Przejdź do zawartości

Hans Münch: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
EmptyBot (dyskusja | edycje)
m int.
 
(Nie pokazano 6 wersji utworzonych przez 5 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
{{Żołnierz infobox
'''Hans Münch''' (ur. 14 maja [[1911]] w [[Fryburg Bryzgowijski|Fryburgu Bryzgowijskim]], zm. [[2001]]) – niemiecki lekarz, [[SS-Untersturmführer]]'','' członek załogi [[Obozy niemieckie 1933–1945|obozu koncentracyjnego]] [[Auschwitz-Birkenau]].{{Żołnierz infobox
|imię i nazwisko = Hans Münch
|imię i nazwisko = Hans Münch
|imię i nazwisko org = Hans Münch
|imię i nazwisko org = Hans Münch
Linia 13: Linia 13:
|data śmierci = [[2001]]
|data śmierci = [[2001]]
|miejsce śmierci =
|miejsce śmierci =
|lata służby = 1937-1945
|lata służby = 1937–1945
|siły zbrojne = [[Plik:Flag of the Schutzstaffel.svg|20px|Schutzstaffel]] [[Schutzstaffel|SS]]
|siły zbrojne = [[Plik:Flag of the Schutzstaffel.svg|20px|Schutzstaffel]] [[Schutzstaffel|SS]]
|jednostki =
|jednostki =
Linia 23: Linia 23:
|wikicytaty =
|wikicytaty =
}}
}}
'''Hans Münch''' (ur. 14 maja [[1911]] we [[Fryburg Bryzgowijski|Fryburgu Bryzgowijskim]], zm. [[2001]]) – niemiecki lekarz, [[SS-Untersturmführer]]'','' członek załogi [[Obozy niemieckie (1933–1945)|obozu koncentracyjnego]] [[Auschwitz-Birkenau]]. Jako jedyny został uniewinniony w [[Pierwszy proces oświęcimski|pierwszym procesie oświęcimskim]].


==Życiorys==
== Życiorys ==
Był doktorem medycyny oraz [[Bakteriologia|bakteriologiem]]. Wstąpienie do SS organizacja oferowała mu jeszcze przed wybuchem II wojny światowej jednak nie skorzystał z tej propozycji. Aby uniknąć wstąpienia do tej organizacji zgłosił się na ochotnika do służby w Wehrmachcie, ale nie został przyjęty<ref>Janusz Gumkowski, Tadeusz Kułakowski, „Zbrodniarze hitlerowscy przed Najwyższym Trybunałem Narodowym”, Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1965, s. 101.</ref>, ponieważ władze uznały, że wykonuje zbyt ważną pracę aby pełnić służbę jako zwykły lekarz.

Był doktorem medycyny oraz [[Bakteriologia|bakteriologiem]]. Wstąpienie do SS organizacja oferowała mu jeszcze przed wybuchem II wojny światowej jednak nie skorzystał z tej propozycji. Aby uniknąć wstąpienia do tej organizacji zgłosił się na ochotnika do służby w Wehrmachcie, ale nie został przyjęty<ref>Janusz Gumkowski, Tadeusz Kułakowski, "Zbrodniarze hitlerowscy przed Najwyższym Trybunałem Narodowym", Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1965, str.101.</ref>, ponieważ władze uznały, że wykonuje zbyt ważną pracę aby pełnić służbę jako zwykły lekarz.


W czerwcu 1943 został zatrudniony jako naukowiec przez [[Waffen-SS]] i skierowany do Instytutu Higieny Waffen SS w [[Rajsko (powiat oświęcimski)|Rajsku]], ok. 4 km od obozu koncentracyjnego w [[Oświęcim]]iu, gdzie pracował m.in. z [[Josef Mengele|Josefem Mengele]]. W instytucie tym oprócz niemieckiego personelu pracowali również więźniowie z obozu w Auschwitz.
W czerwcu 1943 został zatrudniony jako naukowiec przez [[Waffen-SS]] i skierowany do Instytutu Higieny Waffen SS w [[Rajsko (powiat oświęcimski)|Rajsku]], ok. 4 km od obozu koncentracyjnego w [[Oświęcim]]iu, gdzie pracował m.in. z [[Josef Mengele|Josefem Mengele]]. W instytucie tym oprócz niemieckiego personelu pracowali również więźniowie z obozu w Auschwitz.


Po wojnie Münch jako jedyny podsądny został 22 grudnia 1947<ref>{{cytuj stronę| url = http://www.uni-marburg.de/icwc/forschung/2weltkrieg/polen?order=court_town&order_type=asc&offset=1825&count=25&name=&id_trial=| tytuł = Polen - Philipps-Universität Marburg - ICWC| data dostępu = 2011-06-25| autor = | opublikowany = | praca = | data = | język = de}}</ref> w [[Pierwszy proces oświęcimski|pierwszym procesie oświęcimskim]] uznany przez [[Najwyższy Trybunał Narodowy]] w [[Kraków|Krakowie]] za niewinnego. Z zebranych materiałów dowodowych oraz zeznań świadków nie udało się udowodnić winy oskarżonemu. Z szeregu relacji więźniów obozu wynikało natomiast, że Münch wielokrotnie pomagał im ryzykując własne życie. Wysyłał korespondencję więźniów, dostarczył lekarstwo dla jednego z lekarzy żydowskiego pochodzenia, a podczas ewakuacji świadczył skrytą pomoc w przypadkach zasłabnięcia podając leki.
Po wojnie Münch jako jedyny podsądny został 22 grudnia 1947<ref>{{cytuj stronę |url = https://archive.ph/20120913162814/http://www.uni-marburg.de/icwc/forschung/2weltkrieg/polen?order=court_town&order_type=asc&offset=1825&count=25&name=&id_trial= |tytuł = Polen Philipps-Universität Marburg ICWC |autor = |opublikowany = |data = |język = de |data dostępu = 2011-06-25}}</ref> w pierwszym procesie oświęcimskim uznany przez [[Najwyższy Trybunał Narodowy]] w [[Kraków|Krakowie]] za niewinnego. Z zebranych materiałów dowodowych oraz zeznań świadków nie udało się udowodnić winy oskarżonemu. Z szeregu relacji więźniów obozu wynikało natomiast, że Münch wielokrotnie pomagał im ryzykując własne życie. Wysyłał korespondencję więźniów, dostarczył lekarstwo dla jednego z lekarzy żydowskiego pochodzenia, a podczas ewakuacji świadczył skrytą pomoc w przypadkach zasłabnięcia podając leki.


Po procesie powrócił do Niemiec i pracował jako lekarz w [[Roßhaupten]].
Po procesie powrócił do Niemiec i pracował jako lekarz w [[Roßhaupten]].
Linia 37: Linia 37:
{{Przypisy}}
{{Przypisy}}


==Bibliografia==
== Bibliografia ==
* Janusz Gumkowski, Tadeusz Kułakowski, „Zbrodniarze hitlerowscy przed Najwyższym Trybunałem Narodowym”, Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1965, s. 101–102.

*Janusz Gumkowski, Tadeusz Kułakowski, "Zbrodniarze hitlerowscy przed Najwyższym Trybunałem Narodowym", Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1965, str.101-102.


{{Kontrola autorytatywna}}
{{Kontrola autorytatywna}}
Linia 48: Linia 47:
[[Kategoria:Urodzeni w 1911]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1911]]
[[Kategoria:Zmarli w 2001]]
[[Kategoria:Zmarli w 2001]]
[[Kategoria:Ludzie urodzeni we Fryburgu Bryzgowijskim]]

Aktualna wersja na dzień 20:56, 22 kwi 2024

Hans Münch
SS-Untersturmführer SS-Untersturmführer
Data i miejsce urodzenia

14 maja 1911
Fryburg Bryzgowijski

Data śmierci

2001

Przebieg służby
Lata służby

1937–1945

Formacja

Schutzstaffel SS

Stanowiska

lekarz obozowy, bakteriolog

Hans Münch (ur. 14 maja 1911 we Fryburgu Bryzgowijskim, zm. 2001) – niemiecki lekarz, SS-Untersturmführer, członek załogi obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau. Jako jedyny został uniewinniony w pierwszym procesie oświęcimskim.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był doktorem medycyny oraz bakteriologiem. Wstąpienie do SS organizacja oferowała mu jeszcze przed wybuchem II wojny światowej jednak nie skorzystał z tej propozycji. Aby uniknąć wstąpienia do tej organizacji zgłosił się na ochotnika do służby w Wehrmachcie, ale nie został przyjęty[1], ponieważ władze uznały, że wykonuje zbyt ważną pracę aby pełnić służbę jako zwykły lekarz.

W czerwcu 1943 został zatrudniony jako naukowiec przez Waffen-SS i skierowany do Instytutu Higieny Waffen SS w Rajsku, ok. 4 km od obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu, gdzie pracował m.in. z Josefem Mengele. W instytucie tym oprócz niemieckiego personelu pracowali również więźniowie z obozu w Auschwitz.

Po wojnie Münch jako jedyny podsądny został 22 grudnia 1947[2] w pierwszym procesie oświęcimskim uznany przez Najwyższy Trybunał Narodowy w Krakowie za niewinnego. Z zebranych materiałów dowodowych oraz zeznań świadków nie udało się udowodnić winy oskarżonemu. Z szeregu relacji więźniów obozu wynikało natomiast, że Münch wielokrotnie pomagał im ryzykując własne życie. Wysyłał korespondencję więźniów, dostarczył lekarstwo dla jednego z lekarzy żydowskiego pochodzenia, a podczas ewakuacji świadczył skrytą pomoc w przypadkach zasłabnięcia podając leki.

Po procesie powrócił do Niemiec i pracował jako lekarz w Roßhaupten.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Janusz Gumkowski, Tadeusz Kułakowski, „Zbrodniarze hitlerowscy przed Najwyższym Trybunałem Narodowym”, Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1965, s. 101.
  2. Polen – Philipps-Universität Marburg – ICWC. [dostęp 2011-06-25]. (niem.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Janusz Gumkowski, Tadeusz Kułakowski, „Zbrodniarze hitlerowscy przed Najwyższym Trybunałem Narodowym”, Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1965, s. 101–102.