Julie Gayet: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 14: | Linia 14: | ||
|nagrody = |
|nagrody = |
||
|odznaczenia = |
|odznaczenia = |
||
|commons = |
|commons =Category:Julie Gayet |
||
|wikicytaty = |
|wikicytaty = |
||
|www = |
|www = |
Wersja z 10:50, 26 cze 2014
Julie Gayet (2009) | |
Imię i nazwisko |
Julie Marie Nicole Gayet |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Zawód |
aktorka |
Współmałżonek |
Santiago Amigorena (2003-2006, rozwód) |
Lata aktywności |
od 1992 |
Julie Marie Nicole Gayet (ur. 3 czerwca 1973) – francuska aktorka filmowa i producentka.
Biografia
Urodziła się w 1973 roku w Suresnes pod Paryżem. Jej ojciec, Brice Gayet, jest profesorem chirurgii przewodu pokarmowego, współtworzył Institut mutualiste Montsouris w Paryżu. W latach 1992-1993 był członkiem gabinetu ministra zdrowia, Bernarda Kouchnera[1]. Jej matka, Anne Gayet, jest antykwariuszem dzieł sztuki. Rodzice Julie konsekwentnie utrzymywali kontakty towarzyskie i przez dziesięciolecia wspierali francuskich socjalistów. Jej dziadek, Alain Gayet, brał udział w walkach o wyzwolenie Francji. Julie dorastała w 8. dzielnicy Paryża wraz z dwoma braćmi, Jean-Brice'm oraz Erwanem.
Julie Gayet uczyła się w prywatnej szkole katolickiej na paryskim lewym brzegu. Studiowała historię sztuki, psychologię i kinematografię na Uniwersytecie Nowej Sorbony, kształciła się też w dziedzinie tańca, gry aktorskiej i śpiewu w Londynie i Paryżu.
Jako aktorka zadebiutowała w epizodycznych rolach we francuskich serialach telewizyjnych m.in. sitcomie "Premiers baisers''. W 1993 roku pojawiła się w filmie Krzysztofa Kieślowskiego pt. Trzy kolory. Niebieski. Zagrała później m.in. w głośnym filmie Sto i jedna noc. W 1997 roku otrzymała prestiżową nagrodę Romy Schneider za rolę Nathalie w filmie Sélect Hôtel. W ciągu następnych dziesięciu lat zagrała w wielu innych filmach. W 2014 została nominowana do Cezara w kategorii najlepsza aktorka drugoplanowa za rolę Valérie Dumontheil w filmie Quai d'Orsay. Oprócz pracy aktorki próbowała swoich sił jako producent i reżyser filmowy. Założyła firmy producenckie Rouge Internationale (2007), Amarante International (2012) oraz Cinémaphore (2013)[1].
W latach 2003-2006 Julie była żoną argentyńskiego pisarza Santiago Amigoreny, jednak małżeństwo zakończyło się rozwodem. Ma z nim dwóch synów: Tadéo (ur. 25 maja 1999 roku) i Ezéchiela (ur. 15 sierpnia 2000 roku). W styczniu 2014 Amigorena opublikował powieść pt. "Des jours que j'ai pas oubliés", w której powraca do historii tego związku[1].
Gorąca zwolenniczka francuskiej Partii Socjalistycznej. W wyborach prezydenckich w 2007 roku publicznie popierała kandydaturę Ségolène Royal. W wyborach prezydenckich w 2012 roku udzieliła swojego poparcia kandydaturze François Hollande'a zarówno w prawyborach, jak i właściwych wyborach.
Na początku 2013 roku, na łamach pracy, pojawiły się plotki o jej związku prezydentem Francji François Hollandem, co skłoniło ją do skierowania do sądu powództwa dotyczącego naruszenia jej prywatności[2]. 10 stycznia 2014 tabloid „Closer” zamieścił siedem stron relacji i zdjęć na temat potajemnych spotkań prezydenta i aktorki w mieszkaniu wynajmowanym przez przyjaciół Julie Gayet w pobliżu Pałacu Elizejskiego[3]. Zdaniem gazety związek trwał już od 2 lat. Doniesienia "Closer" zostały szeroko skomentowane przez tak światowe jak i francuskie media. Po kilkunastu dniach François Hollande oficjalnie ogłosił rozstanie ze swoją dotychczasową konkubiną Valérie Trierweiler[4].
Wybrana filmografia
- Mała Apokalipsa (1993) reż. Costa-Gavras
- Trzy kolory. Niebieski (1993) reż. Krzysztof Kieślowski : adwokat w poczekalni sądu
- L'Histoire du garçon qui voulait qu'on l'embrasse (1993) reż. Philippe Harel : dziewczyna w metrze
- À la belle étoile (1993) reż. Antoine Desrosières : Hannah
- Sto i jedna noc (1995) reż. Agnès Varda : Camille Miralis
- Les Menteurs (1996) reż. Élie Chouraqui : Lisa
- Les Deux Papas et la Maman (1996) reż. Smaïn i Jean-Marc Longval : Sophie
- Delphine 1, Yvan 0 (1996) reż. Dominique Farrugia : Delphine
- Sélect Hôtel (1996) reż. Laurent Bouhnik : Nathalie
- Le Plaisir (et ses petits tracas) (1997) reż. Nicolas Boukhrief : Véra
- Ça ne se refuse pas (1998) reż. Éric Woreth : Marlène Kardelian
- Sentimental Education (1998) reż. C.S. Leigh : Claire
- Pourquoi pas moi ? (1999) reż. Stéphane Giusti : Eva
- Paddy (1999) reż. Gérard Mordillat : Paddy
- Nag la bombe (2000) reż. Jean-Louis Milesi : Rosine, kelnerka
- Les Gens qui s'aiment (2000) reż. Jean-Charles Tacchella : Winnie
- La Confusion des genres (2000) reż. Ilan Duran Cohen : Babette
- Vertiges de l'amour (2001) reż. Laurent Chouchan : Jeanne
- Ma caméra et moi (2002) reż. Christophe Loizillon : Lucie
- La Turbulence des fluides (2002) reż. Manon Briand : Catherine Rolland
- Un monde presque paisible (2002) reż. Michel Deville : Mme Andrée
- Novo (2002) reż. Jean-Pierre Limosin : Julie
- Après la pluie, le beau temps (2003) reż. Nathalie Schmidt : Rose Bonbon
- Śliczna Rita, patronka spraw beznadziejnych (2003) reż. Stéphane Clavier : Rita
- Clara et moi (2004) reż. Arnaud Viard : Clara
- Ce qu'ils imaginent (2004) reż. Anne Théron : Sarah
- Bab el web (2005) reż. Merzak Allouache : Laurence
- Camping à la ferme (2005) reż. Jean-Pierre Sinapi : Sędzia
- De particulier à particulier (2006) reż. Brice Cauvin : Sophie
- Mój najlepszy przyjaciel (2006) reż. Patrice Leconte : Catherine
- Le Lièvre de Vatanen (2006) reż. Marc Rivière : Olga
- A Woman in Winter (2006) reż. Richard Jobson : Caroline
- Enfances (2007) reż. Ismaël Ferroukhi : matka Fritza Langa
- Les Fourmis rouges (2007) reż. Stéphan Carpiaux : Anne
- Un baiser s'il vous plaît (2007) reż. Emmanuel Mouret : Émilie
- 8 fois debout (2009) reż. Xabi Molia : Elsa
- Pièce montée (2010) reż. Denys Granier-Deferre : Laurence
- Sans laisser de traces (2010) reż. Grégoire Vigneron : Clémence Meunier
- L'Art de séduire (2011) reż. Guy Mazarguil : Hélène
- Practical Guide to Belgrade with Singing and Crying (2011) reż. Bojan Vuletic : Sylvie
- Carré blanc (2011) reż. Jean-Baptiste Leonetti : Marie
- Nos plus belles vacances (2012) reż. Philippe Lellouche : Isabelle
- Au cas où je n'aurais pas la palme d'or (2012) reż. Renaud Cohen : Julia
- After (2012) reż. Géraldine Maillet : Julie
- Quai d'Orsay (2013) reż. Bertrand Tavernier : Valérie Dumontheil
- Les Âmes de papier (2013) reż. Vincent Lannoo : Emma
Linki zewnętrzne
- ↑ a b c François Hollande sous le charme de Julie Gayet. parismatch.fr, 22 stycznia 2014. [dostęp 2014-02-18]. (fr.).
- ↑ François Hollande – Julie Gayet: itinéraire d’une rumeur. voici.fr, 29 marca 2013. [dostęp 2014-01-12]. (fr.).
- ↑ Francois Hollande ma romans z aktorką Julie Gayet? „Closer” publikuje zdjęcia. polskatimes.pl, 10 stycznia 2014. [dostęp 2014-01-12].
- ↑ David Chazan: It’s official: François Hollande and Valérie Trierweiler announce separation. telegraph.co.uk, 25 stycznia 2014. [dostęp 2014-01-25]. (ang.).