Inkatenacja

Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast funkcji strony do druku użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.

Inkatenacja (łac. catena, łańcuch) - okucia z łańcuchami, w które zaopatrywane były oprawy starych ksiąg, w celu przykucia tych ksiąg do pulpitu (skryptorium), na którym je czytano. Termin dotyczy głównie ksiąg sprzed ery druku - przepisywanych ręcznie i bogato zdobionych, a przez to będących bardzo cennymi przedmiotami. Okucia gwarantowały także stabilność księgi położonej na pochyłym pulpicie.

Księgę w ten sposób zabezpieczoną nazywano z łaciny liber catenatus^[1].

Zobacz też

książka

Przypisy

↑ Zbigniew.Z. Gruszka Zbigniew.Z., Hanna.H. Tadeusiewicz Hanna.H., Podręczny słownik bibliotekarza, wyd. 1, Warszawa: Wydawn. SBP, 2011, s. 177, ISBN 978-83-61464-39-6, OCLC 793099732 [dostęp 2020-02-05] .

[1] Zbigniew.Z. Gruszka Zbigniew.Z., Hanna.H. Tadeusiewicz Hanna.H., Podręczny słownik bibliotekarza, wyd. 1, Warszawa: Wydawn. SBP, 2011, s. 177, ISBN 978-83-61464-39-6, OCLC 793099732 [dostęp 2020-02-05] .

[1]