Instrukcja techniczna G-7: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m WP:SK, drobne merytoryczne, drobne redakcyjne, źródła/przypisy |
m int. |
||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
Instrukcja G-7 zawiera przepisy techniczne i porządkowe ustalające zasady zakładania, prowadzenia i udostępniania Geodezyjnej Ewidencji Sieci Uzbrojenia Terenu (GESUT). |
Instrukcja G-7 zawiera przepisy techniczne i porządkowe ustalające zasady zakładania, prowadzenia i udostępniania Geodezyjnej Ewidencji Sieci Uzbrojenia Terenu (GESUT). |
||
[[Geodezyjna Ewidencja Sieci Uzbrojenia Terenu]] jest uporządkowanym zbiorem informacji przestrzennych i opisowych o uzbrojeniu terenu i podmiotach nim zarządzających. Przez uzbrojenie terenu |
[[Geodezyjna Ewidencja Sieci Uzbrojenia Terenu]] jest uporządkowanym zbiorem informacji przestrzennych i opisowych o uzbrojeniu terenu i podmiotach nim zarządzających. Przez uzbrojenie terenu rozumie się wszelkiego rodzaju nadziemne, naziemne i podziemne przewody i urządzenia wodociągowe, kanalizacyjne, gazowe, cieplne, telekomunikacyjne, elektroenergetyczne i inne, z wyłączeniem urządzeń melioracji szczegółowych, a także podziemne budowle, jak: tunele, przejścia, parkingi, zbiorniki itp. |
||
GESUT zakłada się i prowadzi w celu dostarczania informacji: |
GESUT zakłada się i prowadzi w celu dostarczania informacji: |
||
Wersja z 08:13, 1 cze 2012
Instrukcja techniczna G-7 – standard techniczny w geodezji w Polsce, obowiązujący na podstawie rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 24 marca 1999 (Dz.U. Nr 30, poz. 297)[1], zbiór wytycznych dotyczących prowadzenia Geodezyjnej Ewidencji Sieci Uzbrojenia Terenu (GESUT) wprowadzony przez Głównego Geodetę Kraju w 1998[2]. Jedynym wydaniem jest wydanie I z 1998 opracowane przez Zdzisława Adamczewskiego, Andrzeja Bąka, Mariolę Gilską, Edwarda Mecha, Ryszarda Staniszewskiego, Zygmunta Szumskiego oraz Wojciecha Wilkowskiego. W związku z wprowadzeniem ustawy o infrastrukturze informacji przestrzennej z 4 marca 2010 roku (Dz.U. 76 poz.489), standardy techniczne jako przepisy wykonawcze zachowują moc do 8 czerwca 2012 roku[3].
Instrukcja G-7 zawiera przepisy techniczne i porządkowe ustalające zasady zakładania, prowadzenia i udostępniania Geodezyjnej Ewidencji Sieci Uzbrojenia Terenu (GESUT).
Geodezyjna Ewidencja Sieci Uzbrojenia Terenu jest uporządkowanym zbiorem informacji przestrzennych i opisowych o uzbrojeniu terenu i podmiotach nim zarządzających. Przez uzbrojenie terenu rozumie się wszelkiego rodzaju nadziemne, naziemne i podziemne przewody i urządzenia wodociągowe, kanalizacyjne, gazowe, cieplne, telekomunikacyjne, elektroenergetyczne i inne, z wyłączeniem urządzeń melioracji szczegółowych, a także podziemne budowle, jak: tunele, przejścia, parkingi, zbiorniki itp.
GESUT zakłada się i prowadzi w celu dostarczania informacji:
- dla celów inwestycyjnych, projektowych i realizacyjnych, w szczególności dla zapobieżenia kolizjom istniejących i projektowanych sieci uzbrojenia terenu
- dla uzupełnienia treści mapy zasadniczej
- dla założenia ewidencji branżowych przez podmioty zarządzające sieciami
Instrukcja G-7 zawiera, oprócz odpowiednich zaleceń, także załączniki określające m.in:
- rodzaje i typy sieci oraz kody obiektów G-7
- geometrie obiektów G-7
- relacje między obiektami, atrybuty obiektów
- katalog obiektów G-7
- wykorzystanie obiektów mapy zasadniczej
Zobacz też
- ↑ Dz.U. z 1999 r. nr 30, poz. 297
- ↑ podstawę prawną zakładania, prowadzenia i udostępniania GESUT stanowią: ustawa z 17 maja 1989 Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz.U. z 1989 r. nr 30, poz. 163) oraz rozporządzenie Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z 26 sierpnia 1991 w sprawie szczegółowych zasad i trybu zakładania geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu oraz uzgodnień i współdziałania w tym zakresie (Dz.U. z 1991 r. nr 83, poz. 376)
- ↑ Dz.U. z 2010 r. nr 76, poz. 489
Bibliografia
- Instrukcja techniczna G-7. Warszawa: GUGiK, 1998.
