Kamba: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m MalarzBOT: poprawki w wywołaniu szablonu {{Grupa etniczna infobox}} |
|||
(Nie pokazano 10 wersji utworzonych przez 6 użytkowników) | |||
Linia 5: | Linia 5: | ||
|opis grafiki = |
|opis grafiki = |
||
|alt grafiki = |
|alt grafiki = |
||
|populacja = 4 |
|populacja = 4 644 500{{r|kamba joshua}} |
||
|miejsce zamieszkania = [[Kenia]] ([[Kitui (hrabstwo)|Kitui]], [[Machakos (hrabstwo)|Machakos]], [[Makueni]]{{r|refworld}})<br />[[Tanzania]]<br />[[Uganda]] |
|miejsce zamieszkania = [[Kenia]] ([[Kitui (hrabstwo)|Kitui]], [[Machakos (hrabstwo)|Machakos]], [[Makueni]]{{r|refworld}})<br />[[Tanzania]]<br />[[Uganda]] |
||
|język = [[Język kikamba| |
|język = [[Język kikamba|kikamba]] |
||
|religia = [[ |
|religia = [[chrześcijaństwo]], [[Religie rodzime Afryki|religia rodzima]], [[islam]] |
||
|grupa = [[ |
|grupa = [[ludy bantu]] |
||
|pokrewne = |
|pokrewne = |
||
|mapa = |
|mapa = |
||
Linia 15: | Linia 15: | ||
|commons = Kamba people |
|commons = Kamba people |
||
}} |
}} |
||
'''Kamba''' (''Akamba''{{r|KIG 2015}}, ''Kikamba'', ''Kekamba'', ''Masaku'', ''Ukamba'', ''Kitui'', ''Mumoni''{{r|refworld}}) – grupa etniczna żyjąca w Afryce Wschodniej, głównie w [[Kenia|Kenii]] (3 |
'''Kamba''' (''Akamba''{{r|KIG 2015}}, ''Kikamba'', ''Kekamba'', ''Masaku'', ''Ukamba'', ''Kitui'', ''Mumoni''{{r|refworld}}) – [[grupa etniczna]] żyjąca w Afryce Wschodniej, głównie w [[Kenia|Kenii]] (3 893 157{{r|KNBoS 2015}}), na obszarze tzw. ''Ukambani'' – „ziemi Kamba”{{r|Rguide}} (dziś w większości w obrębie Hrabstw [[Kitui (hrabstwo)|Kitui]], [[Machakos (hrabstwo)|Machakos]] i [[Makueni]]){{r|UNU Ukambani 1995}}. Mniejsze grupy ludności z tej grupy etnicznej mieszkają także w [[Uganda|Ugandzie]] i [[Tanzania|Tanzanii]]{{r|kamba joshua}}. Akamba należą do [[Ludy bantu|ludów Bantu]], są najbliżej spokrewnieni z [[Kikuju]], [[Embu (plemię)|Embu]] i [[Meru (lud)|Meru]]{{r|XX Kenia}}. Mówią [[Język kikamba|językiem kikamba]], ale także [[suahili]]{{r|refworld}}. |
||
== Historia == |
== Historia == |
||
=== Pochodzenie i czasy przedkolonialne === |
=== Pochodzenie i czasy przedkolonialne === |
||
[[Plik:NSRW Africa Mukamba.png |thumb|Podobizna przedstawiciela Akamba w amerykańskim podręczniku ''The New Student's Reference Work'' z 1914 roku.]] |
[[Plik:NSRW Africa Mukamba.png |thumb|Podobizna przedstawiciela Akamba w amerykańskim podręczniku ''The New Student's Reference Work'' z 1914 roku.]] |
||
Akamba podobnie jak inne ludy Bantu przybyli na tereny dzisiejszej Kenii z głębi kontynentu. Tradycyjne przekazy plemienne wskazują na okolice góry [[Kilimandżaro]] jako na wcześniejsze tereny zamieszkiwania plemienia{{r|refworld}}. Dopiero po osiedleniu się na wzgórzach Mbooni w XVI wieku skonsolidowali się jako odrębna grupa etniczna{{r|UNU Ukambani history 1995}}, nie mieli jednak wspólnej hierarchii ani jednego wodza, żyli w klanach podzielonych na [[Lineaż|patrylineaże]]{{r|britannica}}. W XVII wieku z powodu suszy grupa Akamba w poszkiwaniu pastwisk przemieściła się dalej na wschód w kierunku wybrzeża i osiedliła się w regionach Mariakani, Kisauni czy Kinango{{r|KIG 2015}}. Na początku XIX wieku Akamba zajęli także tereny w okolicy dzisiejszego Kitui{{r|UNU Ukambani history 1995}}. |
Akamba, podobnie jak inne ludy Bantu, przybyli na tereny dzisiejszej Kenii z głębi kontynentu. Tradycyjne przekazy plemienne wskazują na okolice góry [[Kilimandżaro]] jako na wcześniejsze tereny zamieszkiwania plemienia{{r|refworld}}. Dopiero po osiedleniu się na wzgórzach Mbooni w XVI wieku skonsolidowali się jako odrębna grupa etniczna{{r|UNU Ukambani history 1995}}, nie mieli jednak wspólnej hierarchii ani jednego wodza, żyli w klanach podzielonych na [[Lineaż|patrylineaże]]{{r|britannica}}. W XVII wieku z powodu suszy grupa Akamba w poszkiwaniu pastwisk przemieściła się dalej na wschód w kierunku wybrzeża i osiedliła się w regionach Mariakani, Kisauni czy Kinango{{r|KIG 2015}}. Na początku XIX wieku Akamba zajęli także tereny w okolicy dzisiejszego Kitui{{r|UNU Ukambani history 1995}}. |
||
Do XIX wieku Akamba zajmowali się także handlem długodystansowym{{r|KIG 2015}}{{r|refworld}}, pośredniczyli w wymianach handlowych między ludnością interioru a wybrzeżem zamieszkiwanym przez lud [[Suahili (lud)|Suahili]] i [[Arabowie|Arabami]]. W XIX wieku Suahili i Arabowie sami zaczęli organizować większe karawany w głąb kontynentu i Akamba musieli się zadowolić zaopatrywaniem samych karawan{{r|XX Kenia}}. |
Do XIX wieku Akamba zajmowali się także handlem długodystansowym{{r|KIG 2015}}{{r|refworld}}, pośredniczyli w wymianach handlowych między ludnością interioru a wybrzeżem zamieszkiwanym przez lud [[Suahili (lud)|Suahili]] i [[Arabowie|Arabami]]. W XIX wieku Suahili i Arabowie sami zaczęli organizować większe karawany w głąb kontynentu i Akamba musieli się zadowolić zaopatrywaniem samych karawan{{r|XX Kenia}}. |
||
Linia 26: | Linia 26: | ||
=== Czasy kolonialne === |
=== Czasy kolonialne === |
||
==== Pierwsze lata ekspansji brytyjskiej ==== |
==== Pierwsze lata ekspansji brytyjskiej ==== |
||
Pierwsze kontakty z Europejczykami na większą skalę rozpoczęły się, podczas rozbudowy linii kolejowej między Ugandą a wybrzeżem Oceanu Indyjskiego (ang. ''Uganda Railway''){{r|UNU Ukambani history 1995}}. Początkowo Akamba chętnie współpracowali z Brytyjczykami, na terytorium Akamba powstał w 1889 roku pierwszy na obszarze dzisiejszej Kenii brytyjski fort, Machakos{{r|XX Kenia}}, dziś jego ruiny można zobaczyć obok miasta [[Machakos]]{{r|Rguide}}. Wraz z koleją pojawiły się pierwsze przypadki [[księgosusz]]u wśród bydła oraz w latach |
Pierwsze kontakty z Europejczykami na większą skalę rozpoczęły się, podczas rozbudowy linii kolejowej między Ugandą a wybrzeżem Oceanu Indyjskiego (ang. ''Uganda Railway''){{r|UNU Ukambani history 1995}}. Początkowo Akamba chętnie współpracowali z Brytyjczykami, na terytorium Akamba powstał w 1889 roku pierwszy na obszarze dzisiejszej Kenii brytyjski fort, Machakos{{r|XX Kenia}}, dziś jego ruiny można zobaczyć obok miasta [[Machakos]]{{r|Rguide}}. Wraz z koleją pojawiły się pierwsze przypadki [[księgosusz]]u wśród bydła oraz w latach 1898–1899 [[ospa prawdziwa]] wśród ludzi, które w połączeniu z dotkliwą suszą doprowadziły do głodu w latach 1897–1901. Śmiertelność w okresie głodu na terenie ''Ukambani'' wynosiła nawet 50 procent{{r|UNU Ukambani history 1995}}. |
||
==== Początek XX w. ==== |
==== Początek XX w. ==== |
||
Linia 35: | Linia 35: | ||
==== Okres międzywojenny ==== |
==== Okres międzywojenny ==== |
||
Po wojnie brytyjski ruch osadniczy w ''Ukambani'' osłabł, ludność z przeludnionych rezerwatów zaczęła osiedlać się także na równinach, jednak brak wody, niska jakość ziemi i występowanie [[Glossina|much tse-tse]] doprowadziły do głodu w latach |
Po wojnie brytyjski ruch osadniczy w ''Ukambani'' osłabł, ludność z przeludnionych rezerwatów zaczęła osiedlać się także na równinach, jednak brak wody, niska jakość ziemi i występowanie [[Glossina|much tse-tse]] doprowadziły do głodu w latach 1924–1925 i ponownego wzrostu osadnictwa na wzgórzach. Ograniczenie możliwości hodowli bydła zmusiło Kamba do bardziej intensywnej uprawy ziemi w obrębie rezerwatów, co doprowadziło do erozji gleby i spadku wydajności upraw oraz do zmiany systemu własności ziemi, otwarte grunty wspólne zostały zastąpione grodzeniem i osobistą własnością ziemi, do tej pory stosowanymi przez Brytyjczyków. W tym okresie Akamba coraz częściej podejmowali pracę najemną, często z braku ziemi, którą mogliby uprawiać dla siebie{{r|UNU Ukambani history 1995}}. |
||
W latach 30. Akamba stali się obiektem ataków społeczności białych rolników z powodu postępującej erozji gleby, którą miała powodować głównie nieumiejętna gospodarka rolna na terenach kontrolowanych przez Afrykanów. W odpowiedzi na te zarzuty i w obronie interesów rolników europejskich urzędnicy brytyjscy rozpoczęli ograniczanie liczebności stad bydła należących do Akamba oraz zamykanie i obsiewanie znacznych obszarów ziemi w celu jej regeneracji, pojawiły się także kordony sanitarne wokół osiedli Akamba{{r|UNU Ukambani history 1995}}. W tym okresie Akamba zaczęli się organizować politycznie, powstało Stowarzyszenie Członków Kraju Kamba (ang. ''Ukamba Members Associattion'', UMA){{r|XX Kenia}}. W proteście przeciwko konfiskatom bydła odbył się marsz grupy kilku tysięcy Akamba (według różnych źródeł od |
W latach 30. Akamba stali się obiektem ataków społeczności białych rolników z powodu postępującej erozji gleby, którą miała powodować głównie nieumiejętna gospodarka rolna na terenach kontrolowanych przez Afrykanów. W odpowiedzi na te zarzuty i w obronie interesów rolników europejskich urzędnicy brytyjscy rozpoczęli ograniczanie liczebności stad bydła należących do Akamba oraz zamykanie i obsiewanie znacznych obszarów ziemi w celu jej regeneracji, pojawiły się także kordony sanitarne wokół osiedli Akamba{{r|UNU Ukambani history 1995}}. W tym okresie Akamba zaczęli się organizować politycznie, powstało Stowarzyszenie Członków Kraju Kamba (ang. ''Ukamba Members Associattion'', UMA){{r|XX Kenia}}. W proteście przeciwko konfiskatom bydła odbył się marsz grupy kilku tysięcy Akamba (według różnych źródeł od 2{{r|UNU Ukambani history 1995}} do 5{{r|Rguide}} tys.) do Nairobi, w proteście brały udział także kobiety i dzieci, gubernator początkowo odmówił spotkania z Afrykańczykami, więc Akamba założyli obóz, w którym koczowali przez 3 tygodnie. Ostatecznie nie zostali wysłuchani{{r|XX Kenia}}. Na wniosek protestujących gubernator zwrócił bydło Afrykanom oraz zakończył konfiskaty{{r|UNU Ukambani history 1995}}. Organizatorami protestu byli [[Muindi Mbingu]] (Samuel Muindi), Elijah Kavulu, Isaac Mwalonzi i Simon Kioko. Protest Akamba wspierał przebywający wtedy w Wielkiej Brytanii [[Jomo Kenyatta]], jeden z działaczy politycznych plemienia Kikuju{{r|GNAD 2013}}. |
||
==== II wojna światowa ==== |
==== II wojna światowa ==== |
||
Linia 45: | Linia 45: | ||
Podczas [[Powstanie Mau Mau|powstania Mau Mau]] kilkuset młodych Akamba założyło własne bojówki, które atakowały kolaborujących wodzów. Niektórzy Akamba przyłączali się do oddziałów Kikuju, ale dzięki staraniom Brytyjczyków o podniesienie warunków życia w rezerwatach Akamba oficjalnie nie przyłączyli się do rebelii{{r|XX Kenia}}. Najważniejszym z działaczy Akamba aresztowanym za poparcie dla powstania był [[Paul Ngei]], weteran II wojny światowej, instruktor Korpusu Edukacyjnego Armii Wschodnioafrykańskiej (ang. ''East Africa Army Education Corps'') i członek Kenijskiego Związku Afrykańskiego (ang. ''Kenya African Union'', KAU). Politycy Akamba nie wykazywali takiego zaangażowania w kwestie narodowe i dążenia nacjonalistyczne jak przywódcy lepiej wykształconych Kikuju. |
Podczas [[Powstanie Mau Mau|powstania Mau Mau]] kilkuset młodych Akamba założyło własne bojówki, które atakowały kolaborujących wodzów. Niektórzy Akamba przyłączali się do oddziałów Kikuju, ale dzięki staraniom Brytyjczyków o podniesienie warunków życia w rezerwatach Akamba oficjalnie nie przyłączyli się do rebelii{{r|XX Kenia}}. Najważniejszym z działaczy Akamba aresztowanym za poparcie dla powstania był [[Paul Ngei]], weteran II wojny światowej, instruktor Korpusu Edukacyjnego Armii Wschodnioafrykańskiej (ang. ''East Africa Army Education Corps'') i członek Kenijskiego Związku Afrykańskiego (ang. ''Kenya African Union'', KAU). Politycy Akamba nie wykazywali takiego zaangażowania w kwestie narodowe i dążenia nacjonalistyczne jak przywódcy lepiej wykształconych Kikuju. |
||
W latach 50. poprawiła się sytuacja materialna Akamba służących w armii, pojawiła się także nowa klasa bogatych rolników. Ponieważ stali się oni mniej zależni ekonomicznie od żołdu oraz byli coraz lepiej wykształceni, Brytyjczycy zaczęli wątpić w absolutną lojalność Akamba w szeregach KAR, pojawiły się zalecenia rekrutowania Akamba z biedniejszych rejonów, bardziej oddalonych od stolicy Ukambani, Machakos. |
W latach 50. poprawiła się sytuacja materialna Akamba służących w armii, pojawiła się także nowa klasa bogatych rolników. Ponieważ stali się oni mniej zależni ekonomicznie od żołdu oraz byli coraz lepiej wykształceni, Brytyjczycy zaczęli wątpić w absolutną lojalność Akamba w szeregach KAR, pojawiły się zalecenia rekrutowania Akamba z biedniejszych rejonów, bardziej oddalonych od stolicy Ukambani, Machakos.{{r|martial}}. |
||
=== Niepodległa Kenia === |
=== Niepodległa Kenia === |
||
Linia 52: | Linia 52: | ||
== Gospodarka == |
== Gospodarka == |
||
=== Rolnictwo === |
=== Rolnictwo === |
||
Pierwotnie Akamba zajmowali się głównie myślistwem, po przybyciu na tereny dzisiejszej Kenii zaczęli prowadzić osiadły tryb życia, uprawiać ziemię i wypasać bydło. Przedkolonialny system uprawy ziemi połączonej z hodowlą bydła zarządzany na poziomie klanów umożliwiał Akamba dostosowywanie produkcji do bieżących warunków i minimalizował negatywne skutki suszy, która często dotyka region ''Ukambani''. Wysiedlenia, osadnictwo europejskie, grodzenie ziemi zmusiły Akamba do podjęcia pracy najemnej oraz bardziej intensywnej uprawy ziemi w obrębie rezerwatów{{r|UNU Ukambani history 1995}}. Po II wojnie światowej mimo początkowej niechęci zaczęli stosować maszyny rolnicze oraz z powodzeniem stosują tarasowy system uprawy ziemi{{r|UNU Ukambani history 1995}}{{r|Rguide}}. Zajmują się nadal pszczelarstwem |
Pierwotnie Akamba zajmowali się głównie myślistwem, po przybyciu na tereny dzisiejszej Kenii zaczęli prowadzić osiadły tryb życia, uprawiać ziemię i wypasać bydło. Przedkolonialny system uprawy ziemi połączonej z hodowlą bydła zarządzany na poziomie klanów umożliwiał Akamba dostosowywanie produkcji do bieżących warunków i minimalizował negatywne skutki suszy, która często dotyka region ''Ukambani''. Wysiedlenia, osadnictwo europejskie, grodzenie ziemi zmusiły Akamba do podjęcia pracy najemnej oraz bardziej intensywnej uprawy ziemi w obrębie rezerwatów{{r|UNU Ukambani history 1995}}. Po II wojnie światowej mimo początkowej niechęci zaczęli stosować maszyny rolnicze oraz z powodzeniem stosują tarasowy system uprawy ziemi{{r|UNU Ukambani history 1995}}{{r|Rguide}}. Zajmują się nadal pszczelarstwem{{r|Rguide}}, w czasach kolonialnych było ono uznawane za specjalność Akamba{{r|HOBLEY 1910}}. |
||
=== Rękodzieło === |
=== Rękodzieło === |
||
Linia 66: | Linia 66: | ||
=== Rodzina === |
=== Rodzina === |
||
Rodzina pozostaje fundamentem społeczności Akamba{{r|refworld}}. Do rodziny zalicza się szeroki krąg krewnych, dzieci własne oraz dzieci rodzeństwa są traktowane tak samo, zwracają się do rodziców i ich rodzeństwa tak samo (''mwaitu'' |
Rodzina pozostaje fundamentem społeczności Akamba{{r|refworld}}. Do rodziny zalicza się szeroki krąg krewnych, dzieci własne oraz dzieci rodzeństwa są traktowane tak samo, zwracają się do rodziców i ich rodzeństwa tak samo (''mwaitu'' – mama, ''tata'' – tata). Rodziny są wielopokoleniowe, a dziadkowie zajmują się lżejszymi pracami, np. wyplataniem sznurów lub oczyszczaniem tykw. Tradycyjnie głową rodziny jest mężczyzna, w rodzinach mieszkających na wsi to on zajmuje się wypasem bydła, handlem czy polowaniem, natomiast rolą kobiety jest uprawianie ziemi w pobliżu domu na potrzeby rodziny oraz wychowanie dzieci{{r|KIG 2015}}. |
||
Akamba otrzymują imiona związane z okolicznościami swoich narodzin lub po członkach rodziny zmarłych lub żyjących, w zależności od tego jakie są relacje krewnych z rodzicami dziecka{{r|missouri}}. |
Akamba otrzymują imiona związane z okolicznościami swoich narodzin lub po członkach rodziny zmarłych lub żyjących, w zależności od tego jakie są relacje krewnych z rodzicami dziecka{{r|missouri}}. |
||
Linia 74: | Linia 74: | ||
=== Obrzezanie kobiet === |
=== Obrzezanie kobiet === |
||
Obrzezanie dziewcząt należy do tradycyjnych praktyk Akamba, jednak ilość kobiet poddanych okaleczeniu spada. W roku 1998 ilość obrzezanych kobiet z plemienia Akamba szacowano na 33%, w roku 2003 ich liczba wynosiła 26,5% a w latach |
Obrzezanie dziewcząt należy do tradycyjnych praktyk Akamba, jednak ilość kobiet poddanych okaleczeniu spada. W roku 1998 ilość obrzezanych kobiet z plemienia Akamba szacowano na 33%, w roku 2003 ich liczba wynosiła 26,5% a w latach 2008–2009 – 22,9%{{r|28 FGM 2013}}. Według danych ze spisu powszechnego z lat 2008–2009 w grupie wiekowej 15–19 lat obrzezanych zostało zaledwie 10% dziewcząt Akamba{{r|FGM UNICEF}}. Średni wiek dziewczynki poddawanej obrzezaniu to 16 lat{{r|FGM UNICEF}}. Motywacją do praktykowania obrzezania kobiet przez Akamba jest między innymi przekonanie, że dzięki zabiegowi kobieta będzie miała łatwiejszy poród{{r|US State 2001}}. |
||
== Przypisy == |
== Przypisy == |
||
Linia 94: | Linia 94: | ||
<ref name="XX Kenia">{{Cytuj książkę | nazwisko = Pawełczak | imię = Marek | tytuł = Kenia | wydawca = Trio | miejsce = Warszawa | data = 2004 | seria = Historia państw świata w XX wieku}}</ref> |
<ref name="XX Kenia">{{Cytuj książkę | nazwisko = Pawełczak | imię = Marek | tytuł = Kenia | wydawca = Trio | miejsce = Warszawa | data = 2004 | seria = Historia państw świata w XX wieku}}</ref> |
||
<ref name="britannica ">{{ |
<ref name="britannica ">{{Encyklopedia Britannica |id = topic/Kamba |tytuł = Kamba |data dostępu = 2016-12-14}}</ref> |
||
<ref name="HOBLEY 1910">{{Cytuj stronę | url = https://archive.org/stream/ethnologyofakamb00hobluoft/ethnologyofakamb00hobluoft_djvu.txt | tytuł = ETHNOLOGY OF A-KAMBA AND OTHER EAST AFRICAN TRIBES | autor = W. HOBLEY | data = 1910 | opublikowany = CAMBRIDGE UNIVERSITY PRESS | język = en | data dostępu = 2016-12-14}}</ref> |
<ref name="HOBLEY 1910">{{Cytuj stronę | url = https://archive.org/stream/ethnologyofakamb00hobluoft/ethnologyofakamb00hobluoft_djvu.txt | tytuł = ETHNOLOGY OF A-KAMBA AND OTHER EAST AFRICAN TRIBES | autor = W. HOBLEY | data = 1910 | opublikowany = CAMBRIDGE UNIVERSITY PRESS | język = en | data dostępu = 2016-12-14}}</ref> |
||
Linia 108: | Linia 108: | ||
<ref name="martial">{{Cytuj pismo | nazwisko = Parsons | imię = Timothy H. | tytuł = Warfare and Violence in Ethnohistorical Perspective. | czasopismo = Ethnohistory | wydawca = Duke University Press | wolumin = Vol. 46, No. 4 | strony = 671-701 | język = en | data = 1999 | url = http://web.artsci.wustl.edu/tparsons/tparsons/journal_articles/kamba.pdf}}</ref> |
<ref name="martial">{{Cytuj pismo | nazwisko = Parsons | imię = Timothy H. | tytuł = Warfare and Violence in Ethnohistorical Perspective. | czasopismo = Ethnohistory | wydawca = Duke University Press | wolumin = Vol. 46, No. 4 | strony = 671-701 | język = en | data = 1999 | url = http://web.artsci.wustl.edu/tparsons/tparsons/journal_articles/kamba.pdf}}</ref> |
||
<ref name="missouri">{{Cytuj stronę | url = http://dice.missouri.edu/docs/niger-congo/Kamba.pdf |tytuł=Hunter-gatherers data sheet | data = 2015-06-25 | praca = Database for Indigenous Cultural Evolution (DICE) | opublikowany = University of Missouri | język = en | data dostępu = 2016-12-17}}</ref> |
<ref name="missouri">{{Cytuj stronę | url = https://web.archive.org/web/20161220161844/http://dice.missouri.edu/docs/niger-congo/Kamba.pdf |tytuł=Hunter-gatherers data sheet | data = 2015-06-25 | praca = Database for Indigenous Cultural Evolution (DICE) | opublikowany = University of Missouri | język = en | data dostępu = 2016-12-17}}</ref> |
||
}} |
}} |
||
Aktualna wersja na dzień 16:11, 27 cze 2024
Populacja |
4 644 500[1] |
---|---|
Miejsce zamieszkania | |
Język | |
Religia | |
Grupa |
Kamba (Akamba[3], Kikamba, Kekamba, Masaku, Ukamba, Kitui, Mumoni[2]) – grupa etniczna żyjąca w Afryce Wschodniej, głównie w Kenii (3 893 157[4]), na obszarze tzw. Ukambani – „ziemi Kamba”[5] (dziś w większości w obrębie Hrabstw Kitui, Machakos i Makueni)[6]. Mniejsze grupy ludności z tej grupy etnicznej mieszkają także w Ugandzie i Tanzanii[1]. Akamba należą do ludów Bantu, są najbliżej spokrewnieni z Kikuju, Embu i Meru[7]. Mówią językiem kikamba, ale także suahili[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pochodzenie i czasy przedkolonialne[edytuj | edytuj kod]
Akamba, podobnie jak inne ludy Bantu, przybyli na tereny dzisiejszej Kenii z głębi kontynentu. Tradycyjne przekazy plemienne wskazują na okolice góry Kilimandżaro jako na wcześniejsze tereny zamieszkiwania plemienia[2]. Dopiero po osiedleniu się na wzgórzach Mbooni w XVI wieku skonsolidowali się jako odrębna grupa etniczna[8], nie mieli jednak wspólnej hierarchii ani jednego wodza, żyli w klanach podzielonych na patrylineaże[9]. W XVII wieku z powodu suszy grupa Akamba w poszkiwaniu pastwisk przemieściła się dalej na wschód w kierunku wybrzeża i osiedliła się w regionach Mariakani, Kisauni czy Kinango[3]. Na początku XIX wieku Akamba zajęli także tereny w okolicy dzisiejszego Kitui[8].
Do XIX wieku Akamba zajmowali się także handlem długodystansowym[3][2], pośredniczyli w wymianach handlowych między ludnością interioru a wybrzeżem zamieszkiwanym przez lud Suahili i Arabami. W XIX wieku Suahili i Arabowie sami zaczęli organizować większe karawany w głąb kontynentu i Akamba musieli się zadowolić zaopatrywaniem samych karawan[7].
Czasy kolonialne[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze lata ekspansji brytyjskiej[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze kontakty z Europejczykami na większą skalę rozpoczęły się, podczas rozbudowy linii kolejowej między Ugandą a wybrzeżem Oceanu Indyjskiego (ang. Uganda Railway)[8]. Początkowo Akamba chętnie współpracowali z Brytyjczykami, na terytorium Akamba powstał w 1889 roku pierwszy na obszarze dzisiejszej Kenii brytyjski fort, Machakos[7], dziś jego ruiny można zobaczyć obok miasta Machakos[5]. Wraz z koleją pojawiły się pierwsze przypadki księgosuszu wśród bydła oraz w latach 1898–1899 ospa prawdziwa wśród ludzi, które w połączeniu z dotkliwą suszą doprowadziły do głodu w latach 1897–1901. Śmiertelność w okresie głodu na terenie Ukambani wynosiła nawet 50 procent[8].
Początek XX w.[edytuj | edytuj kod]
W wyniku głodu i chorób zmniejszyła się liczebność Akamba, doszło do osłabienia więzi społecznych plemienia i masowych migracji do miast. Osłabienie pozycji Akamba ułatwiło Brytyjczykom przejęcie 3/4 ziemi na obszarze Ukambani w latach 1900-1914 oraz przeniesienie ludności Akamba do rezerwatów (ang. Native Reserves). Wprowadzono obowiązek kwarantanny dla bydła afrykańskiego aby nie dopuścić do jego kontaktu z bydłem europejskim oraz do przenoszenia chorób między stadami, co znacznie ograniczyło możliwość dotychczas swobodnego przemieszczania się pasterzy Akamba w poszukiwaniu dogodnych pastwisk. Rolnicy Akamba nie mogli też uprawiać żywności przeznaczonej na eksport, co doprowadziło do dalszego pogarszania się ich sytuacji materialnej[8].
W czasie I wojny światowej wielu mężczyzn z plemienia Akamba zostało wcielonych pod przymusem do Korpusu Transportowego, jednostki pomocniczej armii[8]. Ostatecznie z powodu braku ludzi do walki część tragarzy Akamba została przeniesiona do Królewskich Strzelców Afrykańskich (ang. King's African Rifles, KAR). Zaoszczędzony żołd pozwolił weteranom I wojny światowej wieść relatywnie dostatnie życie, co przyczyniło się do wzrostu popularności kariery wojskowej wśród Akamba[10].
Okres międzywojenny[edytuj | edytuj kod]
Po wojnie brytyjski ruch osadniczy w Ukambani osłabł, ludność z przeludnionych rezerwatów zaczęła osiedlać się także na równinach, jednak brak wody, niska jakość ziemi i występowanie much tse-tse doprowadziły do głodu w latach 1924–1925 i ponownego wzrostu osadnictwa na wzgórzach. Ograniczenie możliwości hodowli bydła zmusiło Kamba do bardziej intensywnej uprawy ziemi w obrębie rezerwatów, co doprowadziło do erozji gleby i spadku wydajności upraw oraz do zmiany systemu własności ziemi, otwarte grunty wspólne zostały zastąpione grodzeniem i osobistą własnością ziemi, do tej pory stosowanymi przez Brytyjczyków. W tym okresie Akamba coraz częściej podejmowali pracę najemną, często z braku ziemi, którą mogliby uprawiać dla siebie[8].
W latach 30. Akamba stali się obiektem ataków społeczności białych rolników z powodu postępującej erozji gleby, którą miała powodować głównie nieumiejętna gospodarka rolna na terenach kontrolowanych przez Afrykanów. W odpowiedzi na te zarzuty i w obronie interesów rolników europejskich urzędnicy brytyjscy rozpoczęli ograniczanie liczebności stad bydła należących do Akamba oraz zamykanie i obsiewanie znacznych obszarów ziemi w celu jej regeneracji, pojawiły się także kordony sanitarne wokół osiedli Akamba[8]. W tym okresie Akamba zaczęli się organizować politycznie, powstało Stowarzyszenie Członków Kraju Kamba (ang. Ukamba Members Associattion, UMA)[7]. W proteście przeciwko konfiskatom bydła odbył się marsz grupy kilku tysięcy Akamba (według różnych źródeł od 2[8] do 5[5] tys.) do Nairobi, w proteście brały udział także kobiety i dzieci, gubernator początkowo odmówił spotkania z Afrykańczykami, więc Akamba założyli obóz, w którym koczowali przez 3 tygodnie. Ostatecznie nie zostali wysłuchani[7]. Na wniosek protestujących gubernator zwrócił bydło Afrykanom oraz zakończył konfiskaty[8]. Organizatorami protestu byli Muindi Mbingu (Samuel Muindi), Elijah Kavulu, Isaac Mwalonzi i Simon Kioko. Protest Akamba wspierał przebywający wtedy w Wielkiej Brytanii Jomo Kenyatta, jeden z działaczy politycznych plemienia Kikuju[11].
II wojna światowa[edytuj | edytuj kod]
Po wybuchu II wojny światowej Stowarzyszenie Akamba wraz z organizacjami Kikuju i Teita zadeklarowało lojalność wobec rządu kolonii brytyjskiej. Wielu Akamba służyło już w armii brytyjskiej, Akamba stanowili trzon najważniejszej formacji wojskowej Królewskich Strzelców Afrykańskich[7] lub zaciągnęło się[8], walczyli między innymi w Indiach[5]. Akamba byli uważani przez Brytyjczyków za plemię wojownicze z natury i idealny materiał na żołnierzy, Akamba nie walczyli z tym stereotypem a zaciągnięcie się do armii traktowali jako środek do osiągnięcia lepszego statusu ekonomicznego. Po zakończeniu wojny wielu weteranów, którzy wrócili do Ukambani zaczęło inwestować w nowoczesne gospodarstwa rolne. Jednak ich płace były nadal znacząco niższe niż[10].
Powstanie Mau Mau i lata 50.[edytuj | edytuj kod]
Podczas powstania Mau Mau kilkuset młodych Akamba założyło własne bojówki, które atakowały kolaborujących wodzów. Niektórzy Akamba przyłączali się do oddziałów Kikuju, ale dzięki staraniom Brytyjczyków o podniesienie warunków życia w rezerwatach Akamba oficjalnie nie przyłączyli się do rebelii[7]. Najważniejszym z działaczy Akamba aresztowanym za poparcie dla powstania był Paul Ngei, weteran II wojny światowej, instruktor Korpusu Edukacyjnego Armii Wschodnioafrykańskiej (ang. East Africa Army Education Corps) i członek Kenijskiego Związku Afrykańskiego (ang. Kenya African Union, KAU). Politycy Akamba nie wykazywali takiego zaangażowania w kwestie narodowe i dążenia nacjonalistyczne jak przywódcy lepiej wykształconych Kikuju.
W latach 50. poprawiła się sytuacja materialna Akamba służących w armii, pojawiła się także nowa klasa bogatych rolników. Ponieważ stali się oni mniej zależni ekonomicznie od żołdu oraz byli coraz lepiej wykształceni, Brytyjczycy zaczęli wątpić w absolutną lojalność Akamba w szeregach KAR, pojawiły się zalecenia rekrutowania Akamba z biedniejszych rejonów, bardziej oddalonych od stolicy Ukambani, Machakos.[10].
Niepodległa Kenia[edytuj | edytuj kod]
Status Akamba jako plemienia wojowników stanowiących trzon armii dawał im silną pozycję i pozwalał wpływać na niekorzystną dla Afrykanów politykę brytyjską, a pojedynczym Akamba pozwalał osiągnąć status społeczny, którego nie mogli osiągnąć w inny sposób. Akamba próbowali zachować status najważniejszej grupy etnicznej także w armii niepodległej Kenii, polityka rządu Jomo Kenyetty doprowadziła jednak do stopniowego zmniejszenia udziału Akamba w armii, który dziś odzwierciedla ich liczbę w całej populacji Kenii[10].
Gospodarka[edytuj | edytuj kod]
Rolnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pierwotnie Akamba zajmowali się głównie myślistwem, po przybyciu na tereny dzisiejszej Kenii zaczęli prowadzić osiadły tryb życia, uprawiać ziemię i wypasać bydło. Przedkolonialny system uprawy ziemi połączonej z hodowlą bydła zarządzany na poziomie klanów umożliwiał Akamba dostosowywanie produkcji do bieżących warunków i minimalizował negatywne skutki suszy, która często dotyka region Ukambani. Wysiedlenia, osadnictwo europejskie, grodzenie ziemi zmusiły Akamba do podjęcia pracy najemnej oraz bardziej intensywnej uprawy ziemi w obrębie rezerwatów[8]. Po II wojnie światowej mimo początkowej niechęci zaczęli stosować maszyny rolnicze oraz z powodzeniem stosują tarasowy system uprawy ziemi[8][5]. Zajmują się nadal pszczelarstwem[5], w czasach kolonialnych było ono uznawane za specjalność Akamba[12].
Rękodzieło[edytuj | edytuj kod]
Akamba zajmują się także rękodziełem. Wykonywane przez nich przedmioty są znane w kraju i poza jego granicami. Są to przede wszystkim: rzeźby drewniane w tym figurki zwierząt oraz bardziej tradycyjne łyżki i chochle, a także stołki, kosze plecione z sizalu (zwane vyondo[5]), garnki, zdobione tykwy, łuki i strzały czy metalowe łańcuszki[2]. Niektóre źródła podają, że sztuki rzeźbienia w drewnie pierwsi nauczyli się mężczyźni Akamba służący w armii w czasie I wojny światowej od ludu Makonde mieszkającego nad jeziorem Tanganika[5]. Jednak tradycja wykonywania stołków o trzech nogach opisana została szczegółowo już w 1910 roku[12].
Kultura, zwyczaje, religia[edytuj | edytuj kod]
Religia[edytuj | edytuj kod]
Większość Akamba to chrześcijanie (59%), 39% to wyznawcy religii rodzimej a 1% to muzułmanie[13].
Rodzima religia Akamba jest monoteistyczna, jedyny bóg nazywany jest Ngai lub Mulungu, jest niewidzialny i mieszka w niebie. W religii tej ważną rolę odgrywa magia, wśród Akamba znaleźć można czarowników[14].
Rodzina[edytuj | edytuj kod]
Rodzina pozostaje fundamentem społeczności Akamba[2]. Do rodziny zalicza się szeroki krąg krewnych, dzieci własne oraz dzieci rodzeństwa są traktowane tak samo, zwracają się do rodziców i ich rodzeństwa tak samo (mwaitu – mama, tata – tata). Rodziny są wielopokoleniowe, a dziadkowie zajmują się lżejszymi pracami, np. wyplataniem sznurów lub oczyszczaniem tykw. Tradycyjnie głową rodziny jest mężczyzna, w rodzinach mieszkających na wsi to on zajmuje się wypasem bydła, handlem czy polowaniem, natomiast rolą kobiety jest uprawianie ziemi w pobliżu domu na potrzeby rodziny oraz wychowanie dzieci[3].
Akamba otrzymują imiona związane z okolicznościami swoich narodzin lub po członkach rodziny zmarłych lub żyjących, w zależności od tego jakie są relacje krewnych z rodzicami dziecka[14].
Muzyka, pieśni i taniec[edytuj | edytuj kod]
Ważnym elementem kultury Akamba są pieśni i taniec. Akamba mają pieśń czy piosenkę na każdą okazję, każdy typ pieśni ma swoją nazwę. Tańce towarzyszą życiu codziennemu Akamba i specjalnym uroczystościom. Taniec jest widowiskowy oraz wymagający fizycznie. Muzyka i pieśni Akamba są oparte o skalę pentatoniczną. W tańcu i śpiewie biorą udział zarówno mężczyźni, jak i kobiety[14].
Obrzezanie kobiet[edytuj | edytuj kod]
Obrzezanie dziewcząt należy do tradycyjnych praktyk Akamba, jednak ilość kobiet poddanych okaleczeniu spada. W roku 1998 ilość obrzezanych kobiet z plemienia Akamba szacowano na 33%, w roku 2003 ich liczba wynosiła 26,5% a w latach 2008–2009 – 22,9%[15]. Według danych ze spisu powszechnego z lat 2008–2009 w grupie wiekowej 15–19 lat obrzezanych zostało zaledwie 10% dziewcząt Akamba[13]. Średni wiek dziewczynki poddawanej obrzezaniu to 16 lat[13]. Motywacją do praktykowania obrzezania kobiet przez Akamba jest między innymi przekonanie, że dzięki zabiegowi kobieta będzie miała łatwiejszy poród[16].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Kamba. Joshua Project. [dostęp 2016-12-12]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g Research Directorate, Immigration and Refugee Board, Canada: Kenya: The Kamba tribe, including its traditions and beliefs; the religion practised; and whether female genital mutilation is practised. [w:] refworld [on-line]. UNHCR, 1998-12-01. [dostęp 2016-12-12]. (ang.).
- ↑ a b c d The Kamba tribe. KenyaInformationGuide.com., 2015. [dostęp 2016-12-12]. (ang.).
- ↑ Ethnic Affiliation. [w:] Census 2009 Summary of Results [on-line]. Kenya National Bureau of Statistics, 2015. [dostęp 2016-12-12]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h Richard Trillo: Kenia. PWN, 2009, seria: Rough Guides. ISBN 978-83-01-15856-9.
- ↑ Dianne Rocheleau, Patricia Benjamin, Alex Diang'a: The Ukambani region of Kenya. [w:] Regions at risk: comparisons of threatened environments [on-line]. United Nations University, 1995. [dostęp 2016-12-12]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g Marek Pawełczak: Kenia. Warszawa: Trio, 2004, seria: Historia państw świata w XX wieku.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Dianne Rocheleau, Patricia Benjamin, Alex Diang'a: The history of settlement, land use, and environment (1890-1990). [w:] Regions at risk: comparisons of threatened environments [on-line]. United Nations University, 1995. [dostęp 2016-12-12]. (ang.).
- ↑ Kamba, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2016-12-14] (ang.).
- ↑ a b c d Timothy H. Parsons. Warfare and Violence in Ethnohistorical Perspective.. „Ethnohistory”. Vol. 46, No. 4, s. 671-701, 1999. Duke University Press. (ang.).
- ↑ Laura Rigell: Kenyan Kamba tribe successfully resists colonial livestock control by the British, 1938. [w:] Global Nonviolent Action Database [on-line]. Swarthmore College, 2013-02-17. [dostęp 2016-12-16]. (ang.).
- ↑ a b W. HOBLEY: ETHNOLOGY OF A-KAMBA AND OTHER EAST AFRICAN TRIBES. CAMBRIDGE UNIVERSITY PRESS, 1910. [dostęp 2016-12-14]. (ang.).
- ↑ a b c Female Genital Mutilation/Cutting: A statistical overview and exploration of the dynamics of change. UNICEF, 2013. [dostęp 2016-12-14]. (ang.).
- ↑ a b c Hunter-gatherers data sheet. [w:] Database for Indigenous Cultural Evolution (DICE) [on-line]. University of Missouri, 2015-06-25. [dostęp 2016-12-17]. (ang.).
- ↑ COUNTRY PROFILE: FGM IN KENYA. 28 Too Many, 2013. [dostęp 2016-12-14]. (ang.).
- ↑ The Office of the Senior Coordinator for International Women's Issues: Kenya: Report on Female Genital Mutilation (FGM) or Female Genital Cutting (FGC). U.S. Departament of State, 2001-06-01. [dostęp 2016-12-14]. (ang.).