Przejdź do zawartości

Koncert skrzypcowy Beethovena: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
MastiBot (dyskusja | edycje)
m MalarzBOT: {{ka}} jest redirectem {{Kontrola autorytatywna}}
 
(Nie pokazano 21 wersji utworzonych przez 16 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
'''Koncert skrzypcowy D-dur op. 61 Ludwiga van Beethovena''' – jedyny, zachowany w całości, [[koncert]] na [[skrzypce]] [[solo]] [[Ludwig van Beethoven|Ludwiga van Beethovena]]. Koncert jest uważany za jeden z najwspanialszych przykładów [[Gatunki muzyczne|gatunku]].
'''Koncert skrzypcowy D-dur op. 61 Ludwiga van Beethovena''' – jedyny, zachowany w całości, [[Koncert skrzypcowy|koncert na skrzypce]] [[solo]] [[Ludwig van Beethoven|Ludwiga van Beethovena]]. Koncert jest uważany za jeden z najwspanialszych przykładów [[Lista gatunków muzycznych|gatunku]].


== Historia ==
== Historia ==
Wiele lat wcześniej Ludwig van Beethoven skomponował Koncert skrzypcowy C-dur WoO 5 ([[1790]]/[[1792]]), z którego zachowały się tylko fragmenty<ref>Zachowały się fragmenty części I ''Allegro con brio''; koncert dedykowany Gerhardowi von Breuningowi.</ref>.
Wiele lat wcześniej Ludwig van Beethoven skomponował Koncert skrzypcowy C-dur WoO 5 (1790/1792), z którego zachowały się tylko fragmenty<ref>Zachowały się fragmenty części I ''Allegro con brio''; koncert dedykowany Gerhardowi von Breuningowi.</ref>.


[[Koncert skrzypcowy]] [[D-dur]] [[opus (muzyka)|op.]] 61 został skomponowany przez Beethovena w [[1806]] dla [[Franz Clement|Franza Clementa]]<ref>George R. Marek – Beethoven, PIW, Warszawa, 1997, s.142.</ref>, skrzypka i dyrygenta orkiestry „Theater an der Wien” i jemu też został pierwotnie dedykowany. Premiera odbyła się [[23 grudnia]] 1806 w „Theater an der Wien”.
[[Koncert skrzypcowy]] [[D-dur]] [[opus (muzyka)|op.]] 61 został skomponowany przez Beethovena w 1806 dla [[Franz Clement|Franza Clementa]]<ref>George R. Marek – Beethoven, PIW, Warszawa, 1997, s.142.</ref>, skrzypka i dyrygenta orkiestry „Theater an der Wien” i jemu też został pierwotnie dedykowany. Premiera odbyła się 23 grudnia 1806 w „Theater an der Wien”.


Koncert nie wzbudził entuzjazmu zarówno wśród krytyki oraz publiczności<ref>Chylinska T., Haraschin S., Schaeffer B. ''Przewodnik Koncertowy'', PWM, Kraków, 1991, s. 91.</ref>. Przyczyną niepowodzenia była z pewnością opieszałość kompozytora, który nanosił poprawki na partyturę do ostatniej chwili. Według relacji ucznia Beethovena, Carla Czernego, koncert został ukończony na dwa dni przed premierą<ref>Anthony Burton, książeczka do nagrania płytowego Beethoven Complete Concertos 2, Philips, 1994, s.6.</ref>. Clement wykonał zatem swoją partię niemal a vista. Na rękopisie widnieje napis ''Concerto par Clemenza pour Clement primo Violino e direttore al theatro vienna''<ref>George R. Marek – Beethoven, PIW, Warszawa, 1997, s. 400.</ref>.
Koncert nie wzbudził entuzjazmu zarówno wśród krytyki oraz publiczności<ref>Chylinska T., Haraschin S., Schaeffer B. ''Przewodnik Koncertowy'', PWM, Kraków, 1991, s. 91.</ref>. Przyczyną niepowodzenia była z pewnością opieszałość kompozytora, który nanosił poprawki na partyturę do ostatniej chwili. Według relacji ucznia Beethovena, Carla Czernego, koncert został ukończony na dwa dni przed premierą<ref>Anthony Burton, książeczka do nagrania płytowego Beethoven Complete Concertos 2, Philips, 1994, s.6.</ref>. Clement wykonał zatem swoją partię niemal a vista. Na rękopisie widnieje napis ''Concerto par Clemenza pour Clement primo Violino e direttore al theatro vienna''<ref>George R. Marek – Beethoven, PIW, Warszawa, 1997, s. 400.</ref>.


Po niepowodzeniu premierowego wykonania koncertu oraz po namowach Muzio Clementiego, Beethoven w [[1807]] dokonał jego transkrypcji na fortepian i orkiestrę. Beethoven napisał jeszcze kilka kadencji do koncertu w wersji na fortepian i orkiestrę w [[1809]].
Po niepowodzeniu premierowego wykonania koncertu oraz po namowach Muzio Clementiego, Beethoven w 1807 dokonał jego transkrypcji na fortepian i orkiestrę. Beethoven napisał jeszcze kilka kadencji do koncertu w wersji na fortepian i orkiestrę w 1809.


Obydwie wersje koncertu zostały wydane drukiem w sierpniu [[1808]] w [[Wiedeń|Wiedniu]] przez ''Bureau des Arts et d’Industrie''. Beethoven dedykował Koncert skrzypcowy swojemu przyjacielowi Stephanowi Breuningowi, natomiast wersję fortepianową dedykował jego żonie – Julie von Breuning.
Obydwie wersje koncertu zostały wydane drukiem w sierpniu 1808 w [[Wiedeń|Wiedniu]] przez ''Bureau des Arts et d’Industrie''. Beethoven dedykował Koncert skrzypcowy swojemu przyjacielowi Stephanowi Breuningowi, natomiast wersję fortepianową dedykował jego żonie – Julie von Breuning.


== Części utworu ==
== Części utworu ==
Koncert składa się z trzech części:
Koncert składa się z trzech części:
# ''[[Allegro (muzyka)|Allegro]] [[ma non troppo]] ([[D-dur]])
# ''Allegro ma non troppo'' (D-dur)
# ''Larghetto'' ([[G-dur]])
# ''Larghetto'' (G-dur)
# ''[[Rondo (muzyka)|Rondo]]. [[Allegro (muzyka)|Allegro]] ([[D-dur]])
# ''Rondo. Allegro'' (D-dur)


== Obsada orkiestry ==
== Obsada orkiestry ==
* [[skrzypce]] solo
* skrzypce solo
* [[flet]]
* [[flet]]
* 2 [[obój|oboje]]
* 2 [[obój|oboje]]
Linia 26: Linia 26:
* 2 [[róg (instrument muzyczny)|rogi]]
* 2 [[róg (instrument muzyczny)|rogi]]
* 2 [[trąbka|trąbki]]
* 2 [[trąbka|trąbki]]
* [[kotły]]
* [[Kotły (instrument muzyczny)|kotły]]
* sekcja smyczkowa
* sekcja smyczkowa


Koncert skrzypcowy D-dur Ludwiga van Beethovena obok [[Koncert skrzypcowy Brahmsa|Koncertu skrzypcowego D-dur]] [[Johannes Brahms|Johannesa Brahmsa]], Koncertu skrzypcowego D-dur [[Piotr Czajkowski|Piotra Czajkowskiego]] oraz Koncertu skrzypcowego e-moll [[Felix Mendelssohn-Bartholdy|Feliksa Mendelssohna]] należy do najczęściej wykonywanych koncertów skrzypcowych.
Koncert skrzypcowy D-dur Ludwiga van Beethovena obok Koncertu skrzypcowego D-dur [[Johannes Brahms|Johannesa Brahmsa]], Koncertu skrzypcowego D-dur [[Piotr Czajkowski|Piotra Czajkowskiego]] oraz Koncertu skrzypcowego e-moll [[Felix Mendelssohn-Bartholdy|Feliksa Mendelssohna]] należy do najczęściej wykonywanych koncertów skrzypcowych.


== Przypisy ==
{{Przypisy}}
{{Przypisy}}


== Bibliografia ==
== Bibliografia ==
* Chylinska T., Haraschin S., Schaeffer B. ''Przewodnik Koncertowy'', PWM, Kraków, 1991, późn. w Chylinska T., Haraschin S., Schaeffer B. ''Przewodnik po muzyce koncertowej tom I A-Ł'', PWM, Kraków, 2007.
* Chylińska T., Haraschin S., Schaeffer B. ''Przewodnik Koncertowy'', PWM, Kraków, 1991, późn. [w:] Chylińska T., Haraschin S., Schaeffer B. ''Przewodnik po muzyce koncertowej tom I A-Ł'', PWM, Kraków, 2007.
* George R. Marek – Beethoven, PIW, Warszawa, 1997.
* George R. Marek – Beethoven, PIW, Warszawa, 1997.


== Linki zewnętrzne ==
== Linki zewnętrzne ==
* [http://www.musopen.com/music.php?type=piece&id=453 Wykonanie Koncertu (mp3)]
* [http://www.musopen.org/music/piece/453 Wykonanie Koncertu (mp3)]
* [http://www.classicistranieri.com/ludwig-van-beethoven-concerto-per-violino-e-orchestra-in-re-maggiore-op-61-mp3-arturo-toscanini-heifetz-1940.html Toscanini/Heifetz, 1940 (mp3)]


{{Beethoven|koncerty}}
[[Kategoria:Dzieła Ludwiga van Beethovena]]


{{Kontrola autorytatywna}}
[[ca:Concert per a violí (Beethoven)]]

[[de:Violinkonzert (Beethoven)]]
[[Kategoria:Dzieła Ludwiga van Beethovena]]
[[en:Violin Concerto (Beethoven)]]
[[es:Concierto para violín (Beethoven)]]
[[fr:Concerto pour violon de Beethoven]]
[[ko:바이올린 협주곡 (베토벤)]]
[[it:Concerto per violino e orchestra (Beethoven)]]
[[he:קונצ'רטו לכינור (בטהובן)]]
[[hu:Beethoven: Hegedűverseny]]
[[ja:ヴァイオリン協奏曲 (ベートーヴェン)]]
[[oc:Concerto per vriulon (Beethoven)]]
[[sl:Violinski koncert (Beethoven)]]
[[sr:Koncert za violinu i orkestar (Betoven)]]
[[vi:Giao hưởng số 6 (Beethoven)]]
[[zh:小提琴協奏曲 (貝多芬)]]

Aktualna wersja na dzień 07:39, 14 kwi 2020

Koncert skrzypcowy D-dur op. 61 Ludwiga van Beethovena – jedyny, zachowany w całości, koncert na skrzypce solo Ludwiga van Beethovena. Koncert jest uważany za jeden z najwspanialszych przykładów gatunku.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wiele lat wcześniej Ludwig van Beethoven skomponował Koncert skrzypcowy C-dur WoO 5 (1790/1792), z którego zachowały się tylko fragmenty[1].

Koncert skrzypcowy D-dur op. 61 został skomponowany przez Beethovena w 1806 dla Franza Clementa[2], skrzypka i dyrygenta orkiestry „Theater an der Wien” i jemu też został pierwotnie dedykowany. Premiera odbyła się 23 grudnia 1806 w „Theater an der Wien”.

Koncert nie wzbudził entuzjazmu zarówno wśród krytyki oraz publiczności[3]. Przyczyną niepowodzenia była z pewnością opieszałość kompozytora, który nanosił poprawki na partyturę do ostatniej chwili. Według relacji ucznia Beethovena, Carla Czernego, koncert został ukończony na dwa dni przed premierą[4]. Clement wykonał zatem swoją partię niemal a vista. Na rękopisie widnieje napis Concerto par Clemenza pour Clement primo Violino e direttore al theatro vienna[5].

Po niepowodzeniu premierowego wykonania koncertu oraz po namowach Muzio Clementiego, Beethoven w 1807 dokonał jego transkrypcji na fortepian i orkiestrę. Beethoven napisał jeszcze kilka kadencji do koncertu w wersji na fortepian i orkiestrę w 1809.

Obydwie wersje koncertu zostały wydane drukiem w sierpniu 1808 w Wiedniu przez Bureau des Arts et d’Industrie. Beethoven dedykował Koncert skrzypcowy swojemu przyjacielowi Stephanowi Breuningowi, natomiast wersję fortepianową dedykował jego żonie – Julie von Breuning.

Części utworu[edytuj | edytuj kod]

Koncert składa się z trzech części:

  1. Allegro ma non troppo (D-dur)
  2. Larghetto (G-dur)
  3. Rondo. Allegro (D-dur)

Obsada orkiestry[edytuj | edytuj kod]

Koncert skrzypcowy D-dur Ludwiga van Beethovena obok Koncertu skrzypcowego D-dur Johannesa Brahmsa, Koncertu skrzypcowego D-dur Piotra Czajkowskiego oraz Koncertu skrzypcowego e-moll Feliksa Mendelssohna należy do najczęściej wykonywanych koncertów skrzypcowych.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Zachowały się fragmenty części I Allegro con brio; koncert dedykowany Gerhardowi von Breuningowi.
  2. George R. Marek – Beethoven, PIW, Warszawa, 1997, s.142.
  3. Chylinska T., Haraschin S., Schaeffer B. Przewodnik Koncertowy, PWM, Kraków, 1991, s. 91.
  4. Anthony Burton, książeczka do nagrania płytowego Beethoven Complete Concertos 2, Philips, 1994, s.6.
  5. George R. Marek – Beethoven, PIW, Warszawa, 1997, s. 400.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Chylińska T., Haraschin S., Schaeffer B. Przewodnik Koncertowy, PWM, Kraków, 1991, późn. [w:] Chylińska T., Haraschin S., Schaeffer B. Przewodnik po muzyce koncertowej tom I A-Ł, PWM, Kraków, 2007.
  • George R. Marek – Beethoven, PIW, Warszawa, 1997.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]