-	-	-	-	-	7
Sezon 2010/2011
																													punkty
68	50	27	47	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	48	33	48	5	-	-	-	38	-	-	-	-	49
Sezon 2011/2012
																											punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	53	43	41	11	33	21	23	31	31	43	39	41	28	36	45
Sezon 2012/2013
																												punkty
31	33	3	42	31	7	-	-	-	7	5	26	26	10	20	-	-	-	-	-	6	3	13	8	2	40	3	8	548
Sezon 2014/2015
																										punkty
-	-	-	-	-	1	8	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-										132
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30   -  – zawodnik nie wystartował  -  – dyskwalifikacja

Letni Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2010	109.
2011	39.
2012	21.
2013	15.
2014	24.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznieo

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	30 czerwca	2013	Stams	Brunnentalschanzen	K-105	HS 115	109,5 m	113,5 m	250,9 pkt	3.	5,2 pkt	Jakub Janda
2.	2 sierpnia	2014	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	121,5 m	120,5 m	233,2 pkt	3.	16,3 pkt	Piotr Żyła

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

2010
															punkty
-	-	-	-	-	37	35	-	-	-	-	35	24	-	-	7
2011
										punkty
-	-	-	4	41	23	-	-	-	-	58
2012
														punkty
20	-	-	57	29	35	19	35	34	37	12	5	5	23	145
2013
										punkty
10	3	6	38	-	-	-	-	-	-	126
2014
														punkty
-	-	6	3	-	-	-	-	-	-	-	-	12	19	134
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30   -  – zawodnik nie wystartował - – dyskwalifikacja

FIS Cup

Miejsca w klasyfikacji generalnej FIS Cup

Sezon	Miejsce
2006/2007	74.
2007/2008	114.
2008/2009	140.
2009/2010	6.
2010/2011	51.

Miejsca na podium w konkursach FIS Cup chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	12 września	2009	Szczyrbskie Jezioro	MS 1970 B	K-90	HS-100	90,5 m	90,5 m	226,5 pkt	3.	11,0 pkt	Jörg Ritzerfeld
2.	13 września	2009	Szczyrbskie Jezioro	MS 1970 B	K-90	HS-100	100,5 m	89,0 m	246,0 pkt	3.	7,5 pkt	Jörg Ritzerfeld
3.	16 stycznia	2011	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	100,0 m	104,0 m	254,0 pkt	3.	7,0 pkt	Martin Cikl

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cup

Sezon 2005/2006
																					punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	34	0
Sezon 2006/2007
															punkty
-	-	-	-	-	26	19	-	-	-	17	24	-	-	-	38
Sezon 2007/2008
																									punkty
-	-	42	31	-	-	12	30	-	-	59	51	-	-	-	-	-	-	18	14	-	-	-	-	-	54
Sezon 2008/2009
																						punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	21	29	29	-	15	-	-	-	-	-	-	-	-	-	30
Sezon 2009/2010
																										punkty
-	-	-	-	-	3	3	-	-	-	-	-	-	7	7	4	4	-	-	20	-	-	5	6	-	-	388
Sezon 2010/2011
																								punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	17	9	51	3	-	-	-	-	-	-	-	-	103
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Mistrzostwa Polski w skokach narciarskich

Zimowe mistrzostwa Polski seniorów w skokach narciarskich

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
57.	26 lutego	2006	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	ind.	61,5 m	—	56,5 pkt	193,0 pkt	Adam Małysz
45.	26 grudnia	2007	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	ind.	89,0 m	—	45,7 pkt	219,7 pkt	Kamil Stoch
33.	14 lutego	2009	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	ind.	91,0 m	—	52,8 pkt	178,6 pkt	Kamil Stoch
11.	26 marca	2009	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	druż.	85,5 m	—	319,5 pkt (91,0 pkt)	654,0 pkt	KS Wisła Ustronianka
18.	26 grudnia	2009	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	ind.	81,5 m	90,5 m	180,0 pkt	76,0 pkt	Adam Małysz
17.	26 grudnia	2010	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	ind.	105,5 m	105,5 m	166,8 pkt	105,8 pkt	Adam Małysz
12.	19 lutego	2011	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	ind.	89,5 m	95,5 m	213,5 pkt	45,0 pkt	Kamil Stoch
9.	26 grudnia	2011	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	ind.	116,0 m	114,5 m	217,2 pkt	72,0 pkt	Kamil Stoch
8.	25 marca	2012	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	ind.	116,0 m	122,0 m	221,4 pkt	64,5 pkt	Kamil Stoch
9.	27 marca	2013	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	ind.	125,5 m	126,0 m	272,3 pkt	44,5 pkt	Maciej Kot
3.	23 grudnia	2014	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	ind.	114,0 m	122,5 m	218,7 pkt	36,4 pkt	Piotr Żyła

Letnie mistrzostwa Polski seniorów w skokach narciarskich

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
31.	13 października	2007	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	ind.	102,0 m	—	77,1 pkt	194,8 pkt	Adam Małysz
26.	14 października	2007	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	ind.	75,5 m	73,5 m	179,5 pkt	73,5 pkt	Adam Małysz
32.	27 września	2008	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	ind.	91,5 m	—	56,7 pkt	221,9 pkt	Adam Małysz
8.	28 września	2008	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.	99,5 m	92,5 m	586,0 pkt (127,1 pkt)	391,3 pkt	TS Wisła Zakopane
18.	10 października	2009	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	ind.	78,5 m	81,0 m	202,5 pkt	43,5 pkt	Adam Małysz
16.	11 października	2009	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	ind.	115,5 m	113,0 m	202,8 pkt	61,9 pkt	Adam Małysz
18.	23 lipca	2010	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	ind.	85,5 m	84,5 m	178,0 pkt	84,5 pkt	Adam Małysz
25.	25 lipca	2010	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	ind.	103,5 m	89,5 m	130,9 pkt	147,2 pkt	Adam Małysz
12.	17 września	2011	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	ind.	117,5 m	109,5 m	200,1 pkt	53,3 pkt	Kamil Stoch
17.	2 września	2012	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	ind.	117,5 m	113,5 m	207,4 pkt	48,3 pkt	Maciej Kot
8.	1 września	2013	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	ind.	98,5 m	101,0 m	257,5 pkt	9,0 pkt	Dawid Kubacki
1.	8 września	2013	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	ind.	128,5 m	130,0 m	263,8 pkt	—
11.	19 lipca	2014	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	ind.	120,0 m	120,5 m	228,4 pkt	51,2 pkt	Kamil Stoch
3.	20 lipca	2014	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.	112,5 m	125,5 m	903,2 pkt (221,4 pkt)	23,3 pkt	AZS Zakopane
8.	11 października	2014	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	ind.	94,0 m	99,0 m	233,5 pkt	42,5 pkt	Piotr Żyła

Lotos Cup

Miejsca w klasyfikacji generalnej Lotos Cup

Sezon	Miejsce	Kategoria
2005	10.	Dzieci
2006	4.	Juniorzy młodsi
2007	5.	Juniorzy młodsi
2008	7.	Junior B
2009	11.	Junior B

Miejsca w poszczególnych konkursach Lotos Cup

Sezon 2005
								punkty
26	7	11	9	9	12	15	8	193
Sezon 2006
								punkty
7	7	3	5	4	4	1	2	457
Sezon 2007
								punkty
13	15	4	2	6	6	10	8	304
Sezon 2008
							punkty
-	-	3	2	4	14	6	248
Sezon 2009
								punkty
-	-	-	-	7	2	5	5	206
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  -  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Rekordy skoczni

Data	Miejsce	Skocznia	Punkt K	HS	Rekord	Uwagi
14 września 2013	Niżny Tagił	Aist	K-90	HS-100	98,5 m	Rekord letni, pobity tego samego dnia przez Jakuba Jandę
15 września 2013	Niżny Tagił	Aist	K-120	HS-134	128 m	Rekord letni, poprawiony tego samego dnia
15 września 2013	Niżny Tagił	Aist	K-120	HS-134	131 m	Rekord letni, pobity tego samego dnia przez Dmitrija Wasiljewa
21 grudnia 2013	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS 137	141 m	Wyrównanie rekordu Simona Ammanna oraz Janne Ahonena.

Inne sukcesy

• 2005/2006
  • Zwycięstwo i dwukrotnie 3. miejsce w konkursach Letniej Ligi w Zakopanem (junior młodszy)
  • Złoty i srebrny medal Ogólnopolskiej Olimpiady Młodzieży w Karpaczu i Lubawce (junior młodszy)
  • 2. miejsce w konkursie Pucharu Ferii w Zakopanem (junior młodszy)
• 2006/2007
  • 2. miejsce w konkursie o Wielki Puchar Crunchips w Zakopanem (1990-1991)
  • 3. miejsce w konkursie Letniej Ligi w Zakopanem (1991-1992)
  • Zwycięstwo w indywidualnych Mistrzostwach Uczniowskich Klubów Sportowych w Szczyrku i srebrny medal w konkursie drużynowym (Junior B)
• 2008/2009
  • Mistrz UKS w Szczyrku (Junior B)
  • Złoty medal na dużej skoczni i brązowy na normalnej w Mistrzostwach TZN w Zakopanem (Junior B)
• 2009/2010
  • 2. miejsce w konkursie o Wielki Puchar Crunchips w Zakopanem (Junior A)
• 2010/2011
  • Zwycięstwo w konkursie o Wielki Puchar Crunchips w Zakopanem (Junior A)
  • Srebrny medal w Mistrzostwach TZN 2010 w Zakopanem (open)
  • Dwa złote medale w Mistrzostwach TZN 2011 w Zakopanem (Junior A)
• 2011/2012
  • 3. miejsce w konkursie o Puchar Solidarności w Zakopanem (open)
• 2012/2013
  • 3. miejsce w konkursie o Puchar Solidarności w Zakopanem (open)
• 2013/2014
  • 2. miejsce w konkursie o Puchar Solidarności w Zakopanem (open)

Bibliografia

• Jan Ziobro w bazie FIS (ang.)